Απόλυτη σύμπλευση σε ασφαλιστικό, εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις
Ιδού λοιπόν που, αυτή τη φορά, ο πρόεδρος της Ν.Δ. ανταποκρίθηκε άμεσα και ξεκάθαρα στο κυβερνητικό αίτημα. Στην πρόκληση, συγκεκριμένα, του Μεγάρου Μαξίμου να ξεκαθαρίσει αν, στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, είναι με τη χώρα ή με το ΔΝΤ, εκείνος δεν μάσησε τα λόγια του. Με το ΔΝΤ, απάντησε ευθαρσώς.
Εμ βέβαια, όταν δηλώνει φαρδιά - πλατιά πως συμφωνεί με πολλές από τις απαιτήσεις του Ταμείου, τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί;
Τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λέγοντας πως συμφωνεί με πολλές από τις απαιτήσεις του ΔΝΤ; Και μάλιστα τις κεντρικότερες εξ αυτών. Όταν κιόλας τις εξειδικεύει, αναφέροντας συγκεκριμένα το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, και τις ιδιωτικοποιήσεις. Σχεδόν το σύνολο του «πακέτου», μ' άλλα λόγια. Όπου, για να μην ξεχνιόμαστε, στο ασφαλιστικό το Ταμείο εκτός των άλλων ζητάει τη δραστική μείωση και των κύριων συντάξεων πλην των επικουρικών. Οι οποίες επικουρικές θα παραμείνουν, επί της ουσίας, μια παλιά γλυκιά ανάμνηση.
Σε σχέση με τα εργασιακά, στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων - αξιώσεων του ΔΝΤ βρίσκεται, ως γνωστόν, η πλήρης απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων, με «συμβολικού» χαρακτήρα αποζημιώσεις ή, ακόμη καλύτερα, δίχως καθόλου αποζημιώσεις. Κι ακόμη η παρεμβολή τόσων και τέτοιων όρων και προϋποθέσεων προκειμένου για την κήρυξη απεργιών ώστε, στην πράξη, το δικαίωμα της απεργίας να τίθενται «εκτός νόμου». Σε συνδυασμό όλ' αυτά με την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, λύνοντας τα χέρια στους εργοδότες ώστε να συμπεριφέρονται, αν θέλουν, όσοι το θέλουν, στους εργαζόμενους σύμφωνα και μόνο με τα γούστα τους και με τα συμφέροντά τους. Και καθεστώς δουλοπαροικίας το λες, δίχως πολλές πιθανότητες να πέφτεις έξω.
Όσο για τις ιδιωτικοποιήσεις της προτίμησής του, ο πρόεδρος της Ν.Δ., έσπευσε να τις χαρακτηρίσει «επιθετικές». Ε, λοιπόν, εδώ ξεπέρασε και το ΔΝΤ. Τέτοιον, τόσο... προχωρημένο χαρακτηρισμό, ούτε το ΔΝΤ σκέφτηκε ποτέ να αποδώσει στις επιλογές του. Που πάει να πει ιδιωτικοποιήσεις - σκούπα, ιδιωτικοποιήσεις νά 'ναι κι ό,τι νά 'ναι, κι όπως νά 'ναι. Πάρε, κόσμε, δηλαδή, τ' αφεντικό τρελάθηκε, δεν πουλάει, χαρίζει...
Είναι η Δεξιά, ανόητε...
Δεν ξέρω τι απ' όλ' αυτά έχουν αντιληφθεί εκείνοι οι πολίτες που, στις δημοσκοπήσεις, εκφράζουν την προτίμησή τους στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσοι, ελαφρά τη καρδία, επενδύουν στην «καταλληλότητά» του. Ιδιαίτερα οι κεντρώοι εξ αυτών, που φαίνεται πως έχουν δελεαστεί από τον «μεταρρυθμιστικό» του οίστρο. Όσοι, τέλος πάντων, επιλέγουν τον Κυριάκο ως τη βέλτιστη διάδοχη του Αλέξη Τσίπρα κατάσταση. Έτσι εννοεί τις μεταρρυθμίσεις ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., έτσι ακριβώς. Προς αυτή την κατεύθυνση, μ' αυτό το πολύ συγκεκριμένο και, βέβαια, βαθύτατα δεξιό πολιτικό πρόσημο.
