Δεκέμβρης 2008 / Τα παιδιά του Δεκέμβρη δεν έγιναν ακόμα 30 χρόνων

Ο Δεκέμβρης ξέσπασε μέσα σε ένα σύννεφο βίας από το οποίο δεν αποκόπηκε ουσιαστικά ποτέ

   Στα τέλη του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα τα κοινωνικά κινήματα σε όλον τον κόσμο έμοιαζαν να έχουν βρει έναν συγκεκριμένο βηματισμό. Όσον αφορά τη μορφή, ο ρυθμός αυτού του βηματισμού δεν ήταν ενιαίος. Υπήρχαν στο εσωτερικό τους τάσεις εξαιρετικά βίαιες, υπήρχαν τάσεις παθητικής αντίστασης που αρνούνταν τη βία και ανάμεσά τους μια μεγάλη ποικιλία ρευμάτων. Αν, όμως, όλα αυτά τα ρεύματα κατάφερναν να συνυπάρξουν στο πλαίσιο των νέων κινημάτων, κάτι όχι πάντα αυτονόητο τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν γιατί στο επίπεδο του περιεχομένου υπήρχε μια ξεκάθαρη ηγεμονία.

   Απαλλαγμένα από το ερώτημα αν πρέπει να υπερασπιστούν κάποια

Spiegel: «Εξέγερση στη Λέσβο» - ΦΩΤΟ

"Ποτέ στο παρελθόν δεν ζούσαν τόσοι άνθρωποι στα κέντρα υποδοχής. Περισσότεροι από 42.000 βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα νησιά σε απάνθρωπες συνθήκες. Ποτέ η απελπισία τους δεν ήταν μεγαλύτερη"

   Η κατάσταση στα ελληνικά νησιά κινδυνεύει να εκτροχιαστεί. Οι πρόσφυγες στη Λέσβο διαδήλωσαν κατά της ελληνικής πολιτικής ασύλου για δύο συνεχόμενες ημέρες. Οι σκληρές νέες πολιτικές της κυβέρνησης προκαλούν δυσαρέσκεια σε πρόσφυγες, μετανάστες αλλά και ντόπιους, γράφει το Spiegel Online.
   «"Συγνώμη, άνθρωποι της Λέσβου" και "Ελευθερία, ελευθερία" φώναζαν οι πρόσφυγες και μετανάστες στο κέντρο της Μυτιλήνης, σημειώνει το Spiegel Online με τίτλο "Εξέγερση στη Λέσβο", κατά τη διαδήλωση που πραγματοποίησαν, διαμαρτυρόμενοι για την ελληνική πολιτική ασύλου, η οποία τους έχει καθηλώσει στο αιγαιοπελαγίτικο νησί.
   Λίγο αργότερα, ξέσπασαν

Δημήτρης Παπαχρήστος: Μισούν το Πολυτεχνείο γιατί το φοβούνται...

- Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου εξηγεί γιατί συνεχίζει να σημαίνει τόσα πολλά για φίλους και εχθρούς της εξέγερσης
- Τι είναι αυτό που ακόμη φοβίζει το κατεστημένο, σχεδόν μισό αιώνα μετά, αλλά και πώς συνδράμει ακόμη στους σημερινούς αγώνες

   Στη “Μουριά” των Εξαρχείων, στο ιστορικό καφέ του Χρήστου, που είναι ανοιχτό από το 1915, στη γωνία Καλλιδρομίου και Χαριλάου Τρικούπη, συναντηθήκαμε, στις 11 το πρωί μιας Τρίτης, με τον Δημήτρη Παπαχρήστο, τη φωνή του Πολυτεχνείου. Τον άνθρωπο που απηύθυνε συνεχώς εκκλήσεις, 17 Νοεμβρίου του ’73, για ν’ αποτρέψει το κακό: «Είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Αδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα σηκώσετε όπλο. Δεν θα σηκώσετε και δεν θα πυροβολήσετε. Δεν θα σκοτώσετε τα αδέρφια σας».
   Τελικά το τανκς μπήκε. Σάρωσε την πόρτα του Πολυτεχνείου και τη μερσεντές του πρύτανη που έβαλαν οι φοιτητές ως οδόφραγμα. Η μνήμη όμως δεν μπορεί να καταπλακωθεί όπως μια πόρτα. Διότι, όπως λέει και ο Δ. Παπαχρήστος, «η μνήμη αντιστέκεται σε κάθε φθορά του χρόνου και σε κάθε μορφή εξουσίας».
   Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, εξηγεί γιατί το Πολυτεχνείο συνεχίζει να σημαίνει τόσα πολλά για φίλους και εχθρούς της εξέγερσης. Τι είναι αυτό που ακόμη φοβίζει το κατεστημένο, σχεδόν μισό αιώνα μετά, αλλά και πώς συνδράμει ακόμη στους σημερινούς αγώνες.
   «Το μισούν το Πολυτεχνείο. Το φθονούν, γιατί το φοβούνται! Όπως μας τρομοκρατούν εμάς για να φοβηθούμε, αυτοί φοβούνται την ύπαρξή του», λέει ο Δ. Παπαχρήστος και προσθέτει με πάθος για όσους στρέφονται συλλήβδην εναντίον της γενιάς εκείνης: «Είναι εκεί, όρθιο το Πολυτεχνείο και όλοι να το είχαμε προδώσει, ρε, όλοι, μένει όρθιο ιστορικά και συμβολικά να δείχνει τον δρόμο για τη συνέχεια από εκεί που το αφήσαμε, για εκεί που δεν

