Je suis ΕΓΩ
Έχει ανάψει για τα καλά στο fb η κουβέντα για την εικόνα προφίλ των χρηστών βαμμένη τρικολόρε, που μας προτείνει το facebook (Αλλάξτε την εικόνα του προφίλ σας για να υποστηρίξετε τη Γαλλία και τους κατοίκους του Παρισιού.)
Και γιατί όχι τη σημαία της Υεμένης ή της Συρίας, ή του Λιβάνου ή των Κούρδων ή της Παλαιστίνης, λένε άλλοι; Εκεί δεν σκοτώνονται συνεχώς αθώοι; Δεν είναι άνθρωποι αυτοί;
Και ντροπή σας που βάζετε οποιαδήποτε άλλη σημαία πέραν της ελληνικής, λένε κάποιοι άλλοι. Έλληνες είμαστε...
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, είναι φυσικό κι ανθρώπινο να ταυτιζόμαστε με αυτό που αναγνωρίζουμε πιο οικείο. Και, όπως και να το κάνουμε, η Γαλλία μάς είναι πιο "κοντινή". Είναι στη γειτονιά μας, την έχουμε επισκεφθεί, έχουμε σπουδάσει εκεί, έχουμε μάθει Γαλλικά στο σχολείο, έχουμε καμακώσει Γαλλιδούλες τα καλοκαίρια, οδηγήσαμε γαλλικά αυτοκίνητα, μας έχουν δώσει καλές βαθμολογίες στη Γιουροβίζιον, ο Ζυλ ήταν της Μελίνας, ο Βαλερί δάνεισε το αεροπλάνο στον Εθνάρχη, ο Ολάντ μας στάθηκε το καλοκαίρι κι εμείς μεγαλώσαμε με το ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό και καθοριστικό, για την ψυχολογική μας φόρτιση, είναι το γεγονός ότι νοιώθουμε το κακό να μας πλησιάζει. Αύριο μεθαύριο θα μας χτυπήσει την πόρτα, οι πυροβολισμοί μπορεί να μην πέφτουν στην Quai de Saint Martin, μπορεί να πέφτουν στην Σκουφά. Αυτό είναι που μας τρομάζει. Μην πάθουμε κάτι εμείς. Και γι' αυτό ταραχτήκαμε και σοκαριστήκαμε και βάψαμε τα μούτρα μας τρικολόρε.
Στην πραγματικότητα, τη φάτσα μας θέλαμε να βάλουμε πάνω στο προφίλ μας, μιας και ο εαυτός μας είναι ο μόνος που μας νοιάζει και υποστηρίζουμε στ' αλήθεια. Άντε και την οικογένειά μας, που κι αυτή όμως, συνήθως, αποτελεί, για τους περισσότερους από εμάς, προέκταση του εαυτού μας...
ΥΓ: Τι πάω και σκέφτομαι Κυριακάτικα, πιπέρι...
Και γιατί όχι τη σημαία της Υεμένης ή της Συρίας, ή του Λιβάνου ή των Κούρδων ή της Παλαιστίνης, λένε άλλοι; Εκεί δεν σκοτώνονται συνεχώς αθώοι; Δεν είναι άνθρωποι αυτοί;
Και ντροπή σας που βάζετε οποιαδήποτε άλλη σημαία πέραν της ελληνικής, λένε κάποιοι άλλοι. Έλληνες είμαστε...
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, είναι φυσικό κι ανθρώπινο να ταυτιζόμαστε με αυτό που αναγνωρίζουμε πιο οικείο. Και, όπως και να το κάνουμε, η Γαλλία μάς είναι πιο "κοντινή". Είναι στη γειτονιά μας, την έχουμε επισκεφθεί, έχουμε σπουδάσει εκεί, έχουμε μάθει Γαλλικά στο σχολείο, έχουμε καμακώσει Γαλλιδούλες τα καλοκαίρια, οδηγήσαμε γαλλικά αυτοκίνητα, μας έχουν δώσει καλές βαθμολογίες στη Γιουροβίζιον, ο Ζυλ ήταν της Μελίνας, ο Βαλερί δάνεισε το αεροπλάνο στον Εθνάρχη, ο Ολάντ μας στάθηκε το καλοκαίρι κι εμείς μεγαλώσαμε με το ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό και καθοριστικό, για την ψυχολογική μας φόρτιση, είναι το γεγονός ότι νοιώθουμε το κακό να μας πλησιάζει. Αύριο μεθαύριο θα μας χτυπήσει την πόρτα, οι πυροβολισμοί μπορεί να μην πέφτουν στην Quai de Saint Martin, μπορεί να πέφτουν στην Σκουφά. Αυτό είναι που μας τρομάζει. Μην πάθουμε κάτι εμείς. Και γι' αυτό ταραχτήκαμε και σοκαριστήκαμε και βάψαμε τα μούτρα μας τρικολόρε.
Στην πραγματικότητα, τη φάτσα μας θέλαμε να βάλουμε πάνω στο προφίλ μας, μιας και ο εαυτός μας είναι ο μόνος που μας νοιάζει και υποστηρίζουμε στ' αλήθεια. Άντε και την οικογένειά μας, που κι αυτή όμως, συνήθως, αποτελεί, για τους περισσότερους από εμάς, προέκταση του εαυτού μας...
ΥΓ: Τι πάω και σκέφτομαι Κυριακάτικα, πιπέρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.