Το σαλάμι είτε το κόψεις σε 20 κομμάτια είτε σε 100 ζυγίζει ακριβώς το ίδιο!
Μερικές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά, που κάποιοι αρνούνται να τα κατανοήσουν. Διαφορετικά δεν εξηγείται το μουρμουρητό περί χαρίσματος των τραπεζών στους ξένους και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Καταρχήν αυτές οι απόψεις ξεκινούν από ένα τεράστιο λάθος, που έχει να κάνει με την αποτίμηση των συστημικών τραπεζών.
Ξεπουλήθηκαν λέει οι τράπεζες, επειδή καθορίστηκε πολύ χαμηλά η τιμή της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου. Σημασία, όμως, δεν έχει πόσο κάνει η κάθε μετοχή, αλλά πόσο κάνει η ίδια η τράπεζα. Το σαλάμι, είτε το κόψεις σε 20 κομμάτια είτε σε 100 ζυγίζει, ακριβώς το ίδιο!
Άρα η τιμή της μετοχής δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αποτίμηση, δηλαδή η αξία του συνόλου των μετοχών.
Ποια είναι λοιπόν η αξία, η αποτίμηση των ελληνικών τραπεζών πριν από την ανακεφαλαιοποίηση;
Η άσκηση είναι σχετικά απλή. Με 120 δισ. καταθέσεις και 100 δισ. κόκκινα δάνεια και άλλα 120 δισ. δάνεια τιτλοποιημένα και ενεχυριασμένα στην ΕΚΤ είναι εμφανές ότι τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών έχουν εξατμιστεί. Ή μάλλον δεν είναι μηδενικά ...είναι βαθιά αρνητικά. Και το χειρότερο όλων οι καταθέσεις είναι (ήταν) απλώς μια μαγνητική εγγραφή σε έναν server.
Τα λεφτά του κοσμάκη υπήρχαν μόνο στα χαρτιά και μόνον ελέω Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χωρίς αυτήν οι ελληνικές τράπεζες κανουν μηδέν (0). Αυτό ηταν ακριβώς που συνειδητοποίησε ο Τσίπρας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και οδηγήθηκε στον συμβιβασμό με την ευρωπαϊκη νομενκλατούρα. Από αυτήν την αφετηρία ξεκίνησε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είτε λοιπόν έβαζε, αντί για 6 δισ. που βάζει περίπου τώρα, τα 25 δισ. που έδιναν οι «έξω», το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.
Τώρα που δεν τα έβαλε, γλιτώνει 18 δισ. ή 10% του Δημοσίου Χρέους. Και χάνει αντίστοιχη αποτίμηση και ποσοστό των τραπεζών. Αν τα έβαζε, θα κερδιζε σε αξία τραπεζικών μετοχών και ποσοστών, αλλά θα αύξανε κατα 18 δισ. το δημόσιο χρέος.
Όλα τα άλλα είναι ανέξοδη αερολογία.
γράφει ο Στάθης Σχινάς
Μερικές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά, που κάποιοι αρνούνται να τα κατανοήσουν. Διαφορετικά δεν εξηγείται το μουρμουρητό περί χαρίσματος των τραπεζών στους ξένους και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Καταρχήν αυτές οι απόψεις ξεκινούν από ένα τεράστιο λάθος, που έχει να κάνει με την αποτίμηση των συστημικών τραπεζών.
Ξεπουλήθηκαν λέει οι τράπεζες, επειδή καθορίστηκε πολύ χαμηλά η τιμή της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου. Σημασία, όμως, δεν έχει πόσο κάνει η κάθε μετοχή, αλλά πόσο κάνει η ίδια η τράπεζα. Το σαλάμι, είτε το κόψεις σε 20 κομμάτια είτε σε 100 ζυγίζει, ακριβώς το ίδιο!
Άρα η τιμή της μετοχής δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αποτίμηση, δηλαδή η αξία του συνόλου των μετοχών.
Ποια είναι λοιπόν η αξία, η αποτίμηση των ελληνικών τραπεζών πριν από την ανακεφαλαιοποίηση;
Η άσκηση είναι σχετικά απλή. Με 120 δισ. καταθέσεις και 100 δισ. κόκκινα δάνεια και άλλα 120 δισ. δάνεια τιτλοποιημένα και ενεχυριασμένα στην ΕΚΤ είναι εμφανές ότι τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών έχουν εξατμιστεί. Ή μάλλον δεν είναι μηδενικά ...είναι βαθιά αρνητικά. Και το χειρότερο όλων οι καταθέσεις είναι (ήταν) απλώς μια μαγνητική εγγραφή σε έναν server.
Τα λεφτά του κοσμάκη υπήρχαν μόνο στα χαρτιά και μόνον ελέω Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Χωρίς αυτήν οι ελληνικές τράπεζες κανουν μηδέν (0). Αυτό ηταν ακριβώς που συνειδητοποίησε ο Τσίπρας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και οδηγήθηκε στον συμβιβασμό με την ευρωπαϊκη νομενκλατούρα. Από αυτήν την αφετηρία ξεκίνησε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είτε λοιπόν έβαζε, αντί για 6 δισ. που βάζει περίπου τώρα, τα 25 δισ. που έδιναν οι «έξω», το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.
Τώρα που δεν τα έβαλε, γλιτώνει 18 δισ. ή 10% του Δημοσίου Χρέους. Και χάνει αντίστοιχη αποτίμηση και ποσοστό των τραπεζών. Αν τα έβαζε, θα κερδιζε σε αξία τραπεζικών μετοχών και ποσοστών, αλλά θα αύξανε κατα 18 δισ. το δημόσιο χρέος.
Όλα τα άλλα είναι ανέξοδη αερολογία.
γράφει ο Στάθης Σχινάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.