Μια σκέψη πάνω στο αποκαλυπτικό διήμερο Μητσοτάκη στη #ΔΕΘ2017
Όσοι έτυχε να παρακολουθήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, τον άκουγαν και δεν πίστευαν στ' αυτιά τους. Ακόμα και τα στελέχη του, που βρέθηκαν στο Βελλίδειο, έσφιγγαν τα χείλη και κοιτούσαν αμήχανα ο ένας τον άλλον.
Αυτά που ξεστόμισε, με τέτοιο κυνικό και ωμό τρόπο, μόνο σαν πολιτική αυτοκτονία θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Με την πρώτη ματιά, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο Μητσοτάκης έριξε λευκή πετσέτα και δεν τον ενδιαφέρει καν να προσπαθήσει να γίνει ποτέ πρωθυπουργός.
Γιατί, πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς το γεγονός ότι πέταξε την όποια μάσκα και αποκάλυψε απροκάλυπτα ένα εφιαλτικό πρόσωπο προς την κοινωνία. Διέρρηξε κάθε σχέση του με τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και έδωσε σε όλους να καταλάβουν ότι η μόνη κοινωνική συμμαχία που τον ενδιαφέρει και οικοδομεί είναι εκείνη με τις αποκαλούμενους "ελίτ". Που κάθε άλλο παρά "ελίτ" είναι βεβαίως. Φοροφυγάδες, επενδυτές-αεριτζήδες, εργολάβοι που θα αντικαταστήσουν κάθε δημόσια υπηρεσία, κρατικοδίαιτοι και κρατικοαπομυζούντες επιχειρηματίες, ανεξέλεγκτοι εργοδότες με μαγαζιά-γαλέρες.
Δεν δίστασε, με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, να υποσχεθεί στους φοροληστές των φορολιστών, ότι αν γίνει πρωθυπουργός, θα σταματήσουν οι έλεγχοι και ότι, όσοι έχουν ήδη πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, θα σταματήσει το Δημόσιο να έχει αξιώσεις απέναντί τους!
Εμφανίστηκε ως ατζέντης των συμφερόντων της κρατικοδίαιτης ολιγαργίας, που καταλήστεψε την Ελλάδα και, για χάρη τους, δεσμεύτηκε μέχρι και για νέο Μνημόνιο, ακριβώς τώρα, που όλοι συνομολογούν, ότι τέτοια εποχή του χρόνου τα Μνημόνια θα αποτελούν παρελθόν.
Παρουσίασε το όραμά του για μια μπανανία, όπου, για το χατήρι της κάθε αποικιοκρατικής El Dorado, θα παραδώσει τον έλεγχό της σε ιδιωτικές εταιρείες και κυρίως θα καταργήσει τη δικαιοσύνη, το Συμβούλιο της Επικρατείας, για το οποίο, υποτίθεται, τρέφει μεγάλο, πλην όμως, α-λα-καρτ σεβασμό. Στη θέση τους θα τοποθετήσει ειδικό υφυπουργό, που θα αδειοδοτεί τις επενδύσεις, παρακάμπτοντας νόμους, υπηρεσίες, δικαιοσύνη, κανόνες.
Μίλησε για το κάτεργο που ονειρεύεται, όπου το ενοχλητικό Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας θα καταργηθεί και, που οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα επικρατούν των κλαδικών, των συλλογικών συμβάσεων. Και, ιδού το ατράνταχτο επιχείρημά του, "Για να υπογραφεί επιχειρησιακή σύμβαση σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν συμφωνήσει". Έτσι είπε ο κύριος Μητσοτάκης, που δεν έχει ακούσει τίποτα για εκβιασμό του εργαζόμενου, που, κάτω από το φόβο της ανεργίας και το βάρος των υποχρεώσεών του, αναγκάζεται, πολλές φορές να υπογράψει τέρατα. Και πώς να ξέρει ο κύριος Μητσοτάκης, απ' αυτά; Πώς να κατανοήσει τι σημαίνει "εκβιασμός εργαζόμενου" κι αυτό να το ονομάζει "συμφωνία", όταν η σχέση του με την εργασία ήταν το προσωπικό του βίωμα, που, αμέσως μόλις τελείωσε τις σπουδές του, κάποιοι φρόντισαν να διοριστεί αμέσως - και αξιοκρατικά βεβαίως βεβαίως- ως υψηλόβαθμο και χρυσοπληρωμένο στέλεχος σε κρατική τράπεζα;
Ήταν, βέβαια, ειλικρινής, όταν παρουσίασε το όνειρό του, που, για όλους τους υπόλοιπους, είναι εφιάλτης. Κι αυτό, διότι, αποκάλυψε τα πραγματικά πιστεύω του, ότι «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα»!
