Από τη Μεγαλόχαρη Άρτας ξεκίνησε το 1854 η επανάσταση
Στις 15 Ιανουαρίου 2019 συμπληρώνονται 165 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης στην περιοχή του Ραδοβιζίου Άρτας για την απελευθέρωσή της αλλά και της τουρκοκρατούμενης ευρύτερα τότε Ηπείρου. Η επανάσταση ξεκίνησε στο χωριό Μεγαλόχαρη που βρίσκεται στην Κοιλάδα του Αχελώου.
Για να γιορταστεί η μεγάλη και σημαντική αυτή επέτειος, καθώς και να τιμηθούν αυτοί που αγωνίστηκαν κι έπεσαν για την ελευθερία αυτού του τόπου, ο Δήμος Γ. Καραϊσκάκη, σε συνεργασία με τον τοπικό Σύλλογο Μεγαλόχαρης, κάθε χρόνο πραγματοποιούν επιμνημόσυνη δέηση και μια λιτή εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Μοναστηριού Γεννήσεως της Θεοτόκου, από όπου κηρύχτηκε η έναρξη της επανάστασης το 1854.
Φέτος τον πανηγυρικό της ημέρας εκφωνεί η φιλόλογος Κατερίνα Σχισμένου με θέμα: «Η Επανάσταση στα Ραδοβίζια το 1854».
Όπως τονίζει ο φιλόλογος Κώστας Χρήστος «Τα επαναστατικά κινήματα στην περιοχή Ραδοβιζίου Άρτας του 1854, 1866 και 1878 είχαν ως στόχο την με οποιοδήποτε κόστος για τους επαναστάτες απελευθέρωση της περιοχής τους. Γι αυτό και το σύνθημά τους στον όρκο που έδωσαν στις 15 Ιανουαρίου του 1854 στο Μοναστήρι «Γεννήσεως της Θεοτόκου», στο χωριό Μεγαλόχαρη Άρτας, ήταν το «Ελευθερία ή θάνατος».
Και το σύνθημα εκείνο ακούστηκε τότε σ όλη την Κοιλάδα του Αχελώου, με την αναμμένη πια επαναστατική φλόγα να μεταδίδεται, ταυτόχρονα και αστραπιαία, και στην απέναντι του Αχελώου θεσσαλική περιοχή, προς την Αργιθέα μεριά, όπου κι εκεί αγωνιστές ξεκίνησαν για τους ίδιους λόγους τη δική τους επανάσταση και με αλληλοβοήθεια μάλιστα, ένθεν και κείθεν του Αχελώου, όταν το απαιτούσαν και το επέτρεπαν οι επικρατούσες πολεμικές συνθήκες.
Και μπορεί τα τότε διαδοχικά στην περιοχή επαναστατικά κινήματα να αποτύγχαναν επιχειρησιακά στο τέλος τους, παρά τις γενναίες μάχες των επαναστατών, καθότι οι Ραδοβιζινοί τότε επαναστάτες έμειναν αδικαιολόγητα αβοήθητοι από το τότε υφιστάμενο ελληνικό κράτος και χωρίς αξιόλογο πολεμικό εξοπλισμό και άλλα αναγκαία εφόδια, πολεμώντας προπαντός με το πύρωμα της καρδιάς τους για την ελευθερία τους, όμως η έκβασή τους τελικά είχε αίσιο τέλος.
Και τούτο διότι στο Συνέδριο του Βερολίνου που ακολούθησε το 1878 οι Μεγάλες Δυνάμεις που πρωτοστατούσαν σ΄αυτό κάτω από τον απόηχο του επαναστατικού αγώνα στο Ραδοβίζι και τους πολλούς νεκρούς εκείνων των αιματοβαμμένων κινημάτων άλλαξαν στάση. Πιεζόμενοι δηλαδή από τα πολεμικά γεγονότα με τους πολλούς νεκρούς , αναγκάστηκαν κι αποφάσισαν την οριστική απελευθέρωση της Ραδοβιζινής περιοχής από την τουρκοκρατία, όπως και της απέναντι της Κοιλάδας του Αχελώου περιοχής της Θεσσαλίας.
