Ο Άγιος Μάρκος τη νύχτα μετατρέπεται σε "στέκι"...
Η αδιαφορία «δεκανίκι» σκοτεινών διεξόδων στο κέντρο της Άρτας
Μία ακόμη πτυχή μη ουσιαστικής αντιμετώπισης χώρων πρασίνου έρχεται για να διευκολύνει τα σκοτεινά πλοκάμια των «ουσιών» που ξεδιπλώνονται για να υποκαταστήσουν ό,τι δεν κατάφεραν άνθρωποι με μειωμένες αντιστάσεις και ανύπαρκτα θετικά ενδιαφέροντα. Έρχεται η μη έγκαιρη λήψη μέτρων να γιγαντώσει προβλήματα τα οποία ανησυχούν τους περιοίκους του Κέντρου της Άρτας όπως στην περιοχή του Αγίου Μάρκου. Όταν η νύχτα απλώνει τα πλοκάμια της στην πόλη και για κάποιους ο Μορφέας έρχεται να τους ξεκουράσει, για κάποιους άλλους, αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, τα βήματά τους αναζητούν απόμερες γωνιές, σκοτεινές συναντήσεις και «ουσίες» για τάχα διέξοδο στα αδιέξοδά τους. Τότε είναι που όλοι εμείς οι υποτιθέμενοι λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι ερχόμαστε προ των ευθυνών μας.
Τότε είναι που μια περιοχή, σαν αυτή του χώρου γύρω από τον Άγιο Μάρκο στην Άρτα, έρχεται το βράδυ να μεταμορφωθεί, υπό την ανοχή και της Δημοτικής Αρχής, σε «στέκι», όχι για προσευχή, όπως όλοι καταλαβαίνετε, αφού ο μη καθαρισμός του περιβάλλοντος χώρου επιτρέπει όλων των ειδών τις ύποπτες συναντήσεις.
Το γεγονός είναι γνωστό στη Δημοτική Αρχή, η οποία προς το παρόν περιορίστηκε στο να αντικαταστήσει το παγκάκι μπροστά στο μικρό εκκλησάκι, χωρίς να έχουν ξεκινήσει ακόμα οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες καθαρισμού και ό,τι άλλο κρίνεται απαραίτητο, ώστε ο χώρος να αναβαθμιστεί. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται η αδιαφορία του Δήμου ως «δεκανίκι» ανθρώπων του υποκόσμου.
Το γεγονός δεν περιορίζεται, δυστυχώς, στην περιοχή μόνο του Αγίου Μάρκου, αλλά και σε άλλες περιοχές της πόλης της Άρτας και όχι μόνο. Περιοχές όπου η πενιχρή λήψη μέτρων καθαριότητας και ενδιαφέροντος αφήνει εκείνα τα σκοτεινά περιθώρια εξάπλωσης ενός «ιστού», ο οποίος δεν διαθέτει τη δυνατότητα δυναμικής αντιμετώπισης των προβλημάτων με αισιόδοξη προοπτική, αλλά σκοτεινιάζει τη σκέψη, καταστρέφει τα όνειρα και μεταμορφώνει ανθρώπινους χαρακτήρες, αυξάνοντας τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Καλύτερα να προλαβαίνουμε Κύριοι και Κυρίες της Δημοτικής Αρχής, παρά να ερχόμαστε εκ των υστέρων να το παίξουμε «καλοί Σαμαρείτες» σε καταστάσεις τις οποίες προσπεράσαμε, προσποιούμενοι ότι δεν αναληφθήκαμε το μέγεθος τους. Αρκεί η ευαισθησία και το πλησίασμα στους ανθρώπους και τότε πολλά από τα προβλήματα θα βρουν λύση, ώστε με σωστή μεθόδευση να αποφύγουμε όχι μόνο τα χειρότερα, όσον αφορά τους ήδη εξαρτημένους, αλλά να προφυλάξουμε και όσους κινδυνεύουν να παρασυρθούν, όσο εμείς «σφυρίζουμε αδιάφορα» αποποιούμενοι τις ευθύνες που μας αναλογούν.
γράφει η Χριστίνα Μπίζα
Μία ακόμη πτυχή μη ουσιαστικής αντιμετώπισης χώρων πρασίνου έρχεται για να διευκολύνει τα σκοτεινά πλοκάμια των «ουσιών» που ξεδιπλώνονται για να υποκαταστήσουν ό,τι δεν κατάφεραν άνθρωποι με μειωμένες αντιστάσεις και ανύπαρκτα θετικά ενδιαφέροντα. Έρχεται η μη έγκαιρη λήψη μέτρων να γιγαντώσει προβλήματα τα οποία ανησυχούν τους περιοίκους του Κέντρου της Άρτας όπως στην περιοχή του Αγίου Μάρκου. Όταν η νύχτα απλώνει τα πλοκάμια της στην πόλη και για κάποιους ο Μορφέας έρχεται να τους ξεκουράσει, για κάποιους άλλους, αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, τα βήματά τους αναζητούν απόμερες γωνιές, σκοτεινές συναντήσεις και «ουσίες» για τάχα διέξοδο στα αδιέξοδά τους. Τότε είναι που όλοι εμείς οι υποτιθέμενοι λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι ερχόμαστε προ των ευθυνών μας.
