Το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού είναι πως δεν υπάρχει κοινωνία, αλλά άτομα
Κάποτε, αρχές δεκαετίας του 1990 οι θιασώτες του περίφημου «λάιφ στάιλ», μέσα από έμπυρα άρθρα σε περιοδικά-καθρέφτες (σ.σ. ναι, ναι, κάποια κυκλοφορούσαν με εξώφυλλα «καθρέφτες»), μιλούσαν για τη χαρά της κατανάλωσης, για την ανάγκη να είμαστε ευφορικοί, μυώδεις, γελαστοί, καταναλωτικοί, θαμώνες υπεραγορών-ναών όπου λατρεύονταν η επιτυχία και η ευτυχία. Αυτά τα μεγα-Εγώ, οι Κύριοι Όλος ο Κόσμος που έλεγε ο Κάφκα, αυτοί που θεωρούσαν ότι όλα είναι Χρήμα και Δύναμη, οι κύριοι αυτοί, που κατ’ ομολογία τους μετά την απώλεια της οικονομικής τους δύναμης ευνουχίστηκαν, αντικαταστάθηκαν, τώρα, από νέας κοπής «νοηματοδότες», προσαρμοσμένους στην εποχή της λιτότητας και της σημερινής, σχεδόν γενικευμένης, δυστυχίας.
Οι νέοι "νοηματοδότες", λοιπόν, κατηγορούν εκείνους που ζουν στην κόλαση της ανεργίας και στα Νταχάου των...
η συνέχεια του άρθρου του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου στο aRTInews
Οι νέοι "νοηματοδότες", λοιπόν, κατηγορούν εκείνους που ζουν στην κόλαση της ανεργίας και στα Νταχάου των...
η συνέχεια του άρθρου του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου στο aRTInews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.