Προσέξτε. Δεν εξέφρασε την άποψη ότι στην κοινωνία υπάρχουν ανισότητες, αποτυπώνοντας μια πραγματικότητα, τις οποίες οφείλουμε να αμβλύνουμε. Εξέφρασε την άποψη ότι το να μιλάς ή να μάχεσαι για κοινωνική ισότητα αντιβαίνει στην ανθρώπινη φύση.
Όπως έγραψε ο Νίκος Μπογιόπουλος "Ποτέ ίσως άλλοτε στην ιστορία αυτού του τόπου σε μια φράση δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά. Για την ακρίβεια δεν είχε προσφερθεί στο φιλοθεάμον κοινό τέτοιο ξεβράκωμα από τον γυμνό βασιλιά του νεοφιλελευθερισμού.
Τι μας είπε ο «μετριοπαθής», ο «ήπιος», ο «κεντροδεξιός» κύριος Μητσοτάκης; Ότι η κοινωνική ισότητα καταστρατηγεί τη δημοκρατία και ότι κινείται στον αντίποδα της ανθρώπινης φύσης! Ότι η «ανισότητα» (προσέξτε: η ανισότητα» και όχι η «διαφορετικότητα») αποτελεί στοιχείο του ανθρώπινου DNA και άρα είναι ο αρμός πάνω στον οποίο πρέπει να οικοδομούνται οι ανθρώπινες κοινωνίες! Δια των χειλέων του, η κοινωνική ανισότητα έφτασε να συνιστά ξετσίπωτα πολιτικό πρόταγμα και να ξεστομίζεται επίσημα ως προεκλογικού τύπου διακηρυκτικός λόγος!
Ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος αγορεύει περί το μέλλον, ο οποίος ομιλεί εν έτει 2017 για να μας πουλήσει τα οράματα του για το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, μας το ξεκαθάρισε (εν τη πολιτική αφελεία του;): Θέλει μια χώρα, μια κοινωνία κι έναν λαό που θα ζούνε… 250 χρόνια πίσω. Πίσω κι από εκείνο το «Ελευθερία – ΙΣΟΤΗΤΑ – αδελφοσύνη» της Γαλλικής Επανάστασης!"
Είπε κι άλλα, ο κύριος Μητσοτάκης, που, όμως, για αυτά δεν ήταν και τόσο ειλικρινής. Είπε "Δεν θα ανεχτώ επιχειρήσεις με προνομιακές σχέσεις με τις τράπεζες", είπε ότι "κάποιοι έπαιρναν δάνεια και δεν τα επέστρεφαν ποτέ", αλλά δεν είπε τίποτα για τον δικό του Κήρυκα Χανίων, που δικαίως αποκαλείται Κήρυκας Δανείων!
Όπως, επίσης, δεν είπε τίποτα για τα πάνω από 200 εκατ. δάνεια που έχει πάρει και ΔΕΝ πληρώνει η Νέα Δημοκρατία. Και, όχι μόνο δεν είπε, αλλά, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, όταν η δημοσιογράφος της εφημερίδας Documento, προσπάθησε να τον ρωτήσει για το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο, σχετικά με τη συντονισμένη προσπάθεια και μεθόδευση να "εξαφανιστούν" τα δάνεια, τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τόλμησε να απαντήσει, δεν επέτρεψε καν στη δημοσιογράφο της εφημερίδας μας, να διατυπώσει το ερώτημα! Επέλεξε να αποκλείσει μια μεγάλη εφημερίδα για να μην βρεθεί, σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, αντιμέτωπος με αμείλικτα ερωτήματα, που απαιτούν απαντήσεις.
