"Εάν οι επισκέψεις του Παπαχρήστου στην Ήπειρο δεν περιορίζονταν σε τσιπουροποσίες και γευσιγνωσίες ευωχίας... θα γνώριζε τα εκατοντάδες άγνωστα στον Παπαχρήστο, αλλά γνωστά στις τοπικές κοινωνίες, στελέχη"
γράφει ο Τειρεσίας
Συγνώμην κύριε… ποιος είστε;
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, ανακάτεψε τόσο την τράπουλα, που ακόμη και οι γνωστοί «χαρτοκλέφτες» των Αθηνών, τα έχουν χαμένα, δεν μπορούν να κάνουν μια σύνθετη σκέψη, σκέφτονται και γράφουν λες και μόλις χθες έπιασαν δουλειά στα συγκροτήματα των «νταβατζήδων»…
Ξενίζει λοιπόν η άποψη, γνωστών και δοκιμασμένων δημοσιογράφων στην πολιτική και παραπολιτική θεώρηση της κυβερνητικής και μη εξουσίας, να υποστηρίζουν πως δεν γνώριζαν ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι παραπάνω από τους πεντέξι «παραθυράτους» των καναλιών.
Έγραψε ο Γ. Παπαχρήστος στα ΝΕΑ του Σαββάτου: «Ζούμε στον... αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη. Όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, αυτή είναι η αλήθεια και όποιος δεν το καταλαβαίνει, το πρόβλημα είναι δικό του και εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Τα φώτα είναι στραμμένα σε αυτό το κόμμα της χαράς, μαθαίνουμε πρόσωπα που ούτε καν φανταζόμασταν ότι ασχολούνται με την πολιτική (μη μου πείτε όχι, πριν από τις εκλογές νομίζαμε ότι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλέξης, ο Λαφαζάνης, ο Παπαδημούλης, ο Δραγασάκης και τρεις - τέσσερις άλλοι) και κυρίως ακούμε τις απόψεις τους. Και... τρελαινόμαστε…»!
Λογικόν είναι να «τρελαίνεται» ο (κάθε) Παπαχρήστος, που τόσα χρόνια αυτούς ήξερε, και ποτέ δεν φρόντισε (…ή δεν φρόντισαν) να ενημερωθεί, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ απλώνεται πέραν της Κουμουνδούρου, των Εξαρχείων και του Κολωνακίου.
Κι όμως ο Γ. Παπαχρήστος είχε την ευκαιρία να μάθει τι γίνεται στην επαρχία, τι «παίζεται» στο χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς, όταν (κατ)ήλθε στην Άρτα, στις δημοτικές εκλογές του 2010, για να προλογίσει τον υποψήφιο Δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ, τον Γιάννη Παπαλέξη.
Προφανώς είτε δεν τον ενημέρωσαν, είτε ο ίδιος δεν το αξιολόγησε επαρκώς, πως μεταξύ των αντιπάλων του κ. Παπαλέξη ήταν και μία γυναίκα, επικεφαλής συνδυασμού με κεντρικό πόλο τον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε «διεμβολίσει» και το κοινωνικό και το κομματικό ΠΑΣΟΚ.
Εάν είχε φροντίσει να ενημερωθεί, (…ή να το αξιολογήσει επαρκώς) τότε θα γνώριζε πως εκείνη η υποψήφια Δήμαρχος, αντίπαλος του ανθρώπου που εκείνος παρουσίασε στο πλήθος, η Όλγα Γεροβασίλη, είναι σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αύριο, μεθαύριο θα τη δει και θα την ακούσει στη βουλή ο κ. Παπαχρήστος.
Και δεν είναι η μόνη, που μπορεί να «τρελάνει» τον Παπαχρήστο, που έμεινε στον Λαφαζάνη και τον Παπαδημούλη. Είναι και πολλοί άλλοι, σε ολόκληρη την Ελλάδα, που δεν τους ξέρει ο κ. Παπαχρήστος.
Εδώ και χρόνια –όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κυβερνούσαν εν ου παικτοίς- στην Ελλάδα, δημιουργούνταν σιγά αλλά σταθερά οι προϋποθέσεις για να γίνει το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,5% του 2009 στα πρόθυρα της εξουσίας τον Ιούνιο του 2012.
