Η Αθήνα είναι στα... μαύρα της τα χάλια!
Πέντε μέρες στην Αθήνα ήταν αρκετές για να καταλάβω ότι στην επαρχία... κρατάμε ακόμη.
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πάρα πολλούς γνωστούς από τα παλιά και κατάλαβα για ποιον λόγο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τέτοια καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα.
Καμιά αισιοδοξία, καμιά ελπίδα για προσωπική ανάκαμψη, μόνο κατάθλιψη, οργή και διάθεση να τιμωρήσουν αυτούς που έφταιξαν για την κατάντια. Πώς να μην έρχεται το ΠΑΣΟΚ 4ο κόμμα στις δημοσκοπήσεις στη B' Αθηνών; Ανεργία και φτώχεια ακόμη και σε όσους εργάζονται.
Κάνεις βόλτα στο κέντρο και νομίζεις ότι έχει γίνει πραξικόπημα. Στις γωνίες των δρόμων βλέπεις διμοιρίες ΜΑΤ με τις ασπίδες ακουμπισμένες στον τοίχο, οι σεκιουριτάδες, ακόμα και στα μαγαζιά, με ρούχα φοράνε αλεξίσφαιρα, ο κόσμος κοιτάει κάτω, προχωράει με σκυφτό κεφάλι. Και άστεγοι, παντού άστεγοι, εκατοντάδες άστεγοι, ξαπλωμένοι πάνω σε χαρτόνια και εφημερίδες, με μια πλαστική σακούλα με τα υπάρχοντά τους για μαξιλάρι.
Δεν θέλω να σας μιλήσω για την εμπειρία μου από το βιλαέτι του κυρίου Λοβέρδου, για την κατάσταση στα νοσοκομεία. Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν ακόμη υπάρχει υγεία στην Ελλάδα είναι επειδή οι νοσοκομειακοί γιατροί και οι νοσηλευτές δουλεύουν ατέλειωτες ώρες κακοπληρωμένοι και πολλές φορές αγοράζουν υλικά ρεφενέ.
Η επαρχία αντέχει ακόμη. Θες επειδή οι οικογενειακοί και οι κοινωνικοί δεσμοί είναι πιο ισχυροί, θες επειδή ακόμη ισχύει το "ο Θεός κι ο γείτονας", σημασία έχει ότι ακόμη δεν φτάσαμε σ' αυτά τα χάλια. Τα πράγματα όμως είναι πολύ άσχημα και όσο κι αν τα κανάλια ζωγραφίζουν όμορφες εικόνες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και αβάσταχτη.
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πάρα πολλούς γνωστούς από τα παλιά και κατάλαβα για ποιον λόγο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τέτοια καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα.
Καμιά αισιοδοξία, καμιά ελπίδα για προσωπική ανάκαμψη, μόνο κατάθλιψη, οργή και διάθεση να τιμωρήσουν αυτούς που έφταιξαν για την κατάντια. Πώς να μην έρχεται το ΠΑΣΟΚ 4ο κόμμα στις δημοσκοπήσεις στη B' Αθηνών; Ανεργία και φτώχεια ακόμη και σε όσους εργάζονται.
Κάνεις βόλτα στο κέντρο και νομίζεις ότι έχει γίνει πραξικόπημα. Στις γωνίες των δρόμων βλέπεις διμοιρίες ΜΑΤ με τις ασπίδες ακουμπισμένες στον τοίχο, οι σεκιουριτάδες, ακόμα και στα μαγαζιά, με ρούχα φοράνε αλεξίσφαιρα, ο κόσμος κοιτάει κάτω, προχωράει με σκυφτό κεφάλι. Και άστεγοι, παντού άστεγοι, εκατοντάδες άστεγοι, ξαπλωμένοι πάνω σε χαρτόνια και εφημερίδες, με μια πλαστική σακούλα με τα υπάρχοντά τους για μαξιλάρι.
Δεν θέλω να σας μιλήσω για την εμπειρία μου από το βιλαέτι του κυρίου Λοβέρδου, για την κατάσταση στα νοσοκομεία. Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν ακόμη υπάρχει υγεία στην Ελλάδα είναι επειδή οι νοσοκομειακοί γιατροί και οι νοσηλευτές δουλεύουν ατέλειωτες ώρες κακοπληρωμένοι και πολλές φορές αγοράζουν υλικά ρεφενέ.
Η επαρχία αντέχει ακόμη. Θες επειδή οι οικογενειακοί και οι κοινωνικοί δεσμοί είναι πιο ισχυροί, θες επειδή ακόμη ισχύει το "ο Θεός κι ο γείτονας", σημασία έχει ότι ακόμη δεν φτάσαμε σ' αυτά τα χάλια. Τα πράγματα όμως είναι πολύ άσχημα και όσο κι αν τα κανάλια ζωγραφίζουν όμορφες εικόνες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και αβάσταχτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.