Είναι οι ίδιοι, που με κάθε τρόπο εμπόδισαν το άνοιγμα του Κάστρου, αλλά και την απόδοση στο λαό των δημόσιων χώρων. Από το Κάστρο, μέχρι τα Ψαροπλιά και την Πλατεία Σκουφά έβλεπαν μόνο επενδύσεις, ιδιώτες και κέρδος...
Όποιος έχει στοιχειώδη κοινωνική και πολιτική δράση στην Άρτα ένα από τα θέματα, που παίζει στα δάχτυλα είναι το Κάστρο – Ξενία. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, δύο δεκαετίες απασχολεί την τοπική επικαιρότητα και έχουν χρησιμοποιηθεί όλοι οι κλισέ δημοσιογραφικοί τίτλοι. Τώρα, μετά την εγκατάλειψη, επιχειρείται για μια ακόμα φορά το ξεπούλημά του.
Rewind
Το ΞΕΝΙΑ στην Άρτα κατασκευάστηκε το 1958 και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Διονύση Ζήβα (της υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ τότε προΐσταται ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης και συγκεντρώνει γύρω του μια επίλεκτη ομάδα νέων αρχιτεκτόνων. Τα κτίρια του προγράμματος αποτελούν δείγματα του πρωτοπόρου ελληνικού μεταπολεμικού μοντερνισμού και είναι κομμάτι της αρχιτεκτονικής ιστορίας). Βασική ιδιαιτερότητα είναι, ότι βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου στο Κάστρο, ένα χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής οχυρωματικής τέχνης, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Κομνηνούς, τους άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στο βορειοανατολικό του τμήμα είναι χτισμένο πάνω στα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Σε αυτό φυλακίστηκε μάλιστα ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Τα ΞΕΝΙΑ αρχές της δεκαετίας του ’90 αποκρατικοποιούνται. Ο Δήμος Αρταίων υπό τον Κώστα Βάγια ξεκινά μια μεγάλη αντιπαράθεση με το Υπουργείο Ανάπτυξης, καθώς διεκδικεί να του παραχωρηθεί το ακίνητο. Μια ολόκληρη γενιά στην Άρτα μεγάλωσε χωρίς να ξέρει, να έχει δει τι υπάρχει πίσω από την κλειδαμπαρωμένη πύλη.
Το 2004 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές υπογράφεται από τον υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο και το Δήμαρχο Αρταίων Πάνο Οικονομίδη προγραμματική σύμβαση. Μένει ανενεργή και δεν υλοποιείται ποτέ. Ερωτήσεις στο κοινοβούλιο, ακόμα πιο πολλές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Κι όλα αυτά χωρίς αποτέλεσμα.
Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2007 μια μεγάλη, δυναμική συγκέντρωση πολιτών ανοίγει την πύλη με σύνθημα «Κάστρο ανοιχτό για όλο το λαό». Αν και κανονικά αυτή την πρωτοβουλία θα έπρεπε να την υποστηρίξει η Δημοτική Αρχή και να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις, ξεκινά μια νέα περίοδος σκληρής αντιπαράθεσης. Δημοτική πλειοψηφία και τοπικά ΜΜΕ λοιδορούν και λασπολογούν το κίνημα, που μιλά για την κοινωνικοποίηση του δημόσιου χώρου προβάλλοντας αντιπαράδειγμα ανάπτυξης.
Η χαριστική βολή για το κτίριο του πρώην ΞΕΝΙΑ έρχεται το καλοκαίρι του 2009 με την αρνητική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου στο οποίο έχουν προσφύγει για το χαρακτηρισμό του ως μνημείο ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, με τη συνδρομή και της Πρωτοβουλίας Πολιτών.
Και τώρα ξεπούλημα
Μετά ήρθαν τα Μνημόνια και μοιραία η διεκδίκηση για Κάστρο ανοιχτό μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τα συμφέροντα όμως, που θεωρούν την κρίση ευκαιρία βρήκαν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναχτυπήσουν. Την εποχή του “success story”, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Και ενώ διοργανώνεται τον Οκτώβριο του 2013 ημερίδα για το τόσο μεγάλο θέμα, πριν λίγες μέρες ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης με «αιφνιδιαστική» εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παίρνει μια κατά πλειοψηφία απόφαση, σύμφωνα με την οποία η οικονομική αδυναμία της αυτοδιοίκησης στρέφει στην μακροχρόνια παραχώρηση σε ιδιώτη.
