Οδηγούνται εκτός Λυκείου 1 στους 3 μαθητές και συνακόλουθα οι καθηγητές τους
Πίσω ολοταχώς στην εποχή που η φοίτηση στο λύκειο ήταν μόνο για τους προνομιούχους στέλνει την ελληνική κοινωνία η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ.
Το νέο λύκειο, που θα ισχύσει από φέτος, δεν έχει θέση για τα παιδιά των πίσω θρανίων. Η ακροδεξιά, τιμωρητική, αυταρχική και αντιπαιδαγωγική λογική που διαπνέει αυτό το κατασκεύασμα αποκαλύπτεται στην 36σέλιδη αιτιολογική έκθεση που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Έξω οι "μαθητές nullo labore" απ' το σχολείο». Ο συγκεκριμένος λατινικός όρος, που σημαίνει «χωρίς κόπο», χρησιμοποιείται στην αιτιολογική έκθεση για να περιγράψει όλα εκείνα τα παιδιά που το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παγιδεύσει και παροπλίσει στα πίσω θρανία και που πλέον δεν θα έχουν θέση ούτε κι εκεί.
Έξω οι μαθητές "nullo labore" και οι καθηγητές τους από το λύκειο!
«Δεν είναι παιδαγωγικώς και ηθικώς αποδεκτό να επιβραβεύεται μέσα στο σχολείο η οκνηρία και σε τελική ανάλυση δεν είναι δίκαιο ορισμένοι μαθητές nullo labore να βρίσκονται στην επόμενη τάξη με μαθησιακά κενά», γράφεται στην αιτιολογική έκθεση. Δεν είναι δίκαιο για τους ίδιους, επειδή «λόγω του ότι δεν διαθέτουν την προαπαιτούμενη γνωστική επάρκεια νιώθουν μειονεκτικά», αλλά δεν είναι δίκαιο και για τους συμμαθητές τους διότι αυτοί, οι nullo labore, «παρακωλύουν την απρόσκοπτη μάθηση των άλλων». Και όπως διαπιστώνει η έκθεση, αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο στις μέρες μας "έχει πάρει διαστάσεις και πρέπει να μας προβληματίσει". Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει ήδη προβληματιστεί και έχει αποφασίσει να κάνει αυτό που πρέπει. Δηλαδή, έχει αποφασίσει να οδηγήσει εκτός λυκείου όλα αυτά τα παιδιά που, με τα σημερινά δεδομένα, υπολογίζονται σε 1 στους 3 μαθητές!
Το θέμα είναι ταξικό. Η φοίτηση στο λύκειο, εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι αυτονόητο δικαίωμα και επιλογή κάθε ελληνικής οικογένειας, πλούσιας ή φτωχής. Με πολιτιστικό κεφάλαιο ή χωρίς. Στην Ελλάδα του Μνημονίου αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρώτον, επειδή είναι οι «nullo labore», με συγκεκριμένη κοινωνική και οικονομική ταυτότητα, πρέπει από νωρίς να καταλάβουν τη θέση τους στην ιεραρχία και να μην περιμένουν το «ασανσέρ» που θα τους οδηγήσει στα πάνω πατώματα.
