Παραβολές και προγραφές
Οι προθέσεις του Θοδωρή Σολδάτου, του βουλευτή της Ν.Δ. Λευκάδας, είχαν διαφανεί κατά την ομιλία του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2013. Μάλλον δεν τον είχαν πάρει στα σοβαρά. Τότε είχε πεί «....Η θετική μου ψήφος δεν είναι δεδομένη στο σύνολο του προϋπολογισμού...
...Διαφωνώ με την κατανομή των βαρών και ειδικότερα σε εκείνα που αναφέρονται, στα Υπ. Οικονομικών, Ανάπτυξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας».
Είχε διανθίσει την ομιλία του με παραβολές, όπως:
"Μετά την άλωση της Τροίας, ο Αινείας με μερικούς Τρώες, εξακολούθησαν να αμύνονται σε κάποια συνοικία της πόλης, ώσπου οι Αχαιοί τους διεμήνυσαν, ότι ύστερα από συμφωνία μπορούσαν να αποχωρήσουν ανενόχλητοι, με την άδεια να πάρει ο καθένας τους, ό,τι μπορούσε να σηκώσει στα χέρια του από την περιουσία του.
Και ενώ όλοι επέλεξαν να πάρουν χρυσάφι, χρήματα, κλπ., ο Αινείας σήκωσε στους ώμους του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του, τον Αγχίση, και τον μετέφερε έξω από την πόλη...
Κατά το παράδειγμα Αινεία – Αγχίση, η πολιτεία έπρεπε να πάρει στους ώμους της, τους πάνω από 900.000 συνταξιούχους γήρατος του ΟΓΑ πατέρες μας, από τους οποίους περικόπτει το 15% από τα 5000 ευρώ που παίρνουν ετησίως"
ή επίσης:
"Στην τραγωδία του Σαίξπηρ, «Ο έμπορος της Βενετίας», ο Αντώνιο συνάπτει δάνειο από τον τοκογλύφο Σάιλοκ. Ο όρος είναι, αν δεν εξοφληθεί το χρέος στο επιβεβλημένο χρονικό όριο, ο Σάιλοκ να πάρει μια λίβρα σάρκας από οποιοδήποτε μέρος του σώματός του Αντώνιο, ως αντάλλαγμα-πληρωμή.
Με την εξάντληση του χρονικού ορίου, ο Σάιλοκ αξιώνει να πάρει το συμφωνηθέν τμήμα της σάρκας του δανειολήπτη, αδιαφορώντας για το ότι ο Αντώνιο θα πεθάνει.
Είναι τεράστιος ο αριθμός «μικρομεσαίων» επιχειρηματιών που βρίσκεται στο κόκκινο και δανείζεται από τοκογλύφους, αφού οι τράπεζες έχουν κατεβάσει σ' αυτούς ρολά. Στον αέρα βρίσκεται ακόμη και η μόνη κατοικία ορισμένων, αφού το ζήτημα απλώς μετατίθεται, χωρίς να αντιμετωπίζεται οριστικά. Σε συμπολίτες μας που έκλεισαν τις δουλειές τους, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν, οι τράπεζες ξεκινούν από το «προσφορότερο» προς εκποίηση περιουσιακό τους στοιχείο, δηλαδή την μόνη τους κατοικία.
Θα αφήσουμε το Σάιλοκ να πάρει τη σάρκα τους; Παρά την επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πουθενά δε φαίνεται ότι θα γλυτώσουν από τα χειρότερα"
Και κατέληξε την ομιλία του λέγοντας: "Στηρίζω την κυβέρνηση στη μεγάλη της προσπάθεια. Διαφωνώ με την κατανομή των βαρών και ειδικότερα σε εκείνα που αναφέρονται, στα Υπ. Οικονομικών, Ανάπτυξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας".
Στη Νέα Δημοκρατία μάλλον δεν τον πήραν σοβαρά και τελικά τους ήρθε κεραμίδα που ο Λευκαδίτης έκανε πράξη τις παραβολές του. Την ώρα της ψηφοφορίας, ψήφισε «παρών» στα υπουργεία Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ασφάλισης και «ναι σε όλα» τα υπόλοιπα.
Στην αρχή δεν ήξεραν τι να κάνουν. Οι μισοί στο περιβάλλον του Σαμαρά έλεγαν να τον στείλουν στο Πειθαρχικό να εξηγήσει τη στάση του, να ζητήσει συγγνώμη δηλαδή. Τελικά, σκέφτηκαν ότι αν αφήσουν τους βουλευτές λάσκα, θα... ξηλωθεί απότομα το πουλόβερ και η πολυδιαφημισμένη συνοχή θα πάει περίπατο.
