28 Ιουν 2016

Η απλή αναλογική διχάζει τη βάση της Ν.Δ

- Πλειοψηφικό ρεύμα σε όλα τα άλλα κόμματα και σε όλες τις ηλικίες
- Απροκάλυπτο παιχνίδι Θεοδωράκη υπέρ Μητσοτάκη, στάση αναμονής από ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ
- Η απλή αναλογική... αποκαλύπτει

   Νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνει η κυβερνητική πρόταση για την καθιέρωση της απλής αναλογικής, καθώς τυγχάνει, όπως δείχνουν τα αναλυτικά στοιχεία του δεύτερου μέρους του Βαρόμετρου της Public Issue, ευρείας κοινωνικής αποδοχής, διχάζοντας ακόμη και την εκλογική βάση της Ν.Δ.
   Ο επικεφαλής του Ποταμιού, υπερασπιζόμενος ένα σύστημα μονοκομματικών κυβερνήσεων, που έχει προ πολλού καταρρεύσει, συντάχθηκε χθες ανοιχτά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάνοντας λόγο για «σύμφωνο ακυβερνησίας» και, για να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία, επιτέθηκε και στο ΠΑΣΟΚ, γιατί υπερασπίστηκε τον δημόσιο χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών.
   Τη νομοθετική πρωτοβουλία αναμένουν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, που έχουν ταχθεί υπέρ της απλής αναλογικής.

Η απλή αναλογική... αποκαλύπτει
   Ο κύβος ερρίφθη. Η απλή αναλογική, το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς, θα γίνει πλέον επίσημος νόμος του κράτους. Είναι όμως το αίτημα αυτό μόνο της Αριστεράς;
   Η δημοσκόπηση της Public Issue, που δημοσιεύει η «Αυγή», καταγράφει ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της απλής αναλογικής, όχι μόνο ανάμεσα στους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αλλά και μέσα στα κόμματα που στο παρελθόν έχτιζαν τείχη για να αναχαιτίσουν την αναλογική εκπροσώπηση με βάση τη θέληση του εκλογικού σώματος.
   Είναι εντυπωσιακό ότι το 42% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. κρίνει θετικά την καθιέρωση της απλής αναλογικής, τη στιγμή που οι υπέρμαχοι της ενισχυμένης αναλογικής είναι στο 48%, με ένα 9% να ταλαντεύεται.
   Το σημαντικότερο, όμως, τόσο σημειολογικά όσο και ουσιαστικά, είναι ότι ο ελληνικός λαός, από το 2012 και μετά, σε τέσσερις εξαιρετικά κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις έχει αποφασίσει την απλή αναλογική.
   Τόσο στη διπλή εκλογική εκλογική αναμέτρηση του 2012, όπου η Ν.Δ. με τον Αντ. Σαμαρά εκβίαζε για αυτοδυναμία, όσο και στις δύο εκλογικές διαδικασίες του 2015 οι ψηφοφόροι έδωσαν τέρμα στις μονοκομματικές κυβερνήσεις και ζητούν πλέον ευρείες συνεργασίες.
   Τα διαδοχικά εκλογικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής που είχε επιβάλει το δικομματικό πολιτικό σύστημα είχαν ως μοναδικό στόχο να θωρακίσουν την αποκλειστική πρόσβασή τους στην εξουσία και χρησιμοποιούσαν πάντα ως φόβητρο και ως παράδειγμα ακυβερνησίας το ιταλικό μοντέλο των κυβερνήσεων συνεργασίας.
   Μόνο που οι ίδιοι απέδειξαν ότι το επιχείρημά τους αυτό δεν ισχύει, αφού η χώρα μας έφτασε στο χειρότερο σημείο της σύγχρονης Ιστορίας της, τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, μέσα από τις αυτοδύναμες - κυρίαρχες κυβερνήσεις τους.
   Όπως αποδεικνύεται λοιπόν στην πράξη, οι πολίτες έχουν αποφασίσει την απλή αναλογική και η κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. θα τη νομοθετήσει.
   Όμως, με το άνοιγμα της συζήτησης για την απλή αναλογική όχι μόνο έγινε ξεκάθαρο ότι θα διαμορφωθεί ένα άλλο τοπίο στην πολιτική σκηνή της χώρας, αλλά και ότι θα αποκαλυφθούν και κρυφές προθέσεις και σχέδια από ορισμένα κόμματα.
   Ποιοι τελικά θέλουν να πορευτούν με αυτό που ζητάει η κοινωνία, ακόμη και οι ψηφοφόροι τους; Ποιοι θα παραμείνουν πιστοί στις αρχές τους και θα στηρίξουν την απλή αναλογική;
   Οι μόνοι που αντιστέκονται σθεναρά είναι η Ν.Δ. και το Ποτάμι. Για τη Ν.Δ. είναι ξεκάθαρη επιλογή, γιατί έτσι έχει μάθει να κυβερνάει. Μέσα από συστήματα που αλλοιώνουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, τη βούληση του λαού. Το Ποτάμι, όμως, με την πρότασή του για τη διατήρηση ενός μπόνους στο πρώτο κόμμα, αποκάλυψε ότι σχεδιάζει ήδη την... εκτροπή της κοίτης του στη... «γαλάζια» οικογένεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.