Και τώρα, πολιτική σταθερότητα για τη χώρα, δουλειά για την κυβέρνηση και... ξύδι για όσους ονειρεύονταν τη βίαιη ανατροπή του αντάρτη που τόλμησε...
Με μισό στόμα ανήγγειλε ο κεντρικός τηλε-σχολιαστής τα αποτελέσματα του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα το βράδυ. Συμπληρώνοντας πως έτσι κλείνει -«προς το παρόν», έσπευσε να διευκρινίσει- το σενάριο της «απόδρασης» του Τσίπρα. Ένα σενάριο το οποίο, ωστόσο, ο ίδιος και κάποιοι ακόμη «ομόφρονές» του είχαν φροντίσει να στήσουν, από το πουθενά. Και επί της λογικής τού οποίου έσπευσαν να κάνουν παιχνίδι βδομάδες τώρα.
Μ' αυτό το «προς το παρόν» του τηλε-σχολιαστή συντηρείται, όσο να 'ναι, η ελπίδα. Ότι εδώ είμαστε, δεν θα χαθούμε...
Έρχεται από πολύ μακριά το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», ως γνωστόν. Από τον Ιανουάριο του 2015 συγκεκριμένα. Με το που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας. Οπότε η προσδοκία παντός «ενδιαφερομένου» ήταν πως δεν θα μπορέσει να μακροημερεύσει. Σε ένα πολλαπλώς ναρκοθετημένο πεδίο. Προπάντων έξωθεν ναρκοθετημένο πεδίο, τουλάχιστον στην πρώτη φάση. Ήταν εκεί που το σύνθημα «βάστα, Γερούν ή «βάστα, Βόλφγκανγκ» «βάστα, Πολ», «βάστα, Κριστίν» εξέφραζε την εναγώνια απαντοχή πάντων των «ανησυχούντων» για βίαιη ανατροπή του αντάρτη που τόλμησε...
Ε, λοιπόν, τότε δεν τους βγήκε. Με δυσκολίες, με εμπόδια, με λάθη, με παλινδρομήσεις, με οπισθοδρομήσεις, ακόμη και με διασπάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε. Και όχι μόνο, αλλά εξασφάλισε κιόλας, τον Σεπτέμβριο του 2015, την ανανέωση της λαϊκής εντολής. Οπότε το σενάριο «επικαιροποιείται». Στη βάση νέων δεδομένων και νέων προσδοκιών. Καθώς, μάλιστα, σχεδόν το σύνολο της ευρωπαϊκής ελίτ δεν δείχνει (για δικούς του λόγους) να πολυενδιαφέρεται πλέον για την πτώση του Τσίπρα, την ευθύνη της υλοποίησής του πήραν στις πλάτες τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με εμπροσθοφυλακή τα κανάλια. Και εκεί είναι που η «αριστερή παρένθεση» καθίσταται πλέον επιτακτικά αναγκαία, μπας και τη γλιτώσουν οι περί ων ο λόγος «ενδιαφερόμενοι». Μπας και διασώσουν τα κανάλια τους από τη «νομιμότητα». Μπας και μείνουν στα κρυφά (και στα αζήτητα) τα θαλασσοδάνειά τους. Μπας και παραμείνουν ερμητικά κλειστές οι διάφορες «λίστες» της αμαρτίας και της ντροπής. Εξ ου και ο Μητσοτάκης από το «δεν βιάζομαι, ούτε μπορώ να προκαλέσω εκλογές» πέρασε, εν μιά νυκτί, στο «εκλογές εδώ και τώρα». Εξ ου και οι «κεντροαριστερίζοντες» οδύρονται για οικουμενικές ή εκ προσωπικοτήτων αστειότητες...
Σε φάση πολιτικής σταθερότητας
Τώρα λοιπόν, με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, με την υιοθέτηση της ελληνικής (κι όχι εκείνης του ΔΝΤ) πρότασης ως προς τον μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής και, κυρίως, με την έναρξη της συζήτησης για τη διαδικασία απομείωσης του χρέους, όλ' αυτά τελειώνουν.