Αυτό, εν πολλοίς, είναι το όνειρο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που, για όλους τους υπόλοιπους, είναι εφιάλτης. Όπως έγραψε ο Σωτήρης Καψώχας, "ένα βίαιο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, με ταξικό χαρακτήρα και, όποιος δεν είναι στην πλευρά των εχόντων, είναι καταδικασμένος να πεθάνει ή να βρεθεί στο περιθώριο. Μιλάμε για μια κοινωνία του ενός τρίτου, δηλαδή αυτών που θα νέμονται και θα απολαμβάνουν τον πλούτο. Οι υπόλοιποι, απλώς δεν θα μπορούν ούτε να σπουδάσουν, ούτε να εργαστούν, εάν δεν είναι απολύτως ευχαριστημένος ο εργοδότης, ούτε να ονειρευτούν, εάν δεν μετέρχονται τη λογική της ρεμούλας, της αρπαχτής και του συμβιβασμού."
Αν μη τι άλλο, ήταν αποκαλυπτικό το διήμερο Μητσοτάκη. Τώρα, κανένας δεν μπορεί να πει πως δεν ήξερε...
Και ακριβώς σε αυτό το σημείο, είναι που βασίζω το ερώτημα της επικεφαλίδας "Ήταν μια πολιτική αυτοκτονία ή η τελευταία του ελπίδα να επιβιώσει;". Διότι, τώρα, που όλοι ξέρουν τι τους περιμένει, εάν ποτέ γίνει πρωθυπουργός, ποιος, αν δεν είναι μεγαλολαμόγιο, φοροληστής, μεγαλοεργολάβος, θα του εμπιστευθεί την τύχη αυτής της χώρας, την τύχη του, την τύχη των παιδιών του;
Είναι δυνατόν, να είναι τόσο αφελής; Ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Τείνω να πιστέψω τη δεύτερη εκδοχή. Ότι, ο Μητσοτάκης ξέρει. Βλέπει. Μαθαίνει. Του τα λένε. Όπως ήξερε το 2015, ότι οι δημοσκοπήσεις που έβγαζαν σωρηδόν οι εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η GPO του Τάκη Θεοδωρικάκου που, ήταν ψεύτικες, έτσι και τώρα, που ο Θεοδωρικάκος είναι το δεξί του χέρι, λαμβάνει τα μηνύματα ότι όλο το κατασκεύασμα, πάνω στο οποίο βάσισε την τακτική του, καταρρέει.
Η καταστροφή δεν έρχεται, η χώρα γυρίζει σελίδα, η εμπιστοσύνη έχει επανέλθει, η ανεργία πέφτει σταθερά, το 2016 οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό σημείωσαν υψηλό δεκαετίας και το πρώτο τρίμηνο του '17, πριν το κλείσιμο, δηλαδή της αξιολόγησης, είχαν φτάσει το 1,5 δισ, προδιαγράφοντας ακόμα καλύτερη πορεία, η ύφεση αποτελεί παρελθόν και έχουμε μπει σε φάση ανάπτυξης.
Η επίσκεψη Μακρόν, το έντονο ενδιαφέρον Γάλλων, Κινέζων, Ιταλών για επενδύσεις (όχι τις "αεριτζίδικες" των φίλων Μητσοτάκη, αλλά επενδύσεις κανονικές, που δημιουργούν θέσεις εργασίας, παράγουν πλούτο και είναι σύμφωνες με τους κανόνες μιας ευρωπαϊκής χώρας), δημιουργούν πολιτικό αδιέξοδο στον περιβάλλον Μητσοτάκη, που συνειδητοποιεί ότι όσα ακροδεξιά ανοίγματα κι αν κάνει, όσο κι αν έχει παραδώσει τα ηνία στην πολιτική ατζέντα Γεωργιάδη, αυτό δεν του αρκεί για να κάνει τα όνειρά του -εφιάλτες για τους υπόλοιπους- πραγματικότητα.
