Περήφανος για τον πρωθυπουργό μου
Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά. Η Ελλάδα τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης, αυτό που δείχνει η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας, που κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά, προκειμένου να τους φωτογραφίσουν.
Κύριε Κουμουτσάκο, η δευτερολογία σας απέδειξε όχι μόνο ότι δεν έχετε προτάσεις, αλλά και ότι δεν γνωρίζετε καλά και τα ζητήματα τα οποία ρωτάτε.
Εγώ δεν θα απαντήσω χαριτολογώντας με ευφυολογήματα, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω επί της ουσίας όχι σε εσάς, αλλά στο Κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό. Διότι αυτή τη στιγμή εξετάζουμε ένα καίριο θέμα εθνικής ευθύνης, στο οποίο δεν χωρά ούτε πλακίτσα ούτε ευφυολογήματα.
Λοιπόν, ακούστε να δείτε. Στο θέμα των προσφυγικών ροών, της προσφυγικής κρίσης, αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που υπερβαίνει τις δυνατότητες της Ευρώπης, όχι μιας μικρής χώρας που βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Και το πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό και αν θα υπάρχει ένα επίπεδο ουσιαστικής πολιτικής εθνικής συνεννόησης είναι κρίσιμο θέμα.
Θέλω, λοιπόν, να απαντήσω πολύ συγκεκριμένα. Μας εγκαλείτε, λέει, γιατί δεν κερδίσαμε κάτι από αυτή τη διαδικασία, γιατί δεν μπήκαμε κι εμείς στο παζάρι, όπως πολύ σωστά, λέτε, κάνει η Τουρκία και διεκδικεί κάποια δισεκατομμύρια. Γιατί τα διεκδικεί; Για να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει ως χώρα που διεκδικεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να διασφαλίζει τα σύνορα με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι να ενταχθεί.
Να μπούμε κι εμείς λοιπόν στο παζάρι και να πούμε στους Ευρωπαίους εταίρους «Κοιτάξτε να δείτε, εάν δεν μας δώσετε κι εσείς κάτι παραπάνω, όπως τώρα ζητάει η Τουρκία, εμείς θα αφήνουμε αυτούς τους ανθρώπους να πνίγονται, θα τους αφήνουμε χωρίς ένα πιάτο φαΐ και χωρίς βοήθεια και θα σας απειλήσουμε και από πάνω ότι θα τους μεταφέρουμε με δικά μας έξοδα, κρυφά τη νύχτα, να περάσουν τα σύνορά σας». Αυτό θα κάνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αφού, λοιπόν, δεν είπατε αυτό το πράγμα, ας πούμε ότι θα συνεννοηθούμε στην ουσία. Η ουσία είναι ότι δεν πρόκειται, κύριε Κουμουτσάκο, για λαθρομετανάστες. Λυπάμαι πάρα πολύ, γιατί δεν περίμενα από εσάς να υιοθετήσετε αυτούς τους χαρακτηρισμούς κάνοντας, μάλιστα, κάποιες λεκτικές ακροβασίες. Διότι μέσα από την κατάχρηση του γλωσσικού προσδιορισμού, αν συνεχίσουμε αυτή τη λογική και πούμε ότι όποιος έρχεται λαθραία, είναι λαθραίος άνθρωπος, θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε και την άποψη ότι όσοι δεν έχουν το ίδιο χρώμα με μας, είναι άνθρωποι μίας δεύτερης κατηγορίας.
Λέω, όμως, ότι χρειάζεται προσοχή. Χρειάζεται προσοχή, διότι μία κοινωνία η οποία έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μία οξύτατη οικονομική πίεση που την έχει οδηγήσει και σε κοινωνική συμπίεση, ξέρετε πόσο εύκολο είναι να υιοθετήσει την αντίληψη ότι αυτός που φταίει για την ανεργία είναι ο ξένος που βρίσκεται στη χώρα μας;
Μάλιστα, ορισμένες τέτοιες φωνές δεν έρχονται μονάχα από τα ακραία πάνω δεξιά έδρανα της Βουλής, αλλά έρχονται δυστυχώς και από την παράταξή σας, ίσως και από άλλες παρατάξεις. Η χώρα, λέει, έχει τόσους ανέργους, όσοι είναι και οι μετανάστες που βρίσκονται εδώ. Δεν ευθύνεται, λοιπόν, η κοινωνική και οικονομική πολιτική, αλλά ευθύνονται οι άνθρωποι που έρχονται εδώ!
