Σάββατο 14 του Νοέμβρη, ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα, με ελεύθερη είσοδο, στο ΠΑΛΛΑΣ
Ένας ηλικιωμένος ακαδημαϊκός καθηγητής ταξιδεύει από τη Στοκχόλμη στη Λούντ, με το αυτοκίνητο του, για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο για τα 50 χρόνια προσφοράς του στην Ιατρική, παρέα με τη νύφη του. Το ταξίδι, όμως, του επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις και συναντήσεις με τυχαία πρόσωπα και μη, τα οποία συνειρμικά θα τον φέρουν αντιμέτωπο με εικόνες τού παρελθόντος και μνήμες που θυσιάστηκαν από τον ψυχρό τρόπο ζωής του. Τα ηθικά διλήμματα που συχνά πυκνά εκφράζονται από τους ανθρώπους που πλαισιώνουν το ταξίδι του, ξεθάβουν αντίστοιχα δικά του που στιγμάτισαν τη μέχρι τότε ζωή του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο καθηγητής Μποργκ αναθεωρεί, επαναπροσδιορίζει και απελευθερώνει την αντίληψή του από το «εγώ» του, που τόσο τον εμπόδισε από το να γευτεί τις μικρές χαρές της ζωής. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ξεκάθαρο υπαρξιακό παιχνίδι που πηγάζει από τον μεγαλύτερο φόβο τού ανθρώπου, το θάνατο.
Με περίσσια μαεστρία και πρωτοποριακό μοντάζ, ο Bergman δεν δυσκολεύεται να μεταπηδά από το πραγματικό στο φανταστικό και τούμπαλιν, να μπλέκει πρόσωπα και καταστάσεις με διπλούς ρόλους και, εν τέλει, να μας παραδίδει την πιο αισιόδοξη ταινία του. Πίσω απ’ αυτή, κρύβεται ένα ταξίδι του Σουηδού από τη Στοκχόλμη στη Dalarna και οι παιδικές μνήμες που ανέσυρε με τη στάση του στην Uppsala - όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε που τον βοήθησαν να κάνει αντίστοιχα «ταξίδια» στη μνήμη του και να εμπνευστεί το έργο. Ο Victor Sjöström στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μία συγκλονιστική ερμηνεία στα 78 του χρόνια, ύστερα από μία λαμπρή καριέρα ως σκηνοθέτης. Ο μαθητής Bergman, έχοντας ήδη χτίσει το σενάριο στο μυαλό του με μοναδικό πρωταγωνιστή το δάσκαλό του, κατάφερε να τον πείσει να συμμετάσχει στην ταινία, κάνοντας την τελευταία του εμφάνιση επί της οθόνης και γράφοντας έναν θριαμβευτικό επίλογο τη ζωή του, καθότι πέθανε τρία χρόνια αργότερα.
Ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν κατορθώσει να αποδώσουν με τόσο ρεαλιστικό τρόπο μία από τις εντονότερες ανησυχίες του ανθρώπου: τι συμβαίνει στη ζωή του όταν το πέρασμα του χρόνου κάνει έντονα τα σημάδια πάνω του, πόσες στιγμές του απομένουν να ζήσει ακόμη και με ποιο τρόπο, και ποια είναι η αποτίμηση όλων αυτών των ετών, που τον οδηγούν στο παρόν. Ενοχές, διλήμματα, φόβος αποτινάσουν την αρνητική φύση τους και βοηθούν την προσωπική μας αξιόλογηση, ακόμη και όταν, φαινομενικά, μπορεί να είναι αργά. Σας περιμένουμε αυτό το Σάββατο, στον κινηματογράφο Παλλάς, να βρούμε απαντήσεις εκεί όπου οι ερωτήσεις, φοβίζουν.
Υ.Γ.: Η προβολή της ταινίας θα πραγματοποιηθεί στη μικρή αίθουσα, λόγω της μεγάλης διάρκειας του Spectre, που θα προβάλλεται στη μεγάλη. Η προσέλευση ορίζεται για τις 23:45 και η προβολή θα ξεκινήσει μετά το πέρας της κανονικής προβολής του Παλλάς.