Το θέμα όμως είναι και οικονομικό. Μαζικό λύκειο σημαίνει καθηγητές, αλλά Μνημόνιο σημαίνει δραστική μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, διαθεσιμότητες και απολύσεις. Στιγματίζοντας και διώχνοντας μια μεγάλη μερίδα παιδιών από το λύκειο, η κυβέρνηση περνά στην επίτευξη του μεγάλου της στόχου, που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία του μητροπολιτικού λυκείου. Δηλαδή, τέρμα στο λύκειο της γειτονιάς. Τα λύκεια θα είναι λίγα, ει δυνατόν στην έδρα κάθε νομού. Εννοείται ότι ένα λύκειο επιλεκτικό, για λίγους και καλούς, δεν χρειάζεται τον αριθμό των εκπαιδευτικών που απαιτείται σήμερα. Και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς που κλείνουν χάνουν τη δουλειά τους. Ούτε προγράμματα κινητικότητας, ούτε τίποτα. Διαθεσιμότητα και μετά το χαρτί της απόλυσης. Αυτό δεν έγινε και με τους εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν από τα επαγγελματικά λύκεια;
Όμως, για να περάσει η πολιτική της αποψίλωσης της λυκειακής βαθμίδας, πρέπει να νομιμοποιηθεί. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ενοχοποιηθούν χιλιάδες παιδιά, οι «nullo labore», και οι καθηγητές τους. Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι ο συντάκτης της αιτιολογικής έκθεσης δεν αναρωτήθηκε ούτε μία φορά για το τι είναι αυτό που κατασκευάζει μαθητές-τουρίστες, για να παραφράσουμε τον λατινικό όρο. Επίσης, δεν αναρωτήθηκε για την ταυτότητα αυτών των παιδιών που έσπευσε μάλιστα να τα στιγματίσει ως υπονομευτές της προσπάθειας των άλλων και της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Λογικά, η φιλοδοξία κάθε μεταρρύθμισης θα ήταν να κερδίσει τους μαθητές των πίσω θρανίων. Αλλάζοντας αναλυτικά προγράμματα, ξαναγράφοντας βιβλία, εισάγοντας θεσμούς ενισχυτικής διδασκαλίας. Αυτά ούτε καν θίγονται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Διότι ο στόχος είναι να κατασκευαστούν ακόμη περισσότεροι «μαθητές nullo labore», οι οποίοι μέσα από ένα μαθητοκτόνο εξεταστικό σύστημα προαγωγής και απόλυσης θα αναγκαστούν να φύγουν από μόνοι τους. Και μαζί τους θα ανοίξει ο δρόμος για να φύγει και ο καθηγητής, ο οποίος φορτώνεται αποκλειστικά την ευθύνη «να μπορέσει να βελτιώσει το επίπεδο των μαθητών του».
Τα κομμάτια του παζλ, ένα-ένα βρίσκουν τη θέση τους και φτιάχνουν το σκοτεινό τοπίο του νέου λυκείου. Η λέξη-κλειδί για τη νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής διωγμών είναι η αξιολόγηση. Η αξιολόγηση του μαθητή, του εκπαιδευτικού έργου και τέλος της σχολικής μονάδας, η οποία θα αξιολογηθεί στη βάση και των σχολικών επιδόσεων των μαθητών.
Το νέο λύκειο, που θα ισχύσει από φέτος, δεν έχει θέση για τα παιδιά των πίσω θρανίων. Η ακροδεξιά, τιμωρητική, αυταρχική και αντιπαιδαγωγική λογική που διαπνέει αυτό το κατασκεύασμα αποκαλύπτεται στην 36σέλιδη αιτιολογική έκθεση που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Έξω οι "μαθητές nullo labore" απ' το σχολείο». Ο συγκεκριμένος λατινικός όρος, που σημαίνει «χωρίς κόπο», χρησιμοποιείται στην αιτιολογική έκθεση για να περιγράψει όλα εκείνα τα παιδιά που το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παγιδεύσει και παροπλίσει στα πίσω θρανία και που πλέον δεν θα έχουν θέση ούτε κι εκεί.
Έξω οι μαθητές "nullo labore" και οι καθηγητές τους από το λύκειο!
