Πώς το σύστημα Μητσοτάκη σκιάζει την εξωτερική πολιτική, την οικονομία, τα δικαιώματα της κοινωνίας, την αυτοτέλεια των θεσμών και τη λειτουργία του δημόσιου βίου της χώρας
«Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο, πόσο κουράστηκα λάθος να ελπίζω…». Δήμητρα Γαλάνη που τραγουδάει Σπανό και Ιατρόπουλο; Όχι. Κυριάκος Μητσοτάκης που κυβερνάει με έναν τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία: τον δικό του, εντελώς προσωπικό τρόπο που έχει στην ούγια μια συγκεκριμένη επιδίωξη: την επικράτηση.
Προερχόμενος από οικογένεια επαγγελματιών της πολιτικής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ακύρωσε την οικογενειακή επένδυση στη Ντόρα Μπακογιάννη, του βγήκε και σχημάτισε την πιο παράδοξη- και πολυπληθή -κυβέρνηση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, ειδικά αν τον άκουγε προεκλογικά.
Ανεμομαζώματα από άλλα κόμματα -που υποκρύπτουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι- περισσότερους από είκοσι εξωκοινοβουλευτικούς, αφανείς εταίρους και επιλεγμένους βουλευτές από την ΝΔ με την λογική των ποσοστώσεων.
Στην ουσία αυτή είναι τύποις κυβέρνηση. Η πραγματική βρίσκεται κάτω -ή μάλλον πάνω -από αυτήν. Αποτελείται από ένα δίκτυο προσώπων με διάφορους ρόλους – από υφυπουργούς μέχρι γενικούς γραμματείς και απλούς διοικητικούς, που αναφέρονται προσωπικά στον πρωθυπουργό και παίρνουν οδηγίες από ένα δεύτερο δίκτυο μετακλητών υπαλλήλων με υδροκεφαλικά χαρακτηριστικά που έχει βάση στο Μέγαρο Μαξίμου- υπό τον ευφημισμό «επιτελικό κράτος».
Είναι μια γκρίζα κυβέρνηση που προέκυψε από μια
«Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο, πόσο κουράστηκα λάθος να ελπίζω…». Δήμητρα Γαλάνη που τραγουδάει Σπανό και Ιατρόπουλο; Όχι. Κυριάκος Μητσοτάκης που κυβερνάει με έναν τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία: τον δικό του, εντελώς προσωπικό τρόπο που έχει στην ούγια μια συγκεκριμένη επιδίωξη: την επικράτηση.
Προερχόμενος από οικογένεια επαγγελματιών της πολιτικής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ακύρωσε την οικογενειακή επένδυση στη Ντόρα Μπακογιάννη, του βγήκε και σχημάτισε την πιο παράδοξη- και πολυπληθή -κυβέρνηση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, ειδικά αν τον άκουγε προεκλογικά.
Ανεμομαζώματα από άλλα κόμματα -που υποκρύπτουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι- περισσότερους από είκοσι εξωκοινοβουλευτικούς, αφανείς εταίρους και επιλεγμένους βουλευτές από την ΝΔ με την λογική των ποσοστώσεων.
Στην ουσία αυτή είναι τύποις κυβέρνηση. Η πραγματική βρίσκεται κάτω -ή μάλλον πάνω -από αυτήν. Αποτελείται από ένα δίκτυο προσώπων με διάφορους ρόλους – από υφυπουργούς μέχρι γενικούς γραμματείς και απλούς διοικητικούς, που αναφέρονται προσωπικά στον πρωθυπουργό και παίρνουν οδηγίες από ένα δεύτερο δίκτυο μετακλητών υπαλλήλων με υδροκεφαλικά χαρακτηριστικά που έχει βάση στο Μέγαρο Μαξίμου- υπό τον ευφημισμό «επιτελικό κράτος».
Είναι μια γκρίζα κυβέρνηση που προέκυψε από μια