Το μπαράζ αντεργατικών ρυθμίσεων και ο "φιλοεπενδυτής" Μητσοτάκης
Συμβαίνει μερικές φορές οι δικαιολογίες, που προβάλλονται για μια κακή απόφαση, να είναι χειρότερες από την ίδια την απόφαση.
Την περασμένη εβδομάδα, πριν κλείσει η Βουλή για την ακρίβεια, αφού είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης εμφάνισε στη Βουλή δυο τροπολογίες, οι οποίες ξηλώνουν τις θετικές για τους εργαζόμενους νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Οι τροπολογίες αφορούσαν την αιτιολογημένη απόλυση και τους εργολαβικούς εργαζόμενους και προέρχονταν από τα πιο υγρά όνειρα του ΣΕΒ. Άλλωστε λίγη ώρα πριν διαφημίζονταν σε φιλοκυβερνητικά σάιτ ως αιτήματα του εργοδοτικού κόσμου. Η Ν.Δ. έμεινε μόνη της στη Βουλή να ψηφίζει τις δύο αυτές ρυθμίσεις, τις οποίες μάλιστα διαφήμιζε ως θετικές για τους εργαζόμενους.
Στον κυριακάτικο Τύπο γράφτηκε ότι σε συνέχεια η κυβέρνηση προωθεί τον «ηλεκτρονικό συνδικαλισμό», που δεν είναι παρά η απαίτηση του ΔΝΤ, επί Μνημονίων, να χρειάζεται πλειοψηφία 50% συν ένα του συνόλου των εργαζομένων για την προκήρυξη απεργιών. Απαίτηση που είχε αποκρούσει επιτυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιο εξωφρενικό της υπόθεσης, πάντως, είναι ότι τώρα το μπαράζ αντεργατικών ρυθμίσεων προβάλλεται και δικαιολογείται ως κινήσεις με τις οποίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης οικοδομεί προφίλ φιλοεπενδυτικής αξιοπιστίας, στη βάση του οποίου θα διεκδικήσει από τους δανειστές τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Δηλαδή, μετά από μια δεκαετία, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κόσμος της μισθωτής εργασίας κλήθηκε -του επιβλήθηκε- να πληρώσει το κύριο τίμημα για την έξοδο από την κρίση, η επόμενη, κατά Μητσοτάκη, ημέρα ξεκινάει με τους εργαζόμενους και πάλι να γίνονται θυσία στον διπλό μολώχ, δανειστών και υποθετικών υποψήφιων επενδυτών.
πηγή
Συμβαίνει μερικές φορές οι δικαιολογίες, που προβάλλονται για μια κακή απόφαση, να είναι χειρότερες από την ίδια την απόφαση.
Την περασμένη εβδομάδα, πριν κλείσει η Βουλή για την ακρίβεια, αφού είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης εμφάνισε στη Βουλή δυο τροπολογίες, οι οποίες ξηλώνουν τις θετικές για τους εργαζόμενους νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Οι τροπολογίες αφορούσαν την αιτιολογημένη απόλυση και τους εργολαβικούς εργαζόμενους και προέρχονταν από τα πιο υγρά όνειρα του ΣΕΒ. Άλλωστε λίγη ώρα πριν διαφημίζονταν σε φιλοκυβερνητικά σάιτ ως αιτήματα του εργοδοτικού κόσμου. Η Ν.Δ. έμεινε μόνη της στη Βουλή να ψηφίζει τις δύο αυτές ρυθμίσεις, τις οποίες μάλιστα διαφήμιζε ως θετικές για τους εργαζόμενους.
Στον κυριακάτικο Τύπο γράφτηκε ότι σε συνέχεια η κυβέρνηση προωθεί τον «ηλεκτρονικό συνδικαλισμό», που δεν είναι παρά η απαίτηση του ΔΝΤ, επί Μνημονίων, να χρειάζεται πλειοψηφία 50% συν ένα του συνόλου των εργαζομένων για την προκήρυξη απεργιών. Απαίτηση που είχε αποκρούσει επιτυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιο εξωφρενικό της υπόθεσης, πάντως, είναι ότι τώρα το μπαράζ αντεργατικών ρυθμίσεων προβάλλεται και δικαιολογείται ως κινήσεις με τις οποίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης οικοδομεί προφίλ φιλοεπενδυτικής αξιοπιστίας, στη βάση του οποίου θα διεκδικήσει από τους δανειστές τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Δηλαδή, μετά από μια δεκαετία, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κόσμος της μισθωτής εργασίας κλήθηκε -του επιβλήθηκε- να πληρώσει το κύριο τίμημα για την έξοδο από την κρίση, η επόμενη, κατά Μητσοτάκη, ημέρα ξεκινάει με τους εργαζόμενους και πάλι να γίνονται θυσία στον διπλό μολώχ, δανειστών και υποθετικών υποψήφιων επενδυτών.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.