«Δεν είναι παιδαγωγικώς και ηθικώς αποδεκτό να επιβραβεύεται μέσα στο σχολείο η οκνηρία και σε τελική ανάλυση δεν είναι δίκαιο ορισμένοι μαθητές nullo labore να βρίσκονται στην επόμενη τάξη με μαθησιακά κενά», γράφεται στην αιτιολογική έκθεση. Δεν είναι δίκαιο για τους ίδιους, επειδή «λόγω του ότι δεν διαθέτουν την προαπαιτούμενη γνωστική επάρκεια νιώθουν μειονεκτικά», αλλά δεν είναι δίκαιο και για τους συμμαθητές τους διότι αυτοί, οι nullo labore, «παρακωλύουν την απρόσκοπτη μάθηση των άλλων». Και όπως διαπιστώνει η έκθεση, αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο στις μέρες μας "έχει πάρει διαστάσεις και πρέπει να μας προβληματίσει". Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει ήδη προβληματιστεί και έχει αποφασίσει να κάνει αυτό που πρέπει. Δηλαδή, έχει αποφασίσει να οδηγήσει εκτός λυκείου όλα αυτά τα παιδιά που, με τα σημερινά δεδομένα, υπολογίζονται σε 1 στους 3 μαθητές!
Το θέμα είναι ταξικό. Η φοίτηση στο λύκειο, εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι αυτονόητο δικαίωμα και επιλογή κάθε ελληνικής οικογένειας, πλούσιας ή φτωχής. Με πολιτιστικό κεφάλαιο ή χωρίς. Στην Ελλάδα του Μνημονίου αυτό πρέπει να σταματήσει. Πρώτον, επειδή είναι οι «nullo labore», με συγκεκριμένη κοινωνική και οικονομική ταυτότητα, πρέπει από νωρίς να καταλάβουν τη θέση τους στην ιεραρχία και να μην περιμένουν το «ασανσέρ» που θα τους οδηγήσει στα πάνω πατώματα.
Το θέμα όμως είναι και οικονομικό. Μαζικό λύκειο σημαίνει καθηγητές, αλλά Μνημόνιο σημαίνει δραστική μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, διαθεσιμότητες και απολύσεις. Στιγματίζοντας και διώχνοντας μια μεγάλη μερίδα παιδιών από το λύκειο, η κυβέρνηση περνά στην επίτευξη του μεγάλου της στόχου, που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία του μητροπολιτικού λυκείου. Δηλαδή, τέρμα στο λύκειο της γειτονιάς. Τα λύκεια θα είναι λίγα, ει δυνατόν στην έδρα κάθε νομού. Εννοείται ότι ένα λύκειο επιλεκτικό, για λίγους και καλούς, δεν χρειάζεται τον αριθμό των εκπαιδευτικών που απαιτείται σήμερα. Και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς που κλείνουν χάνουν τη δουλειά τους. Ούτε προγράμματα κινητικότητας, ούτε τίποτα. Διαθεσιμότητα και μετά το χαρτί της απόλυσης. Αυτό δεν έγινε και με τους εκπαιδευτικούς των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν από τα επαγγελματικά λύκεια;
Όμως, για να περάσει η πολιτική της αποψίλωσης της λυκειακής βαθμίδας, πρέπει να νομιμοποιηθεί. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να ενοχοποιηθούν χιλιάδες παιδιά, οι «nullo labore», και οι καθηγητές τους. Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι ο συντάκτης της αιτιολογικής έκθεσης δεν αναρωτήθηκε ούτε μία φορά για το τι είναι αυτό που κατασκευάζει μαθητές-τουρίστες, για να παραφράσουμε τον λατινικό όρο. Επίσης, δεν αναρωτήθηκε για την ταυτότητα αυτών των παιδιών που έσπευσε μάλιστα να τα στιγματίσει ως υπονομευτές της προσπάθειας των άλλων και της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Λογικά, η φιλοδοξία κάθε μεταρρύθμισης θα ήταν να κερδίσει τους μαθητές των πίσω θρανίων. Αλλάζοντας αναλυτικά προγράμματα, ξαναγράφοντας βιβλία, εισάγοντας θεσμούς ενισχυτικής διδασκαλίας. Αυτά ούτε καν θίγονται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Διότι ο στόχος είναι να κατασκευαστούν ακόμη περισσότεροι «μαθητές nullo labore», οι οποίοι μέσα από ένα μαθητοκτόνο εξεταστικό σύστημα προαγωγής και απόλυσης θα αναγκαστούν να φύγουν από μόνοι τους. Και μαζί τους θα ανοίξει ο δρόμος για να φύγει και ο καθηγητής, ο οποίος φορτώνεται αποκλειστικά την ευθύνη «να μπορέσει να βελτιώσει το επίπεδο των μαθητών του».
Τα κομμάτια του παζλ, ένα-ένα βρίσκουν τη θέση τους και φτιάχνουν το σκοτεινό τοπίο του νέου λυκείου. Η λέξη-κλειδί για τη νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής διωγμών είναι η αξιολόγηση. Η αξιολόγηση του μαθητή, του εκπαιδευτικού έργου και τέλος της σχολικής μονάδας, η οποία θα αξιολογηθεί στη βάση και των σχολικών επιδόσεων των μαθητών.
Θα μπορούσε ο αρθρογράφος να μας διευκρινίσει ποιά είναι αυτή η εποχή που το Λύκειο ήταν μόνο για προνομιούχους?? Γιατί εγώ που τελείωσα το 1979 το εξατάξιο γυμνάσιο μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι τότε η παιδεία ΜΟΝΟ ΤΑΞΙΚΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Το 80% των μαθητών περνούσε σε καλές σχολές και ήταν παιδιά από όλα τα κοινωνικά στρώματα (αγροτών, υπαλλήλων, εργατών, αλλά και γιατρών, μηχανικών κ.λ.π.). Βέβαια τότε οι "nullo labore" ή κακοί μαθητές (από το δημοτικό ακόμα) έμεναν στην ίδια τάξη και δεν προάγονταν όπως γίνεται σήμερα (για να μην τους δημιουργείται λέει... ψυχολογικό πρόβλημα???), άρα το επίπεδο της τάξης ήταν λίγο πολύ το ίδιο. Από τις αρχές του 90 και μετά που αυτό απαγορεύτηκε η παιδεία έγινε ΠΙΟ ΤΑΞΙΚΗ από ποτέ. Σύμφωνα με μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2000 το επίπεδο της σχολής εισαγωγής είναι ευθεία συνάρτηση της οικονομικής κατάστασης του μαθητή. Έχει λεφτά η οικογένεια?? Πληρώνουμε ιδιαίτερα/φροντιστήρια και περνάμε σε καλή σχολή ή στη "χειρότερη" πάμε εξωτερικό. Δεν έχει λεφτά η οικογένεια?? Αν μιλάμε για την περίπτωση κάποιας ευφυϊας έχει καλώς. Διαφορετικά σε κάποια ΤΕΙ της πλάκας όπου η επαγγελματική αποκατάσταση είναι όνειρο επιστημονικής φαντασίας.Το επίπεδο του μαθήματος στα λύκεια είναι ως επί το πλείστον για γέλια γιατί οι καθηγητάδες στην πλειοψηφία τους βιάζονται να τελειώσουν και να αρχίσουν τα ιδιαίτερα (που σημειωτέον απαγορεύονται από τον νόμο). Στην εποχή μου οι καθηγητές στο σχολείο ΗΤΑΝ καθηγητές & οι φροντιστέςέξω φοροντιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα μήπως αυτός ο διαχωρισμός επιβάλλεται έτσι ώστε και το παιδί του φτωχού που όμως έχει μυαλό και όρεξη για μάθηση να μπορει ΜΟΝΟ μέσα από το μάθημα στο σχολείο να εισάγεται στο πανεπιστήμιο?? Μήπως έτσι& ο καθηγητής θα βρίσκει την παρουσία του στην τάξη πιο ενδιαφέρουσα και θα διδάσκει με μεγαλύτερο ζήλο?? ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ (σύμφωνα με την αριστερούλικη ιδεολογία) Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΝΑ ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ & ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ?? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ (παρά μόνο στις σεξουαλικές προτιμήσεις...)?? ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΞΥΠΝΑ, ΕΥΦΥΙΗ, ΜΕΤΡΙΑ, ΧΑΖΟΥΛΙΚΑ, κ.λ.π. Γιατί θα πρέπει να μπουν όλα στο ίδιο τσουβάλι?
