- Από χριστιανισμό σκαμπάζουν όσο και από ελληνισμό
- Σκοπιανοφάγα θρασίμια που λατρεύουν τη σβάστικα κι ας καμώνονται ότι προσκυνούν την ελληνική σημαία, που τη χρησιμοποιούν σαν πρόχειρο απορρυπαντικό
Οι συνήθεις τίτλοι: «Αυτεπάγγελτη έρευνα για τον εντοπισμό των δραστών», «Ομόφωνη καταδίκη». Τι αφορούν; Μα τη συνήθεια του αντισημιτισμού, που περνάει από γενιά σε γενιά, πανευρωπαϊκά, με εφιαλτικές εξάρσεις και φαινομενικές υφέσεις.
Η Θεσσαλονίκη είναι μία από τις ενεργές εστίες του. Μετά τη βεβήλωση του Μνημείου του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας –από σκοπιανοφάγα θρασίμια που λατρεύουν τη σβάστικα κι ας καμώνονται ότι προσκυνούν την ελληνική σημαία, που τη χρησιμοποιούν σαν πρόχειρο απορρυπαντικό– μαγαρίστηκε το Εβραϊκό Μνημείο, μέσα στην πανεπιστημιούπολη.
Το μνημείο κατασκευάστηκε το 2014. Από τύψεις. Εκεί βρισκόταν το εβραϊκό νεκροταφείο, που το κατέστρεψαν οι Γερμανοί, υποβοηθούμενοι από ντόπιους συνεργάτες τους, τη δράση των οποίων την παραβλέπαμε ή την υποτιμούσαμε επί δεκαετίες.
Τώρα, χριστιανοί –που από χριστιανισμό σκαμπάζουν όσο και από ελληνισμό– μουντζούρωσαν τις ελάχιστες επιτύμβιες πλάκες που έχουν σωθεί. Πάνω στις επιγραφές σχημάτισαν με μπογιά έναν σταυρό και στις τέσσερις γωνίες του έγραψαν «IC - XC - NI - KA».
Αλλά δεν νικάει έτσι ο Ιησούς. Ηττάται. Και ο σταυρός εξυβρίζεται όταν οι μπογιατζήδες του ψευτοπατριωτισμού τον χρησιμοποιούν για να επικαλύψουν λέξεις όπως οι εξής:
«Πατάς σε τόπο ιερό. Πατάς σε ό,τι απέμεινε από τη μεγαλύτερη νεκρόπολη της Ανατολής. Πατάς στον τόπο όπου θάβονταν για αιώνες οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης. Πνεύματα ισχυρά και ευγενικές ψυχές της πιο ζωντανής κοινότητας της Μεσογείου βρήκαν εδώ την ύστατη ηρεμία. Οι τάφοι τους απλώνονταν μέχρι ψηλά στους λόφους. Ώσπου το 1943 οι δυνάμεις του κακού συνέτριψαν την ανθρώπινη υπόσταση. Αλλά δεν αρκούσαν οι άνθρωποι. Ήθελαν να σκοτώσουν και τη μνήμη. Και καθώς έστελναν τους ζωντανούς στον θάνατο, γκρέμιζαν τους τάφους των νεκρών διασκορπίζοντας τα οστά τους. Όσοι θάφτηκαν εδώ πέθαναν δυο φορές».
Η πιο βαριά ντροπή των αρχαίων Αθηναίων; Ο δήθεν καθαρμός της Δήλου το 426/425 π.Χ.: Για να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους στο νησί, «εσήκωσαν όλους τους νεκρούς και τα φέρετρά των» (έτσι μεταφράζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος το θουκυδίδειο «θήκαι όσαι ήσαν των τεθνεώτων εν Δήλω, πάσας ανείλον») και τους παράχωσαν στη Ρήνεια, σε κοινό λάκκο. Βαριά επίσης ντροπή των Γερμανών ναζιστών (μία από τις πάμπολλες) η καταστροφή της εβραϊκής νεκρούπολης. Και βαριά ντροπή των ναζιστοφρόνων χριστιανών η βεβήλωση του ταφικού μνημείου. Μόνο που δεν θα τη νιώσουν ποτέ.
