Δεν είσαι εντάξει...
Φίλε και Σύντροφε Αλέξη,
δεν είσαι εντάξει. Ρωτάς και ξαναρωτάς όσους καταγγέλλουν την επιλογή σου της 12ης Ιουλίου, εάν στη θέση σου θα προέκριναν μία άλλη, συγκεκριμένη εναλλακτική διέξοδο, προτρέποντάς τους μάλιστα να τη δημοσιοποιήσουν, ώστε να αξιολογηθεί και από εκείνους που θα την βίωναν την επόμενη μέρα, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Τους πολίτες αυτής της χώρας δηλαδή.
Αντί απάντησης, εισέπραξες και εισπράττεις ερμηνείες προθέσεων όσων ψήφισαν «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, θεωρητικές ακροβασίες στο πεδίο ενός ξαφνικού νομισματικού σάλτου ή ακόμα και ισχυρισμούς, που υπαινίσσονται τη δυνατότητα ύπαρξης (εδώ και τώρα) μιας σοσιαλιστικής νησίδας στο υπογάστριο της Γηραιάς Ηπείρου…
Με όλα αυτά και άλλα παρόμοια, που ακούς και διαβάζεις τον τελευταίο καιρό, εσύ συνεχίζεις να επιμένεις. Να απορείς κάποιες στιγμές ή και να δυσανασχετείς για τον εύκολο και «εκ του ασφαλούς» καταγγελτικό λόγο συντρόφων σου, αλλά να επιμένεις…
… Και πάντως δεν είσαι εντάξει. Όχι γιατί επιμένεις (αν και είναι μάταιος κόπος – λέω εγώ), αλλά γιατί εμένα ξέχασες να με ρωτήσεις επί του προκειμένου… Αν το έκανες, θα σε προστάτευα από τον ωμό εκβιασμό και θα σου αποκάλυπτα μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας το εναλλακτικό σχέδιό μου. Ένα σχέδιο, που αν το υλοποιούσες θα έκανες όλη την υφήλιο να παραμιλά και – κυρίως – θα έσωζες τη χώρα μια για πάντα.
Εσύ, όμως, προτίμησες μια άλλη λύση, χωρίς καν να μ’ ακούσεις. Και με πιάνει το παράπονο, γιατί, ενώ ήξερες ότι το’ χω (το χάρισμα), άφησες να περάσει όλο εκείνο το μαρτυρικό 17ωρο χωρίς ούτε ένα τηλεφώνημα. Δεν είσαι εντάξει λοιπόν.
Παρ’ όλα αυτά και επειδή είμαι βέβαιος ότι θα σε έχει φάει η περιέργεια, διάβασε – έστω και εκ των υστέρων – τι περίπου θα σου έλεγα.
Πριν απ’ όλα, θα σε συμβούλευα την ώρα της κορύφωσης του εκβιασμού, να τους τα βροντήξεις, να τους στολίσεις και με κάμποσα Τζουμερκιώτικα «γαλλικά», να τους πετάξεις κι ένα «the game is over» για επιδόρπιο και αμέσως μετά να επέστρεφες στην Αθήνα.
Εδώ τα πράγματα θα είχαν ήδη πάρει το δρόμο τους. Ως Πρωθυπουργός της χώρας, άλλωστε, γνωρίζεις άριστα ότι διαθέτουμε μια πολύ εύρωστη παραγωγική βάση, ότι ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας μας υπερκαλύπτει εύκολα τις εγχώριες ανάγκες, ότι έχουμε περίσσευμα συναλλαγματικών αποθεμάτων και ότι ο πλούτος μας κάτω από στεριά και θάλασσα είναι σε άμεση χρήση και εκμετάλλευση.
Τούτων δοθέντων, οι επόμενες κινήσεις σου θα ήταν μάλλον ρουτίνας. Θα ενεργοποιούσες ακαριαία το εθνικό νομισματοκοπείο και θα γέμιζες την αγορά με τόνους κερμάτων και χαρτονομισμάτων σε δραχμές για την αναθέρμανση της οικονομίας. Και αν παρ’ ελπίδα έφτανες στην ανάγκη μιας υποτίμησης ή αν έβλεπες κάποιες πληθωριστικές πιέσεις, τότε δεν είχες παρά να ακολουθήσεις την ήδη διατυπωθείσα σκέψη περί ισοδύναμης άμεσης αύξησης μισθών και συντάξεων… και όλα μέλι γάλα. Άσε που κάτι τέτοιες μαγικές κινήσεις θα υποχρέωναν τα πανεπιστήμια να ξαναγράψουν τα σχετικά με τις Οικονομικές Επιστήμες εγχειρίδιά τους…
Την ίδια ώρα, βεβαίως, η αποτελεσματικότητα τέτοιων κινήσεων θα προκαλούσε τόση αμηχανία στους θεσμούς, που θα σου έστελναν μηνύματα έναρξης νέων διαπραγματεύσεων για τη μετατροπή του χρέους σε δραχμές, για το αγγλικό δίκαιο, για το ύψος του ΕΣΠΑ ή και για το μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο, χωρίς, φυσικά, εθνική συγχρηματοδότηση.
