- Τείχος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, απέναντι στα τείχη των ακραίων φωνών εντός κι εκτός χώρας
- Εκτός από τα Γιαννιτσά, υπάρχουν και Κοζάνες
Ναι, η κατάσταση είναι ασφυκτική. Ναι, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειρισθεί τις προσφυγικές ροές, με σύνορα τριγύρω κλειστά και με μια Ευρώπη που ακόμη δεν «ακούει».
Αλλά ναι, είναι αισιόδοξο ότι ανοίξαμε την αγκαλιά μας, μέσα σε τόση πίεση και τόσο δηλητήριο... Είναι αισιόδοξο ότι σαν κοινωνία προχωράμε.
Τείχος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, απέναντι στα τείχη των ακραίων φωνών εντός κι εκτός χώρας, των κλειστών συνόρων και της άρνησης για επιμερισμό ευθυνών στο ζήτημα του προσφυγικού, υψώνουν καθημερινά εκατοντάδες πολίτες, συλλογικότητες και δήμοι. Από τη Καβάλα και τη Κοζάνη, μέχρι τον Πειραιά και από τη Μαγνησία μέχρι τα νησιά του Αιγαίου.
Χιλιάδες πρόσφυγες τις τελευταίες ημέρες, με κάθε μέσο, προσπαθούν να φτάσουν στην Ειδομένη, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη, όπου άνοιξε μεν χτες η ουδέτερη ζώνη Ελλάδας - ΠΓΔΜ, ωστόσο η διέλευση γίνεται με το σταγονόμετρο.
Στην πορεία τους αυτή, επαναλαμβάνουν μόνο πως θέλουν να περάσουν τα σύνορα. Στην πορεία τους αυτή, με όποιο μέσο, η μία μετά τη άλλη, οι πόλεις της «διαδρομής» ανοίγουν την αγκαλιά της αλληλεγγύης, φωτίζοντας κάθε σκιά ξενοφοβίας.
Στον Σταθμό Εφοδιασμού Αυτοκινήτων του Αλμυρού παραμένουν Σύροι πρόσφυγες. Ο Δήμος Αλμυρού προσπαθεί να βοηθήσει με την παροχή τροφής και πρόχειρων σκηνών, αλλά και ιατρικής περίθαλψης από το Κέντρο Υγείας Αλμυρού. Παράλληλα ζητήθηκε να τοποθετηθούν χημικές τουαλέτες, ενώ φορείς και οργανώσεις από τον Βόλο διανέμουν τρόφιμα και νερό για να βοηθήσουν τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες.
Στο εκθεσιακό-συνεδριακό κέντρο του Επιμελητηρίου Καβάλας «Απόστολος Μαρδύρης», στην περιοχή της Νέας Καρβάλης του Δήμου Καβάλας, φιλοξενούνται από το βράδυ της Παρασκευής οι 1500 πρόσφυγες που κατέπλευσαν στο επιβατικό λιμάνι της Καβάλας από την Τετάρτη το βράδυ έως σήμερα Κυριακή.
Μετά τη 48ωρη διανυκτέρευσή τους στο Κλειστό Δημοτικό Κολυμβητήριο του Δήμου Καβάλας, οι πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων 150 παιδιά και βρέφη, μεταφέρθηκαν στο σύγχρονο εκθεσιακό κέντρο, καθώς οι υποδομές της αθλητικής εγκατάστασης δεν μπορούσαν να καλύψουν έστω και στοιχειωδώς τις ανάγκες τους.
Ο Δήμος Καβάλας έχει αναλάβει εξολοκλήρου τη φιλοξενία, τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των προσφύγων, ενώ δεκάδες κάτοικοι της Νέας Καρβάλης έχουν επισκεφθεί τους χώρους του εκθεσιακού κέντρου προκειμένου να προσφέρουν ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης.