Μόνο μία ελπίδα έχει. Την πολιτική της καμμένης γης. Η καταστοφολογία δεν αρκεί. Διαψεύδεται συνεχώς και, πλέον, ο όποιος την επικαλείται, ακούγεται όλο και πιο εμμονικός και αναξιόπιστος. Πρέπει, λοιπόν, να έρθει πραγματικά η καταστροφή!
Σε αυτό ποντάρει ο Μητσοτάκης και γι΄ αυτό "έπαιξε τα ρέστα του" με τα μεγαλολαμόγια, στη Θεσσαλονίκη. Οι συσχετισμοί στην Ευρώπη έχουν αλλάξει και δεν μπορεί να περιμένει κάτι από τον Σόιμπλε. Μόνη του ελπίδα η πέμπτη φάλαγγα, η ενεργοποίηση των σκοτεινών δυνάμεων, εντός της χώρας.
Πώς ελπίζει να το κάνει αυτό;
Νομίζω ότι το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα "Νέα Σελίδα" είναι αποκαλυπτικό:
Η εφημερίδα έχει ρεπορτάζ με τίτλο "Σαμποτάζ στην οικονομία", όπου αναλύει πώς θυσιάζει την ανάπτυξη της χώρας στο βωμό της καταστροφής και της προσωπικής του ανάδειξης μέσα από τα συντρίμμια, που ο ίδιος και η παρέα του θα έχουν δημιουργήσει. Περιγράφει 12 περιπτώσεις, που ο Μητσοτάκης συνέστησε σε επιχειρηματίες «επενδυτική αποχή».
Δεν είναι απλά ένας κυνικός, οπαδός του πλέον βίαιου νεοφιλελευθερισμού, είναι επικίνδυνος για την χώρα!
* πολλά απ' όσα γράφονται σε αυτή την ανάρτηση, αποτελούν προϊόν σκέψεων φίλων στα social media, αποδεικνύοντας έτσι ότι μπορούν να αποτελέσουν χώρο ζύμωσης και όχι μόνο κάδρο για selfies
Αυτά που ξεστόμισε, με τέτοιο κυνικό και ωμό τρόπο, μόνο σαν πολιτική αυτοκτονία θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Με την πρώτη ματιά, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο Μητσοτάκης έριξε λευκή πετσέτα και δεν τον ενδιαφέρει καν να προσπαθήσει να γίνει ποτέ πρωθυπουργός.
Γιατί, πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς το γεγονός ότι πέταξε την όποια μάσκα και αποκάλυψε απροκάλυπτα ένα εφιαλτικό πρόσωπο προς την κοινωνία. Διέρρηξε κάθε σχέση του με τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και έδωσε σε όλους να καταλάβουν ότι η μόνη κοινωνική συμμαχία που τον ενδιαφέρει και οικοδομεί είναι εκείνη με τις αποκαλούμενους "ελίτ". Που κάθε άλλο παρά "ελίτ" είναι βεβαίως. Φοροφυγάδες, επενδυτές-αεριτζήδες, εργολάβοι που θα αντικαταστήσουν κάθε δημόσια υπηρεσία, κρατικοδίαιτοι και κρατικοαπομυζούντες επιχειρηματίες, ανεξέλεγκτοι εργοδότες με μαγαζιά-γαλέρες.
Δεν δίστασε, με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, να υποσχεθεί στους φοροληστές των φορολιστών, ότι αν γίνει πρωθυπουργός, θα σταματήσουν οι έλεγχοι και ότι, όσοι έχουν ήδη πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, θα σταματήσει το Δημόσιο να έχει αξιώσεις απέναντί τους!
Εμφανίστηκε ως ατζέντης των συμφερόντων της κρατικοδίαιτης ολιγαργίας, που καταλήστεψε την Ελλάδα και, για χάρη τους, δεσμεύτηκε μέχρι και για νέο Μνημόνιο, ακριβώς τώρα, που όλοι συνομολογούν, ότι τέτοια εποχή του χρόνου τα Μνημόνια θα αποτελούν παρελθόν.