Έτσι, τον διέγραψαν από την Κ.Ο. για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο...
Είχε διανθίσει την ομιλία του με παραβολές, όπως:
"Μετά την άλωση της Τροίας, ο Αινείας με μερικούς Τρώες, εξακολούθησαν να αμύνονται σε κάποια συνοικία της πόλης, ώσπου οι Αχαιοί τους διεμήνυσαν, ότι ύστερα από συμφωνία μπορούσαν να αποχωρήσουν ανενόχλητοι, με την άδεια να πάρει ο καθένας τους, ό,τι μπορούσε να σηκώσει στα χέρια του από την περιουσία του.
Και ενώ όλοι επέλεξαν να πάρουν χρυσάφι, χρήματα, κλπ., ο Αινείας σήκωσε στους ώμους του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του, τον Αγχίση, και τον μετέφερε έξω από την πόλη...
Κατά το παράδειγμα Αινεία – Αγχίση, η πολιτεία έπρεπε να πάρει στους ώμους της, τους πάνω από 900.000 συνταξιούχους γήρατος του ΟΓΑ πατέρες μας, από τους οποίους περικόπτει το 15% από τα 5000 ευρώ που παίρνουν ετησίως"
ή επίσης:
"Στην τραγωδία του Σαίξπηρ, «Ο έμπορος της Βενετίας», ο Αντώνιο συνάπτει δάνειο από τον τοκογλύφο Σάιλοκ. Ο όρος είναι, αν δεν εξοφληθεί το χρέος στο επιβεβλημένο χρονικό όριο, ο Σάιλοκ να πάρει μια λίβρα σάρκας από οποιοδήποτε μέρος του σώματός του Αντώνιο, ως αντάλλαγμα-πληρωμή.
Με την εξάντληση του χρονικού ορίου, ο Σάιλοκ αξιώνει να πάρει το συμφωνηθέν τμήμα της σάρκας του δανειολήπτη, αδιαφορώντας για το ότι ο Αντώνιο θα πεθάνει.
Είναι τεράστιος ο αριθμός «μικρομεσαίων» επιχειρηματιών που βρίσκεται στο κόκκινο και δανείζεται από τοκογλύφους, αφού οι τράπεζες έχουν κατεβάσει σ' αυτούς ρολά. Στον αέρα βρίσκεται ακόμη και η μόνη κατοικία ορισμένων, αφού το ζήτημα απλώς μετατίθεται, χωρίς να αντιμετωπίζεται οριστικά. Σε συμπολίτες μας που έκλεισαν τις δουλειές τους, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν, οι τράπεζες ξεκινούν από το «προσφορότερο» προς εκποίηση περιουσιακό τους στοιχείο, δηλαδή την μόνη τους κατοικία.
Θα αφήσουμε το Σάιλοκ να πάρει τη σάρκα τους; Παρά την επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πουθενά δε φαίνεται ότι θα γλυτώσουν από τα χειρότερα"
Και κατέληξε την ομιλία του λέγοντας: "Στηρίζω την κυβέρνηση στη μεγάλη της προσπάθεια. Διαφωνώ με την κατανομή των βαρών και ειδικότερα σε εκείνα που αναφέρονται, στα Υπ. Οικονομικών, Ανάπτυξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας".
Στη Νέα Δημοκρατία μάλλον δεν τον πήραν σοβαρά και τελικά τους ήρθε κεραμίδα που ο Λευκαδίτης έκανε πράξη τις παραβολές του. Την ώρα της ψηφοφορίας, ψήφισε «παρών» στα υπουργεία Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ασφάλισης και «ναι σε όλα» τα υπόλοιπα.
Στην αρχή δεν ήξεραν τι να κάνουν. Οι μισοί στο περιβάλλον του Σαμαρά έλεγαν να τον στείλουν στο Πειθαρχικό να εξηγήσει τη στάση του, να ζητήσει συγγνώμη δηλαδή. Τελικά, σκέφτηκαν ότι αν αφήσουν τους βουλευτές λάσκα, θα... ξηλωθεί απότομα το πουλόβερ και η πολυδιαφημισμένη συνοχή θα πάει περίπατο.
Έτσι, τον διέγραψαν από την Κ.Ο. για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.