Δεν αξίζουν, στην κρισιμότητα των στιγμών, ούτε βιαστικοί αφορισμοί, ούτε οι χαιρεκακίες των ιστορικά εξόριστων που κανιβαλίζουν τάχα μου δικαιωμένοι, ούτε φτηνά τεχνάσματα παρηγοριάς, ούτε επιδερμικές αναλύσεις του ποδαριού, ούτε, πολύ περισσότερο, καμία καπήλευση της συλλογικής μας συνείδησης, από αυτούς που απέχουν συστηματικά από όσα γέννησε τα τελευταία χρόνια αυτή η ακηδεμόνευτη συλλογικότητα…
Τα πράγματα είναι ρευστά, περίπλοκα και δυσανάγνωστα.
Τα μέτρα είναι σκληρά για το μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ ήπια για την αμετροεπή ακαμψία της Γερμανίας. Ήδη τα πρώτα μηνύματα από Βερολίνο μεριά είναι αρνητικά…
Η μεγάλη εικόνα καλύπτεται ακόμη από το δικαιολογημένο θυμικό, το μανδύα μιας ανέξοδης- πολύ συχνά-αριστεροσύνης, την έκρηξη γνήσιας απογοήτευσης από μεγάλο μέρος του κόσμου και τη νοθευμένη πολιτική των προθύμων και ετοιμοπόλεμων του μνημονιακού μετώπου…
Η μεγάλη αναμέτρηση δεν είναι γραμμική και δεν γίνεται μόνο ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές. Αυτές τις ώρες αναμετράται η Ευρώπη έστω και στην παρηκμασμένη της εκδοχή, με το αντιευρωπαϊκό, αντιανθρώπινο και αποκρουστικό γερμανικό imperioum.
Τα μέτρα πάγωσαν τη σκέψη μας, την ευφορία μας για το ΟΧΙ μας, την προσδοκία για την κεφαλαιοποίησή του, την κρίση μας και το αισθητήριο μας. Με μια καλά ενορχηστρωμένη σύγχυση για το τι πραγματικά ισχύει ή δεν ισχύει, ο κόσμος τα έχει χαμένα…
Ζούμε την κορύφωση ενός αριστοτεχνικά στημένου μοντέρνου πραξικοπήματος, με παίκτες εξωτερικού και εσωτερικού και δυσδιάκριτες ακόμη πτυχές;
Είναι ένα Déjà Vu της κάθε «προδοσίας», ή μία προβολή της υπέρβασης πού έχει ήδη συντελεστεί, αλλά η καταχνιά της κατήφειας δεν μας αφήνει να τη δούμε;
«Είναι σαν να σου ζητούν τα λεφτά ή τη ζωή σου…», είπε δακρυσμένος ο Αλέξης Τσίπρας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και σκέφτεσαι, δακρυσμένος κι εσύ, μήπως πρέπει να δούμε ξανά και με νέους όρους, πώς ορίζεται η ζωή μας και τι «αξίζει όλα τα λεφτά»…
Δεν αξίζουν πάντως στην κρισιμότητα των στιγμών ούτε βιαστικοί αφορισμοί, ούτε οι χαιρεκακίες των ιστορικά εξόριστων που κανιβαλίζουν τάχα μου δικαιωμένοι, ούτε φτηνά τεχνάσματα παρηγοριάς, ούτε επιδερμικές αναλύσεις του ποδαριού, ούτε, πολύ περισσότερο, καμία καπήλευση της συλλογικής μας συνείδησης από αυτούς που απέχουν συστηματικά από όσα γέννησε τα τελευταία χρόνια αυτή η ακηδεμόνευτη συλλογικότητα…
Τίποτα δεν τελείωσε. Μάλλον τώρα αρχίζουν όλα…
γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Τα μέτρα είναι σκληρά για το μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ ήπια για την αμετροεπή ακαμψία της Γερμανίας. Ήδη τα πρώτα μηνύματα από Βερολίνο μεριά είναι αρνητικά…
Η μεγάλη εικόνα καλύπτεται ακόμη από το δικαιολογημένο θυμικό, το μανδύα μιας ανέξοδης- πολύ συχνά-αριστεροσύνης, την έκρηξη γνήσιας απογοήτευσης από μεγάλο μέρος του κόσμου και τη νοθευμένη πολιτική των προθύμων και ετοιμοπόλεμων του μνημονιακού μετώπου…
Η μεγάλη αναμέτρηση δεν είναι γραμμική και δεν γίνεται μόνο ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές. Αυτές τις ώρες αναμετράται η Ευρώπη έστω και στην παρηκμασμένη της εκδοχή, με το αντιευρωπαϊκό, αντιανθρώπινο και αποκρουστικό γερμανικό imperioum.
Τα μέτρα πάγωσαν τη σκέψη μας, την ευφορία μας για το ΟΧΙ μας, την προσδοκία για την κεφαλαιοποίησή του, την κρίση μας και το αισθητήριο μας. Με μια καλά ενορχηστρωμένη σύγχυση για το τι πραγματικά ισχύει ή δεν ισχύει, ο κόσμος τα έχει χαμένα…
Ζούμε την κορύφωση ενός αριστοτεχνικά στημένου μοντέρνου πραξικοπήματος, με παίκτες εξωτερικού και εσωτερικού και δυσδιάκριτες ακόμη πτυχές;
Είναι ένα Déjà Vu της κάθε «προδοσίας», ή μία προβολή της υπέρβασης πού έχει ήδη συντελεστεί, αλλά η καταχνιά της κατήφειας δεν μας αφήνει να τη δούμε;
«Είναι σαν να σου ζητούν τα λεφτά ή τη ζωή σου…», είπε δακρυσμένος ο Αλέξης Τσίπρας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και σκέφτεσαι, δακρυσμένος κι εσύ, μήπως πρέπει να δούμε ξανά και με νέους όρους, πώς ορίζεται η ζωή μας και τι «αξίζει όλα τα λεφτά»…
Δεν αξίζουν πάντως στην κρισιμότητα των στιγμών ούτε βιαστικοί αφορισμοί, ούτε οι χαιρεκακίες των ιστορικά εξόριστων που κανιβαλίζουν τάχα μου δικαιωμένοι, ούτε φτηνά τεχνάσματα παρηγοριάς, ούτε επιδερμικές αναλύσεις του ποδαριού, ούτε, πολύ περισσότερο, καμία καπήλευση της συλλογικής μας συνείδησης από αυτούς που απέχουν συστηματικά από όσα γέννησε τα τελευταία χρόνια αυτή η ακηδεμόνευτη συλλογικότητα…
Τίποτα δεν τελείωσε. Μάλλον τώρα αρχίζουν όλα…
γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.