Θέλουμε ανάπτυξη στην Άρτα, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Όλο λάδι κι από... τηγανίτα τίποτε!!!

   Έχω βαρεθεί να διαβάζω δελτία Τύπου από διάφορους τοπικούς παράγοντες, με τα οποία αυτοσυγχαίρονται διότι... κατόπιν ενεργειών τους ΘΑ γίνει το 'να και ΘΑ φτιαχτεί τ' άλλο!!!
   Και όταν τελικά δεν γίνεται τίποτε και βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο τέλμα της τοπικής ανυπαρξίας και της κεντρικής απαξίωσης, βγάζουν κι ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας κι... από δω πάν' κι οι άλλοι!!!
   Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα γεφύρια, τους δρόμους, τα πράσινα χωριά, τα πράσινα άλογα, το ΞΕΝΙΑ που τάχα το πήραμε και να 'σου τα πρωτοσέλιδα και να τα διθυραμβικά σχόλια, αλλά ήταν όλο μια φούσκα;
   Αρκετά όμως με το παρελθόν κι αρκετά με τα πρόσωπα που έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν (ή να μην λειτουργούν)... Χρειάζεται ΑΜΕΣΑ να αλλάξουν οι νοοτροπίες κι αν δεν μπορούν να αλλάξουν αυτές (οι νοοτροπίες), μιας και όπως είναι γνωστό ο λύκος κι αν εγέρασε... κλπ, τότε πρέπει να αλλάξουν όχι μόνο τα πρόσωπα, αλλά και οι πολιτικές που "φυτεύουν" αυτά τα πρόσωπα ως τοπικούς τοποτηρητές...
   Ας αφήσω όμως τα θεωρητικά και τα μελλούμενα και ας δώσω έμφαση στα πρακτικά και τα τωρινά:
   Στην αφίσα (κάντε κλικ πάνω της για να διαβάσετε) μπορείτε να πληροφορηθείτε για ένα σεμινάριο που διοργανώνεται στην περιοχή μας. Το σεμινάριο θα διαρκέσει από τις 14 έως τις 23 Αυγούστου και συγκεκριμένα 14-17 στην Ροδαυγή Άρτας, στον ξενώνα ΑΡΑΧΘΕΑ και 18-23 στην Καστροσυκιά Πρέβεζας.
   Ήδη, έχουν δηλώσει συμμετοχή για το σεμινάριο και έχουν πληρώσει προκαταβολή είκοσι άτομα από την Ισπανία και πέντε οικογένειες από την Γαλλία.
   Πώς όμως θα πάνε αυτοί στο σεμινάριο που έχουν προπληρώσει; Με μουλάρι, με άρμα μεταφοράς προσωπικού, με mountain bike, θα πέσουν με αλεξίπτωτο, πώς;
   Η οδική πρόσβαση προς τον παραδοσιακό ξενώνα ΑΡΑΧΘΕΑ είναι μια πολύ πονεμένη υπόθεση και δεν είναι καν τωρινή. Εδώ και χρόνια προσπαθούν όχι μόνο οι ιδιοκτήτες του, αλλά και άλλοι κάτοικοι της περιοχής να αποκτήσουν κι αυτοί έναν δρόμο, όχι λεωφόρο, ένα απλό δρόμο που να μην σπάνε τα αυτοκίνητά τους.
   Μόλις μαθεύτηκε ο προγραμματισμός του σεμιναρίου, υπήρξε -όπως ήταν φυσικό- επικαιροποίηση και εντατικοποίηση της πίεσης για την κατασκευή τουλάχιστον τμήματος του δημοτικού δρόμου προς τον ξενώνα. Και στην αρχή είχε κάποιο αποτέλεσμα, καθώς τον περασμένο Οκτώβριο εγκρίθηκαν τα χρήματα για την κατασκευή του (40.000 ευρώ).
   Μετά από την έγκριση ξεκίνησαν τα Δελτία Τύπου και τα... κατόπιν ενεργειών μου, που σας έλεγα στην αρχή. Και φυσικά, υπήρξαν και οι υποσχέσεις για την ταχύτατη ολοκλήρωση της μελέτης και της κατασκευής του έργου.
   Από τότε, πέρασε το φθινόπωρο, πέρασε κι ο χειμώνας, πέρασε κι η άνοιξη, πέρασε κι ο Ιούνιος και παρά τις πιέσεις, παρά τις ερωτήσεις, παρά τις παραστάσεις σε υπηρεσίες και σε... συμπαραστάτες του δημότη,  έφτασε ο Ιούλιος, παραμονές του Σεμιναρίου δηλαδή, αλλά δρόμος δεν υπάρχει...
   Και το ακόμη χειρότερο; Δεν προβλέπεται να υπάρξει. Στις 28 Ιουνίου επικοινώνησε ο διοργανωτής του Συνεδρίου με τον αιρετό "τοποτηρητή" και έκπληκτος άκουσε ότι -παρά την έγγραφη διαβεβαίωση από τον Φεβρουάριο του 2013- ο δρόμος μάλλον δεν θα κατασκευαστεί, τουλάχιστον όχι μέχρι την ημερομηνία του Συνεδρίου, επειδή δεν προλαβαίνουν!!!
   Οπότε, μένω με 2 ρητορικά και με 1 αναπάντητο ερώτημα:
- Ρητορικό ερώτημα, υπ. αριθμ. 1: Έτσι θα έρθει η ανάπτυξη που έχω βαρεθεί να την ακούω σε συνέδρια, ημερίδες και Δελτία Τύπου, αλλά να μην την βλέπω πουθενά γύρω μου;
- Ρητορικό ερώτημα, υπ. αριθμ. 2: Πόσες πιθανότητες δίνετε στον διοργανωτή να ξανασκεφτεί την Άρτα σαν μέρος διεξαγωγής αντίστοιχου Σεμιναρίου και πώς πιστεύετε ότι θα περιγράψει την κατάσταση στους συναδέλφους του;
- Αναπάντητο ερώτημα: Το είπα και στην αρχή: Πώς θα πάνε στον ξενώνα οι τουρίστες -που τόσο τους θέλουμε- και που έχουν ήδη δώσει τα χρήματά τους (που τα θέλουμε ακόμη περισσότερο); Με μουλάρι, με άρμα μεταφοράς προσωπικού, με mountain bike, θα πέσουν με αλεξίπτωτο, πώς;