Σε αυτή την απόφαση αντιδρούν οι παρατάξεις της αριστεράς στο δημοτικό συμβούλιο, η συντριπτική πλειοψηφία του κινήματος των πολιτών και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Νομαρχιακή Επιτροπή Άρτας σε ανακοίνωσή της επισημαίνει: «Αντιμετωπίζει τους δημόσιους χώρους, στους οποίους περιλαμβάνεται ο χώρος του Κάστρου και του «Ξενία», ως συλλογικά κοινωνικά αγαθά, η διαχείριση των πρέπει να ανήκει σε δημόσιους φορείς με κοινωνικό έλεγχο και δημοκρατική λογοδοσία, ώστε να εξασφαλίζονται οι όροι άσκησης ελέγχου που αντιστοιχούν στο δημόσιο χαρακτήρα τους, όσο και στην ανάγκη προστασίας από αυθαίρετες επιλογές, είτε της κρατικής εξουσίας, είτε των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων. Προτάσσει την ανάδειξη των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ένταξή τους στην καθημερινότητα του πολίτη, κάτι που εκτός των προφανών συνεπειών που θα έχει στην ποιότητα ζωής, θα επιτρέψει την καλλιέργεια υγιούς σχέσης με το ιστορικό παρελθόν».
Όσοι αντιδρούν με αυτή την απόφαση, για μια ακόμα φορά, έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια απαξίωση και την λάσπη από τους ίδιους τοπικούς εκπρόσωπους.
Είναι ακριβώς το ίδιο σύμπλεγμα συμφερόντων μιας τοπικής ελίτ εργολάβων, επιχειρηματιών, ιδιοκτητών ΜΜΕ, δημοτικών παραγόντων (που σε πολλές περιπτώσεις φέρουν περισσότερες από μία ιδιότητες). Είναι οι ίδιοι, που με κάθε τρόπο εμπόδισαν το άνοιγμα του Κάστρου, αλλά και την απόδοση στο λαό των δημόσιων χώρων. Από το Κάστρο, μέχρι τα Ψαροπλιά και την Πλατεία Σκουφά έβλεπαν μόνο επενδύσεις, ιδιώτες και κέρδος.
Και προσπαθούν τώρα να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί.
γράφει η Μαρία Μπαλάφα
Rewind
Το ΞΕΝΙΑ στην Άρτα κατασκευάστηκε το 1958 και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Διονύση Ζήβα (της υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ τότε προΐσταται ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης και συγκεντρώνει γύρω του μια επίλεκτη ομάδα νέων αρχιτεκτόνων. Τα κτίρια του προγράμματος αποτελούν δείγματα του πρωτοπόρου ελληνικού μεταπολεμικού μοντερνισμού και είναι κομμάτι της αρχιτεκτονικής ιστορίας). Βασική ιδιαιτερότητα είναι, ότι βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου στο Κάστρο, ένα χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής οχυρωματικής τέχνης, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Κομνηνούς, τους άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στο βορειοανατολικό του τμήμα είναι χτισμένο πάνω στα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Σε αυτό φυλακίστηκε μάλιστα ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Τα ΞΕΝΙΑ αρχές της δεκαετίας του ’90 αποκρατικοποιούνται. Ο Δήμος Αρταίων υπό τον Κώστα Βάγια ξεκινά μια μεγάλη αντιπαράθεση με το Υπουργείο Ανάπτυξης, καθώς διεκδικεί να του παραχωρηθεί το ακίνητο. Μια ολόκληρη γενιά στην Άρτα μεγάλωσε χωρίς να ξέρει, να έχει δει τι υπάρχει πίσω από την κλειδαμπαρωμένη πύλη.
