Βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό
25 Μαΐου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ήταν οι ευρωεκλογές. Θριάμβευσα. Το ΠΑΣΟΚ πήρε 8% και είναι τέταρτο κόμμα μετά την Χρυσή Αυγή. Η Νέα Δημοκρατία είναι δεύτερη με 4 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακριβώς όπως τα ήθελα. Ένας αδύναμος Σαμαράς και μια απειλητική Χρυσή Αυγή. Τώρα θα κάνω το πάρτι του αιώνα. Θα χορέψω την κυβέρνηση στο ταψί. Χωρίς εμένα δεν υπάρχει κυβέρνηση. Αν ο Σαμαράς θέλει να παραμείνει να το παίζει πρωθυπουργός, με έχει ανάγκη. Όλοι με έχουν ανάγκη. Κι εγώ με χρειάζομαι.
26 Μαΐου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, εγώ, εγώ, εγώ! Κρατιόμουν όλη την προεκλογική περίοδο να μη λέω «εγώ», για να μην φαίνομαι αλαζονικός και δυσαρεστηθούν τα χάπατα και δεν με ψηφίσουν. Μου ήταν πολύ δύσκολο να λέω «εμείς». Άκου «εμείς»! Ποιοι εμείς δηλαδή; Αφού μόνο εγώ είμαι. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Κάνω σαν να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ –και ανέχομαι ακόμα όλους αυτούς τους ηλίθιους- γιατί το Σύνταγμα δεν προβλέπει να κυβερνάει ένας άνθρωπος χωρίς κόμμα. Αν και ουσιαστικά, εγώ κυβερνάω. Μόνος μου. Εγώ, εγώ, εγώ!
29 Μαΐου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, νιώθω μοναξιά. Είναι πολύ δύσκολο για έναν πάρα πολύ ευφυή άνθρωπο –όπως είμαι εγώ- να ζει ανάμεσα στην πλέμπα. Κανείς δεν μπορεί να νιώσει το μεγαλείο μου. Καταλαβαίνουν πως είμαι διαφορετικός από αυτούς αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσο ανώτερός τους είμαι. Όταν θέλω να απαλύνω τη μοναξιά της ιδιοφυΐας μου, σκέφτομαι τον Αϊνστάιν. Κι αυτός θα αισθανόταν μόνος. Αν και δεν ήταν τόσο έξυπνος όσο εγώ.
3 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα στον ύπνο μου τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Ήμασταν στη φυλακή και κάναμε ντουζ μαζί. Κάποια στιγμή, έπεσε το σαπούνι μου στο πάτωμα και έσκυψα να το πιάσω. Εκεί ξύπνησα. Τι θα είχε γίνει αν δεν είχα ξυπνήσει; Και γιατί ο Άκης δεν έσκυψε να πιάσει το σαπούνι μου και να μου το δώσει, αφού είναι πανηλίθιος και κατάφερε από ένα ολόκληρο ΠΑΣΟΚ να είναι ο μόνος υπουργός που πήγε στη φυλακή; Στα όνειρά μου, είμαι ένας απλός άνθρωπος όπως οι άλλοι. Με ξεκουράζει αυτή η σκέψη. Από την άλλη, με τρομάζει. Θα ήθελα στα όνειρά μου να συναντώ τις κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Ίσως όμως, να είναι καλύτερα που δεν έρχονται αυτοί στα όνειρά μου. Μπορεί να απογοητευόμουν, όταν θα αντιλαμβανόμουν πως δεν πιάνουν μια μπροστά μου.
5 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα στον ύπνο μου πως ήμουν μέσα σε ένα υποβρύχιο. Μόνος μου. Εγώ και μια ελιά. Το υποβρύχιο έγερνε πολύ και ξαφνικά άρχισε να μπάζει νερά. Κόντευα να πνιγώ. Κατάφερα να βγω έξω από την μπουκαπόρτα. Κανονικά, δεν χωράω από την μπουκαπόρτα αλλά στα όνειρα όλα γίνονται• και χαζός μπορώ να γίνω στο όνειρό μου. Στη συνέχεια, πάλεψα με τα κύματα και με περισυνέλεξε ένα γκαζάδικο. Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στου καραβιού την πλώρη και ήρθε και με ξύπνησε του καπετάνιου η κόρη. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο και ξύπνησα. Ήταν η κόρη μου. Νάτο το όνειρο, βγήκε! Η κόρη μου με ρώτησε αν μπορεί να αλλάξει το επίθετό της, για να μην ξέρουν οι άλλοι πως είμαι πατέρας της. Μάλλον δεν θα αντέχει τη σύγκριση. Άτυχα τα παιδιά που ο πατέρας τους είναι διάνοια. Άτυχα.
7 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα είδα τον Αντώνη Σαμαρά. Στον ξύπνιο μου. Τι βλάκας, θεέ μου, αυτός ο άνθρωπος. Νομίζει ότι είναι πρωθυπουργός. Δεν έχει καταλάβει ακόμα πως είναι το σκυλάκι μου. Τον φωνάζω «Αζόρ» και κοιτάει δεξιά κι αριστερά να βρει το σκυλί. Θα αρχίσω να τον βγάζω βόλτα με το λουρί και να του δίνω μπισκότα, μπας και το πιάσει το νόημα. Με την ευκαιρία, θυμήθηκα πως, όταν ο Σαμαράς είχε πει ότι μίλησε ακόμα και με τον Θεό, νόμιζα ότι εννοούσε εμένα.
11 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να βρω πουθενά το στικάκι με τα στοιχεία για τους μεγαλοεκδότες και τους εργολάβους. Χωρίς αυτό, είμαι χαμένος. Έψαξα παντού για ώρες. Πουθενά το στικάκι. Κάθισα απογοητευμένος να φάω δυο ταψιά γεμιστά και τότε θυμήθηκα πως είχα κρύψει το στικάκι μέσα στο γουρουνόπουλο που έφαγα για πρωινό. Δηλαδή, το στικάκι ήταν στο στομάχι μου. Τυχερό το στικάκι. Τυχερός κι εγώ. Έφαγα τρία κιλά δαμάσκηνα και κάθισα στο γιογιό να τα κάνω αλλά δεν με άντεξε. Προσπάθησα να τα κάνω σε μια μεγάλη λεκάνη για την μπουγάδα αλλά την συνέτριψα. Τελικά, τα έκανα στο πάτωμα. Ως και τα σκατά μου ωραία είναι. Βρήκα το στικάκι, το καθάρισα και το έβαλα στο laptop. Όλα καλά. Ουφ, ξαλάφρωσα.
14 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ο Σαμαράς μου είπε πως τον αμφισβητούν μέσα στη Νέα Δημοκρατία και αναζητούν τον διάδοχό του. «Εγώ» του λέω. Κόντεψε να πέσει ξερός. «Αυτό έχεις να μου πεις;» μου κάνει. «Γιατί» του λέω, «υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμένα;». «Κι εγώ τι θα κάνω;» μου λέει. «Ό,τι έκανες και πριν» του απαντάω, «αλλά χωρίς τον τίτλο». Δηλαδή, δεν θα έκανε τίποτα.
16 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο Σαμαράς με ενημέρωσε πως τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν με θέλουν για πρόεδρο του κόμματος. Για μια στιγμή, έχασα την ψυχραιμία μου και σκέφτηκα να παραιτηθώ από την Νέα Δημοκρατία. Αλλά μετά θυμήθηκα πως είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, είναι βολικό που είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν μπορούν να με διαγράψουν από την Νέα Δημοκρατία.
18 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο Σαμαράς μου είπε πως σκοπεύει να παραιτηθεί και η χώρα να πάει σε εκλογές. Τον άρπαξα από το λαιμό και του είπα «δεν θα μου το κάνεις αυτό εμένα!». Τον άφησα γιατί πήγαν να του βγουν και τα δυο μάτια έξω και είναι και γκαβός ο βλάκας. Τον λυπήθηκα. Μετά τον σιχάθηκα. Δεν θα τον αφήσω να παραιτηθεί. Θα τον σκοτώσω, θα τον βαλσαμώσω και θα τον πηγαίνω από δω κι από κει, για να μην χάσω την καρέκλα και με καθίσουν στο σκαμνί.