από τον Βασίλη Γκορόγια, μέλους της Κινηματογραφικής Λέσχης Άρτας
Στάσου, φράουλες
Στη θέα τους χαμογελάμε. Στη σκέψη τους ανασύρονται παιδικές μνήμες. Στη
γεύση τους υποκλινόμαστε, συνεπώς, εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι
φράουλες παραλληλίζονται με θετικά συναισθήματα. Εξάλλου, για τους
Σουηδούς, οι άγριες φράουλες μεταφράζονται μεταφορικά ως το καλοκαίρι,
μιας και τότε κάνουν την εμφάνισή τους. Μία εποχή διαποτισμένη από θετική
αύρα και συνυφασμένη με την ξεγνοιασιά, όπου όλες οι αισθήσεις μας
χαλαρώνουν, ξεφεύγοντας έτσι από την τυπική καθημερινότητα. Βλέπετε, η
σχέση τού Ingmar Bergman με το καλοκαίρι συναντάται και στους τίτλους
άλλων ταινιών του (Summer Interlude, «Καλοκαίρι με τη Μόνικα»). Αν λάβουμε
υπόψη ό, τι έχει ήδη αναφερθεί, το μυαλό μας πάει αυτόματα σε κάτι
ευχάριστο αλλά μην περιμένετε η διαδρομή να είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Ένας ηλικιωμένος ακαδημαϊκός καθηγητής ταξιδεύει από τη Στοκχόλμη στη Λούντ, με το αυτοκίνητο του, για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο για τα 50 χρόνια προσφοράς του στην Ιατρική, παρέα με τη νύφη του. Το ταξίδι, όμως, του επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις και συναντήσεις με τυχαία πρόσωπα και μη, τα οποία συνειρμικά θα τον φέρουν αντιμέτωπο με εικόνες τού παρελθόντος και μνήμες που θυσιάστηκαν από τον ψυχρό τρόπο ζωής του. Τα ηθικά διλήμματα που συχνά πυκνά εκφράζονται από τους ανθρώπους που πλαισιώνουν το ταξίδι του, ξεθάβουν αντίστοιχα δικά του που στιγμάτισαν τη μέχρι τότε ζωή του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο καθηγητής Μποργκ αναθεωρεί, επαναπροσδιορίζει και απελευθερώνει την αντίληψή του από το «εγώ» του, που τόσο τον εμπόδισε από το να γευτεί τις μικρές χαρές της ζωής. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ξεκάθαρο υπαρξιακό παιχνίδι που πηγάζει από τον μεγαλύτερο φόβο τού ανθρώπου, το θάνατο.
Με περίσσια μαεστρία και πρωτοποριακό μοντάζ, ο Bergman δεν δυσκολεύεται να μεταπηδά από το πραγματικό στο φανταστικό και τούμπαλιν, να μπλέκει πρόσωπα και καταστάσεις με διπλούς ρόλους και, εν τέλει, να μας παραδίδει την πιο αισιόδοξη ταινία του. Πίσω απ’ αυτή, κρύβεται ένα ταξίδι του Σουηδού από τη Στοκχόλμη στη Dalarna και οι παιδικές μνήμες που ανέσυρε με τη στάση του στην Uppsala - όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε που τον βοήθησαν να κάνει αντίστοιχα «ταξίδια» στη μνήμη του και να εμπνευστεί το έργο. Ο Victor Sjöström στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μία συγκλονιστική ερμηνεία στα 78 του χρόνια, ύστερα από μία λαμπρή καριέρα ως σκηνοθέτης. Ο μαθητής Bergman, έχοντας ήδη χτίσει το σενάριο στο μυαλό του με μοναδικό πρωταγωνιστή το δάσκαλό του, κατάφερε να τον πείσει να συμμετάσχει στην ταινία, κάνοντας την τελευταία του εμφάνιση επί της οθόνης και γράφοντας έναν θριαμβευτικό επίλογο τη ζωή του, καθότι πέθανε τρία χρόνια αργότερα.
Ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν κατορθώσει να αποδώσουν με τόσο ρεαλιστικό τρόπο μία από τις εντονότερες ανησυχίες του ανθρώπου: τι συμβαίνει στη ζωή του όταν το πέρασμα του χρόνου κάνει έντονα τα σημάδια πάνω του, πόσες στιγμές του απομένουν να ζήσει ακόμη και με ποιο τρόπο, και ποια είναι η αποτίμηση όλων αυτών των ετών, που τον οδηγούν στο παρόν. Ενοχές, διλήμματα, φόβος αποτινάσουν την αρνητική φύση τους και βοηθούν την προσωπική μας αξιόλογηση, ακόμη και όταν, φαινομενικά, μπορεί να είναι αργά. Σας περιμένουμε αυτό το Σάββατο, στον κινηματογράφο Παλλάς, να βρούμε απαντήσεις εκεί όπου οι ερωτήσεις, φοβίζουν.
Υ.Γ.: Η προβολή της ταινίας θα πραγματοποιηθεί στη μικρή αίθουσα, λόγω της μεγάλης διάρκειας του Spectre, που θα προβάλλεται στη μεγάλη. Η προσέλευση ορίζεται για τις 23:45 και η προβολή θα ξεκινήσει μετά το πέρας της κανονικής προβολής του Παλλάς.
από τον Βασίλη Γκορόγια, μέλους της Κινηματογραφικής Λέσχης Άρτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.