Ακούστε τα και διαλέξτε αυτό που θέλετε να συνοδέψει τον δικό σας Αύγουστο...
Είναι ο πιο τραγουδισμένος μήνας του χρόνου και όχι άδικα. Τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για αυτόν είναι πολλά και διαφορετικά. Πολλά από αυτά είναι μελοποιημένα ποιήματα αφιερωμένα στον Αύγουστο.
Μάζεψα μερικά από αυτά, όπως τα βρήκα στο musicpaper και σας τα παρουσιάζω για να διαλέξετε αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο και αυτό που θέλετε να συνοδέψει τον δικό σας Αύγουστο...
Ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου και ο μαγικός του Αύγουστος, ο Παντελής Θαλασσινός να μας λέει ότι Αύγουστος είναι, ο Αύγουστος του Ορφέα Περίδη, η Ρένα Κουμιώτη να μας γυρνάει στο 1972 και να μας ψιθυρίζει: Ο Αύγουστος, η Μάρθα Φριντζήλα να μας θυμίζει ότι υπάρχει και ο Αύγουστος στην Αθήνα, να μας καίει Του Αυγούστου η φωτιά τραγουδισμένη από τους Λαθρεπιβάτες, ο Μάνος Χατζιδάκις να μας ταξιδεύει στις Ζεστές νύχτες του Αυγούστου, ο Βασίλης Καζούλης να μας δίνει Τα φιλιά του Αυγούστου, τα Κίτρινα ποδήλατα να μας καλούν σε ποδηλατάδα κάποιο Βράδυ Αυγούστου, οι Locomondo να λένε ότι είναι Ο Βασιλιάς του Αυγούστου και τέλος ο Αύγουστος να κλείνει με Έλλη Πασπαλά...
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από τον αγαπημένο μου Νίκο Παπάζογλου, που τόσο λείπει από τα καλοκαίρια μας...
Καλό μήνα και καλά ακούσματα
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Μάζεψα μερικά από αυτά, όπως τα βρήκα στο musicpaper και σας τα παρουσιάζω για να διαλέξετε αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο και αυτό που θέλετε να συνοδέψει τον δικό σας Αύγουστο...
Ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου και ο μαγικός του Αύγουστος, ο Παντελής Θαλασσινός να μας λέει ότι Αύγουστος είναι, ο Αύγουστος του Ορφέα Περίδη, η Ρένα Κουμιώτη να μας γυρνάει στο 1972 και να μας ψιθυρίζει: Ο Αύγουστος, η Μάρθα Φριντζήλα να μας θυμίζει ότι υπάρχει και ο Αύγουστος στην Αθήνα, να μας καίει Του Αυγούστου η φωτιά τραγουδισμένη από τους Λαθρεπιβάτες, ο Μάνος Χατζιδάκις να μας ταξιδεύει στις Ζεστές νύχτες του Αυγούστου, ο Βασίλης Καζούλης να μας δίνει Τα φιλιά του Αυγούστου, τα Κίτρινα ποδήλατα να μας καλούν σε ποδηλατάδα κάποιο Βράδυ Αυγούστου, οι Locomondo να λένε ότι είναι Ο Βασιλιάς του Αυγούστου και τέλος ο Αύγουστος να κλείνει με Έλλη Πασπαλά...
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από τον αγαπημένο μου Νίκο Παπάζογλου, που τόσο λείπει από τα καλοκαίρια μας...
Καλό μήνα και καλά ακούσματα
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.