- Οι εκτιμήσεις είναι τουλάχιστον ζοφερές. Η ύφεση που προβλέπεται είναι μεγαλύτερη από το 2011, την πιο καταστροφική χρονιά των Μνημονίων
- Χωρίς καμιά αυταπάτη, λοιπόν, η κοινωνία πρέπει να οργανωθεί. Διότι το επίδικο της επόμενης ημέρας θα είναι ξανά ποιος θα σηκώσει το βάρος της κρίσης. Και το βάρος θα το σηκώσει αυτός που δεν έχει φωνή για να πιέσει και να διαμαρτυρηθεί, αυτός που θα επιτρέψει στον εαυτό του να χειραγωγηθεί από τη συστηματική κυβερνητική προπαγάνδα και τη μιντιακή αποβλάκωση...
Οι εκτιμήσεις της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι τουλάχιστον ζοφερές. Η ύφεση που προβλέπεται είναι μεγαλύτερη κατά μία μονάδα από αυτήν του 2011, δηλαδή την πιο καταστροφική χρονιά των Μνημονίων.
Η απώλεια 160.000 θέσεων εργασίας ακούγεται εφιαλτική, την ώρα μάλιστα που ο κλάδος του τουρισμού περιμένει πολύ χειρότερα. Η επιστροφή της ανεργίας στο 20% ακούγεται τουλάχιστον αποκαρδιωτική για μια κοινωνία και μια οικονομία που μάτωσαν 10 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσουν να επανέλθουν σε έναν -έστω, στοιχειώδη- ρυθμό κανονικότητας.
Οσο ανησυχητικές και δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις της Κομισιόν, άλλο τόσο εξοργιστική είναι η προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα. Οι ίδιοι που έκαναν σημαία κάθε δυσμενή πρόβλεψη της Ευρώπης, όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε τώρα για υπερβολές και για φουσκωμένες εκτιμήσεις, ενώ παράλληλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ έχουν πάρει γραμμή να υποβαθμίσουν το θέμα.
Διότι, αν το θέμα συζητηθεί, όλος ο κόσμος θα αντιληφθεί ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός δεν στοχεύει στην ανάσχεση της οικονομικής καταστροφής και στην προστασία της εργασίας και των αδύναμων, αλλά σε μια ακόμη
- Χωρίς καμιά αυταπάτη, λοιπόν, η κοινωνία πρέπει να οργανωθεί. Διότι το επίδικο της επόμενης ημέρας θα είναι ξανά ποιος θα σηκώσει το βάρος της κρίσης. Και το βάρος θα το σηκώσει αυτός που δεν έχει φωνή για να πιέσει και να διαμαρτυρηθεί, αυτός που θα επιτρέψει στον εαυτό του να χειραγωγηθεί από τη συστηματική κυβερνητική προπαγάνδα και τη μιντιακή αποβλάκωση...
Οι εκτιμήσεις της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι τουλάχιστον ζοφερές. Η ύφεση που προβλέπεται είναι μεγαλύτερη κατά μία μονάδα από αυτήν του 2011, δηλαδή την πιο καταστροφική χρονιά των Μνημονίων.
Η απώλεια 160.000 θέσεων εργασίας ακούγεται εφιαλτική, την ώρα μάλιστα που ο κλάδος του τουρισμού περιμένει πολύ χειρότερα. Η επιστροφή της ανεργίας στο 20% ακούγεται τουλάχιστον αποκαρδιωτική για μια κοινωνία και μια οικονομία που μάτωσαν 10 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσουν να επανέλθουν σε έναν -έστω, στοιχειώδη- ρυθμό κανονικότητας.
Οσο ανησυχητικές και δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις της Κομισιόν, άλλο τόσο εξοργιστική είναι η προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα. Οι ίδιοι που έκαναν σημαία κάθε δυσμενή πρόβλεψη της Ευρώπης, όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε τώρα για υπερβολές και για φουσκωμένες εκτιμήσεις, ενώ παράλληλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ έχουν πάρει γραμμή να υποβαθμίσουν το θέμα.
Διότι, αν το θέμα συζητηθεί, όλος ο κόσμος θα αντιληφθεί ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός δεν στοχεύει στην ανάσχεση της οικονομικής καταστροφής και στην προστασία της εργασίας και των αδύναμων, αλλά σε μια ακόμη
