Αφιερωμένο σε Αρτινό τραπεζοϋπάλληλο, που "την είδε"... μίνι-Σάλλας!!!

Πόσα υποκαταστήματα Πειραιώς (και πόσους υπαλλήλους) σηκώνει η Άρτα;

    Σε σημερινή ανάρτηση (δείτε εδώ) έγραφα για το γεγονός ότι σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς κάθεται στο εδώλιο, κατηγορούμενη για "καταδολίευση δανειστών", όπου δανειστές είναι οι απλοί καταθέτες, καθώς "οι καταθέτες ουσιαστικώς είναι δανειστές της τράπεζας προς τους οποίους η τράπεζα αποδίδει το νόμιμο τόκο. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε ενέργεια καταλήγει στη μη ικανοποίηση των καταθετών κατά κεφάλαιο και τόκο συνιστά το ποινικό αδίκημα της καταδολίευσης δανειστών."
   Κάποιος ντόπιος τραπεζοϋπάλληλος, επικοινώνησε μαζί μου, όχι απλά διαμαρτυρόμενος για την ανάρτηση, αλλά κομπάζοντας για την μεγαλοσύνη της Τράπεζας και ειδικότερα του Προέδρου της, του Μιχάλη Σάλλα, που αυτός τα κάνει όλα, που αυτός θα είναι ο ισχυρός της επόμενης ημέρας, που απ' αυτόν θα περνάνε τα πάντα, που χωρίς αυτόν δεν θα τρέχει κανένα πρόγραμμα, που..., που..., που...
   Δεν καταλαβαίνω αυτή την ταύτιση με τον "αρχηγό", αλλά τέλος πάντων, το ξεπερνάω, μπορεί να είναι και άξιο... θαυμασμού, το πώς κάποιος απλός εργαζόμενος σε ένα γραφείο, σε ένα υποκατάστημα, σε μία πόλη της επαρχίας, που πηγαίνει το πρωί και φεύγει το απόγευμα (με υπερωρίες ή χωρίς;), αισθάνεται τέτοια ψυχική και επαγγελματική ταύτιση, για να μην πω λατρεία για τον τραπεζικό Μεσσία. Δεν θα το σχολιάσω αυτό, δεν είμαι ειδικός στο θέμα...
   Θα ήθελα όμως να αναρωτηθώ για τα εξής πράγματα:
   α) Πιστεύετε ότι σε μια πόλη σαν την Άρτα μπορούν να υπάρχουν σε απόσταση λίγων μέτρων 5 υποκαταστήματα της ίδιας Τράπεζας; Έχουμε και λέμε: Πειραιώς στην πλατεία Κιλκίς, μεσοτοιχία με την Millenium, στο ίδιο τετράγωνο με την Κύπρου, λίγο παραπέρα από την Αγροτική, λίγο πιο μακριά από την Γενική... (ας με συγχωρήσει ο καλός υπάλληλος αν μου ξέφυγε κάτι)
   Αυτός λοιπόν, ο μίνι-Σάλλας τι έχει να πει για αυτή την ανάπτυξη υποκαταστημάτων; Την θεωρεί βιώσιμη; Υπακούει στην οικονομία κλίμακας, που θα έλεγε και ο γκουρού του;
   β) Χωρίς να θέλω να τον ανησυχήσω, πώς του φαίνεται το δημοσίευμα της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, στο οποίο αναφέρεται ότι "εκπρόσωποι των τραπεζών, που είχαν συνάντηση με στελέχη του υπουργείου Εργασίας, συζήτησαν το ενδεχόμενο ομαδικών απολύσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να μην δεσμεύονται τα πιστωτικά ιδρύματα από τον νόμο που περιορίζει τον αριθμό τους στο 5% του προσωπικού και μέχρι 30 άτομα το μήνα.";
   Όπως και να έχει το θέμα, εγώ καταλήγω στο εξής: Μακάρι ο άνθρωπος να κρατήσει την δουλειά του και να μην βρεθεί ξεκρέμαστος, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, να αναρωτιέται τι έκανε λάθος...
   Αφού μια χαρά υπάλληλος ήταν και ποτέ δεν σήκωσε κεφάλι και πάντα τα είχε καλά με τα αφεντικά και ποτέ δεν παραπονέθηκε και πάντα ήταν τύπος και υπογραμμός και... και..., γιατί να τον βρει μια τέτοια συμφορά;
   Οι άλλοι καλά έπαθαν, το άξιζαν, ήταν βολεψάκηδες και γλύφτες (ο συγκεκριμένος δεν έγλειψε ποτέ...), γιατί να τον βρει τέτοιο κακό;
   Αγαπητέ, αν ό μη γένοιτο, συμβεί το απευκταίο, αλλά δυστυχώς όχι απίθανο ενδεχόμενο, μην τα δεις μαύρα.
   Μην σκεφτείς: Με πετάνε στον δρόμο και τώρα τι θα απογίνει η οικογένειά μου; Να σκεφτείς θετικά, όπως μας διδάσκουν οι μέντορές σου: Η μείωση του εργατικού κόστους θα έχει ευνοϊκά αποτελέσματα στους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και ανταγωνιστικότητας για την Τράπεζα, που κάποτε τη νόμιζες Τράπεζά σου...