Ξέρετε ποιες δουλειές πιάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πιάνουν δουλειές που κανένας Έλληνας, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταδέχεται να αναλάβει.
Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι απέναντι σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα πρέπει να διεκδικήσουμε παγκόσμια και ευρωπαϊκή λύση, χωρίς να μπαίνουμε στον πειρασμό του λαϊκισμού προκειμένου να διεκδικήσουμε την ψηφοθηρία. Γιατί αυτός ο λαϊκισμός αναδεικνύει μισαλλόδοξες και ρατσιστικές αντιλήψεις και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Χρυσή Αυγή έχει φθάσει το 7%.
Θέλω, λοιπόν, να έρθω στα κρίσιμα θέματα.
Όσον αφορά την Τουρκία, το θέμα της βίζας, που είπατε, πρωτίστως θα έπρεπε να απασχολεί την ίδια τη Γερμανία. Διότι η Γερμανία αυτή τη στιγμή έχει τρία εκατομμύρια τουρκικής καταγωγής Γερμανούς πολίτες. Η απελευθέρωση της βίζας είναι αυτή η οποία θα οδηγήσει άλλα τρία εκατομμύρια –ίσως και παραπάνω- τους συγγενείς τους να τους επισκεφτούν με απόλυτη ελευθερία και ενδεχομένως οι μισοί απ’ αυτούς να διαμείνουν και να μη γυρίσουν ποτέ πίσω.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι εδώ πρέπει να διαχειριστούμε προβλήματα με οξυδέρκεια και να δούμε ποιο είναι το συμφέρον της χώρας τούτη την ώρα. Άλλοι έχουν περισσότερους ενδοιασμούς και αναστολές στο να προχωρήσουν με γενναία βήματα μία πολιτική συνεννόησης και στήριξης της Τουρκίας σε μία ενταξιακή προοπτική.
Θα σας πω και κάτι. Έχω την αίσθηση ότι καμία πολιτική δύναμη –τουλάχιστον απ’ αυτές που κυβερνούσαν τον τόπο- κανένα από τα κόμματα που βρέθηκαν στην εξουσία, δηλαδή Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν ποτέ αντίθετα στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι η Τουρκία θα τηρήσει εκείνες τις προϋποθέσεις, εκείνους τους κανόνες που ορίζει η ενταξιακή διαδικασία.
Άρα, λοιπόν, απέναντι στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει εμείς να είμαστε οι φτωχοί και φοβισμένοι συγγενείς, αλλά να είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι θα διεκδικούμε να ξεκινήσει η διαδικασία, αλλά η Τουρκία να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στον εκδημοκρατισμό, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο, ώστε να τερματιστεί επιτέλους η παράνομη κατοχή του βόρειου μέρους της Κύπρου εδώ και σαράντα χρόνια.
Αυτή είναι μία στάση εθνικής ευθύνης απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα. Η ελληνική Κυβέρνηση προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλίες. Δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε εμείς την κυρία Μέρκελ να διαπραγματεύεται από μέρους της Ευρώπης με την Τουρκία. Εμείς είμαστε οι Ευρωπαίοι γείτονες της Τουρκίας και εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί οι οποίοι θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες στη διαδικασία του αναγκαίου διαλόγου με την Τουρκία.
Θα αναφερθώ στο θέμα των κοινών περιπολιών. Γιατί το θέτετε ξανά, αφού έχει λυθεί αυτό το ζήτημα με όλους τους τρόπους; Το αναδείξαμε τόσο με δικές μου δηλώσεις, όσο και με δηλώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών και βλέπετε πλέον ότι όλοι οι Ευρωπαίοι μετά τις πρώτες λεκτικές αστοχίες, επανέρχονται σε μία λογική που λέει «συντονισμένες περιπολίες». Δεν μιλούν για κοινές περιπολίες.