Τότε είναι που μια περιοχή, σαν αυτή του χώρου γύρω από τον Άγιο Μάρκο στην Άρτα, έρχεται το βράδυ να μεταμορφωθεί, υπό την ανοχή και της Δημοτικής Αρχής, σε «στέκι», όχι για προσευχή, όπως όλοι καταλαβαίνετε, αφού ο μη καθαρισμός του περιβάλλοντος χώρου επιτρέπει όλων των ειδών τις ύποπτες συναντήσεις.
Το γεγονός είναι γνωστό στη Δημοτική Αρχή, η οποία προς το παρόν περιορίστηκε στο να αντικαταστήσει το παγκάκι μπροστά στο μικρό εκκλησάκι, χωρίς να έχουν ξεκινήσει ακόμα οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες καθαρισμού και ό,τι άλλο κρίνεται απαραίτητο, ώστε ο χώρος να αναβαθμιστεί. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται η αδιαφορία του Δήμου ως «δεκανίκι» ανθρώπων του υποκόσμου.
Το γεγονός δεν περιορίζεται, δυστυχώς, στην περιοχή μόνο του Αγίου Μάρκου, αλλά και σε άλλες περιοχές της πόλης της Άρτας και όχι μόνο. Περιοχές όπου η πενιχρή λήψη μέτρων καθαριότητας και ενδιαφέροντος αφήνει εκείνα τα σκοτεινά περιθώρια εξάπλωσης ενός «ιστού», ο οποίος δεν διαθέτει τη δυνατότητα δυναμικής αντιμετώπισης των προβλημάτων με αισιόδοξη προοπτική, αλλά σκοτεινιάζει τη σκέψη, καταστρέφει τα όνειρα και μεταμορφώνει ανθρώπινους χαρακτήρες, αυξάνοντας τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Καλύτερα να προλαβαίνουμε Κύριοι και Κυρίες της Δημοτικής Αρχής, παρά να ερχόμαστε εκ των υστέρων να το παίξουμε «καλοί Σαμαρείτες» σε καταστάσεις τις οποίες προσπεράσαμε, προσποιούμενοι ότι δεν αναληφθήκαμε το μέγεθος τους. Αρκεί η ευαισθησία και το πλησίασμα στους ανθρώπους και τότε πολλά από τα προβλήματα θα βρουν λύση, ώστε με σωστή μεθόδευση να αποφύγουμε όχι μόνο τα χειρότερα, όσον αφορά τους ήδη εξαρτημένους, αλλά να προφυλάξουμε και όσους κινδυνεύουν να παρασυρθούν, όσο εμείς «σφυρίζουμε αδιάφορα» αποποιούμενοι τις ευθύνες που μας αναλογούν.
γράφει η Χριστίνα Μπίζα
"Στέκια"... υπάρχουν πολλά...άλλα έχουν σκοτάδια και χώματα...άλλα έχουν φωτισμούς και καθαρά πατώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό θα ήταν να μην τα περιμένουμε όλα από τους"αρμόδιους" και να μην ερμηνεύουμε την "κατάντια μας" σαν ανικανότητα των "τοπικών αρχόντων".Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνω τον συνήγορο των "δημοτικών καρεκλοκένταυρων" πόσο μάλλον κάποιων που λένε "να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας".
Απλά μπερδεύομαι αρκετά όταν λέξεις και φράσεις όπως "υπόκοσμος", "ουσίες" "όλων των ειδών τις ύποπτες συναντήσεις", "αντιμετώπιση των προβλημάτων με αισιόδοξη προοπτική" "κατεστραμένα όνειρα που μεταμορφώνουν ανθρώπινους χαρακτήρες, αυξάνοντας τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς". συνδυάζονται και αποδίδονται τόσο εύκολα σε ένα εγκαταλελημένο πάρκο ή οικόπεδο του δήμου την στιγμή που όλα αυτά καραδοκούν σε όλα τα μέρη όπου υπάρχουν άνθρωποι.
Και γιατί ΕΜΕΙΣ βρεθήκαμε να «σφυρίζουμε αδιάφορα» αποποιούμενοι τις ευθύνες που μας αναλογούν περιμένοντας να αναλάβει την ευθύνη "κάποιος άλλος¨?
Γιατί το συγκεκριμένο μέρος για παράδειγμα δεν αποτελεί στέκι των κατοίκων της γειτονιάς σαν χώρος συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης?
Μήπως επειδή, αν και σε μια όμορφη μικρή πόλη σαν την Αρτα, είμαστε τόσο αποξενωμένοι και κλεισμένοι στην ατομική μας ιδιοκτησία ή μήπως επειδή ο "δημόσιος χώρος" δεν είναι δημόσιος και έχει (κακώς) καθιερωθεί σαν ιδιοκτησία του εκάστοτε δημάρχου?
Υ.Γ.
Αν το ύφος του σχόλιου είναι "κάπως" ...να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω κανένα σκοπό να έρθω σε αντιπαράθεση με την Χριστίνα απλά νομίζω πως το κείμενο της καλό θα ήταν να προκαλέσει μια πιο ξεκάθαρη συζήτηση για ζητήματα και αντιλήψεις που υπάρχουν γενικότερα μέσα στην τοπική μας κοινωνία και πολλές φορές μπορεί να δημιουργούν αρκετά λεπτές και ευαίσθητες ισορροπίες.
χριστινα παρε τους φιλους σου και καθαριστε το χωρο μονοι σας. Το πιο δυσκολο ομως να ξερεις ειναι να ερθουν οι γειτονες να το τιμησουν. Οι δημ χωροι μας ανοικουν και τωρα και παντα. αδεια απο κανενα και χαρες απο κανενα απο δω και στο εξης. φιλακια
Διαγραφή