Δεν ελέγχουμε τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε και άμοιροι ευθυνών. Οφείλουμε να πράξουμε το καλύτερο για εμάς και τους άλλους, να υπερασπιστούμε το ατομικό αλλά και το συλλογικό συμφέρον
Το φετινό Πάσχα συμπίπτει με το τέλος του οκταετούς μνημονιακού μαρτυρίου και δημιουργεί προσδοκίες για την έλευση καλύτερων ημερών.
Η περίοδος που διανύουμε ωστόσο δεν επιτρέπει εφησυχασμούς και το αναγκαίο τέλος των Μνημονίων δεν προδικάζει το μέλλον. Σοβαρά εσωτερικά και διεθνή ζητήματα βρίσκονται σε εξέλιξη και η έκβασή τους επηρεάζει τις τύχες μας.
Δεν ελέγχουμε τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε και άμοιροι ευθυνών. Οφείλουμε να πράξουμε το καλύτερο για εμάς και τους άλλους, να υπερασπιστούμε το ατομικό αλλά και το συλλογικό συμφέρον. Οι επιλογές που θα γίνουν είναι κρίσιμες, θα καθορίσουν την πορεία των πραγμάτων για πολλά χρόνια και γι' αυτό θα πρέπει να είναι καθαρές.
Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο εσωτερικό μέτωπο, τα εκκρεμή ζητήματα των προσεχών ημερών και μηνών είναι λίγο - πολύ γνωστά. Το προσεχές δίμηνο πρέπει να ολοκληρωθεί η τέταρτη αξιολόγηση που κατά κάποιον τρόπο αποτελεί τη μνημονιακή «σκούπα», να ανακοινωθεί το αναπτυξιακό πρόγραμμα της «επόμενης ημέρας», το οποίο θα αποτελεί το πρώτο σχέδιο «made in Greece» μετά το 2010, και να συμφωνηθούν με τους δανειστές οι όροι της αναγκαίας απομείωσης του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Όλα αυτά ορίζουν εν πολλοίς το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η χώρα μας, δηλαδή οι πολιτικές, τουλάχιστον μεσοπροθέσμως, με τους επιτρεπτούς βεβαίως βαθμούς ελευθερίας. Από τη στιγμή που το πλαίσιο αρχίζει να σκιαγραφείται σε αδρές γραμμές, να μιλάμε για «καθαρή έξοδο» και όχι για πιστοληπτική γραμμή, το κρίσιμο στοιχείο είναι πλέον οι επιλογές που θα γίνουν εντός αυτού από τις συνταγματικά προβλεπόμενες πολιτικές δυνάμεις. Δηλαδή, ποια πολιτική από ποια κοινοβουλευτική και κοινωνική πλειοψηφία. Αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα αναδειχθεί και θα συζητηθεί μετά τον Αύγουστο.
Προς το παρόν, αυτήν την περίοδο, σε εξέλιξη βρίσκονται και τα λεγόμενα «εθνικά» ζητήματα, με αιχμή το «Μακεδονικό» και το πακέτο των ελληνοτουρκικών, Αιγαίο και Κυπριακό. Και εδώ, εντέλει, είναι θέμα επιλογών. Μπορεί κανείς να επιλέξει να θέσει τα ζητήματα «στο ράφι» πιστεύοντας είτε ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες είτε ότι «δεν θα χάσουμε τίποτα» εν αντιθέσει με τυχόν εθνικούς συμβιβασμούς στους οποίους πάντοτε κάτι προσφέρεις. Μπορεί, όμως, κάποιος να επιλέξει και την ενεργό πολιτική προώθηση των -εθνικών- συμφερόντων του προβλέποντας σε συμβιβασμούς στους οποίους, πάλι εξ ορισμού, πάντα κάτι κερδίζεις.
Μπορεί το συν και το πλην σ' αυτές τις περιπτώσεις να είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων και, άρα, κατά κάποιον τρόπον, συζητήσιμο, αλλά υπάρχει και ένα δεδομένο: Σε μια περίοδο που το «μεγάλο παιχνίδι» βρίσκεται σε εξέλιξη και συμμαχίες αναδιατάσσονται, το να δηλώνεις «πάσο» ισοδυναμεί με εγκατάλειψη θέσης, δηλαδή απώλεια συμφερόντων.