Και να σας πω και κάτι; Το ακράδαντο επιχείρημα στο θέμα αυτό από την πλευρά μας δεν αφορά μόνο τις παράλογες διεκδικήσεις και απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, αλλά και το γεγονός ότι κοινές περιπολίες μαζί με τη Frontex στα ελληνικά, δηλαδή στα ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα, είναι απολύτως αναποτελεσματικές. Δεν είναι καθόλου αναγκαίες, ακριβώς διότι όλοι γνωρίζουν ότι στα ελληνικά, δηλαδή στα ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα, το μόνο που μπορεί να κάνουν, είτε οι δυνάμεις της ελληνικής ακτοφυλακής είτε η Frontex, είτε κι αν περιπολούμε από κοινού –που δεν θα το επιτρέπαμε ποτέ εμείς αυτό- με τουρκικές ακταιωρούς, θα ήταν η διάσωση. Διότι αυτό μας ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Στις ακτές, όμως, της Τουρκίας, εκεί απ’ όπου ξεκινούν οι βάρκες, αυτά τα σαπιοκάραβα των διακινητών, που έχουν στόχο να τους περάσουν απέναντι, να τρυπήσουν τις βάρκες και να αφήσουν αυτούς τους ανθρώπους να πνίγονται, εκεί στις ακτές, στα εκατό, στα διακόσια, στα πεντακόσια μέτρα, εκεί μπορεί να γίνει ουσιαστική περιπολία.
Μας ρωτήσατε, λοιπόν, τι πήραμε. Εγώ θα σας πω ότι όλα αυτά τα οποία θέσατε, και το ζήτημα των hot spot στην Τουρκία, στο Λίβανο, την Ιορδανία, στις περιοχές εκείνες που αυτή τη στιγμή έχουν τεράστιες προσφυγικές ροές, αλλά και το ζήτημα της συμφωνίας επανεισδοχής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας -όχι Ελλάδας-Τουρκίας- που προφανώς θα συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα, αλλά και το ζήτημα της αποτελεσματικής περιπολίας στις τουρκικές ακτές και καταπολέμησης όχι των προσφύγων, αλλά των διακινητών, αυτών των ανθρώπων που εμπορεύονται ανθρώπινες ψυχές, και τα τρία αυτά ζητήματα είναι στην κορυφής της ατζέντας της διαπραγμάτευσης που τούτη την ώρα κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την Τουρκία. Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση στην οποία εμείς θέλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά, όπως σας είπα πιο πριν.
Θέλω, όμως, να κάνω μια παρατήρηση σ’ αυτό. Μας λέτε διαρκώς «τι πήρατε» και «τι πήρατε». Ακούστε, κύριε Κουμουτσάκο. Και σ’ αυτό το θέμα θέλω να είμαι απόλυτα σαφής. Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδί, ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου και εμείς πρέπει να πάρουμε για να το σώσουμε; Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μια ανθρώπινη αγκαλιά, μια κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;
Ακούστε. Δεν απευθύνομαι σε εσάς. Απευθύνομαι στους Ευρωπαίους εταίρους, απευθύνομαι σ’ αυτούς που κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα! Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά!
Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας.
Όποιος από εμάς εδώ είχε ανθρώπους που πέθαιναν στην αυλή του, θα διεκδικούσε να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και να τους σώσει.
Μακριά, λοιπόν, από εμάς εκείνες οι λογικές που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά. Και απευθύνομαι όχι σε εσάς, αλλά απέναντι σ’ αυτούς που μας κουνάνε το δάχτυλο. Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά. Η Ελλάδα τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης, αυτό που δείχνει η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας που κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά, προκειμένου να τους φωτογραφίσουν.
Και θέλω σ’ αυτή τη στάση, τη στάση της εθνικής ευθύνης να είμαστε όλοι μαζί απέναντι σε κάποιους που με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να λοιδορήσουν την Ελλάδα για τον τρόπο που αγωνίζεται για να υπερασπιστεί αξίες σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα, για τον τόπο και το λαό μας! Όμως, θα ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, όπως μας αξίζει ως Έλληνες. Γιατί αυτές είναι οι ελληνικές αξίες και όχι αυτές της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που επιδεικνύουν οι ακραίες πτέρυγες της Βουλής και που πολλές φορές, δυστυχώς, υιοθετούν και κάποιοι από την παράταξή σας.
