Να φύγει αμέσως το στρατόπεδο από την Άρτα!

Οι 4 λόγοι που πρέπει... να τελειώνουμε με το ΚΕΝ!

   Παρακαλούνται όλες οι δημοτικές, κρατικές και δημόσιες αρχές του τόπου, δημαρχαίοι, βουλευτές, πολιτευτές και επίδοξοι επιφανείς να σταματήσουν να υπερασπίζονται τη παραμονή του Κέντρου Νεοσυλλέκτων στην πόλη της Άρτας.
   Παιδιά δεν χάθηκε ο κόσμος, αν το στρατόπεδο φύγει.
   Το στρατόπεδο το έχουμε χeσμένο και μπορώ να σας αποδείξω με μαθηματική ακρίβεια χιλιοστού πως περισσότερο κακό προσφέρει στη πόλη παρά καλό.
Παρακολουθείστε:
   α) Το στρατόπεδο εδώ και πολλά χρόνια φιλοξενεί φαντάρους και αξιωματικούς. Μονιμάδες και εποχικούς. Όλοι αυτοί οι κύριοι έχουν τη συνήθεια στις άδειες ή τις εξόδους τους να κυκλοφορούν στη πόλη μας και να... γνωρίζουν κόσμο. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που γνωρίζουν είναι δυστυχώς γκόμενες. Και λέω δυστυχώς, γιατί αυτοί οι κύριοι όλα αυτά τα χρόνια είχαν το συνήθειο να μας παίρνουν τις γκόμενες. Και κυρίως γκόμενες στις τελευταίες τάξεις του λυκείου ή λίγο πιο μετά. Γκόμενες δηλαδή στα καλύτερά τους. Εμείς οι μαύροι μέναμε με το... "λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί" στο χέρι, πάνω στο άνθος της ηλικίας μας, γεμίζαμε κόμπλεξ που τα κορίτσια πηγαίνανε με μεγαλύτερους και περιμέναμε με αγωνία είτε να σπουδάσουμε είτε να πάμε φαντάροι σε άλλες πόλεις για να τους μαγαρίσουμε τις εκεί γκόμενες. Φαύλος κύκλος αγ@μίας και στέρησης δηλαδίς. Το στρατόπεδο επομένως αναθρέφει στο βάθος του χρόνου πολίτες με ψυχολογικά και σεξουαλικά σύνδρομα.
   β) Επίσης, η θεωρία πως οι φαντάροι προσφέρουν μια κάποια οικονομική ενίσχυση στις καφετέριες της περιοχής είναι τελείως λανθασμένη και θα εξηγήσω γιατί. Μπορεί οι φαντάροι να βγαίνουν έξοδο κοπαδικώς και να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των καφετεριών που επισκέπτονται, αλλά ταυτόχρονα εμποδίζουν όλους εμάς απο το να πάμε να πιούμε έναν ήσυχο καφέ στα στέκια μας. Λέξεις όπως φανταρίλα και βαρβατίλα σιγοψιθυρίζονται συνέχεια πίσω απο τις πλάτες των δύσμοιρων φαντάρων και αποτρέπουν κατά κύματα αυτόχθονες απο το να αφήσουν και αυτοί τον οβολό τους σε κάποια επιχείρηση. Μία η άλλη δηλαδή. Το ακόμη χειρότερο είναι πως κάποιοι αυτόχθονες, τις μέρες που γνωρίζουν πως οι φαντάροι έχουν έξοδο, δεν βγαίνουν καν απο το σπίτι τους, για να μην γεμίσει φασαρία και στρατιωτικές ατάκες το αυτί τους.
   γ) Τώρα πάμε στο μεγάλο ζήτημα των ενοικίων. Λυπάμαι που θα το πω αλλά απο τη δική μου πλευρά, είναι ευχής έργον να μείνει και κανά σπίτι εποχικού αξιωματικού ή καραβανά ανοίκιαστο. Μόνο έτσι η φιλοχρήματη τάξη των σπιτονοικοκύρηδων θα σκεφτεί να κάνει κανά σκόντο σε μάς τους ντόπιους και να μη μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες επειδή ντε και καλά το σπίτι βλέπει Βλαχέρνα (το 90% των σπιτιών της πόλης βλέπει Βλαχέρνα). Την έχουμε δεί μπρούκληδες με τους μ@λάκες τους φοιτητές και τους αξιωματικούς και βαράμε τις τιμές στο Θεό για να προλάβουμε να τα κονομήσουμε. Και τα μισά μαύρα. Ρε ουστ ρε.
   δ) Ακόμη, θα θίξω το μεγάλο πρόβλημα της οικονομικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων διατροφής του στρατού, κοινώς των γυράδικων. Εδώ ομολογώ πως το πρόβλημα όντως είναι άλυτο. Γι αυτό πρέπει όλοι μας σαν ενεργοί πολίτες να παραγγέλνουμε τουλάχιστον δυό φορές την εβδομάδα πίτα γύρο για να καταφέρουν οι άνθρωποι να ισορροπήσουν κάπως τον τζίρο τους.
   ***Έχουμε και λέμε λοιπόν. Το στρατόπεδο δεν είναι δα και τόσο σημαντικό. Δεν είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της τοπικής μας οικονομίας.
   Ο χώρος του στρατοπέδου είναι τόσο μεγάλος που θα μπορούσαν να γίνουν εντός του χιλιάδες πράγματα προς το συμφέρον όλων. Πράγματα που και αυτά με τη σειρά τους θα απασχολούσαν κόσμο και θα βοηθούσαν την οικονομική άνθηση της πόλης. Όπως κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, πάρκα, χώροι αθλητισμού, χώροι διασκέδασης, κέντρα ενημέρωσης πολιτών και πολλά άλλα.

   (σημ. ΤΗΛΕΒΟΑ): το παραπάνω κείμενο είναι αναδημοσίευση από Το Παλαμπούρτζι του Ναυπλίου, όπου ετοιμάζεται να κλείσει το εκεί ΚΕΝ Μηχανικού και εγώ απλώς το προσάρμοσα στα Αρτινά δεδομένα, για να γελάσουμε και λίγο...