Παραφράζοντας τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες θα τολµήσω να υποστηρίξω ότι το να ζεις µε τρόπο που κάνει επικίνδυνη τη ζωή των άλλων, επιλέγοντας µόνο ψέµατα, σηµαίνει να βιώνεις τόσο την τραγωδία όσο και την κωµωδία. Ο Μπόρχες δεν είχε προφανώς καµιά σχέση µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά η παράφρασή του τον αποδίδει πλήρως. ∆ηµιούργησε γύρω του κινδύνους παίζοντας µε το ψέµα και ζει τη διαδοχή του δράµατος και της κωµωδίας. Οι εικόνες από το υπουργικό συµβούλιο το οποίο φωτογραφίζεται σύσσωµο να κλαίει, να οδύρεται και να αναστενάζει στην πρώτη του συνεδρίαση μετά το δυστύχημα στα Τέμπη είναι μια φωτογραφία της στιγμής από την κωμωδία (του) και την τραγωδία (μας).
Καμία προσπάθεια πολιτικής ανάλυσης του φαινομένου Μητσοτάκης –τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η εκδίκηση της Ιστορίας και σύντομα και των προσώπων που τον περιβάλλουν– δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που έχει εμφανιστεί μπροστά μας. Και ευτυχώς δεν είναι ο