21 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα ένα τρομακτικό όνειρο. Φορούσα μόνο ένα στρινγκ και τα χέρια μου ήταν δεμένα από δυο αλυσίδες που κρέμονταν από το ταβάνι. Απέναντί μου ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ντυμένη dominatrix. Κρατούσε ένα μαστίγιο. Με μαστίγωσε ανελέητα. Μου άρεσε. Μετά μου έριξε έναν κουβά με παγωμένο νερό. Ξύπνησα. Είχα κατουρηθεί πάνω μου.
25 Ιουνίου
Αγαπημένο μου, ημερολόγιο, κάποιος χτύπησε την πόρτα μου και δεν ήταν ο βοριάς. Από το ματάκι της πόρτας, είδα έναν εισαγγελέα και αστυνομικούς. Τους ζήτησα να περιμένουν μέχρι να ντυθώ. Σκέφτομαι πως όλοι οι Μεγάλοι Έλληνες είχαν πικρό τέλος. Δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Αντίο. Εγώ!
(Το κείμενο είναι από το εξαιρετικό τεύχος του Unfollow που βρίσκεται στα περίπτερα και περιμένει όλους τους ελεύθερους και αξιοπρεπείς πολίτες. Το διάβασα στον Πιτσιρίκο)
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ήταν οι ευρωεκλογές. Θριάμβευσα. Το ΠΑΣΟΚ πήρε 8% και είναι τέταρτο κόμμα μετά την Χρυσή Αυγή. Η Νέα Δημοκρατία είναι δεύτερη με 4 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακριβώς όπως τα ήθελα. Ένας αδύναμος Σαμαράς και μια απειλητική Χρυσή Αυγή. Τώρα θα κάνω το πάρτι του αιώνα. Θα χορέψω την κυβέρνηση στο ταψί. Χωρίς εμένα δεν υπάρχει κυβέρνηση. Αν ο Σαμαράς θέλει να παραμείνει να το παίζει πρωθυπουργός, με έχει ανάγκη. Όλοι με έχουν ανάγκη. Κι εγώ με χρειάζομαι.
26 Μαΐου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, εγώ, εγώ, εγώ! Κρατιόμουν όλη την προεκλογική περίοδο να μη λέω «εγώ», για να μην φαίνομαι αλαζονικός και δυσαρεστηθούν τα χάπατα και δεν με ψηφίσουν. Μου ήταν πολύ δύσκολο να λέω «εμείς». Άκου «εμείς»! Ποιοι εμείς δηλαδή; Αφού μόνο εγώ είμαι. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Κάνω σαν να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ –και ανέχομαι ακόμα όλους αυτούς τους ηλίθιους- γιατί το Σύνταγμα δεν προβλέπει να κυβερνάει ένας άνθρωπος χωρίς κόμμα. Αν και ουσιαστικά, εγώ κυβερνάω. Μόνος μου. Εγώ, εγώ, εγώ!
29 Μαΐου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, νιώθω μοναξιά. Είναι πολύ δύσκολο για έναν πάρα πολύ ευφυή άνθρωπο –όπως είμαι εγώ- να ζει ανάμεσα στην πλέμπα. Κανείς δεν μπορεί να νιώσει το μεγαλείο μου. Καταλαβαίνουν πως είμαι διαφορετικός από αυτούς αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσο ανώτερός τους είμαι. Όταν θέλω να απαλύνω τη μοναξιά της ιδιοφυΐας μου, σκέφτομαι τον Αϊνστάιν. Κι αυτός θα αισθανόταν μόνος. Αν και δεν ήταν τόσο έξυπνος όσο εγώ.