Παρουσίασε το όραμά του για μια μπανανία, όπου, για το χατήρι της κάθε αποικιοκρατικής El Dorado, θα παραδώσει τον έλεγχό της σε ιδιωτικές εταιρείες και κυρίως θα καταργήσει τη δικαιοσύνη, το Συμβούλιο της Επικρατείας, για το οποίο, υποτίθεται, τρέφει μεγάλο, πλην όμως, α-λα-καρτ σεβασμό. Στη θέση τους θα τοποθετήσει ειδικό υφυπουργό, που θα αδειοδοτεί τις επενδύσεις, παρακάμπτοντας νόμους, υπηρεσίες, δικαιοσύνη, κανόνες.
Μίλησε για το κάτεργο που ονειρεύεται, όπου το ενοχλητικό Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας θα καταργηθεί και, που οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα επικρατούν των κλαδικών, των συλλογικών συμβάσεων. Και, ιδού το ατράνταχτο επιχείρημά του, "Για να υπογραφεί επιχειρησιακή σύμβαση σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν συμφωνήσει". Έτσι είπε ο κύριος Μητσοτάκης, που δεν έχει ακούσει τίποτα για εκβιασμό του εργαζόμενου, που, κάτω από το φόβο της ανεργίας και το βάρος των υποχρεώσεών του, αναγκάζεται, πολλές φορές να υπογράψει τέρατα. Και πώς να ξέρει ο κύριος Μητσοτάκης, απ' αυτά; Πώς να κατανοήσει τι σημαίνει "εκβιασμός εργαζόμενου" κι αυτό να το ονομάζει "συμφωνία", όταν η σχέση του με την εργασία ήταν το προσωπικό του βίωμα, που, αμέσως μόλις τελείωσε τις σπουδές του, κάποιοι φρόντισαν να διοριστεί αμέσως - και αξιοκρατικά βεβαίως βεβαίως- ως υψηλόβαθμο και χρυσοπληρωμένο στέλεχος σε κρατική τράπεζα;
Ήταν, βέβαια, ειλικρινής, όταν παρουσίασε το όνειρό του, που, για όλους τους υπόλοιπους, είναι εφιάλτης. Κι αυτό, διότι, αποκάλυψε τα πραγματικά πιστεύω του, ότι «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα»!
Προσέξτε. Δεν εξέφρασε την άποψη ότι στην κοινωνία υπάρχουν ανισότητες, αποτυπώνοντας μια πραγματικότητα, τις οποίες οφείλουμε να αμβλύνουμε. Εξέφρασε την άποψη ότι το να μιλάς ή να μάχεσαι για κοινωνική ισότητα αντιβαίνει στην ανθρώπινη φύση.
Όπως έγραψε ο Νίκος Μπογιόπουλος "Ποτέ ίσως άλλοτε στην ιστορία αυτού του τόπου σε μια φράση δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά. Για την ακρίβεια δεν είχε προσφερθεί στο φιλοθεάμον κοινό τέτοιο ξεβράκωμα από τον γυμνό βασιλιά του νεοφιλελευθερισμού.
Τι μας είπε ο «μετριοπαθής», ο «ήπιος», ο «κεντροδεξιός» κύριος Μητσοτάκης; Ότι η κοινωνική ισότητα καταστρατηγεί τη δημοκρατία και ότι κινείται στον αντίποδα της ανθρώπινης φύσης! Ότι η «ανισότητα» (προσέξτε: η ανισότητα» και όχι η «διαφορετικότητα») αποτελεί στοιχείο του ανθρώπινου DNA και άρα είναι ο αρμός πάνω στον οποίο πρέπει να οικοδομούνται οι ανθρώπινες κοινωνίες! Δια των χειλέων του, η κοινωνική ανισότητα έφτασε να συνιστά ξετσίπωτα πολιτικό πρόταγμα και να ξεστομίζεται επίσημα ως προεκλογικού τύπου διακηρυκτικός λόγος!
Ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος αγορεύει περί το μέλλον, ο οποίος ομιλεί εν έτει 2017 για να μας πουλήσει τα οράματα του για το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, μας το ξεκαθάρισε (εν τη πολιτική αφελεία του;): Θέλει μια χώρα, μια κοινωνία κι έναν λαό που θα ζούνε… 250 χρόνια πίσω. Πίσω κι από εκείνο το «Ελευθερία – ΙΣΟΤΗΤΑ – αδελφοσύνη» της Γαλλικής Επανάστασης!"
Είπε κι άλλα, ο κύριος Μητσοτάκης, που, όμως, για αυτά δεν ήταν και τόσο ειλικρινής. Είπε "Δεν θα ανεχτώ επιχειρήσεις με προνομιακές σχέσεις με τις τράπεζες", είπε ότι "κάποιοι έπαιρναν δάνεια και δεν τα επέστρεφαν ποτέ", αλλά δεν είπε τίποτα για τον δικό του Κήρυκα Χανίων, που δικαίως αποκαλείται Κήρυκας Δανείων!
Όπως, επίσης, δεν είπε τίποτα για τα πάνω από 200 εκατ. δάνεια που έχει πάρει και ΔΕΝ πληρώνει η Νέα Δημοκρατία. Και, όχι μόνο δεν είπε, αλλά, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, όταν η δημοσιογράφος της εφημερίδας Documento, προσπάθησε να τον ρωτήσει για το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο, σχετικά με τη συντονισμένη προσπάθεια και μεθόδευση να "εξαφανιστούν" τα δάνεια, τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τόλμησε να απαντήσει, δεν επέτρεψε καν στη δημοσιογράφο της εφημερίδας μας, να διατυπώσει το ερώτημα! Επέλεξε να αποκλείσει μια μεγάλη εφημερίδα για να μην βρεθεί, σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, αντιμέτωπος με αμείλικτα ερωτήματα, που απαιτούν απαντήσεις.
Αυτό, εν πολλοίς, είναι το όνειρο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που, για όλους τους υπόλοιπους, είναι εφιάλτης. Όπως έγραψε ο Σωτήρης Καψώχας, "ένα βίαιο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, με ταξικό χαρακτήρα και, όποιος δεν είναι στην πλευρά των εχόντων, είναι καταδικασμένος να πεθάνει ή να βρεθεί στο περιθώριο. Μιλάμε για μια κοινωνία του ενός τρίτου, δηλαδή αυτών που θα νέμονται και θα απολαμβάνουν τον πλούτο. Οι υπόλοιποι, απλώς δεν θα μπορούν ούτε να σπουδάσουν, ούτε να εργαστούν, εάν δεν είναι απολύτως ευχαριστημένος ο εργοδότης, ούτε να ονειρευτούν, εάν δεν μετέρχονται τη λογική της ρεμούλας, της αρπαχτής και του συμβιβασμού."
Αν μη τι άλλο, ήταν αποκαλυπτικό το διήμερο Μητσοτάκη. Τώρα, κανένας δεν μπορεί να πει πως δεν ήξερε...
Και ακριβώς σε αυτό το σημείο, είναι που βασίζω το ερώτημα της επικεφαλίδας "Ήταν μια πολιτική αυτοκτονία ή η τελευταία του ελπίδα να επιβιώσει;". Διότι, τώρα, που όλοι ξέρουν τι τους περιμένει, εάν ποτέ γίνει πρωθυπουργός, ποιος, αν δεν είναι μεγαλολαμόγιο, φοροληστής, μεγαλοεργολάβος, θα του εμπιστευθεί την τύχη αυτής της χώρας, την τύχη του, την τύχη των παιδιών του;
Είναι δυνατόν, να είναι τόσο αφελής; Ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Τείνω να πιστέψω τη δεύτερη εκδοχή. Ότι, ο Μητσοτάκης ξέρει. Βλέπει. Μαθαίνει. Του τα λένε. Όπως ήξερε το 2015, ότι οι δημοσκοπήσεις που έβγαζαν σωρηδόν οι εταιρείες, μεταξύ των οποίων και η GPO του Τάκη Θεοδωρικάκου που, ήταν ψεύτικες, έτσι και τώρα, που ο Θεοδωρικάκος είναι το δεξί του χέρι, λαμβάνει τα μηνύματα ότι όλο το κατασκεύασμα, πάνω στο οποίο βάσισε την τακτική του, καταρρέει.