Και στη τελική γιατί μας ενοχλεί η αξιολόγηση?? Δεν θα πρέπει κάποτε να μετρηθεί τι προσφέρουν τα σχολεία που τα πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες (έχουμε δεν έχουμε παιδιά - εγώ έχω).
Το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι για κομματική εκμετάλλευση αγαπητέ αρθρογράφε. Η Ελβετία που έχει ένα παρόμοιο με το προτεινόμενο σύστημα διαχωρισμού των μαθητών έχει πανεπιστήμια με 20 Nobel και στις κορυφαίες θέσεις στην κατάταξη. Εδώ τι έχουμε??????
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά επιχειρήματα ακόμη, αλλά αφήνω και λίγο την σκέψη και την λογική να δουλέψει.
Υ.Σ. Εγώ πάντως επειδή ήμουν άριστη μαθήτρια, πολύ καλό μυαλό & όχι πλούσια, θα ήθελα να υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην εποχή μου.
α) Είναι πασιφανές: Φταίνε οι "καθηγητάδες".
Διαγραφήβ) Αν ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ για σένα σημαίνει ΕΞΙΣΩΣΗ είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, τότε τι να πω; Κρίμα η "άριστη μαθήτρια, πολύ καλό μυαλό", χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου.
γ) Αν εσύ με το "πολύ καλό μυαλό" πιστεύεις ότι η "αριστερούλικη ιδεολογία" επιθυμεί την ΕΞΙΣΩΣΗ ΝΑ ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ & ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ, τότε έχω να σου καταγγείλω ότι ο Σαμαράς σου, ο Βενιζέλος σου, ο Στουρνάρας σου, ο Βρούτσης σου είναι μαρξιστές μαρς, γιατί μέχρι στιγμή όλα προς τα κάτω τα εξισώνουν -και μισθούς και συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προφανώς και την εκπαίδευση.
Και λέγοντας αυτά, μιας και ανέφερες την Ελβετία, θυμήθηκα ότι σήμερα ανακοινώθηκε ότι στην κορυφή της λίστας των χωρών με την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα βρίσκεται η Ελβετία, το δικό σου πρότυπο και όχι η Βουλγαρία, το πρότυπο των μαρξιστών ΣαμαροΒενιζελοΣτουρναροΒρουτσαίων. Τζάμπα λοιπόν τα τσεκουρώματα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Άλλη είναι λοιπόν η στόχευσή τους και σε αυτό το σχέδιο συμπεριλαμβάνεται και το ξεχαρβάλωμα της β'θμιας εκπαίδευσης.
ΥΓ1: Δεν θέλω να σου απαντήσω στο "ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΞΥΠΝΑ, ΕΥΦΥΙΗ, ΜΕΤΡΙΑ, ΧΑΖΟΥΛΙΚΑ, κ.λ.π." γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά και δεν το θέλω...
ΥΓ2: Συγκρίνεις την Ελβετία και την Ελλάδα και αναρωτιέσαι "Εδώ τι έχουμε??????" Μην ξαναϋποτιμήσεις τα αποτελέσματα της ελληνικής παιδείας, γιατί θα έπρεπε να γνωρίζεις πως οι Έλληνες επιστήμονες είναι ανάρπαστοι και διαπρέπουν. Απλά, αυτό συμβαίνει στο εξωτερικό, όπου αναγκάζονται να καταφύγουν από αυτό που "έχουμε εδώ", δηλαδή την ανεργία, την ανασφάλεια, την απαξίωση, την ανυπαρξία εργασιακών δικαιωμάτων, όλα δηλαδή αυτά που προκύπτουν από τους ανθρώπους με την "μνημονιακούλικη ιδεολογία σου"...
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά επιχειρήματα ακόμη, αλλά δεν πιστεύω πως θα αφήσεις την σκέψη και την λογική να δουλέψει.