Τελειώνει, μ' άλλα λόγια, η διαρκής νοσογόνος εκλογολογία. Άντε να μείνει μονάχα ο Λεβέντης που θα «προβλέπει» μια φορά τον μήνα εκλογές. Όχι βέβαια πως θα το βάλουν κάτω και θα υποχωρήσουν οι «έχοντες έννομο συμφέρον». Αλλά δύσκολα πλέον θα τους πάρει κανείς στα σοβαρά.
Σε κάθε περίπτωση, ξεκινά τώρα μια νέα πολιτική φάση. Που θα χαρακτηρίζεται από πολιτική σταθερότητα πρώτα - πρώτα. Δεν ξέρω αν με ορίζοντα τετραετίας ή όχι, αυτό είναι πάντα πολύ δύσκολο να το πει κανείς. Όμως πολιτική σταθερότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για τις επενδύσεις, για το εν γένει οικονομικό περιβάλλον, για την ηρεμία του πολίτη. Από 'κεί και πέρα, ναι, θα εξελιχθεί κατά τα προβλεπόμενα η διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών. Το πέρασμά τους, μετά από 27 χρόνια, στη νομιμότητα. Θα συνεχίσουν να ξεσκονίζονται οι «λίστες». Και να βγάζουν λαγούς. Η εν ενεργεία Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή θα κάνει πλέον κι αυτή απρόσκοπτα τη δουλειά της. Ως προς τις αμαρτωλές δανειοδοτήσεις κομμάτων και «μέσων». Και, πάνω απ' όλα, όπως η ίδια η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, και αφού το «εμπροσθοβαρές» στοιχείο του τρέχοντος προγράμματος (κατά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις) φτάνει στο τέλος του, θα ξεκινήσει (θα πρέπει να ξεκινήσει) η λήψη μέρων ανακούφισης της μερίδας εκείνης των πολιτών που επλήγησαν περισσότερο, που έφτασαν στο αμήν στα έξι μνημονιακά χρόνια.
Είναι εξάλλου τώρα η ώρα, η κυβέρνηση της Αριστεράς να προχωρήσει απρόσκοπτα και σε θεσμικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Στην κατεύθυνση του προοδευτικού εκσυγχρονισμού της Χώρας. Από την έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος ώς τον εκλογικό νόμο. Κι από την «εξυγίανση» των σχέσεων με την Εκκλησία ώς την «άλλη» αντίληψη για τον στρατό και την αστυνομία, επιτέλους.
Άντε γιατί σαν πολύ το άργησε. Στο κάτω - κάτω δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια. Ούτε άλλοθι...
πηγή
Έρχεται από πολύ μακριά το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», ως γνωστόν. Από τον Ιανουάριο του 2015 συγκεκριμένα. Με το που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας. Οπότε η προσδοκία παντός «ενδιαφερομένου» ήταν πως δεν θα μπορέσει να μακροημερεύσει. Σε ένα πολλαπλώς ναρκοθετημένο πεδίο. Προπάντων έξωθεν ναρκοθετημένο πεδίο, τουλάχιστον στην πρώτη φάση. Ήταν εκεί που το σύνθημα «βάστα, Γερούν ή «βάστα, Βόλφγκανγκ» «βάστα, Πολ», «βάστα, Κριστίν» εξέφραζε την εναγώνια απαντοχή πάντων των «ανησυχούντων» για βίαιη ανατροπή του αντάρτη που τόλμησε...