Κύριε Κουμουτσάκο, η δευτερολογία σας απέδειξε όχι μόνο ότι δεν έχετε προτάσεις, αλλά και ότι δεν γνωρίζετε καλά και τα ζητήματα τα οποία ρωτάτε.
Εγώ δεν θα απαντήσω χαριτολογώντας με ευφυολογήματα, αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω επί της ουσίας όχι σε εσάς, αλλά στο Κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό. Διότι αυτή τη στιγμή εξετάζουμε ένα καίριο θέμα εθνικής ευθύνης, στο οποίο δεν χωρά ούτε πλακίτσα ούτε ευφυολογήματα.
Λοιπόν, ακούστε να δείτε. Στο θέμα των προσφυγικών ροών, της προσφυγικής κρίσης, αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που υπερβαίνει τις δυνατότητες της Ευρώπης, όχι μιας μικρής χώρας που βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Και το πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό και αν θα υπάρχει ένα επίπεδο ουσιαστικής πολιτικής εθνικής συνεννόησης είναι κρίσιμο θέμα.
Θέλω, λοιπόν, να απαντήσω πολύ συγκεκριμένα. Μας εγκαλείτε, λέει, γιατί δεν κερδίσαμε κάτι από αυτή τη διαδικασία, γιατί δεν μπήκαμε κι εμείς στο παζάρι, όπως πολύ σωστά, λέτε, κάνει η Τουρκία και διεκδικεί κάποια δισεκατομμύρια. Γιατί τα διεκδικεί; Για να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει ως χώρα που διεκδικεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να διασφαλίζει τα σύνορα με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι να ενταχθεί.
Να μπούμε κι εμείς λοιπόν στο παζάρι και να πούμε στους Ευρωπαίους εταίρους «Κοιτάξτε να δείτε, εάν δεν μας δώσετε κι εσείς κάτι παραπάνω, όπως τώρα ζητάει η Τουρκία, εμείς θα αφήνουμε αυτούς τους ανθρώπους να πνίγονται, θα τους αφήνουμε χωρίς ένα πιάτο φαΐ και χωρίς βοήθεια και θα σας απειλήσουμε και από πάνω ότι θα τους μεταφέρουμε με δικά μας έξοδα, κρυφά τη νύχτα, να περάσουν τα σύνορά σας». Αυτό θα κάνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αφού, λοιπόν, δεν είπατε αυτό το πράγμα, ας πούμε ότι θα συνεννοηθούμε στην ουσία. Η ουσία είναι ότι δεν πρόκειται, κύριε Κουμουτσάκο, για λαθρομετανάστες. Λυπάμαι πάρα πολύ, γιατί δεν περίμενα από εσάς να υιοθετήσετε αυτούς τους χαρακτηρισμούς κάνοντας, μάλιστα, κάποιες λεκτικές ακροβασίες. Διότι μέσα από την κατάχρηση του γλωσσικού προσδιορισμού, αν συνεχίσουμε αυτή τη λογική και πούμε ότι όποιος έρχεται λαθραία, είναι λαθραίος άνθρωπος, θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε και την άποψη ότι όσοι δεν έχουν το ίδιο χρώμα με μας, είναι άνθρωποι μίας δεύτερης κατηγορίας.
Λέω, όμως, ότι χρειάζεται προσοχή. Χρειάζεται προσοχή, διότι μία κοινωνία η οποία έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μία οξύτατη οικονομική πίεση που την έχει οδηγήσει και σε κοινωνική συμπίεση, ξέρετε πόσο εύκολο είναι να υιοθετήσει την αντίληψη ότι αυτός που φταίει για την ανεργία είναι ο ξένος που βρίσκεται στη χώρα μας;
Μάλιστα, ορισμένες τέτοιες φωνές δεν έρχονται μονάχα από τα ακραία πάνω δεξιά έδρανα της Βουλής, αλλά έρχονται δυστυχώς και από την παράταξή σας, ίσως και από άλλες παρατάξεις. Η χώρα, λέει, έχει τόσους ανέργους, όσοι είναι και οι μετανάστες που βρίσκονται εδώ. Δεν ευθύνεται, λοιπόν, η κοινωνική και οικονομική πολιτική, αλλά ευθύνονται οι άνθρωποι που έρχονται εδώ!
