Μπουρδολογούν και οι δημοσιογράφοι, αλλά οι διαφημιστές το τερμάτισαν...
Η τύπισσα που την πιάνει κάτι μεταξύ υστερίας και οργασμού από τη χαρά της λόγω καινούριου κινητού, οι γλυκανάλατες φατσούλες που μας εξηγούν με ιεραποστολικό ύφος ότι τράπεζα σημαίνει εμπιστοσύνη, οι πιτσιρικάδες που τρέχουν αλλοπαρμένοι στους δρόμους και μιλάνε με μονοσύλλαβες κραυγές και φθόγγους λες και τους έχουν αφαιρέσει τα τρία τέταρτα της εγκεφαλικής μάζας και άλλοι πολλοί πρωταγωνιστές σε σποτάκια που έχουν αυξηθεί απειλητικά λόγω Χριστουγέννων και μας βομβαρδίζουν με συνθήματα.
Εξυπναδούλες που θυμίζουν 80΄ς, ανάμικτες με μελοδραματισμό κλεμμένο από ελληνικές ταινίες των 60΄ς και ολίγος πατριωτισμός, γιατί ως γνωστόν είμεθα απόγονοι του Παπαφλέσσα και της Μπουμπουλίνας. Αυτά είναι τα κυρίαρχα «concepts» των γκουρού των δημιουργικών τμημάτων, που θέλουν να μας θυμίσουν ότι, παρά την κατάρρευση της χώρας, παραμένουμε καταναλωτές με άφθονες επιλογές. Όλοι αυτοί μου γεννούν ένα απλό ερώτημα: Πόσο μαλάκες τελικά μας θεωρούν οι διαφημιστές; Εντάξει μπουρδολογούν και οι δημοσιογράφοι, αλλά αυτοί πλέον το τερμάτισαν.
Ο κώδικας επικοινωνίας που έχει καθιερωθεί στην ελληνική τηλεόραση, αλλά δυστυχώς και στο ραδιόφωνο, νομίζεις ότι απευθύνεται σε κάποια φυλή, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε από θαρραλέους εξερευνητές να ζει απομονωμένη σε συνθήκες πρωτόγονης φάσης της εξελικτικής διαδικασίας του ανθρωπίνου είδους. Και καλά στην τηλεόραση. Ρίχνεις και μια μούντζα και αλλάζεις πλευρό... Στο ραδιόφωνο όμως τι να κάνεις, που αν οδηγείς σου έρχεται όταν ακούς αυτή την ζεστή παθιασμένη φωνή να σου εξηγεί σε προσομοίωση «making off» ότι η τράπεζα ήταν και θα είναι πάντα στο πλευρό σου να πάρεις φόρα και να πέσεις σε τοίχο;
Θα μου πείτε πώς θα μπορούσαν να είναι κι αλλιώς; Φυσική συνέπεια της παρακμής όλου του συστήματος είναι και η παρακμή της επικοινωνίας συνολικά. Τα φύκια που πούλαγαν επί δύο δεκαετίες και βάλε, τους έχουν μείνει στα ράφια και πρέπει να τα ξεπουλήσουν. Αυτά έκαναν, αυτά ήξεραν, αυτά θα συνεχίσουν να κάνουν. Εδώ τα κατάπινε μια κοινωνία που ήταν σε διαρκή έξαψη, σε μόνιμο παροξυσμό. Δεν θα τα ρουφήξει τώρα που έχει πέσει σε διαρκή αφασία; Καλά ψώνια και καλές γιορτές!
πηγή
Εξυπναδούλες που θυμίζουν 80΄ς, ανάμικτες με μελοδραματισμό κλεμμένο από ελληνικές ταινίες των 60΄ς και ολίγος πατριωτισμός, γιατί ως γνωστόν είμεθα απόγονοι του Παπαφλέσσα και της Μπουμπουλίνας. Αυτά είναι τα κυρίαρχα «concepts» των γκουρού των δημιουργικών τμημάτων, που θέλουν να μας θυμίσουν ότι, παρά την κατάρρευση της χώρας, παραμένουμε καταναλωτές με άφθονες επιλογές. Όλοι αυτοί μου γεννούν ένα απλό ερώτημα: Πόσο μαλάκες τελικά μας θεωρούν οι διαφημιστές; Εντάξει μπουρδολογούν και οι δημοσιογράφοι, αλλά αυτοί πλέον το τερμάτισαν.
Ο κώδικας επικοινωνίας που έχει καθιερωθεί στην ελληνική τηλεόραση, αλλά δυστυχώς και στο ραδιόφωνο, νομίζεις ότι απευθύνεται σε κάποια φυλή, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε από θαρραλέους εξερευνητές να ζει απομονωμένη σε συνθήκες πρωτόγονης φάσης της εξελικτικής διαδικασίας του ανθρωπίνου είδους. Και καλά στην τηλεόραση. Ρίχνεις και μια μούντζα και αλλάζεις πλευρό... Στο ραδιόφωνο όμως τι να κάνεις, που αν οδηγείς σου έρχεται όταν ακούς αυτή την ζεστή παθιασμένη φωνή να σου εξηγεί σε προσομοίωση «making off» ότι η τράπεζα ήταν και θα είναι πάντα στο πλευρό σου να πάρεις φόρα και να πέσεις σε τοίχο;
Θα μου πείτε πώς θα μπορούσαν να είναι κι αλλιώς; Φυσική συνέπεια της παρακμής όλου του συστήματος είναι και η παρακμή της επικοινωνίας συνολικά. Τα φύκια που πούλαγαν επί δύο δεκαετίες και βάλε, τους έχουν μείνει στα ράφια και πρέπει να τα ξεπουλήσουν. Αυτά έκαναν, αυτά ήξεραν, αυτά θα συνεχίσουν να κάνουν. Εδώ τα κατάπινε μια κοινωνία που ήταν σε διαρκή έξαψη, σε μόνιμο παροξυσμό. Δεν θα τα ρουφήξει τώρα που έχει πέσει σε διαρκή αφασία; Καλά ψώνια και καλές γιορτές!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάτω από κάθε ανάρτηση εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των αναγνωστών που τις δημοσιεύουν.
O "Τηλεβόας" σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα ελληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επίσης, επειδή πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο.