Τι κοινό έχει ο σεφ με τον δημοσκόπο και τα κουζινικά με τα εργαλεία;
«Τα δεδομένα που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν άψογα, αλλά δεν έχουμε τα εργαλεία και τον τρόπο να τα επεξεργαστούμε σωστά», εξηγούσε με απολογητικό ύφος έμπειρος δημοσκόπος το βράδυ της Κυριακής την τρομακτική απόσταση που χώριζε για μια ακόμη φορά τις εκτιμήσεις του ιδίου και των συναδέλφων του από την πραγματικότητα. Αυτό που δεν μας είπε ήταν το γιατί οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν έχουν προχωρήσει ακόμα στην αντικατάσταση των εργαλείων που χρησιμοποιούν.
Ο ίδιος άνθρωπος λίγο αργότερα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, υποστήριξε πως «οι εταιρείες δεν μπορούν να διαχειριστούν ακραίες καταστάσεις». Και αυτό που δεν καταλάβαμε είναι αν ως ακραίες καταστάσεις περιγράφει εκλογικά αποτελέσματα όπου η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο είναι 8 μονάδες τον Ιανουάριο και 7,5 τον Σεπτέμβριο. Εκτός αν, φυσικά, ακραία κατάσταση είναι οι 24 μονάδες που χώριζαν πριν δύο μήνες το Όχι από το Ναι. Για τόσο ακραίες καταστάσεις μιλάμε. Γιατί στο μυαλό του μέσου πολίτη «ακραία» δημοσκοπική κατάσταση είναι ένα πραγματικό εκλογικό ντέρμπι, εκεί που όντως η μάχη δίνεται στήθος με στήθος. Αλλά εκεί βέβαια υπάρχει και το περιθώριο απόκλισης του συν πλην τρία, οπότε για ποια ακρότητα να μιλήσουμε;
Με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να χάνουν και την τελευταία ευκαιρία να περισώσουν τη χαμένη τους αξιοπιστία και τις «θεωρίες συνωμοσίας» του παρελθόντος να αυξάνουν ανησυχητικά τα ποσοστά τους στη συνείδηση του εκλογικού σώματος, οι επαγγελματίες του είδους, αν δεν αλλάξουν, κινδυνεύουν να βουλιάξουν στην πλήρη ανυποληψία των πολιτών αλλά και των πελατών τους. Αν δεν βρουν εγκαίρως τα εργαλεία τα οποία οι ίδιοι παραδέχονται πως τους λείπουν για την αποκρυπτογράφηση των προθέσεων του εκλογικού σώματος αλλά ακόμα και αυτής της καταγεγραμμένης ψήφου των exit poll, καλύτερα να αλλάξουν δουλειά και να αφήσουν τα κόμματα και τα ΜΜΕ στις προβλέψεις των αστρολόγων.
Οι δημοσκοπήσεις, όπως και οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ήταν, είναι και οφείλουν να παραμείνουν ένα σημαντικό εργαλείο της πολιτικής και κοινωνικής ανάγνωσης της πραγματικότητας, αρκεί, λόγω της έλλειψης των εργαλείων, να μην γίνονται παιχνίδι στα χέρια κάποιων τρωκτικών της ενημέρωσης που σήμερα μπορούν χωρίς κανένα πρόβλημα να αποποιούνται τα χθεσινά τους πρωτοσέλιδα και τις προχθεσινές τους κορώνες για τους νέους κυρίαρχους των πολιτικών εξελίξεων επιρρίπτοντας τις ευθύνες αποκλειστικά στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, ότι τους περισσότερους μύδρους σήμερα τους δέχονται οι δημοσκόποι από αυτούς που μέχρι χθες τους έκαναν σημαία και πρώτο θέμα. «Όχι, δεν στήναμε εμείς κυβερνητικές συμμαχίες ούτε και μεγάλους συνασπισμούς» λένε σήμερα, ρίχνοντας την ευθύνη στους πλάνους δημοσκόπους. Ας φροντίσουν λοιπόν να προμηθευτούν νέα και σύγχρονα εργαλεία, αλλιώς θα μείνουν να παρουσιάζουν στα τρωκτικά αυτά που θέλουν να ακούσουν.
γράφει ο Πέτρος Κατσάκος
σημ. Τηλεβόα: Είστε στο κυριλέ εστιατόριο και σας φέρνουν φαγητό που δεν τρώγεται.
Διαμαρτύρεστε και σας λέει ο σεφ απολογητικά: "Τα υλικά που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν άψογα, αλλά δεν έχουμε τα κουζινικά σκεύη και την μαγειρική τέχνη να τα επεξεργαστούμε σωστά".
Το δέχεστε; Ζητάτε συγνώμη που τον ενοχλήσατε με τις διαμαρτυρίες σας; Όχι βέβαια.
Τότε, γιατί πρέπει να δεχθούμε αυτό που λένε οι δημοσκόποι, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: "Τα δεδομένα που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν άψογα, αλλά δεν έχουμε τα εργαλεία και τον τρόπο να τα επεξεργαστούμε σωστά";
Να τα βρείτε τα εργαλεία και τον τρόπο, κύριοι. Τόσα χρόνια πέφτετε απελπιστικά έξω, αλλά συνεχίζετε χωρίς εργαλεία και τρόπο, να το παίζετε ειδήμονες.