Η καταστροφή δεν έρχεται, η χώρα γυρίζει σελίδα, η εμπιστοσύνη έχει επανέλθει, η ανεργία πέφτει σταθερά, το 2016 οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό σημείωσαν υψηλό δεκαετίας και το πρώτο τρίμηνο του '17, πριν το κλείσιμο, δηλαδή της αξιολόγησης, είχαν φτάσει το 1,5 δισ, προδιαγράφοντας ακόμα καλύτερη πορεία, η ύφεση αποτελεί παρελθόν και έχουμε μπει σε φάση ανάπτυξης.
Η επίσκεψη Μακρόν, το έντονο ενδιαφέρον Γάλλων, Κινέζων, Ιταλών για επενδύσεις (όχι τις "αεριτζίδικες" των φίλων Μητσοτάκη, αλλά επενδύσεις κανονικές, που δημιουργούν θέσεις εργασίας, παράγουν πλούτο και είναι σύμφωνες με τους κανόνες μιας ευρωπαϊκής χώρας), δημιουργούν πολιτικό αδιέξοδο στον περιβάλλον Μητσοτάκη, που συνειδητοποιεί ότι όσα ακροδεξιά ανοίγματα κι αν κάνει, όσο κι αν έχει παραδώσει τα ηνία στην πολιτική ατζέντα Γεωργιάδη, αυτό δεν του αρκεί για να κάνει τα όνειρά του -εφιάλτες για τους υπόλοιπους- πραγματικότητα.
Μόνο μία ελπίδα έχει. Την πολιτική της καμμένης γης. Η καταστοφολογία δεν αρκεί. Διαψεύδεται συνεχώς και, πλέον, ο όποιος την επικαλείται, ακούγεται όλο και πιο εμμονικός και αναξιόπιστος. Πρέπει, λοιπόν, να έρθει πραγματικά η καταστροφή!
Σε αυτό ποντάρει ο Μητσοτάκης και γι΄ αυτό "έπαιξε τα ρέστα του" με τα μεγαλολαμόγια, στη Θεσσαλονίκη. Οι συσχετισμοί στην Ευρώπη έχουν αλλάξει και δεν μπορεί να περιμένει κάτι από τον Σόιμπλε. Μόνη του ελπίδα η πέμπτη φάλαγγα, η ενεργοποίηση των σκοτεινών δυνάμεων, εντός της χώρας.
Πώς ελπίζει να το κάνει αυτό;
Νομίζω ότι το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα "Νέα Σελίδα" είναι αποκαλυπτικό:
Η εφημερίδα έχει ρεπορτάζ με τίτλο "Σαμποτάζ στην οικονομία", όπου αναλύει πώς θυσιάζει την ανάπτυξη της χώρας στο βωμό της καταστροφής και της προσωπικής του ανάδειξης μέσα από τα συντρίμμια, που ο ίδιος και η παρέα του θα έχουν δημιουργήσει. Περιγράφει 12 περιπτώσεις, που ο Μητσοτάκης συνέστησε σε επιχειρηματίες «επενδυτική αποχή».
Δεν είναι απλά ένας κυνικός, οπαδός του πλέον βίαιου νεοφιλελευθερισμού, είναι επικίνδυνος για την χώρα!
* πολλά απ' όσα γράφονται σε αυτή την ανάρτηση, αποτελούν προϊόν σκέψεων φίλων στα social media, αποδεικνύοντας έτσι ότι μπορούν να αποτελέσουν χώρο ζύμωσης και όχι μόνο κάδρο για selfies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.