Απατεώνας του κοινού ποινικού δικαίου το Κράτος!

- Υπεξαίρεσε τις αποταμιεύσεις εκατομμυρίων Ελλήνων

- Ατιμώρητοι οι θύτες, στο σκαμνί τα... θύματα!

Διαβάζοντας κανείς τα σημερινά πρωτοσέλιδα, διαπιστώνει ότι το κεντρικό θέμα στις περισσότερες εφημερίδες είναι οι περικοπές από 1/1/12 σε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ: 
- ΤΑ ΝΕΑ: Μαχαίρι στις συντάξεις
- ΕΘΝΟΣ: Κλαδεύουν πάλι εφάπαξ-επικουρικές
- ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πέμπτο ψαλίδι σε 900.000 συντάξεις

   Έχει αναλογιστεί κανένας τι ακριβώς είναι οι επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ και ποιά είναι η βασική διαφορά τους από τις κύριες συντάξεις; 

Δύο είναι οι βασικές διαφορές:
   α) Οι επικουρικές και το εφάπαξ είναι κεφαλαιοποιητικές (ο εργαζόμενος "αποταμιεύει" χρήματα για να τα εισπράξει όταν βγει στη σύνταξη), ενώ οι κύριες είναι αναδιανεμητικές (το "παιδί-εργαζόμενος" πληρώνει ασφαλιστική εισφορά για να εισπράττει σύνταξη ο "γονέας-συνταξιούχος".
   β) Οι επικουρικές και το εφάπαξ "κτίζονται" από τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, χωρίς δηλαδή να υπάρχει καθόλου συμμετοχή του Δημοσίου στην...

περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, ενώ οι κύριες στηρίζονται και στους "3 πυλώνες": Εργαζόμενοι-Εργοδότες-Δημόσιο.

   Άρα, αυτά που κόβονται είναι χρήματα που αποταμιεύθηκαν μήνα με τον μήνα, χρόνο με το χρόνο από εργαζόμενους για να έχουν καλύτερα, πιο άνετα γεράματα. Έφτιαξαν έναν αποταμιευτικό λογαριασμό και τον εμπιστεύθηκαν στο Κράτος, για να τους τα δώσει εντόκως όταν φθάσει το πλήρωμα του χρόνου.
   Τώρα, το Κράτος δηλώνει ότι δεν θα αποδώσει όσα είχαν μαζευτεί, διότι δεν τα έχει! 
   Στην ερώτηση τι απέγιναν τα χρήματα, οι δημόσιοι λειτουργοί -πολιτικοί, αλλά και υπηρεσιακοί παράγοντες- απαντούν ανερυθρίαστα ότι χρησιμοποιήθηκαν για να καλυφθούν άλλες ανάγκες! 
   Οι θεματοφύλακες "έβαλαν χέρι" στο κομπόδεμα εκατομμυρίων Ελλήνων και υπεξαίρεσαν τα χρήματά του, όχι άπαξ, αλλά κατ' εξακολούθηση, συνεχώς, διαχρονικά και διακομματικά. 
   Και σα να μην έφτανε αυτό, οι θύτες ζητούν να πληρώσουν τα θύματα. Προετοιμάζουν δε νέες κλοπές, καθώς όχι μόνο δεν αποδίδουν στους δικαιούχους τα χρήματά τους, αλλά θρασύτατα εξαναγκάζουν τους τωρινούς εργαζόμενους σε αυξημένες εισφορές για τις επικουρικές, προσδοκώντας έτσι σε νέα λεηλασία στις αποταμιεύσεις των μελλοντικών θυμάτων.
   Η ατιμωρησία έχει αποθρασύνει τους κρατούντες και εκλαμβάνουν τη βουβή παγωμάρα ως αδυναμία. Η οργή όμως σιγοβράζει και οι εκδηλώσεις αγανάκτησης που ξεσπούν σποραδικά, θα φαίνονται σαν παρωνυχίδες μπροστά στο γενικευμένο ξέσπασμα.
Δυστυχώς, η Ιστορία δείχνει ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, ο πέλεκυς πέφτει επί δικαίων και αδίκων.