Ε, λοιπόν, τότε δεν τους βγήκε. Με δυσκολίες, με εμπόδια, με λάθη, με παλινδρομήσεις, με οπισθοδρομήσεις, ακόμη και με διασπάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε. Και όχι μόνο, αλλά εξασφάλισε κιόλας, τον Σεπτέμβριο του 2015, την ανανέωση της λαϊκής εντολής. Οπότε το σενάριο «επικαιροποιείται». Στη βάση νέων δεδομένων και νέων προσδοκιών. Καθώς, μάλιστα, σχεδόν το σύνολο της ευρωπαϊκής ελίτ δεν δείχνει (για δικούς του λόγους) να πολυενδιαφέρεται πλέον για την πτώση του Τσίπρα, την ευθύνη της υλοποίησής του πήραν στις πλάτες τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με εμπροσθοφυλακή τα κανάλια. Και εκεί είναι που η «αριστερή παρένθεση» καθίσταται πλέον επιτακτικά αναγκαία, μπας και τη γλιτώσουν οι περί ων ο λόγος «ενδιαφερόμενοι». Μπας και διασώσουν τα κανάλια τους από τη «νομιμότητα». Μπας και μείνουν στα κρυφά (και στα αζήτητα) τα θαλασσοδάνειά τους. Μπας και παραμείνουν ερμητικά κλειστές οι διάφορες «λίστες» της αμαρτίας και της ντροπής. Εξ ου και ο Μητσοτάκης από το «δεν βιάζομαι, ούτε μπορώ να προκαλέσω εκλογές» πέρασε, εν μιά νυκτί, στο «εκλογές εδώ και τώρα». Εξ ου και οι «κεντροαριστερίζοντες» οδύρονται για οικουμενικές ή εκ προσωπικοτήτων αστειότητες...
Σε φάση πολιτικής σταθερότητας
Τώρα λοιπόν, με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, με την υιοθέτηση της ελληνικής (κι όχι εκείνης του ΔΝΤ) πρότασης ως προς τον μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής και, κυρίως, με την έναρξη της συζήτησης για τη διαδικασία απομείωσης του χρέους, όλ' αυτά τελειώνουν.
Τελειώνει, μ' άλλα λόγια, η διαρκής νοσογόνος εκλογολογία. Άντε να μείνει μονάχα ο Λεβέντης που θα «προβλέπει» μια φορά τον μήνα εκλογές. Όχι βέβαια πως θα το βάλουν κάτω και θα υποχωρήσουν οι «έχοντες έννομο συμφέρον». Αλλά δύσκολα πλέον θα τους πάρει κανείς στα σοβαρά.
Σε κάθε περίπτωση, ξεκινά τώρα μια νέα πολιτική φάση. Που θα χαρακτηρίζεται από πολιτική σταθερότητα πρώτα - πρώτα. Δεν ξέρω αν με ορίζοντα τετραετίας ή όχι, αυτό είναι πάντα πολύ δύσκολο να το πει κανείς. Όμως πολιτική σταθερότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για τις επενδύσεις, για το εν γένει οικονομικό περιβάλλον, για την ηρεμία του πολίτη. Από 'κεί και πέρα, ναι, θα εξελιχθεί κατά τα προβλεπόμενα η διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών. Το πέρασμά τους, μετά από 27 χρόνια, στη νομιμότητα. Θα συνεχίσουν να ξεσκονίζονται οι «λίστες». Και να βγάζουν λαγούς. Η εν ενεργεία Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή θα κάνει πλέον κι αυτή απρόσκοπτα τη δουλειά της. Ως προς τις αμαρτωλές δανειοδοτήσεις κομμάτων και «μέσων». Και, πάνω απ' όλα, όπως η ίδια η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, και αφού το «εμπροσθοβαρές» στοιχείο του τρέχοντος προγράμματος (κατά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις) φτάνει στο τέλος του, θα ξεκινήσει (θα πρέπει να ξεκινήσει) η λήψη μέρων ανακούφισης της μερίδας εκείνης των πολιτών που επλήγησαν περισσότερο, που έφτασαν στο αμήν στα έξι μνημονιακά χρόνια.
Είναι εξάλλου τώρα η ώρα, η κυβέρνηση της Αριστεράς να προχωρήσει απρόσκοπτα και σε θεσμικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Στην κατεύθυνση του προοδευτικού εκσυγχρονισμού της Χώρας. Από την έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος ώς τον εκλογικό νόμο. Κι από την «εξυγίανση» των σχέσεων με την Εκκλησία ώς την «άλλη» αντίληψη για τον στρατό και την αστυνομία, επιτέλους.
Άντε γιατί σαν πολύ το άργησε. Στο κάτω - κάτω δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια. Ούτε άλλοθι...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.