Εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, το 2018 θα περάσει στην Ιστορία, ως μια από τις καλές χρονιές για τους κατοίκους της ταλαιπωρημένης μας χώρας, αλλά υπάρχει και η στενή και η ευρύτερη γειτονιά μας...
Η νέα χρονιά διαφέρει από τις επτά προηγούμενες για την Ελλάδα, καθώς αυτή τη φορά είναι βάσιμες οι ελπίδες ότι η χώρα θα βγει οριστικά από τα Μνημόνια και θα ανακτήσει την κυριαρχία της, στο μέτρο των δεσμεύσεών της από τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη
Εάν, μάλιστα, οι θετικές προβλέψεις της κυβέρνησης και των διεθνών οργανισμών για την οικονομική ανάπτυξη και την περαιτέρω μείωση της ανεργίας επιβεβαιωθούν, το έτος μετάβασης 2018 θα περάσει στην Ιστορία ως μια από τις καλές χρονιές για τους κατοίκους της ταλαιπωρημένης χώρας.
Αυτή η βάσιμη αισιοδοξία, πάντως, είναι δύσκολο να προβληθεί και στη στενή και ευρύτερη γειτονιά μας, με την Τουρκία να στενάζει από τον στενό κορσέ του Ερντογάν και τη Μέση Ανατολή να είναι σε μόνιμη κατάσταση ανάφλεξης και με την... ευγενική χορηγία του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Όσο για το «ευρωπαϊκό μας σπίτι», οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι το 2018 θα είναι μια καλή χρονιά, κυρίως επειδή θεωρούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2017 έπιασε πάτο. Οι απαισιόδοξοι, πάλι, θεωρούν ότι δεν υπάρχει πάτος. Ωστόσο, και οι μεν και οι δε συμφωνούν ότι το 2017 ήταν μια χρονιά χαμένη, που το μόνο που την εμπόδισε να χαρακτηριστεί καταστροφική ήταν η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές εκλογές -για την ακρίβεια η ήττα της Μαρίν Λεπέν, που φλέρταρε με ένα Frexit.
Οι βαθιές ανάσες που πήραν οι υπέρμαχοι της Ευρώπης με την εκλογή Μακρόν και την αποφασιστικότητά του με το “καλημέρα σας” να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο για την Ευρώπη δεν κράτησαν πολύ, καθώς αφενός δεν υπάρχει για την ώρα συνομιλητής στην απέναντι όχθη του Ρήνου -αφού το πιθανότερο είναι ότι η επόμενη γερμανική κυβέρνηση θα σχηματιστεί το Πάσχα και δεν είναι βέβαιο ότι θα συμμεριστεί την ουσία των προτάσεων Μακρόν-, αφετέρου στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν στη Γηραιά Ήπειρο, π.χ. στην Αυστρία, αναδείχθηκαν στην κυβέρνηση δυνάμεις που προτιμούν μια Ευρώπη «α λα καρτ», χωρίς αλληλεγγύη.
Οπότε το σωτήριο 2018 θα είναι ένα ακόμη έτος δοκιμασίας για την Ε.Ε., η οποία ντε φάκτο μετεξελίσσεται σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Οι δύσκολες -και μίζερες- αποφάσεις που είχαν ληφθεί το 2016 για την κατανομή των βαρών του προσφυγικού μεταξύ των κρατών - μελών με συγκεκριμένες ποσοστώσεις, ουσιαστικά αναιρέθηκαν, και δη διά στόματος του προέδρου του Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.
Οι προτάσεις Μακρόν για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης με κοινό προϋπολογισμό, κοινό υπουργό Οικονομικών και κοινό Κοινοβούλιο νερώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος, ακολουθώντας ουσιαστικά τη γραμμή του αποχωρήσαντος υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τάχθηκε απλώς υπέρ της μετεξέλιξης του ESM, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, σε μια ευρωπαϊκή εκδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Όσο για την πρόταση του μεγάλου ηττημένου του 2017, του Γερμανού Σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» μέχρι το 2020, ακούστηκε ως άπελπις προσπάθεια να τοποθετηθεί στο σκληρό παζάρι για σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία.
Στο κρίσιμο θέμα της χρηματοδότησης των δαπανών, τόσο της Ε.Ε. όσο και των κρατών - μελών, θα μπορούσε να βοηθήσει η επιβολή ενός φόρου περίπου «Τόμπιν» στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, αλλά ούτε σε αυτό κατάφεραν να συμφωνήσουν οι οσονούπω «27», ενώ ο ευρωπαϊκός πυλώνας για τα κοινωνικά δικαιώματα, για τον οποίο δίνει μάχη η ελληνική κυβέρνηση, παραμένει για την ώρα διακήρυξη καλών προθέσεων, αφού δεν έχουν συμφωνηθεί δεσμευτικά κατώτατα κοινωνικά στάνταρντ. Ωστόσο αυτό θα είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του 2018 και, αν κερδηθεί, θα επαναφέρει τη συγκολλητική δύναμη της συνοχής στο «κοινό μας σπίτι».
