Σταύρος Βίτσιος: «...γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πούμε αλήθειες και να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη»
Την περασμένη εβδομάδα υπήρχε ένα σχόλιο στην τοπική εφημερίδα "Ταχυδρόμος της Άρτας" με τίτλο "Όταν γιατροί δίνουν το νυν υπέρ πάντων αγώνα για σωτηρία ανθρώπινης ζωής", για την μεγάλη προσφορά του Νοσοκομείου μας στους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη με πρόβλημα υγεία ή ακόμα και κίνδυνο ζωής, που κατέληγε με τη φράση "Νοσοκομείο με τέτοιο ανθρώπινο πρόσωπο εμείς δεν έχουμε συναντήσει πουθενά αλλού και πιστέψτε μας, επισκεφθήκαμε πολλά".
Διαβάζοντας, λοιπόν, αυτό το σχόλιο της περασμένης εβδομάδας, ο γνωστός συμπολίτης μας, γυμναστής Σταύρος Βίτσιος, έστειλε στην εφημερίδα μια επιστολή, στην οποία περιγράφει τη δική του προσωπική εμπειρία, σε ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, συγκρίνοντας μάλιστα τα όσα έζησε με "προηγούμενη εμπειρία που είχα το 2011 και διαπίστωσα αλλαγή «μέρα με νύχτα»".
Συγκεκριμένα, γράφει στην επιστολή του:
«Καλημέρα, επί τη ευκαιρία του άρθρου σας για το προσωπικό του νοσοκομείου Άρτας, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: Πρόσφατα νοσηλεύτηκα στην Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου μας μετά από προηγούμενη εμπειρία που είχα το 2011 και διαπίστωσα αλλαγή «μέρα με νύχτα».
Από την γραμματέα που μου έκανε τα χαρτιά εισαγωγής, την νοσηλεύτρια που μου έπαιρνε αίμα και προσπαθούσε να μην πονέσω, ως την καθαρίστρια που χαμογελαστή καθάριζε το δωμάτιο και μας εμψύχωνε μετά το χειρουργείο. Συνάντησα Ανθρώπους, γνωστούς, φίλους, συγγενείς, γείτονες, που κάθε στιγμή προσπαθούσαν να με κάνουν να αισθανθώ άνεση, σιγουριά, ασφάλεια. Από τον τραυματιοφορέα, που μου έπιασε την κουβέντα πηγαίνοντάς με προς τα χειρουργεία, το προσωπικό του χειρουργείου που μου έβαλε στο ράδιο «Κατσαδωράκη» την αγαπημένη μου εκπομπή για να χαλαρώσω, ως τον θεράποντα γιατρό.
Και βέβαια τους γιατρούς των άλλων ειδικοτήτων που μιά και ήμουν εκεί επί τη ευκαιρία με εξετάσανε και οι οποίοι με το χιούμορ τους με κάνανε να ξεχαστώ, καθώς είχα «χε....» πάνω μου από το άγχος του χειρουργείου. Βρέθηκε δίπλα να μου συμπαραστέκεται ακόμα και η τραπεζοκόμος με την ροζ στολή της, που ήθελε να μου φέρει άλλο τσάϊ γιατί το αρχικό κρύωσε.Και αυτούς τους έχει πλήξει η κρίση, και αυτοί έχουν προβλήματα προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά. Εργάζονται σ’ ένα δύσκολο χώρο με φαινόμενα περίεργα που ο καθένας από μας δεν αντέχει τον πόνο του και ξεσπάει πάνω τους, με ελλείψεις υλικών στη δουλειά τους ως αποτέλεσμα της προηγούμενης κακοδιαχείρισης. Παρόλα αυτά στέκονται στο ύψος τους, Αξιοπρεπείς.
Επειδή δεν κατάφερα μέσα στον πόνο μου να σας σφίξω το χέρι στον καθένα προσωπικά και να σας πω «ευχαριστώ», σας εκφράζω αυτή την ευγνωμοσύνη δημόσια. Και εγώ ακούω φήμες για γιατρούς που άμα δεν τα...πάρουν δεν σε κοιτάζουν, για προσωπικό που διορίστηκε και τώρα είναι βολεμένο και δεν υπολογίζει κανένα, αλλά στην πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία δεν συνάντησα κανέναν. Γι’ αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να το εκφράσω και δημόσια, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πούμε αλήθειες και να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη».
