Απληρωσιές, ανασφάλεια, εξευτελιστικά μεροκάματα, συνθήκες γαλέρας...
Αφού ο κλάδος των δημοσιογράφων αποφάσισε να απεργήσει και πάλι για τα ασφαλιστικά του δικαιώματα, μήπως θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να συζητήσουμε και για κάποια άλλα θέματα, που κανένας δεν τολμά να θίξει;
Για τις απληρωσιές και την ανασφάλεια, για τα εξευτελιστικά μεροκάματα και τις συνθήκες εργασίας σε κάποια sites, που οι ιδιοκτήτες τους υπερηφανεύονται ότι κατευθύνουν την κοινή γνώμη, αλλά οι εργαζόμενοι σε αυτά δεν «αναγνωρίζονται» ως δημοσιογράφοι...
Μήπως επίσης πρέπει να συζητήσουμε πώς γίνεται να ανήκουν στην Ένωσή μας εκδότες, έμποροι, ψιλικατζήδες και χονδρέμποροι, αλλά όχι η «εργατιά» της δημοσιογραφίας; Μπορείς να είσαι και αφεντικό και εργαζόμενος ταυτόχρονα; Σε ποιο άλλο κλάδο, σε ποια βιομηχανία οι μάνατζερς και οι εργαζόμενοι είναι στο ίδιο συνδικάτο; Πώς γίνεται να μη μπορεί κανείς να αντισταθεί σε αφεντικά, που κάνουν ότι θέλουν και όποτε θέλουν, ανοίγουν, κλείνουν, απειλούν, παζαρεύουν, εκβιάζουν με πρόσχημα την αγάπη τους για την «ενημέρωση». Πώς γίνεται να έχει απαξιωθεί τόσο το επάγγελμα και όλοι να κάνουν ότι δεν το βλέπουν;
Μετά από τόσα χρόνια κρίσης και κατρακύλας μήπως έχει έρθει η ώρα να κοιτάξουμε λίγο και την πραγματικότητα πίσω από την βιτρίνα και τους «συσχετισμούς δυνάμεων»; Θα πει κάποιος βέβαια ότι η κατάσταση έχει γίνει μαλλιά κουβάρια. Πού να μπλέξουμε τώρα;
γράφει ο Κώστας Αργυρός
Αφού ο κλάδος των δημοσιογράφων αποφάσισε να απεργήσει και πάλι για τα ασφαλιστικά του δικαιώματα, μήπως θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να συζητήσουμε και για κάποια άλλα θέματα, που κανένας δεν τολμά να θίξει;
Για τις απληρωσιές και την ανασφάλεια, για τα εξευτελιστικά μεροκάματα και τις συνθήκες εργασίας σε κάποια sites, που οι ιδιοκτήτες τους υπερηφανεύονται ότι κατευθύνουν την κοινή γνώμη, αλλά οι εργαζόμενοι σε αυτά δεν «αναγνωρίζονται» ως δημοσιογράφοι...
Μήπως επίσης πρέπει να συζητήσουμε πώς γίνεται να ανήκουν στην Ένωσή μας εκδότες, έμποροι, ψιλικατζήδες και χονδρέμποροι, αλλά όχι η «εργατιά» της δημοσιογραφίας; Μπορείς να είσαι και αφεντικό και εργαζόμενος ταυτόχρονα; Σε ποιο άλλο κλάδο, σε ποια βιομηχανία οι μάνατζερς και οι εργαζόμενοι είναι στο ίδιο συνδικάτο; Πώς γίνεται να μη μπορεί κανείς να αντισταθεί σε αφεντικά, που κάνουν ότι θέλουν και όποτε θέλουν, ανοίγουν, κλείνουν, απειλούν, παζαρεύουν, εκβιάζουν με πρόσχημα την αγάπη τους για την «ενημέρωση». Πώς γίνεται να έχει απαξιωθεί τόσο το επάγγελμα και όλοι να κάνουν ότι δεν το βλέπουν;
Μετά από τόσα χρόνια κρίσης και κατρακύλας μήπως έχει έρθει η ώρα να κοιτάξουμε λίγο και την πραγματικότητα πίσω από την βιτρίνα και τους «συσχετισμούς δυνάμεων»; Θα πει κάποιος βέβαια ότι η κατάσταση έχει γίνει μαλλιά κουβάρια. Πού να μπλέξουμε τώρα;
γράφει ο Κώστας Αργυρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.