Μαζί με όλα αυτά που θα σου έλεγα, όμως, δεν θα ήταν φρόνιμο να μην σου επισήμαινα, ως έγκριτος οικονομολόγος, τον κίνδυνο και κάποιων πιθανών στραβοπατημάτων στην υλοποίηση αυτού του εναλλακτικού σχεδίου. Έτσι, μαζί με τις επιφυλάξεις μου για την ασφαλή αξιοποίηση όλων των προαναφερθέντων πλεονεκτημάτων, θα προσέθετα και εκείνες που αναφέρονται στο ενδεχόμενο εξαφάνισης των καταθέσεων, έλλειψης βασικών αγαθών, μη προβλέψιμου ύψους υποτίμησης και συνακόλουθης εκτίναξης του πληθωρισμού ή ακόμα και της έκδοσης μιας κακής τουριστικής οδηγίας.
Δεν υπάρχει λόγος σοβαρής ανησυχίας, όμως, μπροστά σε τέτοια μικροπροβλήματα. Και τούτο γιατί η αντιμετώπισή τους θα γίνει αμέσως υπόθεση ενός ήδη καλά προετοιμασμένου μαζικού λαικού κινήματος (όπως σήμερα – καλή ώρα – που διανύει την τελευταία φάση της προεπαναστατικής περιόδου), ικανού να στηρίξει τον εναλλακτικό αριστερό σχεδιασμό, με σιγουριά και ασφάλεια…
ΑΝΤΩΝΗΣ Π. ΝΤΡΕΚΟΣ
Υ. Γ. : Αν και δεν είσαι εντάξει, που δεν εμπιστεύτηκες την κρίσιμη εκείνη ώρα το φωτεινό μυαλό μου, επίτρεψέ μου – στα σοβαρά τώρα και με τον προσήκοντα σεβασμό – μια τελευταία παράκληση – παρότρυνση: Φρόντισε στο αμέσως επόμενο διάστημα να είσαι εντάξει με τις συνειδησιακές σου αποσκευές, με τις προσδοκίες εκατομμυρίων συμπολιτών μας, που ακούμπησαν τις ελπίδες τους στο αξιακό βάθρο της Αριστεράς, αλλά και με τους πολύ περισσότερους ευρωπαίους πολίτες, που με κομμένη την ανάσα παρακολουθούν το πείραμα του ξαναζωντανεύοντος οράματός τους για μια Ευρώπη δημοκρατίας, αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Για τους ίδιους και για τις γενιές που έρχονται…
δεν είσαι εντάξει. Ρωτάς και ξαναρωτάς όσους καταγγέλλουν την επιλογή σου της 12ης Ιουλίου, εάν στη θέση σου θα προέκριναν μία άλλη, συγκεκριμένη εναλλακτική διέξοδο, προτρέποντάς τους μάλιστα να τη δημοσιοποιήσουν, ώστε να αξιολογηθεί και από εκείνους που θα την βίωναν την επόμενη μέρα, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Τους πολίτες αυτής της χώρας δηλαδή.
Αντί απάντησης, εισέπραξες και εισπράττεις ερμηνείες προθέσεων όσων ψήφισαν «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, θεωρητικές ακροβασίες στο πεδίο ενός ξαφνικού νομισματικού σάλτου ή ακόμα και ισχυρισμούς, που υπαινίσσονται τη δυνατότητα ύπαρξης (εδώ και τώρα) μιας σοσιαλιστικής νησίδας στο υπογάστριο της Γηραιάς Ηπείρου…
Με όλα αυτά και άλλα παρόμοια, που ακούς και διαβάζεις τον τελευταίο καιρό, εσύ συνεχίζεις να επιμένεις. Να απορείς κάποιες στιγμές ή και να δυσανασχετείς για τον εύκολο και «εκ του ασφαλούς» καταγγελτικό λόγο συντρόφων σου, αλλά να επιμένεις…
… Και πάντως δεν είσαι εντάξει. Όχι γιατί επιμένεις (αν και είναι μάταιος κόπος – λέω εγώ), αλλά γιατί εμένα ξέχασες να με ρωτήσεις επί του προκειμένου… Αν το έκανες, θα σε προστάτευα από τον ωμό εκβιασμό και θα σου αποκάλυπτα μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας το εναλλακτικό σχέδιό μου. Ένα σχέδιο, που αν το υλοποιούσες θα έκανες όλη την υφήλιο να παραμιλά και – κυρίως – θα έσωζες τη χώρα μια για πάντα.
Εσύ, όμως, προτίμησες μια άλλη λύση, χωρίς καν να μ’ ακούσεις. Και με πιάνει το παράπονο, γιατί, ενώ ήξερες ότι το’ χω (το χάρισμα), άφησες να περάσει όλο εκείνο το μαρτυρικό 17ωρο χωρίς ούτε ένα τηλεφώνημα. Δεν είσαι εντάξει λοιπόν.
Παρ’ όλα αυτά και επειδή είμαι βέβαιος ότι θα σε έχει φάει η περιέργεια, διάβασε – έστω και εκ των υστέρων – τι περίπου θα σου έλεγα.