Και σ’ αυτό το άλμα ήταν πρωτεργάτες όχι μόνο οι πεντέξι γνωστοί του Παπαχρήστου, αλλά τα δεκάδες, τα εκατοντάδες άγνωστα στον Παπαχρήστο, αλλά γνωστά στις τοπικές κοινωνίες, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είτε στο χώρο του συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων. Εάν οι επισκέψεις του Παπαχρήστου στην Ήπειρο δεν περιορίζονταν σε τσιπουροποσίες και γευσιγνωσίες ευωχίας, θα φρόντιζε να μάθει πως η Όλγα Γεροβασίλη στην Άρτα, ο Μιλτιάδης Κλάπας στην Πρέβεζα, ο Γιάννης Παπαδημητρίου στα Γιάννενα, είχαν προ καιρού ανοίξει τις διόδους επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, με στελέχη, μέλη και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Όταν λοιπόν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν έφτασαν στις κάλπες τον περασμένο Μάη, όλοι αυτοί δεν έκαναν τίποτε άλλο, από το να επαναλάβουν αυτό που είχαν κάνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006, του 2010. Να επιλέξουν δηλαδή τους υποψήφιους της Αριστεράς ως εκπροσώπους τους στη βουλή, όπως είχαν κάνει τόσα χρόνια πριν για νομαρχιακά και δημοτικά συμβούλια, για διοικητικά συμβούλια εργατικών κέντρων, ΕΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλων μαζικών χώρων.
Δεν ήταν ξένοι γι αυτούς. Ίσα-ίσα ήταν οι δικοί τους άνθρωποι, που ειδικά τώρα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, υπόσχονταν να επανορθώσουν ότι χάλασε ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές του Μάη έγιναν ακόμα πιο δικοί τους.
Ήταν οι άνθρωποι που –εν απουσία των μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ που ασχολούνταν με την υψηλή πολιτική- συμπορεύτηκαν σε αγώνες πότε για το περιβάλλον, πότε για τη διεκδίκηση χώρων πράσινου, πότε για τη προστασία εθνικών πάρκων.
Οπότε ο (κάθε) Παπαχρήστος, και οι άλλοι διαδρομιστές του κοινοβουλίου, μπορούν να αναρωτιούνται «Συγνώμην κύριε… ποιος είστε;», όταν δούν μεθαύριο νέα πρόσωπα στα έδρανα και στο περιστύλιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως επειδή δεν τους ξέρουν εκείνοι, δεν τους γνωρίζει και η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα που βρίσκεται πέρα από τον Ισθμό και πέρα από τα Καμένα Βούρλα…
Και για να επιστρέψουμε στην επαρχία, όταν στα κινήματα έχουν υπάρξει επιτυχίες, (π.χ. Φράγμα Αγίου Νικολάου) ή όταν η ωρίμανση έργων (π.χ. παραχώρηση ΞΕΝΙΑ Άρτας) ερμηνεύεται και ως πίεση των αγώνων συλλόγων και παρατάξεων όπου ηγεμονεύουν άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν είναι δύσκολο να προεκταθούν και ως ελπίδα στην κεντρική πολιτική σκηνή, με επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ του 2009 επίπεδα, με διαγραφή δανείων, με νέες θέσεις εργασίας…
Βέβαια, δεν είναι τυχαίο πως και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τα ίδια μυαλά με τον Παπαχρήστο κουβαλούσε. Εθελοτυφλούσε, αν δεν αγνοούσε ηθελημένα τα μηνύματα των καιρών. Δυστυχώς η πολύχρονη παραμονή σε θέσεις εξουσίας, αλλά και σε θεσμικές θέσεις όπως αυτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανατροφοδοτούσε την αλαζονική θεώρηση των όμορων χώρων του ΠΑΣΟΚ, από τους κορυφαίους του Κινήματος, ή από όσους τέλος πάντων βρίσκονταν κατά καιρούς σε θέσεις ευθύνης λόγω της σχέσης τους με την ηγεσία – κηπουρούς, γραμματοκομιστές, θυρωρούς κ.λ.π.
