Ο Άραχθος με το Γεφύρι δε χώριζαν – πάντα ένωναν τους Αρτινούς.

Με την ευκαιρία της επαναπροβολής του ντοκιμαντέρ του Βασίλη Γκανιάτσα

   Οι Αρτινοί είχαν την ευκαιρία πρόσφατα να δουν δύο φορές πρόσφατα την εκπληκτική ταινία-ντοκιμαντέρ «ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ» του συμπατριώτη μας φωτογράφου-κινηματογραφιστή Βασίλη Γκανιάτσα, μια εξαιρετική δουλειά σαράντα χρόνων.

   Την πρώτη φορά είχε προβληθεί στον ΣΚΟΥΦΑ το απόγευμα της Τετάρτης 13 Νοεμβρίου (δείτε εδώ) και η αίθουσα του Συλλόγου αποδείχτηκε μικρή για να χωρέσει τον κόσμο που θέλησε να παρακολουθήσει την ταινία. Έτσι, ο ΣΚΟΥΦΑΣ είχε οργανώσει επαναπροβολή της ταινίας την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013 (δείτε εδώ) και για άλλη μια φορά ο κόσμος τίμησε με την παρουσία του την αυθεντική δουλειά του Βασίλη Γκανιάτσα.
   Επειδή πολλοί συμπατριώτες μας -και όχι μόνο- δεν είχαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν, αυτή τη φορά ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ οργανώνει νέα προβολή της ταινίας στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου, στην οδό Πριοβόλου, στην Άρτα, την Πέμπτη 20 Μαρτίου στις 8:15 μμ.
   Με την ευκαιρία της επαναπροβολής, ο Γιώργος Τραχανάς έγραψε:

Το Γεφύρι που μας ενώνει…

Πόθων γεφύρωμα 

Πόθων γεφύρωμα το πέτρινο γεφύρι 

θα γράψει μύθους ιστορίες για αιώνες… 

Πέτρα την πέτρα ένα πρωί θα αρχίσει η ιστορία το ταξίδι της 

οι θρύλοι θα εμφανιστούν φορώντας τα καλά τους 

για να καταγραφούν για πάντα σε ανθρώπων μνήμες…. 

                                                                     Δημήτρης Βίκτωρ 

Τα γεφύρια είναι δεμένα αναπόσπαστα με τα ποτάμια.
Το νερό και η πέτρα αδελφώνονται στην Ήπειρο….
Τα γεφύρια συνδέουν τους ανθρώπους, τις πόλεις, τις χώρες, είναι αψίδες επικοινωνίας. Όταν δε ζεις μόνος –άρα συμβιώνεις-επικοινωνείς. Και, για να επικοινωνείς διαβαίνεις στράτες, δρασκελίζεις ρεματιές, φτιάχνεις πετρογέφυρες για το στέρεο διάβα.
Πέτρινη η επικοινωνία για τον Αρτινό.
Τόση υπομονή να χτίσουν την πέτρινη επικοινωνία τους. Τόσος κόπος και μόχθος για το θεμελίωμα.
Πάνω στην σκληρή πέτρα η επαφή του Αρτινού με τους δικούς του και τον ...«άλλο» κόσμο!
Το μόνο απλόχερα δοσμένο είναι κι ήταν το πέτρινο υλικό-ακατέργαστο όμως, πρωτόγονο κι αυτό σαν τις σκληρές συνθήκες της περιοχής.
Βασική πρώτη ύλη ήταν η πέτρα. Πέτρα πάνω στην πέτρα.
Τη συνδετική ύλη αποτελούσε μίγμα τριμμένου κεραμιδιού, σβησμένο ασβέστη, αλαφρόπετρα, ποταμίσιος άμμος, νερό, μαλλιά ζώου, ασπράδια αυγών και το μυστικό της «συνταγής» που γνώριζε μόνο ο Πρωτομάστορας.
Από τον πέτρινο αυτό δρόμο:
πέρασαν πεζούρα και καβαλαρία,
πέρασαν κοπάδια και τσελιγκάτα για τα χειμαδιά και τα ξεκαλοκαίριασμα,
πέρασαν ζαλικωμένες γυναίκες και φορτωμένοι άνδρες,
πέρασαν στρατιώτες δικοί μας και ξένοι εφήμεροι,
κατακτητές και υπερασπιστές,
πέρασαν πραματευτάδες και ζητιάνοι,
πέρασαν Αρτινοί που τα’ χτισαν κι όλοι οι κατοπινοί διαβάτες της Ιστορίας.
Η γέφυρα ενώνει τους ανθρώπους
ενώνει τα ριζιμιά λιθάρια στα θεμέλια.
Ο Άραχθος με το γεφύρι δε χώριζαν –πάντα ένωναν τους Αρτινούς.
Της Άρτας το γεφύρι είναι έργο άφθαρτο στο χρόνο, μνημείο της ακατάβλητης ανθρώπινης θέλησης. Όμως δυο φορές τα τελευταία 70 χρόνια το γεφύρι πήγε να πέσει. Σώθηκε χάριν στην προσπάθεια απλών ανθρώπων.
Η ταινία-ντοκιμαντέρ «ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ» του φωτογράφου-κινηματογραφιστή Βασίλη Γκανιάτσα, δουλειά σαράντα χρόνων, δείχνει την μικροϊστορία αυτών των απλών ανθρώπων και την μεγάλη Ιστορία του γεφυριού.

Φταίχτης 

Αν η αδιαφορία των χρηστών

σωριάσει κάποια μέρα το γεφύρι,

γνωρίζω τι θα ειπωθεί.

Πως δεν έκανε σωστά τη δουλειά της

η γυναίκα του πρωτομάστορα.

Πάλι θα φταίει η γυναίκα του Πρωτομάστορα, αν θα πέσει το γεφύρι, λέει η Αρτινιά ποιήτρια Αναστασία Κόκκινου, όμως φταίει μια άλλη… γυναίκα, μια… Ελένη (όχι της Τροίας), που έσωσε πάλι το γεφύρι της Άρτας, αλλά και αυτή θυσιάστηκε ….