Πριν απ’ όλα, θα σε συμβούλευα την ώρα της κορύφωσης του εκβιασμού, να τους τα βροντήξεις, να τους στολίσεις και με κάμποσα Τζουμερκιώτικα «γαλλικά», να τους πετάξεις κι ένα «the game is over» για επιδόρπιο και αμέσως μετά να επέστρεφες στην Αθήνα.
Εδώ τα πράγματα θα είχαν ήδη πάρει το δρόμο τους. Ως Πρωθυπουργός της χώρας, άλλωστε, γνωρίζεις άριστα ότι διαθέτουμε μια πολύ εύρωστη παραγωγική βάση, ότι ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας μας υπερκαλύπτει εύκολα τις εγχώριες ανάγκες, ότι έχουμε περίσσευμα συναλλαγματικών αποθεμάτων και ότι ο πλούτος μας κάτω από στεριά και θάλασσα είναι σε άμεση χρήση και εκμετάλλευση.
Τούτων δοθέντων, οι επόμενες κινήσεις σου θα ήταν μάλλον ρουτίνας. Θα ενεργοποιούσες ακαριαία το εθνικό νομισματοκοπείο και θα γέμιζες την αγορά με τόνους κερμάτων και χαρτονομισμάτων σε δραχμές για την αναθέρμανση της οικονομίας. Και αν παρ’ ελπίδα έφτανες στην ανάγκη μιας υποτίμησης ή αν έβλεπες κάποιες πληθωριστικές πιέσεις, τότε δεν είχες παρά να ακολουθήσεις την ήδη διατυπωθείσα σκέψη περί ισοδύναμης άμεσης αύξησης μισθών και συντάξεων… και όλα μέλι γάλα. Άσε που κάτι τέτοιες μαγικές κινήσεις θα υποχρέωναν τα πανεπιστήμια να ξαναγράψουν τα σχετικά με τις Οικονομικές Επιστήμες εγχειρίδιά τους…
Την ίδια ώρα, βεβαίως, η αποτελεσματικότητα τέτοιων κινήσεων θα προκαλούσε τόση αμηχανία στους θεσμούς, που θα σου έστελναν μηνύματα έναρξης νέων διαπραγματεύσεων για τη μετατροπή του χρέους σε δραχμές, για το αγγλικό δίκαιο, για το ύψος του ΕΣΠΑ ή και για το μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο, χωρίς, φυσικά, εθνική συγχρηματοδότηση.
Μαζί με όλα αυτά που θα σου έλεγα, όμως, δεν θα ήταν φρόνιμο να μην σου επισήμαινα, ως έγκριτος οικονομολόγος, τον κίνδυνο και κάποιων πιθανών στραβοπατημάτων στην υλοποίηση αυτού του εναλλακτικού σχεδίου. Έτσι, μαζί με τις επιφυλάξεις μου για την ασφαλή αξιοποίηση όλων των προαναφερθέντων πλεονεκτημάτων, θα προσέθετα και εκείνες που αναφέρονται στο ενδεχόμενο εξαφάνισης των καταθέσεων, έλλειψης βασικών αγαθών, μη προβλέψιμου ύψους υποτίμησης και συνακόλουθης εκτίναξης του πληθωρισμού ή ακόμα και της έκδοσης μιας κακής τουριστικής οδηγίας.
Δεν υπάρχει λόγος σοβαρής ανησυχίας, όμως, μπροστά σε τέτοια μικροπροβλήματα. Και τούτο γιατί η αντιμετώπισή τους θα γίνει αμέσως υπόθεση ενός ήδη καλά προετοιμασμένου μαζικού λαικού κινήματος (όπως σήμερα – καλή ώρα – που διανύει την τελευταία φάση της προεπαναστατικής περιόδου), ικανού να στηρίξει τον εναλλακτικό αριστερό σχεδιασμό, με σιγουριά και ασφάλεια…
Αύγουστος 2015
Φιλικά και συντροφικάΑΝΤΩΝΗΣ Π. ΝΤΡΕΚΟΣ
Υ. Γ. : Αν και δεν είσαι εντάξει, που δεν εμπιστεύτηκες την κρίσιμη εκείνη ώρα το φωτεινό μυαλό μου, επίτρεψέ μου – στα σοβαρά τώρα και με τον προσήκοντα σεβασμό – μια τελευταία παράκληση – παρότρυνση: Φρόντισε στο αμέσως επόμενο διάστημα να είσαι εντάξει με τις συνειδησιακές σου αποσκευές, με τις προσδοκίες εκατομμυρίων συμπολιτών μας, που ακούμπησαν τις ελπίδες τους στο αξιακό βάθρο της Αριστεράς, αλλά και με τους πολύ περισσότερους ευρωπαίους πολίτες, που με κομμένη την ανάσα παρακολουθούν το πείραμα του ξαναζωντανεύοντος οράματός τους για μια Ευρώπη δημοκρατίας, αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Για τους ίδιους και για τις γενιές που έρχονται…
Δεν είσαι εντάξει...!
ΑπάντησηΔιαγραφή