Μικρότερες συντάξεις, ειδικά σε μια χώρα ανέργων που υποστηρίζονται από τους συνταξιούχους, σημαίνει ευθέως λιγότερα χρήματα στην εσωτερική κυκλοφορία του χρήματος, στην αγορά, άρα ανακύκλωση της ύφεσης
Η κυβέρνηση έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους και κατ' επανάληψη ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τις κύριες συντάξεις, ώστε να μη μειωθούν, και η αντίληψή της, ανεξαρτήτως τού αν η πραγματικότητα δεν το επιτρέπει, είναι η διατήρηση των συντάξεων, συνολικά, στο σημερινό επίπεδο, που είναι ήδη μεσοσταθμικά πολύ χαμηλό. Ιδίως ύστερα από έντεκα διαδοχικές μειώσεις την τελευταία πενταετία.
Αυτό δεν είναι μόνο επιλογή στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Είναι και ζήτημα περιεχομένου πολιτικής και βασικών επιλογών. Μικρότερες συντάξεις, ειδικά σε μια χώρα ανέργων που υποστηρίζονται από τους συνταξιούχους, σημαίνει ευθέως λιγότερα χρήματα στην εσωτερική κυκλοφορία του χρήματος, στην αγορά, άρα ανακύκλωση της ύφεσης.
Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται τα πέντε τελευταία χρόνια έχει φανεί ότι καταστρέφει την οικονομία και την κοινωνία. Η συνέχισή της μέσω του περιορισμού της συνταξιοδοτικής δαπάνης μόνο κακό θα κάνει.
Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο και με βάση την ίδια λογική, η κυβέρνηση αναζητεί τρόπους χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος, όχι με τη μείωση των συντάξεων, αλλά είτε με την αύξηση των εισφορών είτε με την επιβάρυνση των τραπεζικών συναλλαγών άνω των 1.000 ευρώ με ποσοστό ένα τοις χιλίοις. Δηλαδή 1 ευρώ για συναλλαγή 1.000 ευρώ. Τα χρήματα των συντάξεων θα επανέλθουν ως τζίρος στην αγορά.
Καμία από τις δύο προτάσεις δεν είναι καινοφανής ή ρηξικέλευθη. Οι εργοδοτικές εισφορές, αυξανόμενες, θα επανέλθουν στα προ διετίας επίπεδα. Οι δε τράπεζες ούτως ή άλλως και τώρα χρεώνουν με προμήθεια σειρά συναλλαγών.
Μετά και τη για δεύτερη φορά επίσημη παραδοχή του ΔΝΤ σχετικά με τον λάθος πολλαπλασιαστή των συνεπειών της λιτότητας, "σόρρυ, δεν υπολογίσαμε τη ζημιά" (χωρίς το σόρρυ), η επιμονή σε αυτές τις αντιλήψεις ξεφεύγει από τον πολιτικό κυνισμό και αγγίζει τα όρια της σκατοψυχιάς.
πηγή
Αυτό δεν είναι μόνο επιλογή στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Είναι και ζήτημα περιεχομένου πολιτικής και βασικών επιλογών. Μικρότερες συντάξεις, ειδικά σε μια χώρα ανέργων που υποστηρίζονται από τους συνταξιούχους, σημαίνει ευθέως λιγότερα χρήματα στην εσωτερική κυκλοφορία του χρήματος, στην αγορά, άρα ανακύκλωση της ύφεσης.
Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται τα πέντε τελευταία χρόνια έχει φανεί ότι καταστρέφει την οικονομία και την κοινωνία. Η συνέχισή της μέσω του περιορισμού της συνταξιοδοτικής δαπάνης μόνο κακό θα κάνει.
Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο και με βάση την ίδια λογική, η κυβέρνηση αναζητεί τρόπους χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος, όχι με τη μείωση των συντάξεων, αλλά είτε με την αύξηση των εισφορών είτε με την επιβάρυνση των τραπεζικών συναλλαγών άνω των 1.000 ευρώ με ποσοστό ένα τοις χιλίοις. Δηλαδή 1 ευρώ για συναλλαγή 1.000 ευρώ. Τα χρήματα των συντάξεων θα επανέλθουν ως τζίρος στην αγορά.
Καμία από τις δύο προτάσεις δεν είναι καινοφανής ή ρηξικέλευθη. Οι εργοδοτικές εισφορές, αυξανόμενες, θα επανέλθουν στα προ διετίας επίπεδα. Οι δε τράπεζες ούτως ή άλλως και τώρα χρεώνουν με προμήθεια σειρά συναλλαγών.
Μετά και τη για δεύτερη φορά επίσημη παραδοχή του ΔΝΤ σχετικά με τον λάθος πολλαπλασιαστή των συνεπειών της λιτότητας, "σόρρυ, δεν υπολογίσαμε τη ζημιά" (χωρίς το σόρρυ), η επιμονή σε αυτές τις αντιλήψεις ξεφεύγει από τον πολιτικό κυνισμό και αγγίζει τα όρια της σκατοψυχιάς.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.