Ξέρετε ποιες δουλειές πιάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πιάνουν δουλειές που κανένας Έλληνας, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταδέχεται να αναλάβει.
Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι απέναντι σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα πρέπει να διεκδικήσουμε παγκόσμια και ευρωπαϊκή λύση, χωρίς να μπαίνουμε στον πειρασμό του λαϊκισμού προκειμένου να διεκδικήσουμε την ψηφοθηρία. Γιατί αυτός ο λαϊκισμός αναδεικνύει μισαλλόδοξες και ρατσιστικές αντιλήψεις και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Χρυσή Αυγή έχει φθάσει το 7%.
Θέλω, λοιπόν, να έρθω στα κρίσιμα θέματα.
Όσον αφορά την Τουρκία, το θέμα της βίζας, που είπατε, πρωτίστως θα έπρεπε να απασχολεί την ίδια τη Γερμανία. Διότι η Γερμανία αυτή τη στιγμή έχει τρία εκατομμύρια τουρκικής καταγωγής Γερμανούς πολίτες. Η απελευθέρωση της βίζας είναι αυτή η οποία θα οδηγήσει άλλα τρία εκατομμύρια –ίσως και παραπάνω- τους συγγενείς τους να τους επισκεφτούν με απόλυτη ελευθερία και ενδεχομένως οι μισοί απ’ αυτούς να διαμείνουν και να μη γυρίσουν ποτέ πίσω.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι εδώ πρέπει να διαχειριστούμε προβλήματα με οξυδέρκεια και να δούμε ποιο είναι το συμφέρον της χώρας τούτη την ώρα. Άλλοι έχουν περισσότερους ενδοιασμούς και αναστολές στο να προχωρήσουν με γενναία βήματα μία πολιτική συνεννόησης και στήριξης της Τουρκίας σε μία ενταξιακή προοπτική.
Θα σας πω και κάτι. Έχω την αίσθηση ότι καμία πολιτική δύναμη –τουλάχιστον απ’ αυτές που κυβερνούσαν τον τόπο- κανένα από τα κόμματα που βρέθηκαν στην εξουσία, δηλαδή Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν ποτέ αντίθετα στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι η Τουρκία θα τηρήσει εκείνες τις προϋποθέσεις, εκείνους τους κανόνες που ορίζει η ενταξιακή διαδικασία.
Άρα, λοιπόν, απέναντι στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει εμείς να είμαστε οι φτωχοί και φοβισμένοι συγγενείς, αλλά να είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι θα διεκδικούμε να ξεκινήσει η διαδικασία, αλλά η Τουρκία να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στον εκδημοκρατισμό, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο, ώστε να τερματιστεί επιτέλους η παράνομη κατοχή του βόρειου μέρους της Κύπρου εδώ και σαράντα χρόνια.
Αυτή είναι μία στάση εθνικής ευθύνης απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα. Η ελληνική Κυβέρνηση προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλίες. Δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε εμείς την κυρία Μέρκελ να διαπραγματεύεται από μέρους της Ευρώπης με την Τουρκία. Εμείς είμαστε οι Ευρωπαίοι γείτονες της Τουρκίας και εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί οι οποίοι θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες στη διαδικασία του αναγκαίου διαλόγου με την Τουρκία.
Θα αναφερθώ στο θέμα των κοινών περιπολιών. Γιατί το θέτετε ξανά, αφού έχει λυθεί αυτό το ζήτημα με όλους τους τρόπους; Το αναδείξαμε τόσο με δικές μου δηλώσεις, όσο και με δηλώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών και βλέπετε πλέον ότι όλοι οι Ευρωπαίοι μετά τις πρώτες λεκτικές αστοχίες, επανέρχονται σε μία λογική που λέει «συντονισμένες περιπολίες». Δεν μιλούν για κοινές περιπολίες.
Και να σας πω και κάτι; Το ακράδαντο επιχείρημα στο θέμα αυτό από την πλευρά μας δεν αφορά μόνο τις παράλογες διεκδικήσεις και απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, αλλά και το γεγονός ότι κοινές περιπολίες μαζί με τη Frontex στα ελληνικά, δηλαδή στα ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα, είναι απολύτως αναποτελεσματικές. Δεν είναι καθόλου αναγκαίες, ακριβώς διότι όλοι γνωρίζουν ότι στα ελληνικά, δηλαδή στα ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα, το μόνο που μπορεί να κάνουν, είτε οι δυνάμεις της ελληνικής ακτοφυλακής είτε η Frontex, είτε κι αν περιπολούμε από κοινού –που δεν θα το επιτρέπαμε ποτέ εμείς αυτό- με τουρκικές ακταιωρούς, θα ήταν η διάσωση. Διότι αυτό μας ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Στις ακτές, όμως, της Τουρκίας, εκεί απ’ όπου ξεκινούν οι βάρκες, αυτά τα σαπιοκάραβα των διακινητών, που έχουν στόχο να τους περάσουν απέναντι, να τρυπήσουν τις βάρκες και να αφήσουν αυτούς τους ανθρώπους να πνίγονται, εκεί στις ακτές, στα εκατό, στα διακόσια, στα πεντακόσια μέτρα, εκεί μπορεί να γίνει ουσιαστική περιπολία.
Μας ρωτήσατε, λοιπόν, τι πήραμε. Εγώ θα σας πω ότι όλα αυτά τα οποία θέσατε, και το ζήτημα των hot spot στην Τουρκία, στο Λίβανο, την Ιορδανία, στις περιοχές εκείνες που αυτή τη στιγμή έχουν τεράστιες προσφυγικές ροές, αλλά και το ζήτημα της συμφωνίας επανεισδοχής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας -όχι Ελλάδας-Τουρκίας- που προφανώς θα συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα, αλλά και το ζήτημα της αποτελεσματικής περιπολίας στις τουρκικές ακτές και καταπολέμησης όχι των προσφύγων, αλλά των διακινητών, αυτών των ανθρώπων που εμπορεύονται ανθρώπινες ψυχές, και τα τρία αυτά ζητήματα είναι στην κορυφής της ατζέντας της διαπραγμάτευσης που τούτη την ώρα κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την Τουρκία. Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση στην οποία εμείς θέλουμε να συμμετάσχουμε ενεργά, όπως σας είπα πιο πριν.
Θέλω, όμως, να κάνω μια παρατήρηση σ’ αυτό. Μας λέτε διαρκώς «τι πήρατε» και «τι πήρατε». Ακούστε, κύριε Κουμουτσάκο. Και σ’ αυτό το θέμα θέλω να είμαι απόλυτα σαφής. Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδί, ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου και εμείς πρέπει να πάρουμε για να το σώσουμε; Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μια ανθρώπινη αγκαλιά, μια κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;
Ακούστε. Δεν απευθύνομαι σε εσάς. Απευθύνομαι στους Ευρωπαίους εταίρους, απευθύνομαι σ’ αυτούς που κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα! Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά!
Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας.
Όποιος από εμάς εδώ είχε ανθρώπους που πέθαιναν στην αυλή του, θα διεκδικούσε να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και να τους σώσει.
Μακριά, λοιπόν, από εμάς εκείνες οι λογικές που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά. Και απευθύνομαι όχι σε εσάς, αλλά απέναντι σ’ αυτούς που μας κουνάνε το δάχτυλο. Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά. Η Ελλάδα τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης, αυτό που δείχνει η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας που κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά, προκειμένου να τους φωτογραφίσουν.
Και θέλω σ’ αυτή τη στάση, τη στάση της εθνικής ευθύνης να είμαστε όλοι μαζί απέναντι σε κάποιους που με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να λοιδορήσουν την Ελλάδα για τον τρόπο που αγωνίζεται για να υπερασπιστεί αξίες σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα, για τον τόπο και το λαό μας! Όμως, θα ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, όπως μας αξίζει ως Έλληνες. Γιατί αυτές είναι οι ελληνικές αξίες και όχι αυτές της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που επιδεικνύουν οι ακραίες πτέρυγες της Βουλής και που πολλές φορές, δυστυχώς, υιοθετούν και κάποιοι από την παράταξή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.