Κανονικά, θα έπρεπε να το κοινοποιήσω, πριν γυρίσει η #κυβέρνηση_τσίρκο από τις διακοπές της...
Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί. Διάβαζα τις προάλλες στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle ότι έχει γίνει της μόδας το πέδιλο με κάλτσα. Ότι εσχάτως εμφανίζονται στις πασαρέλες του κόσμου μοντέλα με σαγιονάρα και καλτσάκι -όχι βέβαια το λευκό “του τένις”, αλλά κάτι πιο προχωρημένο, με σχέδιο- στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν είναι πια άκομψο να κυκλοφορείς... σαν Γερμανός τουρίστας το καλοκαίρι. Πρώτη διδάξασα ήταν η Μίου Μίου - κι ακολούθησαν πολλοί και πολλές.
Επιπλέον, εδώ και μερικά χρόνια, έχουν γίνει της μόδας τα περιβόητα Birkenstock, χάρη στους/στις σταρ του Χόλιγουντ που αγάπησαν τον ορθοπεδικό σχεδιασμό τους και τα λάνσαραν ως “εναλλακτικά” στα δωδεκάποντα πέδιλα. Έπεσαν, λοιπόν, οι αναστολές και εκτός Χόλιγουντ - και τώρα η Γερμανίδα τουρίστρια που τα φορούσε από πάντα και την στραβοκοίταζε η... αστυνομία της μόδας στην Ελλάδα ή την Ιταλία μπορεί να θεωρεί εαυτήν πρωτοπόρα.
Καλοκαιρινά όνειρα
Στα νιάτα μας τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Το όνειρό μας για το καλοκαίρι ήταν να οργώσουμε τα νησιά με το σαμάρι στην πλάτη, Ίο και Σαντορίνη, Αμοργό και Αστυπάλαια - και για μας που δεν ζούσαμε στην Αθήνα, το ταξίδι ξεκινούσε πάντα από το Μοναστηράκι.
Το πιο πολυπόθητο απόκτημα για αγόρια και κορίτσια ήταν ένα καινούργιο ζευγάρι σανδάλια, συνήθως τα κλασικά. Για τις πιο... ρομαντικές, αυτά με τα λουριά που έδεναν στις γάμπες. Μπορεί οι σόλες τους να ήταν σκληρές και υπερβολικά ίσιες, μπορεί να πλήγωναν τα πόδια, αλλά αυτά φορούσαμε στα καλντερίμια των νησιών και στην άμμο, μ’ αυτά σκαρφαλώναμε ανάμεσα στ’ αγκάθια για να φτάσουμε στην πιο ερημική παραλία, μ’ αυτά χορεύαμε.
Κι όταν για πρώτη φορά είδαμε στο λιμάνι, στο πλοίο ή στην παραλία κάποιον ξένο με άσπρο καλτσάκι και πέδιλο, η αντίδραση ήταν “πόσο άσχημο”! Κι επειδή συνήθως ο ξένος μιλούσε γερμανικά -ίσως επειδή οι Γερμανοί είχαν τη μεγαλύτερη αδυναμία στον τουρισμό από κάθε άλλον Ευρωπαίο, άρα αυτούς συναντούσαμε συχνότερα-, βγήκε ο όρος “Γερμανός τουρίστας”, ως συνώνυμο της κακογουστιάς στα παπούτσια.
Συνοδευόμενος από εύλογες απορίες. Με τις θερμοκρασίες να ξεπερνάνε σταθερά τους 30 βαθμούς, τι στο καλό χρειάζονται οι κάλτσες; Αν πάλι βρέχει, αν πέφτει μια από τις ζεστές μπόρες του καλοκαιριού, πώς αντέχουν με τη βρεγμένη κάλτσα;
Οι συνήθειες των αρχαίων
Απαντήσεις δεν πήραμε ποτέ. Αντίθετα, όλο και περισσότεροι υιοθέτησαν τις συνήθειες του Γερμανού τουρίστα - ίσως και επειδή εντυπωσιάστηκαν από την επιθυμία του να νιώθει παντού άνετα σαν το σπίτι του και την αυτοπεποίθησή του να αδιαφορεί για τα σχόλια.
Ωστόσο, δεν ήταν οι Γερμανοί εκείνοι που λάνσαραν πρώτοι αυτό το στυλ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς που ασχολήθηκαν με τη μόδα στη διάρκεια των αιώνων, το πέδιλο με κάλτσα έχει ως στυλ πολλούς πατέρες. Το συνήθιζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, αλλά δεν ήταν άγνωστο ούτε στους αρχαίους Αιγύπτιους. Μάλιστα, η σαγιονάρα με κάλτσα ήταν μέρος της παραδοσιακής φορεσιάς των Ιαπώνων, κυρίως κατά τις τελετές του τσαγιού. Πάντως, ενδείξεις ότι το συνήθιζαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν υπάρχουν. Αυτοί προτιμούσαν, όπως βλέπουμε και στα αγάλματα, τα σανδάλια που αγαπήσαμε κι εμείς στα νιάτα μας.
γράφει η Κάκη Μπαλή
σημ. Τηλεβόα: Κανονικά, θα έπρεπε να το κοινοποιήσω, πριν γυρίσει η #κυβέρνηση_τσίρκο από τις διακοπές της. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιο από τα τρολς τους που με ακολουθούν πιστά, να τους έλεγε για τη νέα μόδα, χαρίζοντάς μας ξεκαρδιστικά φωτογραφικά ενσταντανέ...
Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί. Διάβαζα τις προάλλες στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle ότι έχει γίνει της μόδας το πέδιλο με κάλτσα. Ότι εσχάτως εμφανίζονται στις πασαρέλες του κόσμου μοντέλα με σαγιονάρα και καλτσάκι -όχι βέβαια το λευκό “του τένις”, αλλά κάτι πιο προχωρημένο, με σχέδιο- στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν είναι πια άκομψο να κυκλοφορείς... σαν Γερμανός τουρίστας το καλοκαίρι. Πρώτη διδάξασα ήταν η Μίου Μίου - κι ακολούθησαν πολλοί και πολλές.
Επιπλέον, εδώ και μερικά χρόνια, έχουν γίνει της μόδας τα περιβόητα Birkenstock, χάρη στους/στις σταρ του Χόλιγουντ που αγάπησαν τον ορθοπεδικό σχεδιασμό τους και τα λάνσαραν ως “εναλλακτικά” στα δωδεκάποντα πέδιλα. Έπεσαν, λοιπόν, οι αναστολές και εκτός Χόλιγουντ - και τώρα η Γερμανίδα τουρίστρια που τα φορούσε από πάντα και την στραβοκοίταζε η... αστυνομία της μόδας στην Ελλάδα ή την Ιταλία μπορεί να θεωρεί εαυτήν πρωτοπόρα.
Καλοκαιρινά όνειρα
Στα νιάτα μας τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Το όνειρό μας για το καλοκαίρι ήταν να οργώσουμε τα νησιά με το σαμάρι στην πλάτη, Ίο και Σαντορίνη, Αμοργό και Αστυπάλαια - και για μας που δεν ζούσαμε στην Αθήνα, το ταξίδι ξεκινούσε πάντα από το Μοναστηράκι.
Το πιο πολυπόθητο απόκτημα για αγόρια και κορίτσια ήταν ένα καινούργιο ζευγάρι σανδάλια, συνήθως τα κλασικά. Για τις πιο... ρομαντικές, αυτά με τα λουριά που έδεναν στις γάμπες. Μπορεί οι σόλες τους να ήταν σκληρές και υπερβολικά ίσιες, μπορεί να πλήγωναν τα πόδια, αλλά αυτά φορούσαμε στα καλντερίμια των νησιών και στην άμμο, μ’ αυτά σκαρφαλώναμε ανάμεσα στ’ αγκάθια για να φτάσουμε στην πιο ερημική παραλία, μ’ αυτά χορεύαμε.
Κι όταν για πρώτη φορά είδαμε στο λιμάνι, στο πλοίο ή στην παραλία κάποιον ξένο με άσπρο καλτσάκι και πέδιλο, η αντίδραση ήταν “πόσο άσχημο”! Κι επειδή συνήθως ο ξένος μιλούσε γερμανικά -ίσως επειδή οι Γερμανοί είχαν τη μεγαλύτερη αδυναμία στον τουρισμό από κάθε άλλον Ευρωπαίο, άρα αυτούς συναντούσαμε συχνότερα-, βγήκε ο όρος “Γερμανός τουρίστας”, ως συνώνυμο της κακογουστιάς στα παπούτσια.
Συνοδευόμενος από εύλογες απορίες. Με τις θερμοκρασίες να ξεπερνάνε σταθερά τους 30 βαθμούς, τι στο καλό χρειάζονται οι κάλτσες; Αν πάλι βρέχει, αν πέφτει μια από τις ζεστές μπόρες του καλοκαιριού, πώς αντέχουν με τη βρεγμένη κάλτσα;
Οι συνήθειες των αρχαίων
Απαντήσεις δεν πήραμε ποτέ. Αντίθετα, όλο και περισσότεροι υιοθέτησαν τις συνήθειες του Γερμανού τουρίστα - ίσως και επειδή εντυπωσιάστηκαν από την επιθυμία του να νιώθει παντού άνετα σαν το σπίτι του και την αυτοπεποίθησή του να αδιαφορεί για τα σχόλια.
Ωστόσο, δεν ήταν οι Γερμανοί εκείνοι που λάνσαραν πρώτοι αυτό το στυλ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς που ασχολήθηκαν με τη μόδα στη διάρκεια των αιώνων, το πέδιλο με κάλτσα έχει ως στυλ πολλούς πατέρες. Το συνήθιζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, αλλά δεν ήταν άγνωστο ούτε στους αρχαίους Αιγύπτιους. Μάλιστα, η σαγιονάρα με κάλτσα ήταν μέρος της παραδοσιακής φορεσιάς των Ιαπώνων, κυρίως κατά τις τελετές του τσαγιού. Πάντως, ενδείξεις ότι το συνήθιζαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν υπάρχουν. Αυτοί προτιμούσαν, όπως βλέπουμε και στα αγάλματα, τα σανδάλια που αγαπήσαμε κι εμείς στα νιάτα μας.
σημ. Τηλεβόα: Κανονικά, θα έπρεπε να το κοινοποιήσω, πριν γυρίσει η #κυβέρνηση_τσίρκο από τις διακοπές της. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιο από τα τρολς τους που με ακολουθούν πιστά, να τους έλεγε για τη νέα μόδα, χαρίζοντάς μας ξεκαρδιστικά φωτογραφικά ενσταντανέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.