Πώς μια στοιχειώδης, αυτονόητη μεταρρύθμιση έγινε κόκκινο πανί από το πολιτικό μπλοκ της διαπλοκής, που χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του
Αν άνοιγε κανείς προχθές τυχαία το Κανάλι της Βουλής και έπεφτε στη συζήτηση στην ολομέλεια, και μάλιστα αν τύχαινε να παρακολουθεί τοποθετήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης, θα έμενε με την εντύπωση ότι οι Τούρκοι πέρασαν τα Τέμπη και κατεβαίνουν ασταμάτητοι προς την Αθήνα. Ή ότι συνέβη -ή έστω σοβεί- κάποια άλλη μείζων εθνική καταστροφή.
Και όμως η Βουλή δεν συζητούσε παρά το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών και τον τερματισμό ενός καθεστώτος αδιαφάνειας και ημιπαρανομίας που διαρκεί ήδη 25 χρόνια. Και έχει οδηγήσει σε αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει κυριαρχία του τριγώνου της διαπλοκής, ενός τριγώνου με κορυφές τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και τα κανάλια.
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αν κάποιος δεν γνώριζε την ελληνική πολιτική πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών, θα δυσκολευόταν να καταλάβει τις ύβρεις, τους θρήνους και τις απειλές που εκτόξευαν αμετροεπώς προχθές οι ομιλητές, κυρίως εκ μέρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως, όποιος είναι έστω και στοιχειωδώς εξοικειωμένος με τα ελληνικά πράγματα, καταλαβαίνει ότι το πολιτικό μπλοκ της διαπλοκής που διαφέντευε τη χώρα επί δεκαετίες αντιδρά γιατί χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Και οι μάσκες πέφτουν: Τα κανάλια μας δεν θα τα πειράξει κανείς. Ούτε την Digea μας. Είναι δικά μας. Τα έχουμε χτίσει δανειάκι προς δανειάκι, εργολαβία προς εργολαβία, μεγάλο έργο προς μεγάλο έργο. Και έχουμε χτίσει και πολιτικές καριέρες εκεί, στο στασίδι.
Ο νόμος για τα τηλεοπτικά κανάλια επιχειρεί να ρυθμίσει το άναρχο τοπίο. Με διαφάνεια, με υγιή οικονομικά, με εργασιακές σχέσεις, με τα μίνιμουμ δηλαδή που θα ίσχυαν ως απαίτηση για κάθε επιχείρηση, πολλώ μάλλον για μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν ρόλο και ως λειτουργοί της ενημέρωσης. Και μάλιστα με διαδικασία αδειοδότησης που δεν θα είναι υπόθεση της κυβέρνησης, αλλά εμπλέκονται σ' αυτήν αποφασιστικά η Βουλή και το ΕΣΡ.
Ο νόμος αυτός αποτελεί τελικά μια στοιχειώδη και πολύ καθυστερημένη μεταρρύθμιση, αυτό που κάποιος θα χαρακτήριζε "αστικό εκσυγχρονισμό". Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα και τους εγχώριους εκσυγχρονιστές και φιλελεύθερους.
πηγή
Και όμως η Βουλή δεν συζητούσε παρά το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών και τον τερματισμό ενός καθεστώτος αδιαφάνειας και ημιπαρανομίας που διαρκεί ήδη 25 χρόνια. Και έχει οδηγήσει σε αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει κυριαρχία του τριγώνου της διαπλοκής, ενός τριγώνου με κορυφές τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες και τα κανάλια.
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο αν κάποιος δεν γνώριζε την ελληνική πολιτική πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών, θα δυσκολευόταν να καταλάβει τις ύβρεις, τους θρήνους και τις απειλές που εκτόξευαν αμετροεπώς προχθές οι ομιλητές, κυρίως εκ μέρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως, όποιος είναι έστω και στοιχειωδώς εξοικειωμένος με τα ελληνικά πράγματα, καταλαβαίνει ότι το πολιτικό μπλοκ της διαπλοκής που διαφέντευε τη χώρα επί δεκαετίες αντιδρά γιατί χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Και οι μάσκες πέφτουν: Τα κανάλια μας δεν θα τα πειράξει κανείς. Ούτε την Digea μας. Είναι δικά μας. Τα έχουμε χτίσει δανειάκι προς δανειάκι, εργολαβία προς εργολαβία, μεγάλο έργο προς μεγάλο έργο. Και έχουμε χτίσει και πολιτικές καριέρες εκεί, στο στασίδι.
Ο νόμος για τα τηλεοπτικά κανάλια επιχειρεί να ρυθμίσει το άναρχο τοπίο. Με διαφάνεια, με υγιή οικονομικά, με εργασιακές σχέσεις, με τα μίνιμουμ δηλαδή που θα ίσχυαν ως απαίτηση για κάθε επιχείρηση, πολλώ μάλλον για μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν ρόλο και ως λειτουργοί της ενημέρωσης. Και μάλιστα με διαδικασία αδειοδότησης που δεν θα είναι υπόθεση της κυβέρνησης, αλλά εμπλέκονται σ' αυτήν αποφασιστικά η Βουλή και το ΕΣΡ.
Ο νόμος αυτός αποτελεί τελικά μια στοιχειώδη και πολύ καθυστερημένη μεταρρύθμιση, αυτό που κάποιος θα χαρακτήριζε "αστικό εκσυγχρονισμό". Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα και τους εγχώριους εκσυγχρονιστές και φιλελεύθερους.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.