Η ξαναζεσταμένη και ξανασερβιρισμένη από τη μια, η πραγματική από την άλλη
Αξίζει μια πολύ προσεκτική ανάγνωση του ιστορικού άρθρου του Σωτήρη Βαλντέν, που φιλοξενεί σήμερα η «Αυγή» της Κυριακής. Αυτό που επί της ουσίας λέει ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959 είναι: «έξω από τα σύνορά μας, ας προσδιορίζονται όπως θέλουν». Και το λέει -σε μια εποχή, μάλιστα, που η εμφυλιακή διαχωριστική γραμμή στη χώρα μας ήταν βαθύτατη- επειδή επιλογή της τότε κυβέρνησης Καραμανλή ήταν οι σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο.
Με αυτή την πολιτική πορεύτηκε η Ελλάδα ως το 1990, χωρίς κανένας να ασχοληθεί σοβαρά με το πώς αυτοπροσδιορίζονται οι γείτονές μας. Όταν όμως η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε, κάποιοι διαπίστωσαν ότι ο εθνικισμός πούλαγε και αποφάσισαν να ξαναπιάσουν το νήμα από τα «Μυστικά του Βάλτου».
Η πρώτη φάση του νέου «μακεδονικού αγώνα» τελείωσε γρήγορα, μαζί με την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά. Έτσι, η γραμμή του Βουκουρεστίου πέρασε το 2008, χωρίς διαδηλώσεις και χωρίς συλλαλητήρια. Μόνο κάτι περιθωριακοί από κανάλια της πλάκας φώναζαν, έβριζαν και απειλούσαν. Όπως, για παράδειγμα, ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Ύστερα ο Σαμαράς και ο Άδωνις βρέθηκαν αρχηγοί της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ τους έδιωξε δύο φορές από την κυβέρνηση και έτσι το «Μακεδονικό» ξαναζεστάθηκε και ξανασερβιρίστηκε ως η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τους «πατριώτες» από τους «προδότες». Τώρα η κυβέρνηση υπερασπίζεται την εθνική γραμμή του 2008, η σκληρή Δεξιά στη Ν.Δ. ανασυγκροτείται και ο Κ. Μητσοτάκης σύρεται πίσω της για να μην χάσει την αρχηγία.
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι η εξής: «Ναι στη συμφωνία» σημαίνει ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή μας, ανακοπή των εθνικισμών, εμπόριο και οικονομική συνεργασία. «Όχι στη συμφωνία» σημαίνει πολιτική υποταγή στην πατριδοκαπηλία.
το Κύριο Άρθρο στην Αυγή της Κυριακής
Αξίζει μια πολύ προσεκτική ανάγνωση του ιστορικού άρθρου του Σωτήρη Βαλντέν, που φιλοξενεί σήμερα η «Αυγή» της Κυριακής. Αυτό που επί της ουσίας λέει ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959 είναι: «έξω από τα σύνορά μας, ας προσδιορίζονται όπως θέλουν». Και το λέει -σε μια εποχή, μάλιστα, που η εμφυλιακή διαχωριστική γραμμή στη χώρα μας ήταν βαθύτατη- επειδή επιλογή της τότε κυβέρνησης Καραμανλή ήταν οι σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο.
Με αυτή την πολιτική πορεύτηκε η Ελλάδα ως το 1990, χωρίς κανένας να ασχοληθεί σοβαρά με το πώς αυτοπροσδιορίζονται οι γείτονές μας. Όταν όμως η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε, κάποιοι διαπίστωσαν ότι ο εθνικισμός πούλαγε και αποφάσισαν να ξαναπιάσουν το νήμα από τα «Μυστικά του Βάλτου».
Η πρώτη φάση του νέου «μακεδονικού αγώνα» τελείωσε γρήγορα, μαζί με την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά. Έτσι, η γραμμή του Βουκουρεστίου πέρασε το 2008, χωρίς διαδηλώσεις και χωρίς συλλαλητήρια. Μόνο κάτι περιθωριακοί από κανάλια της πλάκας φώναζαν, έβριζαν και απειλούσαν. Όπως, για παράδειγμα, ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Ύστερα ο Σαμαράς και ο Άδωνις βρέθηκαν αρχηγοί της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ τους έδιωξε δύο φορές από την κυβέρνηση και έτσι το «Μακεδονικό» ξαναζεστάθηκε και ξανασερβιρίστηκε ως η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τους «πατριώτες» από τους «προδότες». Τώρα η κυβέρνηση υπερασπίζεται την εθνική γραμμή του 2008, η σκληρή Δεξιά στη Ν.Δ. ανασυγκροτείται και ο Κ. Μητσοτάκης σύρεται πίσω της για να μην χάσει την αρχηγία.
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι η εξής: «Ναι στη συμφωνία» σημαίνει ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή μας, ανακοπή των εθνικισμών, εμπόριο και οικονομική συνεργασία. «Όχι στη συμφωνία» σημαίνει πολιτική υποταγή στην πατριδοκαπηλία.
το Κύριο Άρθρο στην Αυγή της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.