Βιωματικές Εξωτερικεύσεις του Νίκου Ράπτη
Πρόσφατα έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα βιβλίο γραμμένο από το Νίκο Ράπτη, τον πρώην Προϊστάμενο της Β/θμιας Εκπαίδευσης Άρτας. Έχει τίτλο "Το θρησκευτικό βίωμα στον άνθρωπο. Από τον Πλάτωνα στο σημερινό έφηβο" και για να πω την αλήθεια μου προξένησε έκπληξη το θέμα, καθώς ενώ γνωρίζω τον άνθρωπο, δεν ήξερα ότι έχει ανησυχίες θρησκευτικού και φιλοσοφικού περιεχομένου...
Το βιβλίο βασίζεται στις εξωτερικεύσεις του Πλάτωνα, σε όσα "εξομολογήθηκε" μέσα από τα έργα του, που αποκαλύπτουν το θρησκευτικό του βίωμα, όπου βίωμα είναι η εσωτερίκευση μιας γεμάτης από νόημα αλληλουχίας. Εξωτερίκευση-εσωτερίκευση, αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες, που, όμως, ίσως να εξηγούν το κίνητρο συγγραφής του εν λόγω πονήματος και γι' αυτό τις συνταίριαξα στον υπότιτλο της ανάρτησης.
Ο Νίκος Ράπτης γράφει κάτι, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, :
"Η διαφορά ανάμεσα στην πλατωνική αντίληψη και σ' αυτή του Παύλου έγκειται σε τούτο, ότι ο Παύλος περιμένει τη λύτρωση από τη χάρη του Θεού, ενώ ο Πλάτων βάζει τον ίδιο τον άνθρωπο να παλέψει για τη σωτηρία του. Και οι δύο όμως φρονούν ότι πρέπει να καταβάλλουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην υποδουλώσει το σώμα την ψυχή. Πρέπει να αγωνιστούμε σκληρά για να βοηθήσουμε την αγαθή αρχή να εξουσιάσει την κακή.
Τόσο για τον Πλάτωνα όσο και για τον Παύλο πρέπει να λυθούν τα βαριά δεσμά του σώματος, για να επιστρέψει το πνεύμα στους κόλπους της θεότητας που την έχασε με την πτώση του, όπως γυρίζει κανείς στην πατρίδα του, ως νέος Οδυσσέας στην Ιθάκη του.
Ενώ όμως για τον Παύλο ο Θεός κάνει το πρώτο βήμα, ο Πλάτων προτρέπει τον άνθρωπο να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, στον εαυτό του.
Ο Χριστιανός "επαναπατρίζεται" από την Γη στον Ουρανό. Ο Έλληνας θέλει να κατακτήσει ο ίδιος τον ουρανό!!!"
ΥΓ: Έγραφα πριν, ότι δεν ήξερα ότι ο Ράπτης είχε τέτοιου είδους ανησυχίες. Ήξερα την περιπέτειά του, με την εμπλοκή του ονόματός του στην πολύκροτη υπόθεση με τα πλαστά πτυχία από ιδιωτικές σχολές στην Άρτα, που του στοίχισε ποινικές και πειθαρχικές διώξεις.
Γνώριζα το παρασκήνιο και τις ανίερες συμπριές, που, πολλά χρόνια πριν την συγκυβέρνηση, έφεραν "κοντά" υποτιθέμενους αντιπάλους, με κοινή επιδίωξη την "εκκαθάριση" μη ελεγχόμενων από συγκεκριμένα κέντρα συναδέλφων τους, ένθεν κακείθεν.
Πληροφορήθηκα το τελεσίδικο και αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα.
Αυτό που δεν υποπτευόμουν για το Νίκο Ράπτη ήταν πόσο επηρεασμένος είναι από τον Πλάτωνα, αλλά και από τον δάσκαλό του, τον Σωκράτη. Διαβάζοντας το βιβλίο μού λύθηκαν πολλές απορίες για τον τρόπο που αντιδρούσε (ή που δεν αντιδρούσε) σε όσα συνέβηκαν στο παρελθόν...
