Η ιστορία με τους 3... λεβέντες της Άρτας

Οπαδοί, αμετανόητοι και επικίνδυνοι

   Όταν η οπαδική νοοτροπία γίνεται στάση ζωής, τότε τίποτε δεν είναι παράξενο.
   Όπως δεν με παραξενεύει ότι ακόμη και σήμερα, μετά την εθνική καταστροφή, μετά την ανεργία, μετά την φτώχεια, μετά τα χαράτσια, μετά την ξεφτίλα των τροϊκανών και των επιτρόπων, υπάρχει ένα 33% που λέει στις δημοσκοπήσεις ότι θα ψηφίσει τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, έτσι δεν με ξαφνιάζει ότι 3 νεαροί 19, 23 και 27 ετών έφτιαξαν 14 αυτοσχέδιες εμπρηστικές χειροβομβίδες για να σκοτώσουν συνομηλίκους τους που φορούσαν διαφορετικό χρώμα κασκόλ.
   Ο σκεπτόμενος πολίτης, ο σκεπτόμενος φίλαθλος βλέπει όσα διαδραματίζονται στον αγώνα (αθλητικό ή της ζωής), κρίνει, επικρίνει, επιβραβεύει, κατακρίνει, έχει τα μάτια του ανοιχτά και το μυαλό του ελεύθερο.
   Ο ποδοσφαιρικός οπαδός ακούει τον Κόκκαλη να λέει τους Παναθηναϊκούς "λαγούς" και εκστασιάζεται, χωρίς να σκέφτεται τι επιχειρηματικά νιτερέσα συνέδεαν τα κόκκινα με τα πράσινα αφεντικά. Και ό,τι και να σκεφτεί, ακόμη κι αν η ομάδα σέρνεται, θα φταίνε όλοι οι άλλοι, ο διαιτητής, ο αντίπαλος, ο αέρας, η παράγκα, η ατυχία, όλοι εκτός από την ομάδα που σέρνεται και απογοητεύει. Γιατί η ομάδα είναι "ιδέα" και η Θύρα "σημαία"...
   Ο κομματικός οπαδός που ακούει τον Σαμαρά να... κατσαδιάζει τον Βενιζέλο και να τάζει ότι θα διαπραγματευτεί με την τρόικα ευνοϊκότερους όρους εφαρμογής του μνημονίου, εκστασιάζεται χωρίς να σκέφτεται ότι οι δυο μαζί δεσμεύτηκαν με την υπογραφή τους σε όλα όσα θα συμβούν τα επόμενα είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Όταν ο Σαμαράς έκανε την κωλοτούμπα και πέρασε την "κόκκινη γραμμή" στέλνοντας την δήλωση υποταγής στους Ευρωπαίους τοκογλύφους, διάλεξε τον δρόμο χωρίς επιστροφή.
   Ο κομματικός οπαδός που ακούει τον Βενιζέλο να υπόσχεται κοινωνική δικαιοσύνη και δεν σκάει στα γέλια, δεν το κάνει επειδή είναι ηλίθιος, το κάνει γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι "ιδέα" και δεν του πάει το χέρι να ψηφίσει κάτι άλλο.
   Επειδή το κόμμα σέρνεται, φταίνε όλοι οι άλλοι, φταίνε οι σιωνιστές, οι λαθρομετανάστες, οι απεργοί, οι διεθνείς συνωμοσίες, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστικοί, οι αγανακτισμένοι, το διεθνές περιβάλλον, οι κερδοσκόποι, φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από το κόμμα, που εξαπατάει, κοροϊδεύει και απογοητεύει, ξεπουλώντας προγράμματα, υποσχέσεις, ιδεολογίες, ηθική.
   Και οι δυό τους, αν ήταν παντρεμένοι με παιδιά και η γυναίκα τους τούς κεράτωνε δεξιά κι αριστερά και τους έτρωγε τα λεφτά και τους ξεφτίλιζε και τους έφερνε τους γκόμενους μέσα στο σπίτι, δεν θα σκέφτονταν τις παλιές καλές στιγμές του μήνα του μέλιτος. Δεν θα σκέφτονταν ότι είναι η μητέρα των παιδιών τους. Δεν θα σκέφτονταν ότι κάποτε την αγάπησαν. Απηυδησμένοι θα την χώριζαν, θα έβαζαν ένα τέρμα στην κοροϊδία και στην εξαπάτηση.
   Σαν κομματικοί ή ποδοσφαιρικοί οπαδοί δεν θα το έκαναν αυτό. Θα προτιμούσαν να σφίξουν τα δόντια, να στοχοποιήσουν οτιδήποτε άλλο και να πείσουν τους εαυτούς τους ότι ο αντίπαλος είναι αυτός που φοράει κασκόλ ή κρατάει πλαστική σημαία άλλου χρώματος.
   Οπαδοί, αμετανόητοι και επικίνδυνοι όχι μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά για ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο...