Μάθημα τοπικής ιστορίας στο μαρτυρικό Κομμένο

Επίσκεψη-προσκύνημα από το Γυμνάσιο Κομποτίου

   Το μαρτυρικό Κομμένο επισκέφτηκαν την Παρασκευή το πρωί, 25 Οκτωβρίου 2011, οι μαθητές της τρίτης τάξης του Γυμνασίου Κομποτίου. Ήταν μια επίσκεψη προσκύνημα στους 317 νεκρούς του ολοκαυτώματος και του εγκλήματος που διέπραξαν στις 16 Αυγούστου 1943, ημέρα Δευτέρα, οι στρατιώτες του 12ου λόχου της 1ης μεραρχίας εντελβάις.
   Την πρωτοβουλία έλαβε ο διευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων του γυμνασίου Κομποτίου, στο πλαίσιο διδασκαλίας της τοπικής ιστορίας. Τους μαθητές και τους διδάσκοντες, μαζί με το διευθυντή Χρήστο Κουτσούκη, υποδέχτηκαν στο Κομμένο ο τοπικός σύμβουλος Ηλίας Λάμπρης και ο εκ Κομμένου φιλόλογος Δημήτρης Βλαχοπάνος.

   Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στο κέντρο του χωριού και είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν τα ονόματα των 317 θυμάτων τα οποία είναι γραμμένα πάνω στο λευκό κενοτάφιο που δεσπόζει στην πλατεία. Στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην αίθουσα του παλιού Κ.Ε.Π. και παρακολούθησαν διαμορφωμένο ειδικά για μαθητές ντοκουμέντο με οπτικοακουστικό υλικό, στο οποίο περιλαμβάνονται ένα σύντομο ιστορικό της σφαγής, μαρτυρίες των επιζώντων του ολοκαυτώματος και εικόνες από παρόμοια εγκλήματα που διαπράττονται σήμερα σε πολλά μέρη του πλανήτη μας.
   Ακολούθησαν σχόλια των μαθητών σχετικά με το ολοκαύτωμα του Κομμένου και συζήτηση για τις ακραίες πράξεις βίας των στρατιωτών σε βάρος άμαχων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων, ιδίως σε βάρος παιδιών και γυναικών. Τονίστηκε πως η σφαγή του Κομμένου αποτελεί μια ζωντανή ιστορία, που δεν την έζησαν κάποιοι ανώνυμοι άνθρωποι σ’ έναν μακρινό χρόνο και σ’ έναν άγνωστο τόπο. Είναι μια ιστορία που γράφτηκε με πολύ αίμα στις αυλές και τους δρόμους του Κομμένου, αλλά και μια ιστορία που την είδαν με τα ίδια τα μάτια τους πολλοί από τους παππούδες και τις γιαγιάδες των μαθητών, καθώς αμέσως μετά την καταστροφή πολλοί κάτοικοι των γειτονικών χωριών έσπευσαν στο Κομμένο για να δουν τι ακριβώς έγινε, ενώ αρκετοί από αυτούς περιέθαλψαν τα ορφανά παιδιά.
   Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι μαθητές παρακολούθησαν με κατάνυξη την προβολή και έμειναν άναυδοι με την έκταση της θηριωδίας όπως την αφηγήθηκαν οι επιζώντες, ενώ κράτησαν μέσα τους μετέωρο το ερώτημα πώς συνέχισαν αργότερα τη ζωή τους, ανάμεσα στα παιδιά τους, οι στρατιώτες εκείνοι που έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα παιδιών! Και δύσκολα μπόρεσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους όταν η αφήγηση έφτασε στο ματωμένο γάμο του Κομμένου, καθώς μοιάζει απίστευτο το σκηνικό της μαζικής εκτέλεσης 40 περίπου ανθρώπων κάθε ηλικίας, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι τραγικές μορφές της νύφης Αλεξάνδρας Μάλλιου και του γαμπρού Θεοχάρη Καρίνου.
   «Κανένα έγκλημα πολέμου και καμιά πράξη βίας εναντίον ανυπεράσπιστων και αθώων ανθρώπων δεν μπορεί να ξεχαστεί, να συγχωρεθεί και να παραγραφεί». Αυτό αποτέλεσε και το μήνυμα του μαθήματος τοπικής ιστορίας, που διδάχτηκαν οι μαθητές του γυμνασίου Κομποτίου στον ίδιο τον τόπο που σημειώθηκαν οι βάρβαρες και απάνθρωπες αυτές πράξεις. Μοιάζει στα παιδικά μάτια γεγονός φοβερό και αβάσταχτο ένας οργανωμένος τακτικός στρατός να εκτελεί δίχως έλεος 72 παιδιά ηλικίας 4 μηνών έως 10 χρονών, 144 γυναίκες και 101 άντρες, μεταξύ των οποίων 37 υπερήλικες.
   Ο διευθυντής του γυμνασίου Χρήστος Κουτσούκης ευχαρίστησε τον Ηλία Λάμπρη και το Δημήτρη Βλαχοπάνο και υπογράμμισε την ανάγκη να ζουν οι άνθρωποι όλου του πλανήτη αγαπημένοι και να συνεργάζονται ειρηνικά. Ταυτόχρονα εξέφρασε την πεποίθησή του πως οι μαθητές θα φύγουν από το Κομμένο συλλογισμένοι για το έγκλημα πολέμου, αλλά και αποφασισμένοι να αγωνιστούν για να ζήσουν σ’ ένα μέλλον χωρίς τον πόνο και τη θλίψη που γνώρισε η γενιά των παππούδων τους.
   Η πρωτοβουλία του γυμνασίου Κομποτίου είναι βέβαιο πως θα βρει πολλούς εκπαιδευτικούς πρόθυμους να τη συνεχίσουν. Οι μαρτυρικοί και ιστορικοί τόποι τους περιμένουν. Και πολλά θα διδαχτούν από αυτούς οι μαθητές τους.