Στο δήμο Κοζάνης μόλις ενημερώθηκαν ότι τρία πούλμαν γεμάτα με Σύρους πρόσφυγες βρίσκονται σταματημένα έξω από την πόλη και η πιθανότητα παραμονής 150 ατόμων στo ύπαιθρο είναι πλέον υπαρκτή, ο δήμαρχος Κοζάνης ανέλαβε πρωτοβουλία.
Άμεσα ξεκίνησε μια διαδικασία να ενημερωθούν οι φορείς και ακτιβιστικές ομάδες και στήθηκε ένας μηχανισμός μέσα σε δύο ώρες με παροχή συσσιτίου και ιατρικής βοήθειας και ετοιμάσθηκε το κλειστό γυμναστήριο Λευκόβρυσης για την φιλοξενία των προσφύγων.
Στα νησιά του Αιγαίου, η πλειοψηφία των κατοίκων και των αρχών δίνουν καθημερινά τη μάχη της υποδοχής και της αλληλεγγύης. Το σχέδιο επιβράδυνσης της μεταφοράς προσφύγων από τα νησιά συνεχίζεται.
Ναι, η κατάσταση είναι ασφυκτική. Ναι, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειρισθεί τις προσφυγικές ροές, με σύνορα τριγύρω κλειστά και με μια Ευρώπη που ακόμη δεν «ακούει».
Αλλά ναι, είναι αισιόδοξο ότι ανοίξαμε την αγκαλιά μας, μέσα σε τόση πίεση και τόσο δηλητήριο... Είναι αισιόδοξο ότι σαν κοινωνία προχωράμε.
γράφει η Ντίνα Μπατζιά στο Κόκκινο
σημ. Τηλεβόα: Κι αν στα Γιαννιτσά ορισμένοι υποκινούμενοι προξενούν εμπρησμούς σε στρατόπεδα, χθες το βράδυ στο "Φιλιππάκου", σήμερα τα ξημερώματα στο "Καψάλη" και φράζουν με τρακτέρ την πύλη, μη τυχόν και έρθουν πρόσφυγες, αλλού η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη τούς τσακίζει με την ανίκητη δύναμή της:
Το λιμάνι του Πειραιά, η πλατεία Βικτωρίας, η Λαμία, η Κοζάνη, η Μυτιλήνη, εκατοντάδες σημεία σε όλη την Ελλάδα, είναι ένα διαρκές θέατρο αλληλεγγύης. Εκατοντάδες άνθρωποι συρρέουν αυθόρμητα ή οργανωμένα για να συνδράμουν τους πρόσφυγες. Γιατροί που εξετάζουν παιδιά και ενήλικες, οργανώσεις που μαγειρεύουν, κυρίες που έφτιαξαν μια πίτα και την έφεραν, φούρνοι που έρχονται και μοιράζουν ψωμί, άνθρωποι που φέρνουν ρούχα και κουβέρτες, οικογένειες που έρχονται με παιδιά και συμμετέχουν σε παιχνίδια βόλεϋ.
Μπορεί να ζούμε στιγμές σε καιρούς όπου η ανθρωπιά και η βαρβαρότητα αναμετριώνται με ευθύ και κάθετο τρόπο. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που το ζούμε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι του 1923. Είναι πρόσφυγες του ξεριζωμού, σε κάποιο σημείο της Ελλάδας. Για κάποιος Ελληναράδες της εποχής, ήταν τουρκόσποροι, τους κυνηγούσαν, τους έδιωχναν, πολλοί λιντσαρίστηκαν.
Όμως η δύναμη της ζωής υπερνίκησε και η φύση του Έλληνα, η έμφυτη τάση του να προστατεύει τους κατατρεγμένους, υπερνίκησε. Έτσι και τώρα, είναι απολύτως βέβαιο ότι, στο τέλος, η αλληλεγγύη θα νικήσει, το σκοτάδι δεν θα σκεπάσει τη μέρα, οι πρόσφυγες θα περάσουν και οι ζωές θα αφεθούν να ανθίσουν...