Με τιμή,
Σταύρος Βίτσιος,
Msc Φυσικής Αγωγής, προπονητής Πετοσφαίρισης
Την περασμένη εβδομάδα υπήρχε ένα σχόλιο στην τοπική εφημερίδα "Ταχυδρόμος της Άρτας" με τίτλο "Όταν γιατροί δίνουν το νυν υπέρ πάντων αγώνα για σωτηρία ανθρώπινης ζωής", για την μεγάλη προσφορά του Νοσοκομείου μας στους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη με πρόβλημα υγεία ή ακόμα και κίνδυνο ζωής, που κατέληγε με τη φράση "Νοσοκομείο με τέτοιο ανθρώπινο πρόσωπο εμείς δεν έχουμε συναντήσει πουθενά αλλού και πιστέψτε μας, επισκεφθήκαμε πολλά".
Διαβάζοντας, λοιπόν, αυτό το σχόλιο της περασμένης εβδομάδας, ο γνωστός συμπολίτης μας, γυμναστής Σταύρος Βίτσιος, έστειλε στην εφημερίδα μια επιστολή, στην οποία περιγράφει τη δική του προσωπική εμπειρία, σε ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, συγκρίνοντας μάλιστα τα όσα έζησε με "προηγούμενη εμπειρία που είχα το 2011 και διαπίστωσα αλλαγή «μέρα με νύχτα»".
Συγκεκριμένα, γράφει στην επιστολή του:
«Καλημέρα, επί τη ευκαιρία του άρθρου σας για το προσωπικό του νοσοκομείου Άρτας, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: Πρόσφατα νοσηλεύτηκα στην Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου μας μετά από προηγούμενη εμπειρία που είχα το 2011 και διαπίστωσα αλλαγή «μέρα με νύχτα».
Από την γραμματέα που μου έκανε τα χαρτιά εισαγωγής, την νοσηλεύτρια που μου έπαιρνε αίμα και προσπαθούσε να μην πονέσω, ως την καθαρίστρια που χαμογελαστή καθάριζε το δωμάτιο και μας εμψύχωνε μετά το χειρουργείο. Συνάντησα Ανθρώπους, γνωστούς, φίλους, συγγενείς, γείτονες, που κάθε στιγμή προσπαθούσαν να με κάνουν να αισθανθώ άνεση, σιγουριά, ασφάλεια. Από τον τραυματιοφορέα, που μου έπιασε την κουβέντα πηγαίνοντάς με προς τα χειρουργεία, το προσωπικό του χειρουργείου που μου έβαλε στο ράδιο «Κατσαδωράκη» την αγαπημένη μου εκπομπή για να χαλαρώσω, ως τον θεράποντα γιατρό.
Και βέβαια τους γιατρούς των άλλων ειδικοτήτων που μιά και ήμουν εκεί επί τη ευκαιρία με εξετάσανε και οι οποίοι με το χιούμορ τους με κάνανε να ξεχαστώ, καθώς είχα «χε....» πάνω μου από το άγχος του χειρουργείου. Βρέθηκε δίπλα να μου συμπαραστέκεται ακόμα και η τραπεζοκόμος με την ροζ στολή της, που ήθελε να μου φέρει άλλο τσάϊ γιατί το αρχικό κρύωσε.Και αυτούς τους έχει πλήξει η κρίση, και αυτοί έχουν προβλήματα προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά. Εργάζονται σ’ ένα δύσκολο χώρο με φαινόμενα περίεργα που ο καθένας από μας δεν αντέχει τον πόνο του και ξεσπάει πάνω τους, με ελλείψεις υλικών στη δουλειά τους ως αποτέλεσμα της προηγούμενης κακοδιαχείρισης. Παρόλα αυτά στέκονται στο ύψος τους, Αξιοπρεπείς.
Επειδή δεν κατάφερα μέσα στον πόνο μου να σας σφίξω το χέρι στον καθένα προσωπικά και να σας πω «ευχαριστώ», σας εκφράζω αυτή την ευγνωμοσύνη δημόσια. Και εγώ ακούω φήμες για γιατρούς που άμα δεν τα...πάρουν δεν σε κοιτάζουν, για προσωπικό που διορίστηκε και τώρα είναι βολεμένο και δεν υπολογίζει κανένα, αλλά στην πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία δεν συνάντησα κανέναν. Γι’ αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να το εκφράσω και δημόσια, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πούμε αλήθειες και να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη».
Με τιμή,
Σταύρος Βίτσιος,
Msc Φυσικής Αγωγής, προπονητής Πετοσφαίρισης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.