- Εξαναγκασμένοι από τον κορωνοϊό, και μπροστά στον κίνδυνο να ξεφύγει από κάθε έλεγχο η κατάσταση, οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες πάνε λίγο στην άκρη
- Μόλις ο κίνδυνος απομακρυνθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επανέλθει στο σχέδιό της για τη δημόσια Υγεία. Η κοινωνία όμως τώρα ξέρει και θα πρέπει να την υπερασπιστεί
Εξαναγκασμένη από τον κορωνοϊό, η κυβέρνηση σπεύδει σε μέτρα στήριξης της δημόσιας Υγείας. Μπροστά στον κίνδυνο να ξεφύγει από κάθε έλεγχο η κατάσταση, οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες πάνε λίγο στην άκρη.
Δεν τις ξεχνάμε όμως. Θυμόμαστε τον Άδωνι Γεωργιάδη, που δήλωνε υπερήφανος για τις απολύσεις προσωπικού από το ΕΣΥ και ζητούσε να πιστωθεί και τη δόξα για να μην του την πάρει ο Τόμσεν.
Θυμόμαστε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έλεγε ότι στα νοσοκομεία έχουμε περισσότερους γιατρούς από όσους χρειαζόμαστε.
Θυμόμαστε εκείνον τον απίθανο Οικονόμου, που χαρακτήριζε «σοβιετικές» τις Τοπικές Μονάδες Υγείας.
Θυμόμαστε τα σχέδια με τις ΣΔΙΤ στα δημόσια νοσοκομεία και την παραχώρηση ολόκληρων τμημάτων σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
Θυμόμαστε τις νεοφιλελεύθερες δραματικές κραυγές «γιατί να πληρώνει η μεσαία τάξη για να νοσηλεύεται δωρεάν ο καθένας».
Τώρα κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά. Αρκεί που είδε πόσο κάνουν οι εξετάσεις για τον κορωνοϊό στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Όλοι νιώθουν καλά που υπάρχει η δημόσια Υγεία, γιατί ξέρουν ότι στην ιδιωτική δεν μπορούν να βασιστούν. Και θα ένιωθαν ακόμα καλύτερα, αν η δημόσια Υγεία ήταν στελεχωμένη και θωρακισμένη όπως θα έπρεπε. Και ο πρώτος που το σκέφτεται αυτό είναι ο Μητσοτάκης, που αντιλαμβάνεται σε ποια θέση θα είχε βρεθεί αν είχε προλάβει να ολοκληρώσει το ξήλωμα της δημόσιας Υγείας πριν ενσκήψει ο κορωνοϊός.
Μόλις ο κίνδυνος απομακρυνθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επανέλθει στο σχέδιό της για τη δημόσια Υγεία: την ολοκληρωτική της απαξίωση προς όφελος ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κοινωνία όμως ξέρει και θα πρέπει να την υπερασπιστεί. Γιατί η δημόσια Υγεία είναι δικαίωμα.
το Κύριο Άρθρο στη σημερινή ΑΥΓΗ
- Μόλις ο κίνδυνος απομακρυνθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επανέλθει στο σχέδιό της για τη δημόσια Υγεία. Η κοινωνία όμως τώρα ξέρει και θα πρέπει να την υπερασπιστεί
Εξαναγκασμένη από τον κορωνοϊό, η κυβέρνηση σπεύδει σε μέτρα στήριξης της δημόσιας Υγείας. Μπροστά στον κίνδυνο να ξεφύγει από κάθε έλεγχο η κατάσταση, οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες πάνε λίγο στην άκρη.
Δεν τις ξεχνάμε όμως. Θυμόμαστε τον Άδωνι Γεωργιάδη, που δήλωνε υπερήφανος για τις απολύσεις προσωπικού από το ΕΣΥ και ζητούσε να πιστωθεί και τη δόξα για να μην του την πάρει ο Τόμσεν.
Θυμόμαστε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έλεγε ότι στα νοσοκομεία έχουμε περισσότερους γιατρούς από όσους χρειαζόμαστε.
Θυμόμαστε εκείνον τον απίθανο Οικονόμου, που χαρακτήριζε «σοβιετικές» τις Τοπικές Μονάδες Υγείας.
Θυμόμαστε τα σχέδια με τις ΣΔΙΤ στα δημόσια νοσοκομεία και την παραχώρηση ολόκληρων τμημάτων σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
Θυμόμαστε τις νεοφιλελεύθερες δραματικές κραυγές «γιατί να πληρώνει η μεσαία τάξη για να νοσηλεύεται δωρεάν ο καθένας».
Τώρα κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά. Αρκεί που είδε πόσο κάνουν οι εξετάσεις για τον κορωνοϊό στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Όλοι νιώθουν καλά που υπάρχει η δημόσια Υγεία, γιατί ξέρουν ότι στην ιδιωτική δεν μπορούν να βασιστούν. Και θα ένιωθαν ακόμα καλύτερα, αν η δημόσια Υγεία ήταν στελεχωμένη και θωρακισμένη όπως θα έπρεπε. Και ο πρώτος που το σκέφτεται αυτό είναι ο Μητσοτάκης, που αντιλαμβάνεται σε ποια θέση θα είχε βρεθεί αν είχε προλάβει να ολοκληρώσει το ξήλωμα της δημόσιας Υγείας πριν ενσκήψει ο κορωνοϊός.
Μόλις ο κίνδυνος απομακρυνθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα επανέλθει στο σχέδιό της για τη δημόσια Υγεία: την ολοκληρωτική της απαξίωση προς όφελος ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κοινωνία όμως ξέρει και θα πρέπει να την υπερασπιστεί. Γιατί η δημόσια Υγεία είναι δικαίωμα.
το Κύριο Άρθρο στη σημερινή ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.