Ο κόσμος αλλάζει, ας πάρουμε μέρος. Καλή Ανάσταση.
το Κύριο Άρθρο της Αυγής
Η περίοδος που διανύουμε ωστόσο δεν επιτρέπει εφησυχασμούς και το αναγκαίο τέλος των Μνημονίων δεν προδικάζει το μέλλον. Σοβαρά εσωτερικά και διεθνή ζητήματα βρίσκονται σε εξέλιξη και η έκβασή τους επηρεάζει τις τύχες μας.
Δεν ελέγχουμε τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε και άμοιροι ευθυνών. Οφείλουμε να πράξουμε το καλύτερο για εμάς και τους άλλους, να υπερασπιστούμε το ατομικό αλλά και το συλλογικό συμφέρον. Οι επιλογές που θα γίνουν είναι κρίσιμες, θα καθορίσουν την πορεία των πραγμάτων για πολλά χρόνια και γι' αυτό θα πρέπει να είναι καθαρές.
Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο εσωτερικό μέτωπο, τα εκκρεμή ζητήματα των προσεχών ημερών και μηνών είναι λίγο - πολύ γνωστά. Το προσεχές δίμηνο πρέπει να ολοκληρωθεί η τέταρτη αξιολόγηση που κατά κάποιον τρόπο αποτελεί τη μνημονιακή «σκούπα», να ανακοινωθεί το αναπτυξιακό πρόγραμμα της «επόμενης ημέρας», το οποίο θα αποτελεί το πρώτο σχέδιο «made in Greece» μετά το 2010, και να συμφωνηθούν με τους δανειστές οι όροι της αναγκαίας απομείωσης του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Όλα αυτά ορίζουν εν πολλοίς το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η χώρα μας, δηλαδή οι πολιτικές, τουλάχιστον μεσοπροθέσμως, με τους επιτρεπτούς βεβαίως βαθμούς ελευθερίας. Από τη στιγμή που το πλαίσιο αρχίζει να σκιαγραφείται σε αδρές γραμμές, να μιλάμε για «καθαρή έξοδο» και όχι για πιστοληπτική γραμμή, το κρίσιμο στοιχείο είναι πλέον οι επιλογές που θα γίνουν εντός αυτού από τις συνταγματικά προβλεπόμενες πολιτικές δυνάμεις. Δηλαδή, ποια πολιτική από ποια κοινοβουλευτική και κοινωνική πλειοψηφία. Αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα αναδειχθεί και θα συζητηθεί μετά τον Αύγουστο.
Προς το παρόν, αυτήν την περίοδο, σε εξέλιξη βρίσκονται και τα λεγόμενα «εθνικά» ζητήματα, με αιχμή το «Μακεδονικό» και το πακέτο των ελληνοτουρκικών, Αιγαίο και Κυπριακό. Και εδώ, εντέλει, είναι θέμα επιλογών. Μπορεί κανείς να επιλέξει να θέσει τα ζητήματα «στο ράφι» πιστεύοντας είτε ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες είτε ότι «δεν θα χάσουμε τίποτα» εν αντιθέσει με τυχόν εθνικούς συμβιβασμούς στους οποίους πάντοτε κάτι προσφέρεις. Μπορεί, όμως, κάποιος να επιλέξει και την ενεργό πολιτική προώθηση των -εθνικών- συμφερόντων του προβλέποντας σε συμβιβασμούς στους οποίους, πάλι εξ ορισμού, πάντα κάτι κερδίζεις.
Μπορεί το συν και το πλην σ' αυτές τις περιπτώσεις να είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων και, άρα, κατά κάποιον τρόπον, συζητήσιμο, αλλά υπάρχει και ένα δεδομένο: Σε μια περίοδο που το «μεγάλο παιχνίδι» βρίσκεται σε εξέλιξη και συμμαχίες αναδιατάσσονται, το να δηλώνεις «πάσο» ισοδυναμεί με εγκατάλειψη θέσης, δηλαδή απώλεια συμφερόντων.
Ο κόσμος αλλάζει, ας πάρουμε μέρος. Καλή Ανάσταση.
το Κύριο Άρθρο της Αυγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.