Ένα "κοπέλι" προς ανάλυση...
Έγραφα χθες (δείτε εδώ) ότι θα γίνει του... Χαρούλη στο Κάστρο της Άρτας το ερχόμενο Σάββατο.
Το έγραφα και το εννοούσα, γιατί αυτό που γίνεται με τον Γιάννη Χαρούλη δεν έχει προηγούμενο.
Χωρίς να είναι αγαπημένο παιδί του μουσικού κατεστημένου, χωρίς να έχει ξεπηδήσει μέσα από τα "talent" (min xesw) shows, ο Χαρούλης συνιστά ήδη λαϊκό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα χαρτάκια, που προπωλούνται, γίνονται ανάρπαστα, γίνονται ποστάρισμα στο facebook, όλοι θέλουν να τον δουν από κοντά, να τον ακούσουν, να είναι εκεί...
Και πριν λίγα χρόνια, όταν είχε ξανάρθει στην Άρτα, στο Allure, έγινε κι εκεί του... Χαρούλη!!! Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι δεν μπορεί, κάποιο ένοχο μυστικό κρύβεται πίσω από το "κοπέλι". Γκούγκλαρα και το ανακάλυψα. Διαβάστε και θα μάθετε κι εσείς για ποιο ποινικό αδίκημα είναι ΕΝΟΧΟΣ:
Ένα παιδί ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Χαμογελάει όλη την ώρα, χοροπηδάει μαζί με την κιθάρα του, με τα χέρια ψηλά χειροκροτεί. Από κάτω νεαρόκοσμος. Φοιτητές, ζευγάρια, ανάμεικτες παρέες με μια μπύρα στο χέρι. "Γεια σας ωρέ κοπέλια" φωνάζει από το μικρόφωνο και ανοίγει το πρόγραμμά του με την "Πλύστρα του Ουρανού". Φοράει τζιν παντελόνι, καρό πουκάμισο και αθλητικά παπούτσια. Δεν ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο που έχει συγκεντρωθεί από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο Βράχων. Λένε ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν ηλικία. Ο Γιάννης Χαρούλης έχει. Είναι ένα παιδί με άσπρα μαλλιά...
3,5 ώρες πρόγραμμα, δίχως διάλειμμα. Τραγούδια δικά του. "Σου μιλώ και κοκκινίζεις" "Μαύρη Πεταλούδα", "Της λήθης το ποτάμι". Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται οι αγαπημένοι του: Παπάζογλου, Μπέλλου, Ξυδούς, Παπακωνσταντίνου, Αγγελάκας. Τι υπογραμμισμένο επίτιτλο να βάλεις σ΄ αυτή τη συναυλία; "έντεχνη", "ροκ", "παραδοσιακή"; Σκέφτεσαι ότι η μουσική δεν τεμαχίζεται σε είδη. Το γρατζούνισμα που σου άφησε στην ψυχή περιγράφεται με λέξη; Ε, αυτή ταιριάζει. Κόλλα την!
Στις πρώτες θέσεις παρακολουθεί το πρόγραμμα ο Μίλτος Πασχαλίδης. Ο Χαρούλης ερμηνεύει τον "Ακροβάτη" του, ο Πασχαλίδης ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Μαζί, ένα σώμα, λένε λόγια: "Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίει...". "Για την Ελλάδα, αυτό το τραγούδι", ψιθυρίζουν. Σιωπή...
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Γιάννης Χαρούλης κλείνει τα μάτια και τραγουδά τον πόνο. Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου και "πώς να σ' αποχωριστώ και πώς θα σου μακρύνω, και πώς θα ζήσω δίχως σου, το χωρισμόν εκείνο". Οι άσπροι βράχοι του θεάτρου ενώνουν τις ρωγμές τους. Απέναντι τρεις τσιμεντένιες πολυκατοικίες. Κόσμος στα μπαλκόνια και καπνός. Σηκώνουν τσιγάρο οι λέξεις "Ξενιτιά", "Έρωτας", "Θάνατος", "Αποχωρισμός"...
Δίπλα του στη σκηνή οι συνεργάτες του. Ο Παυλής και ο Κωνσταντής. Κιθάρα και πνευστά. Τους δίνει το μικρόφωνο. Ο ένας τραγουδά για την Κρήτη, ο άλλος για την Ήπειρο (σημ. Τηλεβόα: ο Κωνσταντής Πιστιόλης παίζει κλαρίνο κι είναι από την Κόνιτσα). "Μια ομορφιά η Ελλάδα όλη", συμπληρώνει εκείνος.
Το φαινόμενο "Γιάννης Χαρούλης" πρέπει κάποια στιγμή να αναλυθεί. Γεμίζει συναυλιακούς χώρους δίχως να προμοταριστεί από τον Τύπο. Απασχολεί κοινό και δημοσιογράφους χωρίς να δίνει ο ίδιος καμία λαβή ή περαιτέρω σύσταση. Οι εμφανίσεις του είναι "sold out" και ας έχει βγάλει τρεις μόνο δίσκους. Ίσως πάλι, να ήταν καλύτερο να μην δοθεί καμιά εξήγηση. Η λέξη "επιτυχία" θεωρείται ακόμη ποινικό αδίκημα στην Ελλάδα, είχε πει κάποτε η αείμνηστη Ελένη Βλάχου...
πηγή
Το έγραφα και το εννοούσα, γιατί αυτό που γίνεται με τον Γιάννη Χαρούλη δεν έχει προηγούμενο.
Χωρίς να είναι αγαπημένο παιδί του μουσικού κατεστημένου, χωρίς να έχει ξεπηδήσει μέσα από τα "talent" (min xesw) shows, ο Χαρούλης συνιστά ήδη λαϊκό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα χαρτάκια, που προπωλούνται, γίνονται ανάρπαστα, γίνονται ποστάρισμα στο facebook, όλοι θέλουν να τον δουν από κοντά, να τον ακούσουν, να είναι εκεί...
Και πριν λίγα χρόνια, όταν είχε ξανάρθει στην Άρτα, στο Allure, έγινε κι εκεί του... Χαρούλη!!! Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι δεν μπορεί, κάποιο ένοχο μυστικό κρύβεται πίσω από το "κοπέλι". Γκούγκλαρα και το ανακάλυψα. Διαβάστε και θα μάθετε κι εσείς για ποιο ποινικό αδίκημα είναι ΕΝΟΧΟΣ:
Ένα παιδί ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Χαμογελάει όλη την ώρα, χοροπηδάει μαζί με την κιθάρα του, με τα χέρια ψηλά χειροκροτεί. Από κάτω νεαρόκοσμος. Φοιτητές, ζευγάρια, ανάμεικτες παρέες με μια μπύρα στο χέρι. "Γεια σας ωρέ κοπέλια" φωνάζει από το μικρόφωνο και ανοίγει το πρόγραμμά του με την "Πλύστρα του Ουρανού". Φοράει τζιν παντελόνι, καρό πουκάμισο και αθλητικά παπούτσια. Δεν ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο που έχει συγκεντρωθεί από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο Βράχων. Λένε ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν ηλικία. Ο Γιάννης Χαρούλης έχει. Είναι ένα παιδί με άσπρα μαλλιά...
3,5 ώρες πρόγραμμα, δίχως διάλειμμα. Τραγούδια δικά του. "Σου μιλώ και κοκκινίζεις" "Μαύρη Πεταλούδα", "Της λήθης το ποτάμι". Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται οι αγαπημένοι του: Παπάζογλου, Μπέλλου, Ξυδούς, Παπακωνσταντίνου, Αγγελάκας. Τι υπογραμμισμένο επίτιτλο να βάλεις σ΄ αυτή τη συναυλία; "έντεχνη", "ροκ", "παραδοσιακή"; Σκέφτεσαι ότι η μουσική δεν τεμαχίζεται σε είδη. Το γρατζούνισμα που σου άφησε στην ψυχή περιγράφεται με λέξη; Ε, αυτή ταιριάζει. Κόλλα την!
Στις πρώτες θέσεις παρακολουθεί το πρόγραμμα ο Μίλτος Πασχαλίδης. Ο Χαρούλης ερμηνεύει τον "Ακροβάτη" του, ο Πασχαλίδης ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Μαζί, ένα σώμα, λένε λόγια: "Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίει...". "Για την Ελλάδα, αυτό το τραγούδι", ψιθυρίζουν. Σιωπή...
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Γιάννης Χαρούλης κλείνει τα μάτια και τραγουδά τον πόνο. Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου και "πώς να σ' αποχωριστώ και πώς θα σου μακρύνω, και πώς θα ζήσω δίχως σου, το χωρισμόν εκείνο". Οι άσπροι βράχοι του θεάτρου ενώνουν τις ρωγμές τους. Απέναντι τρεις τσιμεντένιες πολυκατοικίες. Κόσμος στα μπαλκόνια και καπνός. Σηκώνουν τσιγάρο οι λέξεις "Ξενιτιά", "Έρωτας", "Θάνατος", "Αποχωρισμός"...
Δίπλα του στη σκηνή οι συνεργάτες του. Ο Παυλής και ο Κωνσταντής. Κιθάρα και πνευστά. Τους δίνει το μικρόφωνο. Ο ένας τραγουδά για την Κρήτη, ο άλλος για την Ήπειρο (σημ. Τηλεβόα: ο Κωνσταντής Πιστιόλης παίζει κλαρίνο κι είναι από την Κόνιτσα). "Μια ομορφιά η Ελλάδα όλη", συμπληρώνει εκείνος.
Το φαινόμενο "Γιάννης Χαρούλης" πρέπει κάποια στιγμή να αναλυθεί. Γεμίζει συναυλιακούς χώρους δίχως να προμοταριστεί από τον Τύπο. Απασχολεί κοινό και δημοσιογράφους χωρίς να δίνει ο ίδιος καμία λαβή ή περαιτέρω σύσταση. Οι εμφανίσεις του είναι "sold out" και ας έχει βγάλει τρεις μόνο δίσκους. Ίσως πάλι, να ήταν καλύτερο να μην δοθεί καμιά εξήγηση. Η λέξη "επιτυχία" θεωρείται ακόμη ποινικό αδίκημα στην Ελλάδα, είχε πει κάποτε η αείμνηστη Ελένη Βλάχου...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.