- Τρία χρόνια τώρα, οι κατά τ’ άλλα “μακεδονομάχοι” της Ν.Δ., αρνούνται να παραδεχτούν την τόσο ενοχλητική για αυτούς ιστορική πραγματικότητα
- Κουβαλούν τόσες αμαρτίες που τους κάνουν να κρύβονται
Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη και απελευθερώνουν την πόλη από τους κατακτητές και τον φασισμό. Η απελευθέρωση αυτή ήταν μια από τις πολλές ιστορικές αλήθειες που για δεκαετίες έμεινε θαμμένη, καθώς ένα πολιτικό κατεστημένο είχε καταφέρει να περάσει το μύθευμα περί απελευθέρωσης της πόλης από τους Άγγλους.
Μόνον που οι πρώτοι Άγγλοι στρατιώτες είχαν καταφέρει να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15 ημέρες μετά τη θριαμβευτική είσοδο στην πόλη των αγωνιστών του ΕΛΑΣ. Η επιμελώς “αγνοημένη” αυτή επέτειος γιορτάζεται επίσημα πλέον εδώ και τρία χρόνια, αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια στη Θεσσαλονίκη, που, μέχρι εσχάτως, “τιμούσε” τους ντόπιους συνεργάτες των ναζί, έχοντας δώσει τα ονόματά τους σε δρόμους της πόλης.
Τρία χρόνια τώρα, γιορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους κατακτητές, με τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στις εκδηλώσεις μνήμης. Τρία χρόνια τώρα οι βουλευτές και τα τοπικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνούνται να δώσουν το παρών στην τελετή που γίνεται μπροστά στην αναθηματική πλάκα που έχει τοποθετηθεί στην περιοχή του Βασιλικού Θεάτρου, στη μνήμη των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν την πόλη από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Τρία χρόνια τώρα, οι κατά τ’ άλλα “μακεδονομάχοι” της Ν.Δ., αρνούνται να παραδεχτούν την τόσο ενοχλητική για αυτούς ιστορική πραγματικότητα, συντηρώντας τη σκοτεινή παράδοση της Δεξιάς στη Θεσσαλονίκη. Δέσμιοι ενός ιστορικά αμαρτωλού παρελθόντος, παρακολουθούν με απέχθεια κινήσεις προερχόμενες από τόσο από την Αριστερά όσο και από τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, με ζητούμενο την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και την απόδοση τιμής στα θύματα και τους ήρωες της ναζιστικής κατοχής.
Γιατί πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς το ότι χρειάστηκε να περάσουν τόσα και τόσα χρόνια, να αλλάξουν τόσες κυβερνήσεις και τόσοι δήμαρχοι ώστε η Θεσσαλονίκη να τιμήσει τα θύματα του εβραϊκού Ολοκαυτώματος; Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς την απόκρυψη για δεκαετίες της ταυτότητας του πραγματικού ελευθερωτή της πόλης από τους Ναζί και τους συμμάχους τους;
Πώς αλλιώς να σχολιάσεις τα εγκλήματα και τους εγκληματίες που έμειναν χαριστικά ατιμώρητοι από το μετεμφυλιακό κράτος για όσα έκαναν στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της Κατοχής; Είναι πολλά τα σχόλια. Όσες και οι αμαρτίες που κάποιοι κουβαλούν μέχρι σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Αμαρτίες που τους κάνουν να κρύβονται.
γράφει ο Πέτρος Κατσάκος
- Κουβαλούν τόσες αμαρτίες που τους κάνουν να κρύβονται
Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη και απελευθερώνουν την πόλη από τους κατακτητές και τον φασισμό. Η απελευθέρωση αυτή ήταν μια από τις πολλές ιστορικές αλήθειες που για δεκαετίες έμεινε θαμμένη, καθώς ένα πολιτικό κατεστημένο είχε καταφέρει να περάσει το μύθευμα περί απελευθέρωσης της πόλης από τους Άγγλους.
Μόνον που οι πρώτοι Άγγλοι στρατιώτες είχαν καταφέρει να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15 ημέρες μετά τη θριαμβευτική είσοδο στην πόλη των αγωνιστών του ΕΛΑΣ. Η επιμελώς “αγνοημένη” αυτή επέτειος γιορτάζεται επίσημα πλέον εδώ και τρία χρόνια, αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια στη Θεσσαλονίκη, που, μέχρι εσχάτως, “τιμούσε” τους ντόπιους συνεργάτες των ναζί, έχοντας δώσει τα ονόματά τους σε δρόμους της πόλης.
Τρία χρόνια τώρα, γιορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους κατακτητές, με τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στις εκδηλώσεις μνήμης. Τρία χρόνια τώρα οι βουλευτές και τα τοπικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνούνται να δώσουν το παρών στην τελετή που γίνεται μπροστά στην αναθηματική πλάκα που έχει τοποθετηθεί στην περιοχή του Βασιλικού Θεάτρου, στη μνήμη των μαχητών του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν την πόλη από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Τρία χρόνια τώρα, οι κατά τ’ άλλα “μακεδονομάχοι” της Ν.Δ., αρνούνται να παραδεχτούν την τόσο ενοχλητική για αυτούς ιστορική πραγματικότητα, συντηρώντας τη σκοτεινή παράδοση της Δεξιάς στη Θεσσαλονίκη. Δέσμιοι ενός ιστορικά αμαρτωλού παρελθόντος, παρακολουθούν με απέχθεια κινήσεις προερχόμενες από τόσο από την Αριστερά όσο και από τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, με ζητούμενο την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και την απόδοση τιμής στα θύματα και τους ήρωες της ναζιστικής κατοχής.
Γιατί πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς το ότι χρειάστηκε να περάσουν τόσα και τόσα χρόνια, να αλλάξουν τόσες κυβερνήσεις και τόσοι δήμαρχοι ώστε η Θεσσαλονίκη να τιμήσει τα θύματα του εβραϊκού Ολοκαυτώματος; Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς την απόκρυψη για δεκαετίες της ταυτότητας του πραγματικού ελευθερωτή της πόλης από τους Ναζί και τους συμμάχους τους;
Πώς αλλιώς να σχολιάσεις τα εγκλήματα και τους εγκληματίες που έμειναν χαριστικά ατιμώρητοι από το μετεμφυλιακό κράτος για όσα έκαναν στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της Κατοχής; Είναι πολλά τα σχόλια. Όσες και οι αμαρτίες που κάποιοι κουβαλούν μέχρι σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Αμαρτίες που τους κάνουν να κρύβονται.
γράφει ο Πέτρος Κατσάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.