Το 2004 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές υπογράφεται από τον υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο και το Δήμαρχο Αρταίων Πάνο Οικονομίδη προγραμματική σύμβαση. Μένει ανενεργή και δεν υλοποιείται ποτέ. Ερωτήσεις στο κοινοβούλιο, ακόμα πιο πολλές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Κι όλα αυτά χωρίς αποτέλεσμα.
Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2007 μια μεγάλη, δυναμική συγκέντρωση πολιτών ανοίγει την πύλη με σύνθημα «Κάστρο ανοιχτό για όλο το λαό». Αν και κανονικά αυτή την πρωτοβουλία θα έπρεπε να την υποστηρίξει η Δημοτική Αρχή και να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις, ξεκινά μια νέα περίοδος σκληρής αντιπαράθεσης. Δημοτική πλειοψηφία και τοπικά ΜΜΕ λοιδορούν και λασπολογούν το κίνημα, που μιλά για την κοινωνικοποίηση του δημόσιου χώρου προβάλλοντας αντιπαράδειγμα ανάπτυξης.
Η χαριστική βολή για το κτίριο του πρώην ΞΕΝΙΑ έρχεται το καλοκαίρι του 2009 με την αρνητική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου στο οποίο έχουν προσφύγει για το χαρακτηρισμό του ως μνημείο ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, με τη συνδρομή και της Πρωτοβουλίας Πολιτών.
Και τώρα ξεπούλημα
Μετά ήρθαν τα Μνημόνια και μοιραία η διεκδίκηση για Κάστρο ανοιχτό μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τα συμφέροντα όμως, που θεωρούν την κρίση ευκαιρία βρήκαν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναχτυπήσουν. Την εποχή του “success story”, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Και ενώ διοργανώνεται τον Οκτώβριο του 2013 ημερίδα για το τόσο μεγάλο θέμα, πριν λίγες μέρες ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης με «αιφνιδιαστική» εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παίρνει μια κατά πλειοψηφία απόφαση, σύμφωνα με την οποία η οικονομική αδυναμία της αυτοδιοίκησης στρέφει στην μακροχρόνια παραχώρηση σε ιδιώτη.
Σε αυτή την απόφαση αντιδρούν οι παρατάξεις της αριστεράς στο δημοτικό συμβούλιο, η συντριπτική πλειοψηφία του κινήματος των πολιτών και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Νομαρχιακή Επιτροπή Άρτας σε ανακοίνωσή της επισημαίνει: «Αντιμετωπίζει τους δημόσιους χώρους, στους οποίους περιλαμβάνεται ο χώρος του Κάστρου και του «Ξενία», ως συλλογικά κοινωνικά αγαθά, η διαχείριση των πρέπει να ανήκει σε δημόσιους φορείς με κοινωνικό έλεγχο και δημοκρατική λογοδοσία, ώστε να εξασφαλίζονται οι όροι άσκησης ελέγχου που αντιστοιχούν στο δημόσιο χαρακτήρα τους, όσο και στην ανάγκη προστασίας από αυθαίρετες επιλογές, είτε της κρατικής εξουσίας, είτε των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων. Προτάσσει την ανάδειξη των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ένταξή τους στην καθημερινότητα του πολίτη, κάτι που εκτός των προφανών συνεπειών που θα έχει στην ποιότητα ζωής, θα επιτρέψει την καλλιέργεια υγιούς σχέσης με το ιστορικό παρελθόν».
Όσοι αντιδρούν με αυτή την απόφαση, για μια ακόμα φορά, έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια απαξίωση και την λάσπη από τους ίδιους τοπικούς εκπρόσωπους.
Είναι ακριβώς το ίδιο σύμπλεγμα συμφερόντων μιας τοπικής ελίτ εργολάβων, επιχειρηματιών, ιδιοκτητών ΜΜΕ, δημοτικών παραγόντων (που σε πολλές περιπτώσεις φέρουν περισσότερες από μία ιδιότητες). Είναι οι ίδιοι, που με κάθε τρόπο εμπόδισαν το άνοιγμα του Κάστρου, αλλά και την απόδοση στο λαό των δημόσιων χώρων. Από το Κάστρο, μέχρι τα Ψαροπλιά και την Πλατεία Σκουφά έβλεπαν μόνο επενδύσεις, ιδιώτες και κέρδος.