Γιατί δεν τα βρίσκετε; Γιατί συνεχίζετε να παράγετε λάθος αποτελέσματα;
Εκτός κι αν ισχύει το άλλο σενάριο, το "περίεργο", το "δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο"...
ΥΓ: Η σύγκριση σεφ-δημοσκόπου δεν είναι τυχαία. Με μαγειρέματα ασχολούνται και οι δύο...
Ο ίδιος άνθρωπος λίγο αργότερα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, υποστήριξε πως «οι εταιρείες δεν μπορούν να διαχειριστούν ακραίες καταστάσεις». Και αυτό που δεν καταλάβαμε είναι αν ως ακραίες καταστάσεις περιγράφει εκλογικά αποτελέσματα όπου η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο είναι 8 μονάδες τον Ιανουάριο και 7,5 τον Σεπτέμβριο. Εκτός αν, φυσικά, ακραία κατάσταση είναι οι 24 μονάδες που χώριζαν πριν δύο μήνες το Όχι από το Ναι. Για τόσο ακραίες καταστάσεις μιλάμε. Γιατί στο μυαλό του μέσου πολίτη «ακραία» δημοσκοπική κατάσταση είναι ένα πραγματικό εκλογικό ντέρμπι, εκεί που όντως η μάχη δίνεται στήθος με στήθος. Αλλά εκεί βέβαια υπάρχει και το περιθώριο απόκλισης του συν πλην τρία, οπότε για ποια ακρότητα να μιλήσουμε;
Με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να χάνουν και την τελευταία ευκαιρία να περισώσουν τη χαμένη τους αξιοπιστία και τις «θεωρίες συνωμοσίας» του παρελθόντος να αυξάνουν ανησυχητικά τα ποσοστά τους στη συνείδηση του εκλογικού σώματος, οι επαγγελματίες του είδους, αν δεν αλλάξουν, κινδυνεύουν να βουλιάξουν στην πλήρη ανυποληψία των πολιτών αλλά και των πελατών τους. Αν δεν βρουν εγκαίρως τα εργαλεία τα οποία οι ίδιοι παραδέχονται πως τους λείπουν για την αποκρυπτογράφηση των προθέσεων του εκλογικού σώματος αλλά ακόμα και αυτής της καταγεγραμμένης ψήφου των exit poll, καλύτερα να αλλάξουν δουλειά και να αφήσουν τα κόμματα και τα ΜΜΕ στις προβλέψεις των αστρολόγων.
Οι δημοσκοπήσεις, όπως και οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ήταν, είναι και οφείλουν να παραμείνουν ένα σημαντικό εργαλείο της πολιτικής και κοινωνικής ανάγνωσης της πραγματικότητας, αρκεί, λόγω της έλλειψης των εργαλείων, να μην γίνονται παιχνίδι στα χέρια κάποιων τρωκτικών της ενημέρωσης που σήμερα μπορούν χωρίς κανένα πρόβλημα να αποποιούνται τα χθεσινά τους πρωτοσέλιδα και τις προχθεσινές τους κορώνες για τους νέους κυρίαρχους των πολιτικών εξελίξεων επιρρίπτοντας τις ευθύνες αποκλειστικά στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, ότι τους περισσότερους μύδρους σήμερα τους δέχονται οι δημοσκόποι από αυτούς που μέχρι χθες τους έκαναν σημαία και πρώτο θέμα. «Όχι, δεν στήναμε εμείς κυβερνητικές συμμαχίες ούτε και μεγάλους συνασπισμούς» λένε σήμερα, ρίχνοντας την ευθύνη στους πλάνους δημοσκόπους. Ας φροντίσουν λοιπόν να προμηθευτούν νέα και σύγχρονα εργαλεία, αλλιώς θα μείνουν να παρουσιάζουν στα τρωκτικά αυτά που θέλουν να ακούσουν.
γράφει ο Πέτρος Κατσάκος
σημ. Τηλεβόα: Είστε στο κυριλέ εστιατόριο και σας φέρνουν φαγητό που δεν τρώγεται.
Διαμαρτύρεστε και σας λέει ο σεφ απολογητικά: "Τα υλικά που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν άψογα, αλλά δεν έχουμε τα κουζινικά σκεύη και την μαγειρική τέχνη να τα επεξεργαστούμε σωστά".
Το δέχεστε; Ζητάτε συγνώμη που τον ενοχλήσατε με τις διαμαρτυρίες σας; Όχι βέβαια.
Τότε, γιατί πρέπει να δεχθούμε αυτό που λένε οι δημοσκόποι, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: "Τα δεδομένα που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν άψογα, αλλά δεν έχουμε τα εργαλεία και τον τρόπο να τα επεξεργαστούμε σωστά";
Να τα βρείτε τα εργαλεία και τον τρόπο, κύριοι. Τόσα χρόνια πέφτετε απελπιστικά έξω, αλλά συνεχίζετε χωρίς εργαλεία και τρόπο, να το παίζετε ειδήμονες.
Γιατί δεν τα βρίσκετε; Γιατί συνεχίζετε να παράγετε λάθος αποτελέσματα;
Εκτός κι αν ισχύει το άλλο σενάριο, το "περίεργο", το "δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο"...
ΥΓ: Η σύγκριση σεφ-δημοσκόπου δεν είναι τυχαία. Με μαγειρέματα ασχολούνται και οι δύο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.