Το βιβλίο βασίζεται στις εξωτερικεύσεις του Πλάτωνα, σε όσα "εξομολογήθηκε" μέσα από τα έργα του, που αποκαλύπτουν το θρησκευτικό του βίωμα, όπου βίωμα είναι η εσωτερίκευση μιας γεμάτης από νόημα αλληλουχίας. Εξωτερίκευση-εσωτερίκευση, αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες, που, όμως, ίσως να εξηγούν το κίνητρο συγγραφής του εν λόγω πονήματος και γι' αυτό τις συνταίριαξα στον υπότιτλο της ανάρτησης.
Ο Νίκος Ράπτης γράφει κάτι, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, :
"Η διαφορά ανάμεσα στην πλατωνική αντίληψη και σ' αυτή του Παύλου έγκειται σε τούτο, ότι ο Παύλος περιμένει τη λύτρωση από τη χάρη του Θεού, ενώ ο Πλάτων βάζει τον ίδιο τον άνθρωπο να παλέψει για τη σωτηρία του. Και οι δύο όμως φρονούν ότι πρέπει να καταβάλλουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην υποδουλώσει το σώμα την ψυχή. Πρέπει να αγωνιστούμε σκληρά για να βοηθήσουμε την αγαθή αρχή να εξουσιάσει την κακή.
Τόσο για τον Πλάτωνα όσο και για τον Παύλο πρέπει να λυθούν τα βαριά δεσμά του σώματος, για να επιστρέψει το πνεύμα στους κόλπους της θεότητας που την έχασε με την πτώση του, όπως γυρίζει κανείς στην πατρίδα του, ως νέος Οδυσσέας στην Ιθάκη του.
Ενώ όμως για τον Παύλο ο Θεός κάνει το πρώτο βήμα, ο Πλάτων προτρέπει τον άνθρωπο να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, στον εαυτό του.
Ο Χριστιανός "επαναπατρίζεται" από την Γη στον Ουρανό. Ο Έλληνας θέλει να κατακτήσει ο ίδιος τον ουρανό!!!"
ΥΓ: Έγραφα πριν, ότι δεν ήξερα ότι ο Ράπτης είχε τέτοιου είδους ανησυχίες. Ήξερα την περιπέτειά του, με την εμπλοκή του ονόματός του στην πολύκροτη υπόθεση με τα πλαστά πτυχία από ιδιωτικές σχολές στην Άρτα, που του στοίχισε ποινικές και πειθαρχικές διώξεις.
Γνώριζα το παρασκήνιο και τις ανίερες συμπριές, που, πολλά χρόνια πριν την συγκυβέρνηση, έφεραν "κοντά" υποτιθέμενους αντιπάλους, με κοινή επιδίωξη την "εκκαθάριση" μη ελεγχόμενων από συγκεκριμένα κέντρα συναδέλφων τους, ένθεν κακείθεν.
Πληροφορήθηκα το τελεσίδικο και αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα.
Αυτό που δεν υποπτευόμουν για το Νίκο Ράπτη ήταν πόσο επηρεασμένος είναι από τον Πλάτωνα, αλλά και από τον δάσκαλό του, τον Σωκράτη. Διαβάζοντας το βιβλίο μού λύθηκαν πολλές απορίες για τον τρόπο που αντιδρούσε (ή που δεν αντιδρούσε) σε όσα συνέβηκαν στο παρελθόν...
Καλός είναι ο Ράπτης αλλά το ΄συστημα έχει άλλη γνώμη!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν στις μέρες μας. Όμως το ελληνικό σύστημα επιβραβεύει ανθρώπους κενούς περιεχομένου, αρκεί να τους ελέγχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιβραβεύει αυτούς που υπηρετούν πιστά το σύστημα αλλά και προσδφοκούν και ατομικό συμφέρον (κονόμα )
ΔιαγραφήΊσως η οδύνη,ο πόνος που δημιουργούν τέτοιες καταστάσεις (συμπριές τοπικών κέντρων και ανωτέρων) να αποτελούν,έναν από τους δρόμους που λύνουν τα βαριά δεσμά της κάμψης(γλειψήματος) και σε κάνουν Άνθρωπο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικές και σπάνιες σκέψεις μόνο από εξαιρετικούς και σπάνιους ανθρώπους που δυστυχώς σπανίζουν στις μέρες μας ! Γνωρίζετε που μπορούμε να προμηθευτούμε το βιβλίο;
ΑπάντησηΔιαγραφή