Ποιος Αρτινός έμαθε να την τραγουδάει μέσα στ' αυτοκίνητο, για να μην... τον ρίξουν στον λάκκο;
Καλό μήνα σε όλους φίλοι μου. Ήρθε ο Μάρτης και μαζί του και η Άνοιξη, ημερολογιακά τουλάχιστον, γιατί αν σηκώσετε τα μάτια στον ουρανό θα τον δείτε βροχερό, μουντό, πικρό, κάθε άλλο παρά ανοιξιάτικο...
Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, προϋπαντίζω κι εγώ την Άνοιξη με την Μπουλονάσαινα, ένα τραγούδι από το Ζαγόρι, που ενώ ξεκινά με τους στίχους "Μας ήρθε η άνοιξη", μετά συμπληρώνει "πικρή". Είναι από τα χωριά της μάνας μου, από το Ζαγόρι.
Ακούστε το πρώτα από το κλαρίνο του Γρηγόρη Καψάλη και μετά θα σας πω την ιστορία του τραγουδιού:
Η Μπουλονάσαινα αναφέρεται σε ένα πραγματικό περιστατικό: Στην αρπαγή της νύφης του γιατρού Δ.Φραγκούλη με το παιδί της Θεοφάνη, πέντε χρονών από τη συμμορία του Αποστολάκη το 1880.
Τα πρώτα χρόνια το τραγούδι δεν χορεύονταν, αλλά ήταν πένθιμο.
Οι στίχοι:
Μας ήρθε η άνοιξη πικρή
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το καλοκαίρι μαύρο, μας ήρθε κι ο-
μας ήρθε γιέ μου - κι ο χινόπωρος.
Μας ήρθε κι ο χινόπωρος
κυρά Φραγκούλαινα.
Πικρός φαρμακωμένος, οι κλέφτες κα-
μωρέ οι κλέφτες -κάνουν γιε μου, σύναξη.
Οι κλέφτες κάνουν σύναξη
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Αυτοί οι Νταβελαίοι πατήσανε-
μωρέ πατήσανε γιέ μου - τρία χωριά.
Πατήσανε τρία χωριά
κυρά Φραγκούλαινα.
Τρία κεφαλοχώρια, τη Βίτσα, το-
τη Βίτσα γιέ μου- το Τσεπέλοβο.
Τη Βίτσα, το Τσεπέλοβο
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το έρημο Σκαμνέλι, πήραν μανα-
πήραν μανάδες γιέ μου - με παιδιά.
Κι ένα μίνι quiz: Πριν πολλά χρόνια, μια κομπανία έκλεισε να τραγουδήσει στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής στο χωριό της μάνας μου, στο Κουκούλι Ζαγορίου.
Ανάμεσά τους ήταν κι ένας -νεαρός τότε, πολύ γνωστός σήμερα- Αρτινός τραγουδιστής. Τον ρωτάει ένας από τους παλιούς της κομπανίας: Ξέρεις να τραγουδάς την Μπουλονάσαινα; Όχι πολύ καλά, απαντάει ο νεαρός. Μάθε την, γιατί σε βλέπω να σε πετάνε στον λάκκο τ' Αντώνη, τον φόβισε ο "παλιός".
Κι έτσι, μέσα στ' αυτοκίνητο, στη διαδρομή μέχρι το Κουκούλι, έμαθε ο τραγουδιστής να τραγουδάει την Μπουλονάσαινα...
Καλό μήνα και καλή Άνοιξη "γλυκιά" σε όλους τους φίλους...
Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, προϋπαντίζω κι εγώ την Άνοιξη με την Μπουλονάσαινα, ένα τραγούδι από το Ζαγόρι, που ενώ ξεκινά με τους στίχους "Μας ήρθε η άνοιξη", μετά συμπληρώνει "πικρή". Είναι από τα χωριά της μάνας μου, από το Ζαγόρι.
Ακούστε το πρώτα από το κλαρίνο του Γρηγόρη Καψάλη και μετά θα σας πω την ιστορία του τραγουδιού:
Η Μπουλονάσαινα αναφέρεται σε ένα πραγματικό περιστατικό: Στην αρπαγή της νύφης του γιατρού Δ.Φραγκούλη με το παιδί της Θεοφάνη, πέντε χρονών από τη συμμορία του Αποστολάκη το 1880.
Τα πρώτα χρόνια το τραγούδι δεν χορεύονταν, αλλά ήταν πένθιμο.
Οι στίχοι:
Μας ήρθε η άνοιξη πικρή
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το καλοκαίρι μαύρο, μας ήρθε κι ο-
μας ήρθε γιέ μου - κι ο χινόπωρος.
Μας ήρθε κι ο χινόπωρος
κυρά Φραγκούλαινα.
Πικρός φαρμακωμένος, οι κλέφτες κα-
μωρέ οι κλέφτες -κάνουν γιε μου, σύναξη.
Οι κλέφτες κάνουν σύναξη
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Αυτοί οι Νταβελαίοι πατήσανε-
μωρέ πατήσανε γιέ μου - τρία χωριά.
Πατήσανε τρία χωριά
κυρά Φραγκούλαινα.
Τρία κεφαλοχώρια, τη Βίτσα, το-
τη Βίτσα γιέ μου- το Τσεπέλοβο.
Τη Βίτσα, το Τσεπέλοβο
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το έρημο Σκαμνέλι, πήραν μανα-
πήραν μανάδες γιέ μου - με παιδιά.
Κι ένα μίνι quiz: Πριν πολλά χρόνια, μια κομπανία έκλεισε να τραγουδήσει στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής στο χωριό της μάνας μου, στο Κουκούλι Ζαγορίου.
Ανάμεσά τους ήταν κι ένας -νεαρός τότε, πολύ γνωστός σήμερα- Αρτινός τραγουδιστής. Τον ρωτάει ένας από τους παλιούς της κομπανίας: Ξέρεις να τραγουδάς την Μπουλονάσαινα; Όχι πολύ καλά, απαντάει ο νεαρός. Μάθε την, γιατί σε βλέπω να σε πετάνε στον λάκκο τ' Αντώνη, τον φόβισε ο "παλιός".
Κι έτσι, μέσα στ' αυτοκίνητο, στη διαδρομή μέχρι το Κουκούλι, έμαθε ο τραγουδιστής να τραγουδάει την Μπουλονάσαινα...
Καλό μήνα και καλή Άνοιξη "γλυκιά" σε όλους τους φίλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.