Αλλά εάν ο δημοσιογράφος Παπαχρήστος και τα περί το Κολωνάκιον τυρβάζοντα ηγετικά στελέχη του Κινήματος, δεν είχαν άποψη για τις κοινωνικές διεργασίες, οι ανά την Ελλάδα «τοπάρχες» του Βενιζέλου, έχουν ευθύνες.
Έχουν ευθύνες επειδή, δεν έπιασαν τα μηνύματα των καιρών και κινήθηκαν με κεκτημένη ταχύτητα, τουλάχιστον στην σύνθεση των ψηφοδελτίων, συγκροτώντας τα με τη λογική περασμένων ετών, όταν οι ψήφοι που έπαιρνε το Κίνημα έφταναν για τους γνωστούς και περίσσευαν για τους άγνωστους που επιλέγονταν με –συνήθως- ετσιθελικές αποφάσεις.
Ακριβώς με αυτή τη λογική κινήθηκε και η συγκρότηση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ στην Ήπειρο. Πέραν των εκλεγμένων βουλευτών, όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα εξυπηρετούσαν τη πεπαλαιωμένη λογική των ισορροπιών και των «κολλητών», με στόχο τη διευκόλυνση της εκλογής φίλα προσκείμενων στην ηγεσία.
Αντί ως αντίδοτο στην διαφαινόμενη ψήφο οργής και διαμαρτυρίας, να ισχυροποιηθούν τα ψηφοδέλτια με υποψήφιους που είχαν κάτι να πούν, κάτι να αντιπαραθέσουν, η συγκρότηση έγινε με την ικανοποίηση φιλοδοξιών, κρυμμένων συμφωνιών και όλων αυτών που ο κόσμος τόσα χρόνια καταδίκαζε άσχετα εάν δεν το έκανε εναργώς και εμφανώς.
Με αυτά και με αυτά, δεν είναι τυχαίο, που εκλέχτηκαν μόλις τρείς βουλευτές, στις εκλογές του Μαΐου, ενώ ήδη για τις εκλογές του Ιουνίου αποχώρησαν δύο που διατελέσαν βουλευτές, σε Γιάννενα και Θεσπρωτία, ενώ στην Πρέβεζα ο εκλεγείς βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κινδυνεύει να δεί τις πλάτες των υποψήφιων του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου.
Εάν λοιπόν θα μπορούσε κάποιος να αντιστρέψει την απορία του Παπαχρήστου, θα έλεγε πως με το ΠΑΣΟΚ πολιτεύθηκαν στις πρόσφατες εκλογές άνθρωποι που ούτε καν φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι βουλευτές και να ζητούν –στα σοβαρά- την ψήφο των πολιτών.
Κατήλθαν υποψήφιοι βουλευτές, άνθρωποι που ήταν γνωστοί στο πολύ κλειστό λόμπι του ΠΑΣΟΚ, άνθρωποι που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν καν ψήφους, όχι να φέρουν. Απόδειξη, η σταυροί που πήραν σε όλους τους νομούς της Ηπείρου.
Εν κατακλείδι, δεν ήταν λίγα τα πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, που ασχολούνταν με την πολιτική. Πολλά ήταν και με πολλά ένσημα στις τοπικές κοινωνίες. Απλώς ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν πως μπορεί να κληθούν να κυβερνήσουν. Πολιτεύθηκαν με τη λογική «κάτω όλοι» και αύριο μεθαύριο θα ψάχνουν να οργανωθούν για να κάνουν μια κυβέρνηση της προκοπής.
Κι αν όσοι αναρωτιούνται πως θα κυβερνήσουν οι «άγνωστοι» -κατά Παπαχρήστο- του ΣΥΡΙΖΑ, καλώς αναρωτιούνται.
Στο ερώτημα εάν ο Μηλιός με τον Σταθάκη και τον Στρατούλη στου «κασίδη το κεφάλι» θα μάθει οικονομικά και διαχείριση κρίσεων υπάρχει απάντηση: Μπορεί… στο ίδιο κεφάλι δεν έμαθε ο Παπακωνσταντίνου, ο Ραγκούσης και η Τίνα;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.