Δεν ξέρω επίσης ποιοι και πόσοι πολίτες έχουν επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσουν τις δημόσιες δηλώσεις του σχετικά με το προσφυγικό. Εκεί που καταγγέλλει μετά πάθους τη χαλαρή, την όχι αρκούντως αποφασιστική στάση της κυβέρνησης. Την «απουσία του κράτους», του κράτους «του νόμου και της τάξης». Ε, λοιπόν, αν διαβάσεις λίγο πίσω από τις γραμμές των σχετικών δηλώσεών του, θα διακρίνεις την έκδηλη επιθυμία του για χρήση βίας. Αποφεύγει, βεβαίως, να πει τα πράματα με τ' όνομά τους ο αρχηγός, αν και επιτρέπει στους δικούς του να το περιγράφουν παραστατικότατα.
Βλέπεις, «είναι η Δεξιά, ανόητε», σύμφωνα με τη διατύπωση του συρμού. Η καθαρόαιμη Δεξιά όπως, πάνω-κάτω, κληρονομήθηκε στον Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά.
Όσο για το 10ο Συνέδριο της Ν.Δ., που ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες του, αυτό από το οποίο πολλοί περίμεναν να προκύψει το «νέο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα», άνθρακες ο θησαυρός. Πέρα από κάποιες καταστατικές αλλαγές, και εκτός από την επίδειξη ηγετικής πυγμής προς την ΟΝΝΕΔ (εσωτερικής αναφοράς αμφότερα τα σημεία), δεν φαίνεται πολύ πιθανό ότι θ' αλλάξει κάτι επί της πολιτικής ουσίας. Όχι τουλάχιστον προς προοδευτικότερη κατεύθυνση. Αντιθέτως. Καθώς μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προτάξει το ζήτημα της διενέργειας πρόωρων εκλογών στην κορυφή της κομματικής ατζέντας, και τούτο, σημειωτέον, κόντρα στις πάγιες αρχές του, είναι βέβαιο ότι θα βαδίζει όλο και σκληρότερα, όλο και αυταρχικότερα, όλο και δεξιότερα.
Ε, από κει και πέρα, όσοι πολίτες τα επιλέγουν εν πλήρει γνώσει και επιγνώσει όλ' αυτά, δικαίωμά τους και με γεια τους με χαρά τους. Δική τους η απόφαση, δική τους και η ευθύνη...
Εμ βέβαια, όταν δηλώνει φαρδιά - πλατιά πως συμφωνεί με πολλές από τις απαιτήσεις του Ταμείου, τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί;
Τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λέγοντας πως συμφωνεί με πολλές από τις απαιτήσεις του ΔΝΤ; Και μάλιστα τις κεντρικότερες εξ αυτών. Όταν κιόλας τις εξειδικεύει, αναφέροντας συγκεκριμένα το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, και τις ιδιωτικοποιήσεις. Σχεδόν το σύνολο του «πακέτου», μ' άλλα λόγια. Όπου, για να μην ξεχνιόμαστε, στο ασφαλιστικό το Ταμείο εκτός των άλλων ζητάει τη δραστική μείωση και των κύριων συντάξεων πλην των επικουρικών. Οι οποίες επικουρικές θα παραμείνουν, επί της ουσίας, μια παλιά γλυκιά ανάμνηση.
Σε σχέση με τα εργασιακά, στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων - αξιώσεων του ΔΝΤ βρίσκεται, ως γνωστόν, η πλήρης απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων, με «συμβολικού» χαρακτήρα αποζημιώσεις ή, ακόμη καλύτερα, δίχως καθόλου αποζημιώσεις. Κι ακόμη η παρεμβολή τόσων και τέτοιων όρων και προϋποθέσεων προκειμένου για την κήρυξη απεργιών ώστε, στην πράξη, το δικαίωμα της απεργίας να τίθενται «εκτός νόμου». Σε συνδυασμό όλ' αυτά με την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, λύνοντας τα χέρια στους εργοδότες ώστε να συμπεριφέρονται, αν θέλουν, όσοι το θέλουν, στους εργαζόμενους σύμφωνα και μόνο με τα γούστα τους και με τα συμφέροντά τους. Και καθεστώς δουλοπαροικίας το λες, δίχως πολλές πιθανότητες να πέφτεις έξω.
Όσο για τις ιδιωτικοποιήσεις της προτίμησής του, ο πρόεδρος της Ν.Δ., έσπευσε να τις χαρακτηρίσει «επιθετικές». Ε, λοιπόν, εδώ ξεπέρασε και το ΔΝΤ. Τέτοιον, τόσο... προχωρημένο χαρακτηρισμό, ούτε το ΔΝΤ σκέφτηκε ποτέ να αποδώσει στις επιλογές του. Που πάει να πει ιδιωτικοποιήσεις - σκούπα, ιδιωτικοποιήσεις νά 'ναι κι ό,τι νά 'ναι, κι όπως νά 'ναι. Πάρε, κόσμε, δηλαδή, τ' αφεντικό τρελάθηκε, δεν πουλάει, χαρίζει...
Είναι η Δεξιά, ανόητε...
Δεν ξέρω τι απ' όλ' αυτά έχουν αντιληφθεί εκείνοι οι πολίτες που, στις δημοσκοπήσεις, εκφράζουν την προτίμησή τους στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσοι, ελαφρά τη καρδία, επενδύουν στην «καταλληλότητά» του. Ιδιαίτερα οι κεντρώοι εξ αυτών, που φαίνεται πως έχουν δελεαστεί από τον «μεταρρυθμιστικό» του οίστρο. Όσοι, τέλος πάντων, επιλέγουν τον Κυριάκο ως τη βέλτιστη διάδοχη του Αλέξη Τσίπρα κατάσταση. Έτσι εννοεί τις μεταρρυθμίσεις ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., έτσι ακριβώς. Προς αυτή την κατεύθυνση, μ' αυτό το πολύ συγκεκριμένο και, βέβαια, βαθύτατα δεξιό πολιτικό πρόσημο.
Δεν ξέρω επίσης ποιοι και πόσοι πολίτες έχουν επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσουν τις δημόσιες δηλώσεις του σχετικά με το προσφυγικό. Εκεί που καταγγέλλει μετά πάθους τη χαλαρή, την όχι αρκούντως αποφασιστική στάση της κυβέρνησης. Την «απουσία του κράτους», του κράτους «του νόμου και της τάξης». Ε, λοιπόν, αν διαβάσεις λίγο πίσω από τις γραμμές των σχετικών δηλώσεών του, θα διακρίνεις την έκδηλη επιθυμία του για χρήση βίας. Αποφεύγει, βεβαίως, να πει τα πράματα με τ' όνομά τους ο αρχηγός, αν και επιτρέπει στους δικούς του να το περιγράφουν παραστατικότατα.
Βλέπεις, «είναι η Δεξιά, ανόητε», σύμφωνα με τη διατύπωση του συρμού. Η καθαρόαιμη Δεξιά όπως, πάνω-κάτω, κληρονομήθηκε στον Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά.
Όσο για το 10ο Συνέδριο της Ν.Δ., που ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες του, αυτό από το οποίο πολλοί περίμεναν να προκύψει το «νέο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα», άνθρακες ο θησαυρός. Πέρα από κάποιες καταστατικές αλλαγές, και εκτός από την επίδειξη ηγετικής πυγμής προς την ΟΝΝΕΔ (εσωτερικής αναφοράς αμφότερα τα σημεία), δεν φαίνεται πολύ πιθανό ότι θ' αλλάξει κάτι επί της πολιτικής ουσίας. Όχι τουλάχιστον προς προοδευτικότερη κατεύθυνση. Αντιθέτως. Καθώς μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προτάξει το ζήτημα της διενέργειας πρόωρων εκλογών στην κορυφή της κομματικής ατζέντας, και τούτο, σημειωτέον, κόντρα στις πάγιες αρχές του, είναι βέβαιο ότι θα βαδίζει όλο και σκληρότερα, όλο και αυταρχικότερα, όλο και δεξιότερα.
Ε, από κει και πέρα, όσοι πολίτες τα επιλέγουν εν πλήρει γνώσει και επιγνώσει όλ' αυτά, δικαίωμά τους και με γεια τους με χαρά τους. Δική τους η απόφαση, δική τους και η ευθύνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.