Κοντολογίς, εκείνα τα επαναστατικά κινήματα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τις τελικές αποφάσεις εκείνου του Συνεδρίου στο Βερολίνο σχετικά με το Ηπειροθεσσαλικό Ζήτημα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις σφράγισαν την απελευθέρωση τόσο της Ραδοβιζινής περιοχής της Άρτας, όσο και των θεσσαλικών περιοχών απέναντι του Αχελώου ποταμού. Απελευθέρωση που στη συνέχεια επισημοποιήθηκε οριστικά με τη Συνθήκη της Κων/πολης του 1881, στην οποία έπεσαν και οι τελικές υπογραφές.
Και ειρήσθω εν παρόδω ότι τα βόρεια σύνορα του τότε ελεύθερου ελληνικού κράτους επεκτάθηκαν βορειότερα από την μέχρι τότε συνοριακή γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού κόλπου, με σύνορο πλέον τον Άραχθο ποταμό. Και τα επαναστατικά κινήματα στο Ραδοβίζι Άρτας έδωσαν το έναυσμα και για την έκρηξη και άλλων επαναστατικών κινημάτων σε άλλες περιοχές της Ηπείρου, τα οποία κρατούσαν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα μέχρι και στους Βαλκανικούς πολέμους.
Και δικαίως λοιπόν έχει καθιερωθεί η 15η Ιανουαρίου, κάθε χρόνο, ως ημέρα ιστορικής μνήμης με διάφορες εκδηλώσεις στη Μεγαλόχαρη Άρτας, από όπου ξεκίνησε επισήμως η απελευθερωτική επανάσταση στο εκεί ιστορικό μοναστήρι «Γεννήσεως της Θεοτόκου». Κι αυτή η ιστορική μνήμη με τις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο αφορά, όχι μόνο στη Μεγαλόχαρη αλλά και σε όλη τη Ραδοβιζινή περιοχή αλλά και τη χώρα μας γενικότερα. Και είναι ιστορική μνήμη επιβεβλημένη τόσο προς τιμή και δόξα εκείνων των επαναστατών που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της εν λόγω περιοχής αλλά και διότι, κατά τον Κωστή Παλαμά, εμείς οι απόγονοί τους «έχουμε χρέος σε κείνους που ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθουν και θα περάσουν».
Στις 15 Ιανουαρίου 2019 συμπληρώνονται 165 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης στην περιοχή του Ραδοβιζίου Άρτας για την απελευθέρωσή της αλλά και της τουρκοκρατούμενης ευρύτερα τότε Ηπείρου. Η επανάσταση ξεκίνησε στο χωριό Μεγαλόχαρη που βρίσκεται στην Κοιλάδα του Αχελώου.
Για να γιορταστεί η μεγάλη και σημαντική αυτή επέτειος, καθώς και να τιμηθούν αυτοί που αγωνίστηκαν κι έπεσαν για την ελευθερία αυτού του τόπου, ο Δήμος Γ. Καραϊσκάκη, σε συνεργασία με τον τοπικό Σύλλογο Μεγαλόχαρης, κάθε χρόνο πραγματοποιούν επιμνημόσυνη δέηση και μια λιτή εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Μοναστηριού Γεννήσεως της Θεοτόκου, από όπου κηρύχτηκε η έναρξη της επανάστασης το 1854.
Φέτος τον πανηγυρικό της ημέρας εκφωνεί η φιλόλογος Κατερίνα Σχισμένου με θέμα: «Η Επανάσταση στα Ραδοβίζια το 1854».
Όπως τονίζει ο φιλόλογος Κώστας Χρήστος «Τα επαναστατικά κινήματα στην περιοχή Ραδοβιζίου Άρτας του 1854, 1866 και 1878 είχαν ως στόχο την με οποιοδήποτε κόστος για τους επαναστάτες απελευθέρωση της περιοχής τους. Γι αυτό και το σύνθημά τους στον όρκο που έδωσαν στις 15 Ιανουαρίου του 1854 στο Μοναστήρι «Γεννήσεως της Θεοτόκου», στο χωριό Μεγαλόχαρη Άρτας, ήταν το «Ελευθερία ή θάνατος».
Και το σύνθημα εκείνο ακούστηκε τότε σ όλη την Κοιλάδα του Αχελώου, με την αναμμένη πια επαναστατική φλόγα να μεταδίδεται, ταυτόχρονα και αστραπιαία, και στην απέναντι του Αχελώου θεσσαλική περιοχή, προς την Αργιθέα μεριά, όπου κι εκεί αγωνιστές ξεκίνησαν για τους ίδιους λόγους τη δική τους επανάσταση και με αλληλοβοήθεια μάλιστα, ένθεν και κείθεν του Αχελώου, όταν το απαιτούσαν και το επέτρεπαν οι επικρατούσες πολεμικές συνθήκες.
Και μπορεί τα τότε διαδοχικά στην περιοχή επαναστατικά κινήματα να αποτύγχαναν επιχειρησιακά στο τέλος τους, παρά τις γενναίες μάχες των επαναστατών, καθότι οι Ραδοβιζινοί τότε επαναστάτες έμειναν αδικαιολόγητα αβοήθητοι από το τότε υφιστάμενο ελληνικό κράτος και χωρίς αξιόλογο πολεμικό εξοπλισμό και άλλα αναγκαία εφόδια, πολεμώντας προπαντός με το πύρωμα της καρδιάς τους για την ελευθερία τους, όμως η έκβασή τους τελικά είχε αίσιο τέλος.
Και τούτο διότι στο Συνέδριο του Βερολίνου που ακολούθησε το 1878 οι Μεγάλες Δυνάμεις που πρωτοστατούσαν σ΄αυτό κάτω από τον απόηχο του επαναστατικού αγώνα στο Ραδοβίζι και τους πολλούς νεκρούς εκείνων των αιματοβαμμένων κινημάτων άλλαξαν στάση. Πιεζόμενοι δηλαδή από τα πολεμικά γεγονότα με τους πολλούς νεκρούς , αναγκάστηκαν κι αποφάσισαν την οριστική απελευθέρωση της Ραδοβιζινής περιοχής από την τουρκοκρατία, όπως και της απέναντι της Κοιλάδας του Αχελώου περιοχής της Θεσσαλίας.
Κοντολογίς, εκείνα τα επαναστατικά κινήματα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τις τελικές αποφάσεις εκείνου του Συνεδρίου στο Βερολίνο σχετικά με το Ηπειροθεσσαλικό Ζήτημα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις σφράγισαν την απελευθέρωση τόσο της Ραδοβιζινής περιοχής της Άρτας, όσο και των θεσσαλικών περιοχών απέναντι του Αχελώου ποταμού. Απελευθέρωση που στη συνέχεια επισημοποιήθηκε οριστικά με τη Συνθήκη της Κων/πολης του 1881, στην οποία έπεσαν και οι τελικές υπογραφές.
Και ειρήσθω εν παρόδω ότι τα βόρεια σύνορα του τότε ελεύθερου ελληνικού κράτους επεκτάθηκαν βορειότερα από την μέχρι τότε συνοριακή γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού κόλπου, με σύνορο πλέον τον Άραχθο ποταμό. Και τα επαναστατικά κινήματα στο Ραδοβίζι Άρτας έδωσαν το έναυσμα και για την έκρηξη και άλλων επαναστατικών κινημάτων σε άλλες περιοχές της Ηπείρου, τα οποία κρατούσαν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα μέχρι και στους Βαλκανικούς πολέμους.
Και δικαίως λοιπόν έχει καθιερωθεί η 15η Ιανουαρίου, κάθε χρόνο, ως ημέρα ιστορικής μνήμης με διάφορες εκδηλώσεις στη Μεγαλόχαρη Άρτας, από όπου ξεκίνησε επισήμως η απελευθερωτική επανάσταση στο εκεί ιστορικό μοναστήρι «Γεννήσεως της Θεοτόκου». Κι αυτή η ιστορική μνήμη με τις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο αφορά, όχι μόνο στη Μεγαλόχαρη αλλά και σε όλη τη Ραδοβιζινή περιοχή αλλά και τη χώρα μας γενικότερα. Και είναι ιστορική μνήμη επιβεβλημένη τόσο προς τιμή και δόξα εκείνων των επαναστατών που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της εν λόγω περιοχής αλλά και διότι, κατά τον Κωστή Παλαμά, εμείς οι απόγονοί τους «έχουμε χρέος σε κείνους που ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθουν και θα περάσουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.