3 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα στον ύπνο μου τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Ήμασταν στη φυλακή και κάναμε ντουζ μαζί. Κάποια στιγμή, έπεσε το σαπούνι μου στο πάτωμα και έσκυψα να το πιάσω. Εκεί ξύπνησα. Τι θα είχε γίνει αν δεν είχα ξυπνήσει; Και γιατί ο Άκης δεν έσκυψε να πιάσει το σαπούνι μου και να μου το δώσει, αφού είναι πανηλίθιος και κατάφερε από ένα ολόκληρο ΠΑΣΟΚ να είναι ο μόνος υπουργός που πήγε στη φυλακή; Στα όνειρά μου, είμαι ένας απλός άνθρωπος όπως οι άλλοι. Με ξεκουράζει αυτή η σκέψη. Από την άλλη, με τρομάζει. Θα ήθελα στα όνειρά μου να συναντώ τις κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Ίσως όμως, να είναι καλύτερα που δεν έρχονται αυτοί στα όνειρά μου. Μπορεί να απογοητευόμουν, όταν θα αντιλαμβανόμουν πως δεν πιάνουν μια μπροστά μου.
5 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα στον ύπνο μου πως ήμουν μέσα σε ένα υποβρύχιο. Μόνος μου. Εγώ και μια ελιά. Το υποβρύχιο έγερνε πολύ και ξαφνικά άρχισε να μπάζει νερά. Κόντευα να πνιγώ. Κατάφερα να βγω έξω από την μπουκαπόρτα. Κανονικά, δεν χωράω από την μπουκαπόρτα αλλά στα όνειρα όλα γίνονται• και χαζός μπορώ να γίνω στο όνειρό μου. Στη συνέχεια, πάλεψα με τα κύματα και με περισυνέλεξε ένα γκαζάδικο. Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στου καραβιού την πλώρη και ήρθε και με ξύπνησε του καπετάνιου η κόρη. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο και ξύπνησα. Ήταν η κόρη μου. Νάτο το όνειρο, βγήκε! Η κόρη μου με ρώτησε αν μπορεί να αλλάξει το επίθετό της, για να μην ξέρουν οι άλλοι πως είμαι πατέρας της. Μάλλον δεν θα αντέχει τη σύγκριση. Άτυχα τα παιδιά που ο πατέρας τους είναι διάνοια. Άτυχα.
7 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα είδα τον Αντώνη Σαμαρά. Στον ξύπνιο μου. Τι βλάκας, θεέ μου, αυτός ο άνθρωπος. Νομίζει ότι είναι πρωθυπουργός. Δεν έχει καταλάβει ακόμα πως είναι το σκυλάκι μου. Τον φωνάζω «Αζόρ» και κοιτάει δεξιά κι αριστερά να βρει το σκυλί. Θα αρχίσω να τον βγάζω βόλτα με το λουρί και να του δίνω μπισκότα, μπας και το πιάσει το νόημα. Με την ευκαιρία, θυμήθηκα πως, όταν ο Σαμαράς είχε πει ότι μίλησε ακόμα και με τον Θεό, νόμιζα ότι εννοούσε εμένα.
11 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να βρω πουθενά το στικάκι με τα στοιχεία για τους μεγαλοεκδότες και τους εργολάβους. Χωρίς αυτό, είμαι χαμένος. Έψαξα παντού για ώρες. Πουθενά το στικάκι. Κάθισα απογοητευμένος να φάω δυο ταψιά γεμιστά και τότε θυμήθηκα πως είχα κρύψει το στικάκι μέσα στο γουρουνόπουλο που έφαγα για πρωινό. Δηλαδή, το στικάκι ήταν στο στομάχι μου. Τυχερό το στικάκι. Τυχερός κι εγώ. Έφαγα τρία κιλά δαμάσκηνα και κάθισα στο γιογιό να τα κάνω αλλά δεν με άντεξε. Προσπάθησα να τα κάνω σε μια μεγάλη λεκάνη για την μπουγάδα αλλά την συνέτριψα. Τελικά, τα έκανα στο πάτωμα. Ως και τα σκατά μου ωραία είναι. Βρήκα το στικάκι, το καθάρισα και το έβαλα στο laptop. Όλα καλά. Ουφ, ξαλάφρωσα.