- Εκτός από τα Γιαννιτσά, υπάρχουν και Κοζάνες
Ναι, η κατάσταση είναι ασφυκτική. Ναι, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειρισθεί τις προσφυγικές ροές, με σύνορα τριγύρω κλειστά και με μια Ευρώπη που ακόμη δεν «ακούει».
Αλλά ναι, είναι αισιόδοξο ότι ανοίξαμε την αγκαλιά μας, μέσα σε τόση πίεση και τόσο δηλητήριο... Είναι αισιόδοξο ότι σαν κοινωνία προχωράμε.
Τείχος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, απέναντι στα τείχη των ακραίων φωνών εντός κι εκτός χώρας, των κλειστών συνόρων και της άρνησης για επιμερισμό ευθυνών στο ζήτημα του προσφυγικού, υψώνουν καθημερινά εκατοντάδες πολίτες, συλλογικότητες και δήμοι. Από τη Καβάλα και τη Κοζάνη, μέχρι τον Πειραιά και από τη Μαγνησία μέχρι τα νησιά του Αιγαίου.
Χιλιάδες πρόσφυγες τις τελευταίες ημέρες, με κάθε μέσο, προσπαθούν να φτάσουν στην Ειδομένη, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη, όπου άνοιξε μεν χτες η ουδέτερη ζώνη Ελλάδας - ΠΓΔΜ, ωστόσο η διέλευση γίνεται με το σταγονόμετρο.
Στην πορεία τους αυτή, επαναλαμβάνουν μόνο πως θέλουν να περάσουν τα σύνορα. Στην πορεία τους αυτή, με όποιο μέσο, η μία μετά τη άλλη, οι πόλεις της «διαδρομής» ανοίγουν την αγκαλιά της αλληλεγγύης, φωτίζοντας κάθε σκιά ξενοφοβίας.
Στον Σταθμό Εφοδιασμού Αυτοκινήτων του Αλμυρού παραμένουν Σύροι πρόσφυγες. Ο Δήμος Αλμυρού προσπαθεί να βοηθήσει με την παροχή τροφής και πρόχειρων σκηνών, αλλά και ιατρικής περίθαλψης από το Κέντρο Υγείας Αλμυρού. Παράλληλα ζητήθηκε να τοποθετηθούν χημικές τουαλέτες, ενώ φορείς και οργανώσεις από τον Βόλο διανέμουν τρόφιμα και νερό για να βοηθήσουν τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες.
Στο εκθεσιακό-συνεδριακό κέντρο του Επιμελητηρίου Καβάλας «Απόστολος Μαρδύρης», στην περιοχή της Νέας Καρβάλης του Δήμου Καβάλας, φιλοξενούνται από το βράδυ της Παρασκευής οι 1500 πρόσφυγες που κατέπλευσαν στο επιβατικό λιμάνι της Καβάλας από την Τετάρτη το βράδυ έως σήμερα Κυριακή.
Μετά τη 48ωρη διανυκτέρευσή τους στο Κλειστό Δημοτικό Κολυμβητήριο του Δήμου Καβάλας, οι πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων 150 παιδιά και βρέφη, μεταφέρθηκαν στο σύγχρονο εκθεσιακό κέντρο, καθώς οι υποδομές της αθλητικής εγκατάστασης δεν μπορούσαν να καλύψουν έστω και στοιχειωδώς τις ανάγκες τους.
Ο Δήμος Καβάλας έχει αναλάβει εξολοκλήρου τη φιλοξενία, τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των προσφύγων, ενώ δεκάδες κάτοικοι της Νέας Καρβάλης έχουν επισκεφθεί τους χώρους του εκθεσιακού κέντρου προκειμένου να προσφέρουν ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης.