πηγή
Εάν, μάλιστα, οι θετικές προβλέψεις της κυβέρνησης και των διεθνών οργανισμών για την οικονομική ανάπτυξη και την περαιτέρω μείωση της ανεργίας επιβεβαιωθούν, το έτος μετάβασης 2018 θα περάσει στην Ιστορία ως μια από τις καλές χρονιές για τους κατοίκους της ταλαιπωρημένης χώρας.
Αυτή η βάσιμη αισιοδοξία, πάντως, είναι δύσκολο να προβληθεί και στη στενή και ευρύτερη γειτονιά μας, με την Τουρκία να στενάζει από τον στενό κορσέ του Ερντογάν και τη Μέση Ανατολή να είναι σε μόνιμη κατάσταση ανάφλεξης και με την... ευγενική χορηγία του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Όσο για το «ευρωπαϊκό μας σπίτι», οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι το 2018 θα είναι μια καλή χρονιά, κυρίως επειδή θεωρούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2017 έπιασε πάτο. Οι απαισιόδοξοι, πάλι, θεωρούν ότι δεν υπάρχει πάτος. Ωστόσο, και οι μεν και οι δε συμφωνούν ότι το 2017 ήταν μια χρονιά χαμένη, που το μόνο που την εμπόδισε να χαρακτηριστεί καταστροφική ήταν η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές εκλογές -για την ακρίβεια η ήττα της Μαρίν Λεπέν, που φλέρταρε με ένα Frexit.
Οι βαθιές ανάσες που πήραν οι υπέρμαχοι της Ευρώπης με την εκλογή Μακρόν και την αποφασιστικότητά του με το “καλημέρα σας” να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο για την Ευρώπη δεν κράτησαν πολύ, καθώς αφενός δεν υπάρχει για την ώρα συνομιλητής στην απέναντι όχθη του Ρήνου -αφού το πιθανότερο είναι ότι η επόμενη γερμανική κυβέρνηση θα σχηματιστεί το Πάσχα και δεν είναι βέβαιο ότι θα συμμεριστεί την ουσία των προτάσεων Μακρόν-, αφετέρου στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν στη Γηραιά Ήπειρο, π.χ. στην Αυστρία, αναδείχθηκαν στην κυβέρνηση δυνάμεις που προτιμούν μια Ευρώπη «α λα καρτ», χωρίς αλληλεγγύη.
Οπότε το σωτήριο 2018 θα είναι ένα ακόμη έτος δοκιμασίας για την Ε.Ε., η οποία ντε φάκτο μετεξελίσσεται σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Οι δύσκολες -και μίζερες- αποφάσεις που είχαν ληφθεί το 2016 για την κατανομή των βαρών του προσφυγικού μεταξύ των κρατών - μελών με συγκεκριμένες ποσοστώσεις, ουσιαστικά αναιρέθηκαν, και δη διά στόματος του προέδρου του Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.
Οι προτάσεις Μακρόν για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης με κοινό προϋπολογισμό, κοινό υπουργό Οικονομικών και κοινό Κοινοβούλιο νερώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος, ακολουθώντας ουσιαστικά τη γραμμή του αποχωρήσαντος υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τάχθηκε απλώς υπέρ της μετεξέλιξης του ESM, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, σε μια ευρωπαϊκή εκδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Όσο για την πρόταση του μεγάλου ηττημένου του 2017, του Γερμανού Σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, για τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» μέχρι το 2020, ακούστηκε ως άπελπις προσπάθεια να τοποθετηθεί στο σκληρό παζάρι για σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία.
Στο κρίσιμο θέμα της χρηματοδότησης των δαπανών, τόσο της Ε.Ε. όσο και των κρατών - μελών, θα μπορούσε να βοηθήσει η επιβολή ενός φόρου περίπου «Τόμπιν» στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, αλλά ούτε σε αυτό κατάφεραν να συμφωνήσουν οι οσονούπω «27», ενώ ο ευρωπαϊκός πυλώνας για τα κοινωνικά δικαιώματα, για τον οποίο δίνει μάχη η ελληνική κυβέρνηση, παραμένει για την ώρα διακήρυξη καλών προθέσεων, αφού δεν έχουν συμφωνηθεί δεσμευτικά κατώτατα κοινωνικά στάνταρντ. Ωστόσο αυτό θα είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του 2018 και, αν κερδηθεί, θα επαναφέρει τη συγκολλητική δύναμη της συνοχής στο «κοινό μας σπίτι».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.