γράφει ο Παντελής Μπουκάλας
- Σκοπιανοφάγα θρασίμια που λατρεύουν τη σβάστικα κι ας καμώνονται ότι προσκυνούν την ελληνική σημαία, που τη χρησιμοποιούν σαν πρόχειρο απορρυπαντικό
Οι συνήθεις τίτλοι: «Αυτεπάγγελτη έρευνα για τον εντοπισμό των δραστών», «Ομόφωνη καταδίκη». Τι αφορούν; Μα τη συνήθεια του αντισημιτισμού, που περνάει από γενιά σε γενιά, πανευρωπαϊκά, με εφιαλτικές εξάρσεις και φαινομενικές υφέσεις.
Η Θεσσαλονίκη είναι μία από τις ενεργές εστίες του. Μετά τη βεβήλωση του Μνημείου του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας –από σκοπιανοφάγα θρασίμια που λατρεύουν τη σβάστικα κι ας καμώνονται ότι προσκυνούν την ελληνική σημαία, που τη χρησιμοποιούν σαν πρόχειρο απορρυπαντικό– μαγαρίστηκε το Εβραϊκό Μνημείο, μέσα στην πανεπιστημιούπολη.
Το μνημείο κατασκευάστηκε το 2014. Από τύψεις. Εκεί βρισκόταν το εβραϊκό νεκροταφείο, που το κατέστρεψαν οι Γερμανοί, υποβοηθούμενοι από ντόπιους συνεργάτες τους, τη δράση των οποίων την παραβλέπαμε ή την υποτιμούσαμε επί δεκαετίες.
Τώρα, χριστιανοί –που από χριστιανισμό σκαμπάζουν όσο και από ελληνισμό– μουντζούρωσαν τις ελάχιστες επιτύμβιες πλάκες που έχουν σωθεί. Πάνω στις επιγραφές σχημάτισαν με μπογιά έναν σταυρό και στις τέσσερις γωνίες του έγραψαν «IC - XC - NI - KA».
Αλλά δεν νικάει έτσι ο Ιησούς. Ηττάται. Και ο σταυρός εξυβρίζεται όταν οι μπογιατζήδες του ψευτοπατριωτισμού τον χρησιμοποιούν για να επικαλύψουν λέξεις όπως οι εξής:
«Πατάς σε τόπο ιερό. Πατάς σε ό,τι απέμεινε από τη μεγαλύτερη νεκρόπολη της Ανατολής. Πατάς στον τόπο όπου θάβονταν για αιώνες οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης. Πνεύματα ισχυρά και ευγενικές ψυχές της πιο ζωντανής κοινότητας της Μεσογείου βρήκαν εδώ την ύστατη ηρεμία. Οι τάφοι τους απλώνονταν μέχρι ψηλά στους λόφους. Ώσπου το 1943 οι δυνάμεις του κακού συνέτριψαν την ανθρώπινη υπόσταση. Αλλά δεν αρκούσαν οι άνθρωποι. Ήθελαν να σκοτώσουν και τη μνήμη. Και καθώς έστελναν τους ζωντανούς στον θάνατο, γκρέμιζαν τους τάφους των νεκρών διασκορπίζοντας τα οστά τους. Όσοι θάφτηκαν εδώ πέθαναν δυο φορές».
Η πιο βαριά ντροπή των αρχαίων Αθηναίων; Ο δήθεν καθαρμός της Δήλου το 426/425 π.Χ.: Για να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους στο νησί, «εσήκωσαν όλους τους νεκρούς και τα φέρετρά των» (έτσι μεταφράζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος το θουκυδίδειο «θήκαι όσαι ήσαν των τεθνεώτων εν Δήλω, πάσας ανείλον») και τους παράχωσαν στη Ρήνεια, σε κοινό λάκκο. Βαριά επίσης ντροπή των Γερμανών ναζιστών (μία από τις πάμπολλες) η καταστροφή της εβραϊκής νεκρούπολης. Και βαριά ντροπή των ναζιστοφρόνων χριστιανών η βεβήλωση του ταφικού μνημείου. Μόνο που δεν θα τη νιώσουν ποτέ.
γράφει ο Παντελής Μπουκάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.