14 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα ο Σαμαράς μου είπε πως τον αμφισβητούν μέσα στη Νέα Δημοκρατία και αναζητούν τον διάδοχό του. «Εγώ» του λέω. Κόντεψε να πέσει ξερός. «Αυτό έχεις να μου πεις;» μου κάνει. «Γιατί» του λέω, «υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμένα;». «Κι εγώ τι θα κάνω;» μου λέει. «Ό,τι έκανες και πριν» του απαντάω, «αλλά χωρίς τον τίτλο». Δηλαδή, δεν θα έκανε τίποτα.
16 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο Σαμαράς με ενημέρωσε πως τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν με θέλουν για πρόεδρο του κόμματος. Για μια στιγμή, έχασα την ψυχραιμία μου και σκέφτηκα να παραιτηθώ από την Νέα Δημοκρατία. Αλλά μετά θυμήθηκα πως είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, είναι βολικό που είμαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν μπορούν να με διαγράψουν από την Νέα Δημοκρατία.
18 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο Σαμαράς μου είπε πως σκοπεύει να παραιτηθεί και η χώρα να πάει σε εκλογές. Τον άρπαξα από το λαιμό και του είπα «δεν θα μου το κάνεις αυτό εμένα!». Τον άφησα γιατί πήγαν να του βγουν και τα δυο μάτια έξω και είναι και γκαβός ο βλάκας. Τον λυπήθηκα. Μετά τον σιχάθηκα. Δεν θα τον αφήσω να παραιτηθεί. Θα τον σκοτώσω, θα τον βαλσαμώσω και θα τον πηγαίνω από δω κι από κει, για να μην χάσω την καρέκλα και με καθίσουν στο σκαμνί.
21 Ιουνίου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είδα ένα τρομακτικό όνειρο. Φορούσα μόνο ένα στρινγκ και τα χέρια μου ήταν δεμένα από δυο αλυσίδες που κρέμονταν από το ταβάνι. Απέναντί μου ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ντυμένη dominatrix. Κρατούσε ένα μαστίγιο. Με μαστίγωσε ανελέητα. Μου άρεσε. Μετά μου έριξε έναν κουβά με παγωμένο νερό. Ξύπνησα. Είχα κατουρηθεί πάνω μου.
25 Ιουνίου
Αγαπημένο μου, ημερολόγιο, κάποιος χτύπησε την πόρτα μου και δεν ήταν ο βοριάς. Από το ματάκι της πόρτας, είδα έναν εισαγγελέα και αστυνομικούς. Τους ζήτησα να περιμένουν μέχρι να ντυθώ. Σκέφτομαι πως όλοι οι Μεγάλοι Έλληνες είχαν πικρό τέλος. Δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Αντίο. Εγώ!
(Το κείμενο είναι από το εξαιρετικό τεύχος του Unfollow που βρίσκεται στα περίπτερα και περιμένει όλους τους ελεύθερους και αξιοπρεπείς πολίτες. Το διάβασα στον Πιτσιρίκο)
πάλι ασχολείστε με ένα κατάπτυστο - καταδικασμένο κόμμα από τους πολίτες
ΑπάντησηΔιαγραφήαμαν ...τέτοια πολιτική δεν ταιριάζει σ ένα αυριανό κόμμα εξουσίας
Αγαπητέ μου, υπάρχουν δύο απαντήσεις στο σχόλιό σας:
Διαγραφήα) Μήπως ζείτε σε άλλη χώρα; Η ανάρτηση αφορά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο κόμματος που συγκυβερνά και ψηφίζει μέτρα και υπογράφει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και ασκεί πολιτική εξουσία.
Να μην ασχολούμαστε μαζί τους; Ε, όχι δα...
β) Μήπως με παρεξηγήσατε για την Αυγή, ή για το Στο Κόκκινο, ή για το left; Δεν είμαι εκπρόσωπος κόμματος φίλε μου...
θέλει η π.......α να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει
Διαγραφήακακιε μη ξεχασεις να παρεις ΚΑΡΟΤΑ χαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή