Λιβανίζοντας τον πρωθυπουργό που έβλεπε τις μίζες να περνούν...
Εξανίστανται διάφοροι που, με αφορμή την υπόθεση Παπαντωνίου, αλλά και τις υποθέσεις Τσοχατζόπουλου, Μαντέλη, Τσουκάτου, που μοιραία ο κόσμος ξαναθυμήθηκε, επιχειρείται, λέει, να χτυπηθεί ο Κώστας Σημίτης. “Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σημίτης αντιπροσωπεύει όσα μισούν” έγραψε η ιστοσελίδα protagon.gr. “... Και δεν είναι η διαφθορά, είναι η αριστεία, η γνώση, η μετριοπάθεια, ο κοσμοπολιτισμός, η εξωστρέφεια...”.
Ο Σημίτης είναι ο άνθρωπος που “έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ, την Κύπρο στην Ε.Ε. και ετοίμασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες”. Ενώ, άρθρο στα «Νέα» χαρακτήρισε την οκταετία Σημίτη “την πιο φωτεινή περίοδο της Μεταπολίτευσης”, την οποία άνθρωποι του σκότους πολεμούν από μοχθηρία, κακία και πολιτικό κόμπλεξ.
Τέτοιου είδους λατρευτικές εξάρσεις εκφράζουν ένα ρεύμα σκέψης που είδε τον Σημίτη ως αντίβαρο της άξεστης συνδικαλιστικής πασοκίλας του Δημοσίου, καθώς και του αυριανισμού που επιβλήθηκαν στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80. Είναι όμως τόσο γοητευμένοι, που αδυνατούν να δουν την πραγματική εικόνα: ότι το σύστημα αυτό που τόσο απεχθάνονται προσαρμόστηκε μια χαρά στη διακυβέρνηση Σημίτη.
Ότι δίπλα σε αυτό το σύστημα αναπτύχθηκε ένα δεύτερο, αυτό της ασύδοτης -και εξίσου κρατικοδίαιτης- χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Ότι στον σβέρκο της χώρας εγκαταστάθηκε ένα πρωτοφανές δίκτυο πολιτικής διαπλοκής που λεηλάτησε συστηματικά το δημόσιο συμφέρον, εκτοξεύοντας το κόστος κάθε σύμβασης και αντλώντας μίζες από όπου γινόταν. Και ότι, κατ' απαίτηση όλων αυτών, ο “συνετός” Κ. Σημίτης διέπραξε το οικονομικό έγκλημα των Ολυμπιακών Αγώνων, που υπήρξαν γκλαμουράτοι μεν, αλλά καθοριστικοί για τη χρεοκοπία της χώρας.
Τι απαντούν; Ναι, αλλά ο Σημίτης προσωπικά δεν έκλεψε. Και λοιπόν; Αρκεί αυτό για να τον δοξάσει η ιστορία;
το Κύριο Άρθρο στην ΑΥΓΗ της Κυριακής που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 27 Οκτωβρίου
Εξανίστανται διάφοροι που, με αφορμή την υπόθεση Παπαντωνίου, αλλά και τις υποθέσεις Τσοχατζόπουλου, Μαντέλη, Τσουκάτου, που μοιραία ο κόσμος ξαναθυμήθηκε, επιχειρείται, λέει, να χτυπηθεί ο Κώστας Σημίτης. “Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σημίτης αντιπροσωπεύει όσα μισούν” έγραψε η ιστοσελίδα protagon.gr. “... Και δεν είναι η διαφθορά, είναι η αριστεία, η γνώση, η μετριοπάθεια, ο κοσμοπολιτισμός, η εξωστρέφεια...”.
Ο Σημίτης είναι ο άνθρωπος που “έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ, την Κύπρο στην Ε.Ε. και ετοίμασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες”. Ενώ, άρθρο στα «Νέα» χαρακτήρισε την οκταετία Σημίτη “την πιο φωτεινή περίοδο της Μεταπολίτευσης”, την οποία άνθρωποι του σκότους πολεμούν από μοχθηρία, κακία και πολιτικό κόμπλεξ.
Τέτοιου είδους λατρευτικές εξάρσεις εκφράζουν ένα ρεύμα σκέψης που είδε τον Σημίτη ως αντίβαρο της άξεστης συνδικαλιστικής πασοκίλας του Δημοσίου, καθώς και του αυριανισμού που επιβλήθηκαν στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80. Είναι όμως τόσο γοητευμένοι, που αδυνατούν να δουν την πραγματική εικόνα: ότι το σύστημα αυτό που τόσο απεχθάνονται προσαρμόστηκε μια χαρά στη διακυβέρνηση Σημίτη.
Ότι δίπλα σε αυτό το σύστημα αναπτύχθηκε ένα δεύτερο, αυτό της ασύδοτης -και εξίσου κρατικοδίαιτης- χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Ότι στον σβέρκο της χώρας εγκαταστάθηκε ένα πρωτοφανές δίκτυο πολιτικής διαπλοκής που λεηλάτησε συστηματικά το δημόσιο συμφέρον, εκτοξεύοντας το κόστος κάθε σύμβασης και αντλώντας μίζες από όπου γινόταν. Και ότι, κατ' απαίτηση όλων αυτών, ο “συνετός” Κ. Σημίτης διέπραξε το οικονομικό έγκλημα των Ολυμπιακών Αγώνων, που υπήρξαν γκλαμουράτοι μεν, αλλά καθοριστικοί για τη χρεοκοπία της χώρας.
Τι απαντούν; Ναι, αλλά ο Σημίτης προσωπικά δεν έκλεψε. Και λοιπόν; Αρκεί αυτό για να τον δοξάσει η ιστορία;
το Κύριο Άρθρο στην ΑΥΓΗ της Κυριακής που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο 27 Οκτωβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.