Και προσπαθούν τώρα να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί.
γράφει η Μαρία Μπαλάφα
ωραία η κ. Μπαλάφα αλλά από λόγια όλοι ξέρουμε. Μια πρόταση αξιοποίησης με μελέτη ΕΣΤΩ στο περίπου να δούμε το κόστος στον δήμο και από που θα χρηματοδοτηθεί. Για εμένα που είμαι κάτοικος Άρτας έχω ενα παράδειγμα αξιοποίησης χώρου που τον πήρε ιδιώτης. Το αναψυκτ΄΄ιριο στο τέννις. Πρίν είχε μόνο γαλλίκό και αυτο εάν ήσουν τυχερός. Τώρα? Να δούμε εάν όντως τα πράγματα είναι έτσι και μας λένε άλλα. Βλέπω σε λίγο και καιρό νέα απορριμματοφόρα έξω από την πύλη
ΑπάντησηΔιαγραφή“εγώ, στο αναψυκτήριο, είχα πετύχει και μέτριο ελλίνικό στο λήγοντα, έχω άποψη(;)”
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μία πρόταση που υλοποιείτε στα Ιωάννινα και αφορά ένα δημόσιο κτήριο που κακοποιήθηκε από Ιδιώτη. Είναι η ΟΑΣΗ στο κέντρο των Ιωαννίνων και αφορά το κτήριο και τον περιβάλλοντα χώρο. Εκεί οι πολίτες(όχι όλοι, μερικοί έπιναν γαλλίκό) έχασαν αρχικά τη μάχη με τον ιδιώτη που μαζί με τον πρώην δήμαρχο(Γκόντα) κατάφεραν και πήραν την ΟΑΣΗ στην ..ανάπτυξη τους. Αποτέλεσμα η ΟΑΣΗ να μην λειτουργήσει αλλά και να καταστραφεί σε ύψος πάνω απο 2 εκατομμύρια ευρώ, που έμειναν στα χέρια των πολιτών των Ιωαννίνων.
Να το λιανίσω..
Ο ιδιώτης κατάφερε μαζί με τον πρώην δήμαρχο Γκόντα να αρπάξουν την ΟΑΣΗ για εκμετάλλευση, στη βάση της ιδεολογίας που θέλει τους Ιδιώτες να εγγυώνται την καλύτερη επενδυτική ανάπτυξη ειδικά όταν πρόκειται για δημόσια περιουσία.
Οι Ιδιώτες είναι εξαιρετικά πλάσματα και ειδικά αυτοί που ξεπετιούνται με την απουσία των τοπικών κοινωνιών και έρχονται να καλύψουν τα προεκλογικά άγχη. Κατά πάσα περίπτωση καταλήγουν σε φρίκες με τη δημόσια περιουσία, η οποία θα πρέπει να παραμένει δημόσια ..
Η εξέλιξη της ΟΑΣΗΣ που μετά από διαρκείς παρεμβάσεις πολιτών μπήκε στο ΕΣΠΑ και θα χρηματοδοτηθεί (κτήριο και περιβάλλοντας χώρος), είναι μία παράμετρος που μπορεί να υπάρξει και στο ΞΕΙΝΙΑ και να αποφέρει πολλαπλά ωφέλει για όλους και βέβαια αν υπερισχύσουν οι πολίτες έναντι των κάθε είδους εργολάβων με ή χωρίς («») .. και κάτι θα μείνει και για τους λάτρεις του γαλλίκόυ...
ΥΓ: Είναι τεράστια η μανία των αρπακτικών του Μνημονίου, του ΤΑΙΔΕΠ και των υποτακτικών του ... Φούχτελ, κάτι που καθιστά την συμμετοχή, όλων μας, απέναντι τους καθοριστική για την συνέχεια ή όχι της Δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας.
Kατά τη γνώμη μου αρκετοί και από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους θα είναι αυτοί που δεν θα κάνουν πίσω, άλλοι πάλι θα κάνουν!
http://epirusgate.blogspot.gr/2013/11/blog-post_7748.html
“17/11/1973”