Αφιέρωμα: 10 χρόνια από τη σφαίρα στην καρδιά της νεολαίας

- Τι σήμανε η σφαίρα στην καρδιά του 15χρονου Αλέξανδρου και μαζί του, μιας ολόκληρης νεολαίας, μπροστά στο ζοφερό μέλλον που της επιφύλασσαν
- Το κλίμα των ημερών, μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί, η εξέγερση, o ύπουλος ρόλος των ΜΜΕ

Αφιέρωμα του Left: «Ο Δεκέμβρης δεν ήταν η απάντηση, ήταν η ερώτηση»

   Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη νεολαιίστικη εξέγερση που ακολούθησε και αναμένεται να λάβει χώρα πλήθος διαδηλώσεων και εκδηλώσεων τόσο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όσο και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας (αναλυτική ενημέρωση εδώ).
   Το κεντρικό συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια του κέντρου της Αθήνας, ενώ το απόγευμα (6 μ.μ.) υπάρχουν καλέσματα για ακόμα μία διαδήλωση. Στις 9 το βράδυ αναμένεται να λάβει χώρα η καθιερωμένη συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας. Στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθούν πορείες μνήμες σε πολλές άλλες πόλεις όπως σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Μυτιλήνη, Καρδίτσα, Γιάννενα, Βόλο, Τρίκαλα, Καλαμάτα, Ηράκλειο, Χανιά.
  Αφιέρωμα στον Δεκέμβρη
   Διαβάστε στα παρακάτω μέρη του αφιερώματος, το κλίμα των ημερών, τις εμπειρίες πρωταγωνιστών, καθώς και το χρονικό της δολοφονίας, της αντίδρασης του κόσμου και τον ύπουλο ρόλο των ΜΜΕ στην

Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ Άρτας για την Επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, τη μνήμη όλων όσοι αντιστάθηκαν στη χούντα, είναι η συνέχιση του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για Ελευθερία, Δημοκρατία, κοινωνική Δικαιοσύνη

   Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα, παραμένει φωτεινός φάρος κι οδηγός κάθε δημοκρατικού αγώνα. Το Πολυτεχνείο ζει, γιατί τα αιτήματά του είναι πάντα επίκαιρα. Ο αγώνας για την ενδυνάμωση και την επέκταση της Δημοκρατίας, για τα δικαιώματα, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν σταματά ποτέ.
   Θυμόμαστε την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, τη Νομική, αλλά και τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τους τόπους εξορίας και μαρτυρίου ανδρών και γυναικών, κάθε μέρος όπου άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, στη μάχη για την υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών. Μια μέρα σαν αυτή, αποτίνουμε φόρο τιμής σε κάθε πράξη αντίστασης, κάθε λάμψη μέσα στο σκοτάδι της επτάχρονης δικτατορίας, κάθε προσπάθεια ανατροπής της επαίσχυντης τυραννίας.
   Έχουμε χρέος να θυμόμαστε, αλλά και υποχρέωση να συνεχίζουμε τον αγώνα. Ειδικά στις μέρες μας, όπου

Μήνυμα και Κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ Άρτας για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Συγκέντρωση 6 μ.μ. στην πλατεία Κιλκίς

Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενιών

   Σαράντα δύο χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτική δικτατορία παραμένει το πιο φωτεινό παράδειγμα για κάθε δημοκρατικό αγώνα. Το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα ζωντανό, αρνείται να χωρέσει σε μια μουσειακή προθήκη, να γίνει απλά μια