Στο δήμο Κοζάνης μόλις ενημερώθηκαν ότι τρία πούλμαν γεμάτα με Σύρους πρόσφυγες βρίσκονται σταματημένα έξω από την πόλη και η πιθανότητα παραμονής 150 ατόμων στo ύπαιθρο είναι πλέον υπαρκτή, ο δήμαρχος Κοζάνης ανέλαβε πρωτοβουλία.
Άμεσα ξεκίνησε μια διαδικασία να ενημερωθούν οι φορείς και ακτιβιστικές ομάδες και στήθηκε ένας μηχανισμός μέσα σε δύο ώρες με παροχή συσσιτίου και ιατρικής βοήθειας και ετοιμάσθηκε το κλειστό γυμναστήριο Λευκόβρυσης για την φιλοξενία των προσφύγων.
Στα νησιά του Αιγαίου, η πλειοψηφία των κατοίκων και των αρχών δίνουν καθημερινά τη μάχη της υποδοχής και της αλληλεγγύης. Το σχέδιο επιβράδυνσης της μεταφοράς προσφύγων από τα νησιά συνεχίζεται.
Ναι, η κατάσταση είναι ασφυκτική. Ναι, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειρισθεί τις προσφυγικές ροές, με σύνορα τριγύρω κλειστά και με μια Ευρώπη που ακόμη δεν «ακούει».
Αλλά ναι, είναι αισιόδοξο ότι ανοίξαμε την αγκαλιά μας, μέσα σε τόση πίεση και τόσο δηλητήριο... Είναι αισιόδοξο ότι σαν κοινωνία προχωράμε.
γράφει η Ντίνα Μπατζιά στο Κόκκινο
σημ. Τηλεβόα: Κι αν στα Γιαννιτσά ορισμένοι υποκινούμενοι προξενούν εμπρησμούς σε στρατόπεδα, χθες το βράδυ στο "Φιλιππάκου", σήμερα τα ξημερώματα στο "Καψάλη" και φράζουν με τρακτέρ την πύλη, μη τυχόν και έρθουν πρόσφυγες, αλλού η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη τούς τσακίζει με την ανίκητη δύναμή της:
Το λιμάνι του Πειραιά, η πλατεία Βικτωρίας, η Λαμία, η Κοζάνη, η Μυτιλήνη, εκατοντάδες σημεία σε όλη την Ελλάδα, είναι ένα διαρκές θέατρο αλληλεγγύης. Εκατοντάδες άνθρωποι συρρέουν αυθόρμητα ή οργανωμένα για να συνδράμουν τους πρόσφυγες. Γιατροί που εξετάζουν παιδιά και ενήλικες, οργανώσεις που μαγειρεύουν, κυρίες που έφτιαξαν μια πίτα και την έφεραν, φούρνοι που έρχονται και μοιράζουν ψωμί, άνθρωποι που φέρνουν ρούχα και κουβέρτες, οικογένειες που έρχονται με παιδιά και συμμετέχουν σε παιχνίδια βόλεϋ.
Μπορεί να ζούμε στιγμές σε καιρούς όπου η ανθρωπιά και η βαρβαρότητα αναμετριώνται με ευθύ και κάθετο τρόπο. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που το ζούμε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι του 1923. Είναι πρόσφυγες του ξεριζωμού, σε κάποιο σημείο της Ελλάδας. Για κάποιος Ελληναράδες της εποχής, ήταν τουρκόσποροι, τους κυνηγούσαν, τους έδιωχναν, πολλοί λιντσαρίστηκαν.
Όμως η δύναμη της ζωής υπερνίκησε και η φύση του Έλληνα, η έμφυτη τάση του να προστατεύει τους κατατρεγμένους, υπερνίκησε. Έτσι και τώρα, είναι απολύτως βέβαιο ότι, στο τέλος, η αλληλεγγύη θα νικήσει, το σκοτάδι δεν θα σκεπάσει τη μέρα, οι πρόσφυγες θα περάσουν και οι ζωές θα αφεθούν να ανθίσουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.